Συγκινημένη με το Δημήτρη Ξανθούλη, gin tonic, δείπνο και εσάρπες για τον άνεμο στη Δύση του φεγγαριού στο θεσπέσιο σπίτι της Χριστίνας.
Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο βαθιά αισθάνομαι πόσο πολύτιμοι είναι οι παλιοί μας φίλοι.
Που μ’ όλα τα στραβά κι ανάποδά μας, ακόμα μάς αντέχουν.
Μάρτυρες ότι, κι όσων, ζήσαμε.
_________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.