Έφυγε χθες για την Τουρκία μια φίλη μου με την οποία είχαμε συμφωνήσει να πηγαίναμε στη Μαδρίτη (τώρα που έχει το παιδί της διακοπές για σκι). Με πήρε να μου το πει και, όπως κάνω, αφού δε θα άλλαζε τίποτε, δεν είπα λέξη για τη συμφωνία μας που αθέτησε. Λυπήθηκα όμως. Και καθώς τώρα τελευταία όλα πάνε στραβά αισθάνθηκα παγιδευμένη.
Είναι ένα μάθημα παλιό καβαλιστικό το πόσο χρήσιμη είναι η ζήλια, το ξέρετε; Διότι μας μαθαίνει τι θα θέλαμε πολύ και τι ποθεί η καρδιά μας πέρα από λογικές και πλάνα. Όταν λοιπόν μου σφίχτηκε η καρδιά στη σκέψη πως τώρα που μιλάμε η φίλη φεύγει για την Πόλη (και θα γυρίσει οδικώς απ΄τα παράλια και μπλα μπλα μπλα και μπου χου χουου..) αντί να αφήσω την πικρία να χαλάσει την αγάπη μας σκέφτηκα ότι σίγουρα θέλω πολύ να αλλάξω περιβάλλον. Κι ως δια μαγείας μου ήρθε άλλη πρόσκληση, θα πάω αλλού σε λίγες μέρες (και θα σας τα λέω από εκεί όταν φτάσω).
Είναι μεγάλο αυτό το μάθημα, σας το συστήνω. Αν κάτι είναι άξιο να κάνει την καρδιά μας να σφιχτεί και να προκαλέσει αισθήματα που φουσκώνουν σαν οργισμένη θάλασσα και ξεχειλίζουν σε κατάρες και παράπονα, αν κάτι είναι δυνατό να μας αναστατώσει τόσο, ας μην το χαραμίζουμε, ας μην το σπαταλάμε σε κατάρες και παράπονα. Ας μην το αφήνουμε να γίνει ανούσιος καυγάς και σκέτη ζήλια γιατί είναι δώρο, πυξίδα ακριβής που δείχνει ποιος είναι ο δρόμος που θα μας πάει εκεί που πιο πολύ και πιο βαθιά ποθούμε.
_____________________________
Εικόνες
Πάνω σκιές με το χέρι μου στον τοίχο. Το κάνετε κι εσείς;
Μου θυμίζει τον παππού μου που μού μάθαινε να κάνω πουλιά και ζώα και στη μνήμη του σας τα προσφέρω.
Εδώ λέμε Ε Υ Γ Ε !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ορισμένα πράγματα (π.χ. ζήλεια) τα οποία δεν είναι κακά από τη φύση τους διότι "Κακόν ούτως εν τη φύσει δεν υφίσταται παρά μόνον εις τας διεστραμμένας διανοίας και ψυχάς των ανθρώπων και εις την ατελή αυτών κοινωνικήν οργάνωσιν" (Αντώνιος Ανδριανόπουλος, 1876 – 1957 καθηγητής της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών). Και πράγματι, ζήλεια, εγωισμός, αυταρέσκεια δεν είναι απαραίτητα κακά, για την ακρίβεια το πρόβλημα ενυπάρχει στον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ο κάθε νους στα ερεθίσματα που προκαλούν τα παραπάνω. Και ο ευγενής νους είναι άτρωτος σε κάθε τι κακό και καταφέρνει να ξεχωρίζει το καλό (ουδέν κακόν αμιγές καλού) που υπάρχει παντού και να το ξεχωρίζει όπως την ήρα από το σιτάρι...
Όπως το λες Γιάννη μου. Καλό ή κακό δεν είναι ένα αίσθημα αφ' εαυτού. Από εμάς εξαρτάται αν θα ωφεληθούμε από ό,τι μοιάζει συμφορά ή αν θα βουλιάξουμε σε βάθη απύθμενα.
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα
κι ευχαριστώ για το ΕΥΓΕ!
Τα συναισθήματα μας όποια και αν είναι κάποιο λόγω ύπαρξης έχουν για να τα αισθανόμαστε και τα καλά και τα κακά ,διαχωρισμοί και αυτοί .Δεν με ενοχλούν τα αρνητικά συναισθήματα των άλλων απέναντι μου,αρκεί να καταλάβω το γιατί τα προκαλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στο δήθεν και στο απροκάλυπτο αρνητικό συναίσθημα προτιμώ το δεύτερο .Εκεί ξέρεις από να φυλαχτείς.
Τα δικά μου αρνητικά συναισθήματα είναι τόσο ορατά για όσους τα έχω ,που άστα να πάνε.Συνήθως υπολογίζουν ότι θα ξεχάσω ,αλλά....
Καλά να περάσεις όπου πας
Ναι δεν υπάρχουν αρνητικά― υπάρχουν όμως δυσαρεστες συνέπειες κι αυτές αποφεύγω πια Χρυσάνθη μου.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τις ευχές,
δε φεύγω ακόμα
μα ως συνήθως, όπου κι αν είμαι από εδώ δε φεύγω.
Καλή εβδομάδα!
Την σχέση με τους αγαπημένους μας την προστατεύουμε, ενστικτωδώς! Με τους άγνωστους όμως; Εκεί που οι ανοχές μας εξαφανίζουν τις ενοχές μας; Εκεί που η στερημένη φύση του καθένα, διασταυρώνεται με τις ανορθόδοξες τσάρκες μας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το σκότος στο φως κι από το φως στο σκότος, περπλανούνται λέει οι ψυχές μας. Όλων εμάς των ατάλαντων και των δυστυχών, στην υπηρεσία της διαστροφής, της συναισθηματικής αναπηρίας και φυσικά της αυτοκρατορίας του σκότους, των εμμονών και του ψεύδους.
Και το μυαλό μου είναι θολό, πωπωπω, πωπωπωπω...
Troll Alert!
ΔιαγραφήΛες Πρεζιντεντε;
ΔιαγραφήΗ τελευταία φράση του κ. Σιακαντάρη με μπέρδεψε. Αλλιώς θα απαντούσα πως σκοτάδι και φως καλό και κακό δεν υπάρχουν..
Το παιχνίδι με τις σκιές το κάνω κι εγώ...και μπορώ να πω πως το απολαμβάνω σαν παιδί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω με όσα λες...αντί για πικρία και παράπονα (τις κατάρες τις κρατάω όλες για τους πολιτικούς έτσι κι αλλιώς), πυξίδα και δώρο...
Να είσαι καλά Δάφνη μου και καλό ταξίδι!
Μαρία μου
Διαγραφήακόμα δεν έχω σύνδεση και γράφω από καφέ... Μα δε φεύγω ακόμα, μετα την Καθ. Δευτέρα.
Με τις σκιές ποτέ νομίζω δε θα βαρεθώ να παίζω..