Πειράματα με ορφανά η Αντζελίνα Τζολί ―ενώ το 1% του πλούτου στην Ελλάδα και τον πλανήτη

Το Πείραμα:

Δίνουμε χρήματα σε φτωχά παιδάκια σε Ορφανοτροφείο.

Ζητάμε να μας πουν  πού θα τα ξοδέψουν.

Ύστερα τους τα παίρνουμε και παρακολουθούμε αντιδράσεις.

Δεν είναι από παιδικό θρίλερ, δεν το σκαρφίστηκαν για το νέο Όλιβερ Τουίστ αλλά συνέβη πραγματικά. Το διηγείται η Anjelina Jolie, πολύ υπερήφανη που μ' αυτή τη μέθοδο, λέει, διάλεξε ποιο φτωχό ορφανό της Καμπότζης θα έπαιζε στη νέα ταινία της.

Η Jolie, δεν ξεχνάμε, είναι Πρέσβειρα του ΟΗΕ και ιδιαίτερα τιμημένη στην Καμπότζη για το έργο της με τα παιδιά αφού μάλιστα έχει υιοθετήσει (και) από εκεί.

Διαφήμιση στην ταινία δε θα κάνω.  Θέμα της τα εγκλήματα των Χμερ Ρουζ  (Khmer Rouge) και γι αυτό, χάριν ρεαλισμού, χρειαζόταν, λέει,  ντόπιο και δύστυχο μικρό της Καμπότζης.

Έχει άραγε σημασία η κτηνωδία μιας σταρ; Νομίζω ναι, είναι ενδεικτική της αναισθησίας αυτού του 1% που πλέον απολαμβάνει το μισό  πλούτο του πλανήτη και με  ακατανίκητα πρότυπα επιτυχίας τους υπερανθρώπους σταρ ως 'οpinion formers'   επηρεάζει τις συμπεριφορές και των δικών του αλλά και του πτωχού 99%.

Οφείλουμε να καυτηριάζουμε, οφείλουμε να υπενθυμίζουμε ότι όχι, δεν κοιμόμαστε όλοι ύπνο βαθύ αδιαφορίας μπροστά στη δυστυχία.

Φέρνω το περί ου ο λόγος από τη φρέσκια συνέντευξή της στο Vanity Fair + ολίγα περί Κόκκινων Κμερ + του 2015 ποσοστά πλούτου στη γη και στη χώρα μας + μια και αναφέρεται, κείμενο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες που εξηγεί γιατί επιλέγουν τη Τζολί, τον Αρμάνι, το Νταλάρα για πρεσβευτές Καλής Θέλησης'.

___________________________

Εικόνες

Πάνω: 2017 η Jolie παραμένει ένας από τους πιο ευυπόληπτους ανθρώπους στη γη.

Κέντρο: το απόσπασμα από το Vanity Fair (και το εξώφυλλο πιο κάτω)

Η σημαία της Καμπότζης που σε διάφορες παραλλαγές χρησιμοποιούσαν οι Κόκκινοι Χμερ. 

Στοιχεία για την υπερσυγκέντρωση του πλούτου  παρουσιάζει η τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ στην Ελλάδα το 1% συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου. Η τράπεζα προειδοποιεί πως η αύξηση της ανισότητας μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ύφεση.

Τα στοιχεία για την Ελλάδα καταδεικνύουν πως το 1% ενισχύθηκε την περίοδο της κρίσης. Ειδικότερα το πλουσιότερο 1% των Ελλήνων κατείχε το 2000 το 54,1% του πλούτου, το 2007 το 48,6%, ενώ το 2014 το 56,1%.

Στην έκθεση, που δημοσιεύτηκε στον Guardian, αναφέρεται πως ο παγκόσμιος πλούτος έχει αυξηθεί σε νέο επίπεδο ρεκόρ των 263 τρις δολαρίων, σημειώνοντας ετήσια άνοδο 20,1 τρις, τη μεγαλύτερη από το 2007. Όπως σημειώνεται στην έκθεση «συνολικά το φτωχότερο 50% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει λιγότερο από 1% του συνολικού πλούτου. Στον αντίποδα, το πλουσιότερο 10% κατέχει το 87% του παγκόσμιου πλούτου και το κορυφαίο 1% διαθέτει το 48,2% των παγκόσμιων στοιχείων ενεργητικού».

Οι αναλυτές της ελβετικής τράπεζας διαπιστώνουν πως κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα οι διαφορές στον πλούτο συρρικνώθηκαν στις χώρες με υψηλά εισοδήματα, αλλά η τάση αυτή μπορεί να έχει αρχίσει να αντιστρέφεται. Η ανισότητα υποχώρησε ανεπαίσθητα σε πολλές χώρες πριν από την οικονομική κρίση, αλλά τείνει να αυξάνεται από το 2008 και έπειτα, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των νοικοκυριών (34,7%) συγκεντρώνεται, σύμφωνα πάντα με την έκθεση, στη Βόρεια Αμερική. 

Η Ευρώπη βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 32,4% και ακολουθεί η περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού (χωρίς την Κίνα), με 18,9%. 

Ο συνολικός πλούτος στην Κίνα αυξήθηκε κατά 715 δισεκατομμύρια δολάρια ή 3,5% μέσα σε έναν χρόνο. 

Υποχώρηση καταγράφεται στην Ινδονησία (-260 δισεκ. δολάρια), στην Αργεντινή και τη Ρωσία (-135 δισεκ. δολάρια στην καθεμία) και την Τουρκία (-100 δισεκ. δολάρια).

Σχετικά με τους εκατομμυριούχους, οι ΗΠΑ φιλοξενούν στο έδαφός τους το 41% των ανθρώπων η περιουσία των οποίων ξεπερνά το 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ συνολικά ο αριθμός των εκατομμυριούχων στον κόσμο θα φτάσει τα 53,2 εκατομμύρια το 2019. Οι πέντε πλουσιότερες χώρες όσον αφορά τον μέσο πλούτο ανά ενήλικο κάτοικο είναι κατά σειρά η Ελβετία, η Αυστραλία, η Νορβηγία, οι ΗΠΑ και η Σουηδία.

el.wikipediaΕρυθροί Χμερ (γαλλικά: Khmers rouges) ονομάζονταν οι οπαδοί του κομμουνιστικού κόμματος της Καμπούτσεα, στη Καμπότζη. Σχηματίστηκαν το 1968 ως παρακλάδι του Λαϊκού Στρατού του Βιετνάμ, από το Βόρειο Βιετνάμ. Κυριάρχησαν στην Καμπότζη από το 1975, όταν τελείωσε ο εμφύλιος πόλεμος, μέχρι το 1979, με αρχηγούς τους Πολ Ποτ, Νούον Τσέα, Ιέγκ Σάρι, Σον Σεν και Χιέου Σαμφάν. Ονόμασαν το κράτος Δημοκρατική Καμπούτσεα. Είχε συμμαχήσει με το Βόρειο Βιετνάμ, τους Βιετκόνγκ και τους Πάθετ Λάο κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ, ενάντια στις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.

Η οργάνωση προκάλεσε μέσω των κοινωνικών πολιτικών της τη γενοκτονία της Καμπότζης.Ο ηγέτης των Χμέρ Πολ Ποτ, πίστευε ότι για να επιτευχθεί πραγματική κοινωνική επανάσταση στην Καμπότζη, ήταν απαραίτητο ολόκληρη η χώρα να επιστρέψει σε μια αγροτική οικονομία, στην οποία δεν θα είχαν θέση η βιομηχανία, οι χρηματικές συναλλαγές, οι πόλεις και η μόρφωση. Αρχικά, μετέφεραν ολόκληρο τον πληθυσμό στην ύπαιθρο, με τη δικαιολογία πως στις πόλεις δεν υπήρχε αρκετή τροφή για να συντηρηθούν όλοι. Οι προσπάθειές της για αγροτική μεταρρύθμιση οδήγησαν σε λιμό μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ενώ η επιμονή της στην αυτοεπάρκεια, ακόμη και σε φαρμακευτικά προϊόντα, οδήγησε στο θάνατο χιλιάδων ανθρώπων από ιάσιμες ασθένειες, όπως η ελονοσία. Οι ξένες πρεσβείες σφραγίστηκαν, οι τράπεζες, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και κάθε είδους δημόσιες υπηρεσίες έκλεισαν και όλοι οι θρησκευτικοί ναοί λεηλατήθηκαν. Εξωφρενικές απαγορεύσεις επίσης υπήρχαν για τις σεξουαλικές σχέσεις και το γέλιο. Οι ένοχοι μεταφέρονταν στη φυλακή Τουόλ Σλένγκ ή αλλιώς Ες-21. Από το 1974 ως το 1978, από τους 14.000 κρατούμενους, επιβίωσαν οι 12.Αυθαίρετες εκτελέσεις και τα βασανιστήρια από τα στελέχη τους ενάντια σε θεωρούμενα ανατρεπτικά στοιχεία και εκκαθαρίσεις στις τάξεις τους ανάμεσα στο 1975 και το 1978, θεωρούνται ότι αποτελούν γενοκτονία. Σύμφωνα με στοιχεία από έρευνα του πανεπιστημίου Γέιλ σε 20.000 ομαδικούς τάφους, τουλάχιστον 1.386.734 άτομα εκτελέστηκαν, ενώ μαζί με θανάτους από άλλες αιτίες, όπως υποσιτισμός και ασθένειες, φτάνουν τους 1,7 -2,5 εκατομμύρια θανάτους σε σύνολο 8 εκατομμυρίων κατοίκων. Το 1979, το Βιετνάμ εισέβαλε στη Καμπούτσεα, ανατρέποντάς τους.

Πρεσβευτές Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Ίσως αναρωτιέστε γιατί έχουμε επιλέξει τραγουδιστές, μουσικούς, ηθοποιούς και έναν δημοφιλή επιχειρηματία να εκπροσωπούν την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο. Μπορεί η δύναμη της επιτυχίας τους να συμβάλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού για τα δεινά και τις ανάγκες εκατομμυρίων ξεριζωμένων σε όλο τον κόσμο; 

Παρόλο που οι Πρεσβευτές Καλής Θέλησης προέρχονται από διαφορετικούς χώρους και έχουν διαφορετικές ικανότητες, μοιράζονται κάτι κοινό: την ακατάπαυστη προθυμία να χρησιμοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους και την επιρροή τους για να βοηθήσουν αυτούς που έχουν αναγκαστεί να αφήσουν τα σπίτια τους εξαιτίας διωγμών ή συγκρούσεων. Αυτή η αφοσίωση είναι πολύ σημαντική για την Ύπατη Αρμοστεία και για αυτό  τους θεωρούμε πολύτιμους. 

Οι Πρεσβευτές Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας, όπως η Αντζελίνα Τζολί, ο Γιώργος Νταλάρας και η Μπάρμπαρα Χέντρικς, μεταφέρουν στην κοινή γνώμη το μήνυμα του σεβασμού και της συμπόνιας για τους πρόσφυγες με ένα ξεχωριστά δυναμικό τρόπο. Είναι σοβαροί, προσηλωμένοι και αφοσιωμένοι στην αποστολή μας.  

Αυτές οι προσωπικότητες, εκμεταλλευόμενες την προνομιακή τους πρόσβαση στα Μ.Μ.Ε. και σε άλλους φορείς, δίνουν «φωνή» στους πρόσφυγες, οι οποίοι είναι συχνά θύματα ξεχασμένων ανθρωπιστικών κρίσεων και αρνητικών στερεοτύπων. Οι Πρεσβευτές Καλής Θέλησης βρίσκονται στην προνομιακή θέση να έρχονται σε απευθείας επαφή με αυτούς που έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν την αλλαγή.  

Δουλεύοντας από καρδιάς, χρησιμοποιούν το ταλέντο και τη φήμη τους για να βρίσκουν πόρους και να προασπίζονται τα δικαιώματα των προσφύγων κατά τις συναντήσεις τους με παγκόσμιους ηγέτες αλλά και με το ευρύ κοινό. Οι δραστηριότητές τους υποστηρίζουν το έργο της Ύπατης Αρμοστείας, η οποία προστατεύει τους πρόσφυγες, τους βοηθά να ξανακτίσουν τη ζωή τους και υπερασπίζει τα δικαιώματά τους. 

Η Ύπατη Αρμοστεία ξεκίνησε να συνεργάζεται με Πρεσβευτές Καλής Θέλησης στις αρχές της δεκαετίας του ΄80, όταν οι Βρετανοί ηθοποιοί Ρίτσαρντ Μπάρτον και Τζαίημς Μέησον βοήθησαν τον Οργανισμό να γίνει γνωστός σε ευρύτερο κοινό παγκοσμίως. Σήμερα, 9 Πρεσβευτές Καλής Θέλησης εργάζονται μαζί μας για να βοηθήσουμε τους πιο ευάλωτους: Μπάρμπαρα Χέντρικς (ανακηρύχθηκε Πρέσβειρα Καλής Θέλησης το 1987), Αντέλ Ιμάμ (2000), Αντζελίνα Τζολί (2001), Τζόρτζιο Αρμάνι (2002), Ζουλιέν Κλέρ (2003), Γιώργος Νταλάρας (2006), Οσβάλτο Λαπόρτ (2006), Μουατζέζ Ερσόη (2007), Χεσούς Βάσκες (2008). 

Αυτές οι σελίδες παραθέτουν κάποιες πληροφορίες για τους διάσημους απεσταλμένους μας και το έργο τους. Αυτοί είναι η απόδειξη ότι η δύναμη της επιτυχίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το κοινό καλό. Οι Πρεσβευτές Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κάνουν την διαφορά. unhcr.gr