Μήτρες της απωλείας και δικύκλων έρωτας

Αρχαίος ο φόβος του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος κι είναι γνωστοί οι θρησκευτικοί περιορισμοί που υπέστησαν κι υφίστανται όσοι άνθρωποι γεννήθηκαν με μήτρα. Γνωστό και το αρχέτυπο της Μέδουσας όσο και η εμμονή κάποιων πολιτισμών, όπως και των αρχαίων Αθηναίων με το μάδημα του «χοίρου» τους διότι μόνο οι δούλες το είχαν τριχωτό, αφού προφανώς δεν είχαν χρόνο να επιδίδονται σε παρατιλμό (δηλαδή μαδομούνι).

Αυτό που σήμερα παρουσιάζω όμως είναι η δαιμονοποίηση του εντός μας, της μήτρας.

Διότι τι είναι η μήτρα, αν κοιτάξουμε προσεκτικά, παρά ο εξωαποδώ, ο Μπαφομέτ ο Δαίμονας;

Τι είναι η μήτρα παρά ― εδώ σας θέλω― ένα δίκυκλο;

«Τι είναι η γυναίκα; Ένα ναυάγιο στην ξηρά» είπε ο Άγιος Εφραίμ και είχε κυκλοφορήσει αφισάκι με το εδάφιο που συστήνει άμα χαμογελά μια όμορφη κοπέλα να τη σκεπτόμαστε νεκρή, χώμα, γερασμένη, μαραμένη διότι «Τι είναι η γυναίκα;» παρά «ξενοδοχείο ασώτων, εργαστήριο δαιμόνων.»

Απόδειξη η μήτρα μας που – «Τυχαίο;» ρωτά με νόημα το κείμενο― είναι ίδια ο Μπαφομέτ ο δαίμονας που έφτιαξαν οι ιεροεξεταστές από όσα ομολογούσαν στον τροχό του μαρτυρίου οι Ναΐτες πριν από αιώνες. Οι σάλπιγγές μας είναι κέρατα, ο κόλπος μας το τραγογένι.

Τυχαίο;

Καθόλου διότι το σχήμα του εντός μας ρίχνει τους άνδρες στην καταστροφή ποικιλοτρόπως. Δεν τα λέει μόνο η Εκκλησία. είδαμε και το παράδειγμα με τις μηχανές, τα δίτροχα. Μη μου πείτε ότι το είχατε σκεφθεί; Φέρνω το σκίτσο και νομίζω τώρα που σας διαφώτισα θα αρχίσετε να κοιτάτε το μηχανάκι σας με άλλα μάτια.

___________________________________

Φέρνω τις εικόνες,

κι ολίγα για τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο τον οποίο δε θέλω να αδικήσω διότι, αν και έχω δει από κοντά το λείψανό του,  δεν κατάφερα να τσεκάρω (δεν ανοίγει σύνδεσμος του πανεπιστημίου Αιγαίου) και δε γνωρίζω αν όντως έγραψε όσα του αποδίδονται. Για το συγκεκριμένο διαβάζω πως πρόκειται για επιστολή που αποδίδεται στον Άγιο, διαβάζω κι ότι δεν τα είπε για όλες μας. 

Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως δεν είναι ότι  κείμενο  μ΄αυτό το περιεχόμενο συστήνεται σήμερα από πιστούς.

Επίσης η Ορθόδοξη Χριστιανική Νεολαία Αθηνών  που φαίνεται να υπογράφει το αφισάκι δήλωσε ότι δεν είναι δικό της το συγκεκριμένο αλλά έργο απίστων. Τα δικά της δεν έχουν βυζαντινή υπογραφή ξεκαθαρίζει. Φέρνω λοιπόν για να μην την αδικούμε κι ένα για τον Αυνανισμό το οποίο δεν το έχει αρνηθεί.

Ἤκουσε γλῶτταν ψαλμικῶς, ἣν οὐκ ἔγνω, Ἐφραίμ, ἄνω καλοῦσαν, ὁ γλῶσσαν Σῦρος. Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Νόες Ἐφραὶμ θυμὸν ἀπηῦρον.

Βιογραφία Ο Όσιος Εφραίμ καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας πιθανώς το 308 μ.Χ. ή και ενωρίτερα. Ήκμασε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 - 337 μ.Χ.), Ιουλιανού του Παραβάτου (361 - 363 μ.Χ.) και των διαδόχων αυτού. Από την μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του Ιάκωβο (309 - 364 μ.Χ.), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο, αλλά ο Όσιος αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα. Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και με το φωτισμό του Παρακλήτου έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής. Γι’ αυτό και θαυμάζεται για το πλήθος και το κάλλος των έργων του. Γνώστης ακριβής όλων των δογματικών θεμάτων, ήξερε να καταπολεμά τις αιρέσεις και να υπερασπίζει με θαυμάσια σαφήνεια την Ορθοδοξία. Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια. Όταν, διά της συνθήκης του έτους 363 μ.Χ., που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτου, Ιοβιανός (363 - 364 μ.Χ.), η Νίσιβης παραδόθηκε στους Πέρσες, ο Όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και ήλθε στην Έδεσσα, όπου ασκήτεψε σε παρακείμενο όρος. Το έτος 370 μ.Χ. επισκέφθηκε τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και λίγο αργότερα τους Πατέρες και Ασκητές της Αιγύπτου. Ο Όσιος Εφραίμ κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 373 μ.Χ. και η Σύναξή του ετελείτο στο Μαρτύριο της Αγίας Ακυλίνας, στην περιοχή Φιλοξένου, κοντά στην αγορά. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και στην Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

.. Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος και οι γυναίκες

Του Θεόδωρου Ρηγινιώτη

....αυτά προέρχονται από έργο του αγίου Κατά των πονηρών γυναικών, το οποίο μάλιστα είναι και αμφιβαλλόμενο, όπως τα περισσότερα από τα διασωθέντα έργα που αποδίδονται στον άγιο. Πρόκειται απλώς για «μια ομιλία που παραδόθηκε με το όνομα του Εφραίμ του Σύρου» (βλ. A.B.A.M. von der Ham, «Η ιστορία των γυναικών, των καλών και των κακών, του Τζάνε Βεντράμου και το πρότυπό του», περιοδικό Ελληνικά, τ. 38^ος, τεύχ. 2ο, Θεσσαλονίκη 1987, σελ. 344 –εκεί επισημαίνονται και αναφορές σε ψευδο-χρυσοστόμεια).

Ο Στυλ. Παπαδόπουλος, καθ. Πατρολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφέρει για το πρόβλημα των έργων του αγ. Εφραίμ: «Τα έργα του γνώρισαν μέχρι τον Ζ΄ αιώνα τεράστια διάδοση. […] Δυστυχώς όμως η επικράτηση της αραβικής σήμαινε ήδη από τον Η΄ αιώνα την εξαφάνιση της συριακής γλώσσας[στην οποία έγραφε ο άγιος], με αποτέλεσμα τα έργα του να μην αντιγράφονται πλέον και σχεδόν να λησμονηθούν και αυτά και ο ίδιος. Αλλά και πριν τον Η΄ αιώνα είχε δημιουργηθεί κλίμα συγχύσεως, ώστε αυθαίρετα να του αποδίδονται μεταγενέστερα κείμενα ή νεώτεροι να διασκευάζουν έργα του που τα κυκλοφορούσαν ως δικά τους. Το φαινόμενο αυτό ίσχυσε και για τις πολυπληθείς μεταφράσεις, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν βάσει νόθων ή αμφιβαλλόμενων έργων του. Έτσι οι πρώτοι εκδότες (Assemani, Lamy, Overbeck) συριακών και ελληνικών κειμένων του Εφραίμ [από όπου προέρχεται και το παρόν, Assem. III, 70 D 1 – 72 F 5] συγχέουν σε απελπιστικό βαθμό γνήσια και νόθα έργα, ενώ πολύ συχνά επανεκδίδουν τα ίδια κείμενα με διαφορετικούς τίτλους…» (Πατρολογία Β΄, Αθήνα 1990, σελ. 334 – βλ. και αναφορά σελ. 337 στο έργο με τίτλο Περί της αμαρτωλού γυναικός, που δηλώνεται ρητά ως αμφιβαλλόμενο και είναι πιθανόν το ίδιο, αφού επανεκδίδονται «τα ίδια κείμενα με διαφορετικούς τίτλους»).