'Τραγούδι του Έρωτα': Η μοναδική- και αποκηρυγμένη ταινία του Ζαν Ζενέ

Ίσως η πιο ύπουλη λογοκρισία να είναι η αυτολογοκρισία όταν είτε ο φόβος είτε κι η παγίδα της επιτυχίας στρέφει το δημιουργό κατά των παιδιών του, των έργων του από τα οποία θεωρεί ότι κινδυνεύει. Έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα σε καιρούς δικτατορικούς αλλά και σε περιπτώσεις μεμονωμένες και χθες, τυχαία, ψάχνοντας κάτι άσχετο, ανακάλυψα ένα τέτοιο αποκηρυγμένο έργο που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Είναι η μοναδική κινηματογραφική ταινία που έκανε- και αποκήρυξε- ο Ζαν Ζενέ. Ένα σύντομο 'πορνό' της φυλακής, μια ελεγεία στη μοναξιά, τη θλίψη, τη νοσταλγία του έρωτα.

Το Jean Genet που έγραψε τη συνταρακτική 'Παναγία Των Λουλουδιών'* και τις 'Δούλες' (Les Bonnes) θεατρικό έργο εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία που σόκαρε τη Γαλλία όταν δύο υπηρέτριες σκότωσαν βίαια την 'κυρά΄τους τον ξέρουμε και για την προσωπική του ιστορία.

Πουτάνας γιος που δόθηκε για υιοθεσία μα δε βρέθηκαν γονείς, στα 15 του κλέιστηκε στο Αναμορφωτήριο, εκδιώχθηκε στα 18 από τη Λεγεώνα των Ξένων επειδή συνελήφθη επ' αυτοφόρω σε ομοφυλοφιλική περίπτυξη και μπαινόβγαινε στις φυλακές για μικροαπάτες, πορνεία και προσβολές δημοσίας αιδούς. Συγχρόνως όμως έγραφε. Το πρώτο του ποίημα "Le condamné à mort', το εξέδωσε με δικά του χρήματα και όταν έγραψε την 'Παναγία των Λουλουδιών' επισκέφθηκε το Ζαν Κοκτώ ο οποίος εντυπωσιάστηκε, τον σύστησε σε εκδότες και με τη βοήθεια διανοούμενων και καλλιτεχνών, όπως του Πικάσσο και του Σαρτρ, που απευθύνθηκαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον έσωσαν από τα ισόβια (που προέβλεπε ο νόμος για όποιον ξεπερνούσε τις δέκα καταδίκες).

Μόνο στη Γαλλία υπάρχει τέτοιος σεβασμός για τους δημιουργούς κι απόδειξη πως αποδίδει είναι ότι ο Ζενέ δεν ξαναβρέθηκε σε φυλακή αλλά έγινε ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς που ακόμα παίζονται και διαβάζονται, κι ίσως σήμερα πιο πολύ από ό,τι οι τότε σημαντικοί προστάτες του.

Τα έργα του απαγορεύτηκαν στις ΗΠΑ και το 1952 ο Σαρτρ έγραψε τον 'Άγιο Ζενέ' μια υπαρξιστική ανάλυση για την μετάβαση  στη Δημιουργία από την αλητεία του περιθωρίου αλλά το έργο είχε αντίστροφο αποτέλεσμα διότι τον επηρέασε τόσο που δε μπόρεσε να γράψει τα επόμενα πέντε χρόνια.

Ο 'Μάης του '68' τον άγγιξε βαθιά και ξεκινώντας με έναν ύμνο για το νεαρό Κον Μπεντίτ στη δεκαετία του '70 ξαναμεταμορφώθηκε σε πολιτικό ακτιβιστή, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των κρατουμένων και των μεταναστών και επισκέφθηκε τις ΗΠΑ όταν τον κάλεσαν οι Μαύροι Πάνθηρες.

Η ζωή του, σας είπα, είναι συναρπαστική όσο το έργο του και συστήνω ανεπιφύλακτα να τα εξερευνήσετε και τα δυό. Την ταινία του σας την προσφέρω:

Un Chant d’Amour, 1950

https://www.youtube.com/watch?v=gNIwbR-QpHI

________________________________________

Jean Genet (19 Δεκεμβρίου 1910 –15 Απριλίου 1986)

*'Η Παναγία των λουλουδιών' είναι ένα όνειρο που περιέχει το ίδιο του το ξύπνημα' είπε ο Σαρτρ και στα ελληνικά την έχουμε από το 1994 σε μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη (Εξάντας)