Η βια προς τις γυναίκες δεν είναι αστείο. #DomesticViolence #HappyNeverAfter

7 στις 10 γυναίκες παγκοσμίως έχουν βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους (κατά το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα).

Κάθε 6 ημέρες 1 γυναίκα σκοτώνεται από το σύντροφό της.

 Σύζυγος-εραστής-πατέρας-αδελφός, θα σας το επιβεβαιώσουν αστυνομικοί και εγκληματολόγοι, είναι οι πρώτοι ύποπτοι σε κάθε εξαφάνιση ή θάνατο γυναίκας. Όχι ο σχιζοφρενής βιαστής με το πριόνι, όχι ο μπαμπούλας κι ο δράκος των αστικών μύθων.

Διότι οι δρόμοι δεν είναι δικοί μας.

Νύχτες κι ερημιές και παραλίες απόμερες ή στενά γλεντιού, μπαράκια, ταβερνάκια, δε δηλώνεται επίσημα σε όλες τις χώρες αλλά δεν είναι για μας. Και πού το ξέρουμε;

Το ξέρουμε καλά επειδή αν μας συμβεί κακό πρώτα εμείς θα ερωτηθούμε 'τι κάναμε εκεί' κι ύστερα ο ύποπτος άνδρας που μπορεί να μας βίασε.

Και τι έκανες εσύ μόνη σου ξημερώματα στο δρόμο, σε μπαρ, στην παραλία;

Και τι φορούσες;

Και αν σου μίλησαν γιατί απάντησες;

Και αν σε κάλεσαν γιατί πήγες;

Και αν σου χτύπησαν γιατί άνοιξες;

Και αν βιάστηκες γιατί δεν έχεις μελανιές; Σ' άρεσε ε; Γι αυτό δεν αντιστάθηκες;

Το σπέρμα πού είναι; Γιατί πλύθηκες;

Γιατί δε σου έσκισε τα ρούχα; Μόνη σου του γδύθηκες, ε; Προκάλεσες.

Και, τελικά, τώρα τι θες; Ό,τι έγινε έγινε. Πήγαινε σπίτι σου κυρά μου, λυπήσου τον, δεν είναι μόνος, έχει και μανούλα κι αδελφή- τι θα τους πει; Μη χαλάσεις μια οικογένεια.

 Εσύ τώρα το 'παθες, τι θα κερδίσεις;

Δεν πάμε στην αστυνομία λοιπόν. Νούμερα παγκοσμίως δεν υπάρχουν. Ελάχιστες, και μόνο αν έχουν βρεθεί χτυπημένες, καταλήγουμε σε αστυνομίες και από αυτές λίγες είμαστε που δε θα αποσύρουμε τη μήνυση.

Κάντε ένα τεστ κυρίες μου:

Πάρτε τηλέφωνο το φίλο σας, τον άνδρα σας, ένα καλό σας φίλο και πείτε του πως μόλις τώρα σας βίασαν.

Ποιον θα πάρετε δεν ξέρω μα ξέρω καλά (εκ πείρας προσωπικής και μελέτης) τι θα σας πει.

ΠΡΩΤΑ θα σας ρωτήσει πού και πώς βρεθήκατε εσείς εκεί κι ύστερα αν είστε καλά.

 Να προτείνει να σας συνοδέψει σε Αστυνομία; Αποκλείεται.

Να προτείνει γιατρό; Ούτε θα το σκεφτεί.

Όμως 'Καλά να πάθεις', 'Τι φορούσες;', 'Γιατί μπήκες στο αυτοκίνητό του;', 'Γιατί πήγες μόνη σου;', εύκολα θα τα ακούσετε όπως και το όχι σπάνιο (που άκουσα κι εγώ): Και τώρα εμένα γιατί μου το λες; Για να θυμώσω; Φασαρίες θες να ανοίξεις;

Οι υποθέσεις αυτές σπάνια φτάνουν στο δικαστήριο. Ως πολύ πρόσφατα, μέχρι και τη δεκαετία του 1970 στην Ελλάδα κι ακόμα σήμερα αλλού, ο βιαστής για τιμωρία του παντρεύεται τη βιασμένη.

Για τιμωρία του. Για εκείνη δε μας νοιάζει.

Εκτός κι αν, όπως συνηθιζόταν κι εδώ, συμπεραίνει η κοινωνία ότι τον 'τύλιξε', τον προκάλεσε γιατί ήταν καλός γαμπρός.

Ο βιαστής. Καλός γαμπρός.

Όλα εκείνα τα ρομαντικά βουκολικά 'την έκλεψε' αυτό σημαίνουν, μην ξεχνάμε. Τη βίασε, θέλουν να πουν, άρα μην περιμένετε να βγει σεντόνι το πρωί του γάμου· τούτη τη νύφη δεν τη στόλιζε 'σεμνή παρθενιά' και κρίμα το παιδί που το 'μπλεξε.

Η άλλη βια είναι η ψυχολογική. Δεν οδηγείς καλά, δε μαγειρεύεις, κάνε αυτό, μην κάνεις εκείνο, πάχυνες-ζάρωσες, μη μου τα σπας, μη με νευριάζεις και λοιπά που, ανάλογα την αυτοπεποίθηση της γυναίκας και την οικονομικής της ανεξαρτησία, φτάνουν σε επίπεδα εφιαλτικής καταπίεσης που παλιότερα (που ήταν στίγμα ο χωρισμός και το να 'ξενοδουλέψει' γυναίκα) οδηγούσαν επίσης σε αυτοκτονίες ή σε εκείνες τις γυναίκες-μάρτυρες που δεν είχαν φωνή και που, τις πρόλαβα, δεν κάθονταν ποτέ τους στο τραπέζι μόνο σερβίριζαν το δυνάστη κι έτρεχαν να κρυφτούν στην κουζίνα τους πριν βάλει εκείνος τις φωνές που πάλι κάτι δεν του άρεσε.

Το 'έχασε ένα παιδί από το ξύλο' το προλάβατε; Τον νευρίασε, μου είπαν, και της έριξε ανάποδες και έχασε την ισορροπίας της κι έπεσε από τη σκάλα και απέβαλε. Χωριάτισσα στη Μύκονο. Ίδια εποχή ξέρουμε ίδιο περιστατικό με γυναίκα εφοπλιστή και μόνη διαφορά ότι στη χωριάτισσα κρυφάκουγαν τα παιδιά από δίπλα ενώ στη φημισμένη θαλαμηγό οι υπηρέτες που-αφού βγήκε ο κύριος από την καμπίνα- σιωπηλά φρόντισαν την αποβολή.

1 στις 4 λοιπόν, και 1 στις 6 μέρες λένε οι λειψές στατιστικές μας για το σήμερα αλλά γνωρίζουμε πως πέφτουν πολύ έξω. Διότι αυτά τα νούμερα είναι παγκόσμιοι υπολογισμοί καιρού ειρήνης ωστόσο η βια προς τις γυναίκες είναι όπλο φοβερό του πολέμου. Εύκολη λεία οι άμαχοι· γερό χαρτί, οριστικό σα συνθήκη, οι γενοκτονίες. Κι αυτά δίχως να υπολογιστεί το sex που εξακολουθεί να είναι όπλο και παιχνίδι δύναμης μια επιβολή εξουσίας χειροπιαστή που τραυματίζει σοβαρά κι ακινητοποιεί το θύμα.

Δεν είναι σχήμα λόγου οι απειλές 'να σε γαμήσω' και ΄να σου γαμήσω', το είδαμε στους ομαδικούς βιασμούς του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία όταν μάντρωναν οι Σέρβοι τις Μουσουλμάνες σε άθλια 'ξενοδοχεία'΄κι 'ανακουφιζόταν' πάνω τους ο σερβικός στρατός έχοντας μάλιστα και τον ιερό σκοπό να αυξηθούν από αυτό το αίσχος τα ορθόδοξα σερβάκια.

Αλλά κι αλλιώς, όπου δεν έχουμε μαζικούς βιασμούς η βια του πολέμου φέρνει μεγαλύτερη αγριάδα στο σπίτι. Βλέπω στο Al Jazeera  ότι μεταξύ 2001 και 2012 σε Ιράκ και Αφγανιστάν πέθαναν 6.500 στρατιώτες (άνδρες στον πόλεμο) και 11.500 γυναίκες σε περιστατικά οικογενειακής βιας- διπλές σχεδόν οι  δολοφονημένες δηλαδή, από σύντροφο νυν ή πρώην ή και συγγενείς.

Κατά της βίας προς της γυναίκες. 

Μηδενική ανοχή. 

Δεν είναι κούφια συνθήματα, δεν είναι clichés και, με τίποτε 

δεν είναι αστείο.

Εικόνες

"Happy Never After" spotted in Amsterdam 

❤️#DomesticViolence #SaintHoax #HappyNeverAfter

Γραμμή SOS 15900, μια υπηρεσία που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύματα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άμεσα, με ένα φορέα,  καταπολέμησης και αντιμετώπισης της έµφυλης βίας