-Εγώ ποιον παντρεύτηκα;
ρώτησε χήρα 98 ετών που τα έχει τετρακόσια, ζει μόνη κι ανεξάρτητη μα πού και πού, γελά κι η ίδια που, το καταλαβαίνει αμέσως, μπερδεύει ονόματα ή ημερομηνίες για μια στιγμή.
Της τον θύμισαν κι εκείνη συνέχισε με την σκέψη που με συνάρπασε:
«Με στενοχωρεί που δε θυμάμαι αν ρώτησα τα παιδιά μου αν θα τον ήθελαν για πατέρα τους.»
Σα εκείνο το παλιό παράδοξο με το κλειδί που έχουμε προλάβει να ρίξουμε στο συρτάρι πριν το χρησιμοποιήσουμε για να το κλειδώσουμε μέσα σ' αυτό. «Θεωρία ειδικής σχετικότητας» νομίζω ονομάζεται το παράδοξο (αν θυμάμαι σωστά τον όρο) μα, όπως κι αν λέγεται, μια εξαιρετική εφαρμογή του αγαπημένου μου παράδοξου είναι η αγωνία της κυρίας.
Διότι τι πιο σημαντικό από το ποιος θα γίνει πατέρας ή μητέρα των παιδιών μας αλλά, βεβαίως, σαν το κλειδί στο συρτάρι, πώς να τα ρωτήσω όταν για να ερωτηθούν θα πρέπει ήδη να έχουν γεννηθεί άρα να έχω ήδη επιλέξει τον πατέρα τους.
https://youtu.be/tEB0ubPbois?si=FqS7PYbx3htrsZdD
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.