Άνω Μερά με τον Άρη Κωνσταντινίδη, το δάσκαλο

  

 

Ήμουν κι εγώ στην Άνω Μερά χθες και δε χόρταινα να κατεβαίνω από το αυτοκίνητο για να φωτογραφίζω.

Σήμερα βλέπω αυτή την ανάρτηση και με συνταράζει η αναφορά στον Άρη Κωνσταντινίδη. 

Που άν...αν.... ήμασταν άλλη χώρα, θα διδασκόταν στο σχολείο της Μυκόνου και θα του είχαμε μόνιμο αφιέρωμα στο Μουσείο μας. Από πάντα μα τώρα, ιδίως τώρα πιο πολύ από ποτέ. Μήπως και κάτι διασωθεί. Έστω και στις καρδιές μας.

 

Τον μνημονεύω συχνά, τον σκέπτομαι συχνότερα.  Υπήρξε δάσκαλος και οδηγός μου στην επιλογή και στη συντήρηση του παλιού μας «χωριού» και του κήπου μας όπως και στο σεβασμό του τόπου.

 

Π.χ. έλεγα με αφορμή τον αυτοφυή κρόκο (που όλο και σπανίζει με το τσιμέντωμα, το γκρέμισμα και την αλλοπρόσαλλη κι αλλούτερη επιλογή φυτών γύρω από νέα κτίσματα :

«Σκόπιμα δεν τσιμεντώσαμε,

―έχουμε μέθοδο στο χάος μας, 
χύμα στο κύμα εμείς δεν είμαστε  και με οδηγό μας το σπουδαίο αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη από νωρίς ξέραμε να σεβαστούμε τα θεόκτιστα επειδή «στην απλότητα καταλήγεις με λογισμό» και στο λογισμό με τη μελέτη―

σκόπιμα δεν πειράξαμε τη μυκονιάτικη χλωρίδα του κτήματος παρά μόνο στη μεγάλη βεράντα και την αυλή όπου έβαλα αγιόκλημα, γιασεμί, δενδρολίβανο βιολέτες και μυρωδικά όπως φασκόμηλο, δυόσμο και λεβάντα. Μόνη μου παρέμβαση στο κτήμα είναι οι βολβοί με τα χειμωνιάτικα: ναρκίσσους, ζουμπούλια, κρίνους και ίριδες....»--> https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2015/11/blog-post_28.html

 

 

____________________________________________

Για τη Μύκονο, για τις Κυκλάδες μα και για το ήθος του αρχιτέκτονα που δημιουργεί 'δοχεία ζωής' του μέλλοντός μας συστήνω τα ευαγγέλια: 

Άρη Κωνσταντινίδη

 ΤΑ ΘΕΟΧΤΙΣΤΑ -

ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

και άλλα πολλά και αυτοβιογραφικά.

 

____________________________________________

Ευχαριστώ τη Maria Konioti.