Για εκείνους που κυριολεκτούν, με δυό παλιούς μου φίλους

Έκανα σε ένα Γερμανό φίλο μια εξυπηρέτηση που μας πήρε πολλές μέρες συνεργασίας. Για να με ευχαριστήσει για τον κόπο μου μού είπε πως ήθελε να μου κάνει ένα (πραγματικά) πολύ ωραίο δώρο. Χάρηκα μα του απάντησα πως δεν ήταν ανάγκη, ευχαρίστησή μου ήταν να τον βοηθήσω. «Α καλά τότε» μου απάντησε και ξεχάστηκε το δώρο.

Τον θυμήθηκα χθες που διάβαζα στους Αδελφούς Γκονκούρ για τον Ναπολέοντα τον ΙΙΙ, άνθρωπο χωρίς χιούμορ, πρακτικό, δίχως καμιά φαντασία ή ικανότητα κατανόησης της Τέχνης, ο οποίος ζήτησε κάποτε από κάποιον να του πει ειλικρινά, σαν να μην ήταν αυτοκράτορας, τι λέει ο κόσμος γι αυτόν. Ο άνθρωπος μετά από πολλούς δισταγμούς είπε: «Μεγαλειότατε, λένε ότι αδυνατίζει το μυαλό σας». «Ναι» απάντησε ο Ναπολέων με χαρά «σ' αυτό συμφωνούν κι οι γιατροί μου».

Με γοητεύει αυτή η σχολαστικότητα. Οι άνθρωποι που κυριολεκτούν, που, σαν το υποσυνείδητο,  δεν καταλαβαίνουν από μεταφορές και παρομοιώσεις. Με διασκεδάζουν και, όπως τα σκυλιά, με γεμίζουν με μια ανείπωτη τρυφερότητα, μια επιθυμία να τους προστατέψω. 

________________________________________________________

εικόνα

Γυμνή στον κήπο με τους δυό παλιούς μου φίλους