Συγκινημένη με το Δημήτρη Ξανθούλη, gin tonic, δείπνο και εσάρπες για τον άνεμο στη Δύση του φεγγαριού στο θεσπέσιο σπίτι της Χριστίνας.
Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο βαθιά αισθάνομαι πόσο πολύτιμοι είναι οι παλιοί μας φίλοι.
Που μ’ όλα τα στραβά κι ανάποδά μας, ακόμα μάς αντέχουν.
Μάρτυρες ότι, κι όσων, ζήσαμε.
_________________________

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου