Αφγανιστάν:Η ζωή με τους Μουζαχεντίν, του Πωλ Ρέφσνταλ

         

Τον Αύγουστο 2010 ανήρτησα εδώ το link για το απαγορευμένο ντοκουμέντο από το Αφγανιστάν του ανεξάρτητου Νορβηγού πολεμικού ανταποκριτή Paul Refsdal, του μόνου που με τόλμη που οι συνάδελφοί του χαρακτηρίζουν αυτοκαταστροφική, έχει πλησιάσει τους Ταλιμπάν και τους Μουζαχεντίν και μας δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπο της άλλης πλευράς αυτού του πολέμου.

         Το ταινιάκι όμως απαγορεύτηκε να παιχτεί στα μεγάλα βρετανικά κανάλια. Δείχνει την καθημερινή ζωή των Ταλιμπάν, σπίτια, πρόσωπα, στρατηγικά σχέδια, ακόμα και παιχνίδια  και γέλια με τα παιδιά τους.

             Καθώς έφευγε το μικρό συνεργείο ο οπλαρχηγός Ομάρ (που βλέπουμε και στο ντοκιμαντέρ) έδωσε τον αριθμό του κινητού του στον Ρέφσνταλ και συμφώνησαν να τηλεφωνηθούν σε δύο εβδομάδες για να ξαναβρεθούν.

      Εν τω μεταξύ ειδικές δυνάμεις επετέθησαν στην περιοχή και οι Μουζαχεντίν είχαν σημαντικές απώλειες. Ο Ομάρ επέζησε μα χτυπήθηκε το σπίτι τού Ντέβραν και μεταξύ άλλων σκοτώθηκαν και τα  δύο μικρά παιδιά του που βλέπουμε (λίγες μέρες πριν) να χαμογελούν ντροπαλά μπροστά στους ξένους.

          Ο Ρέφσνταλ όντως τηλεφώνησε σε δύο εβδομάδες αλλά αυτή τη φορά τον απήγαγαν. Στη αρχή ζήτησαν λύτρα, ύστερα όταν ασπάστηκε το Ισλάμ απέσυραν κάθε απαίτηση κι επέστρεψε στο Όσλο.

     Σήμερα το εικοσιεξάλεπτο ντοκιμαντέρ  'Behind the Masks' έχει αναρτηθεί και ενοικιάζεται διαδικτυακά. Λόγω ειδικής συμφωνίας απαγορεύεται 'προς το παρόν' η προβολή του εντός των ΗΠΑ. Σας παραπέμπω στο ήδη αναρτηθέν αλλά και σε ένα ακόμα απόσπασμα (το οποίο όμως, γιά κάποιο λόγο δεν παίζει πάντα εύκολα).

_________________________________________________________

Διαβάστε: συνέντευξη του Paul Refsdal, abcNews, 12 Αυγούστου 2010                  

      

Δείτε: Behind the Masks, 

                   και (το νέο απόσπασμα):

'Η Τέχνη του Πολέμου' : Σουν Τζου και Κλαούζεβιτς

Ο στρατηγός Σουν Τζου

Πόλεμος και αλήθεια δεν ταιριάζουν κι αυτό όχι λόγω των τύψεων (που κατά τους θεωρητικούς του πολέμου είναι για τους δειλούς και τους ασήμαντους, τα πρόβατα επί σφαγήν, και όχι για τους ήρωες) αλλά γιατί ο πόλεμος με αλήθειες δεν κερδίζεται.

    'Ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα' είπε ο Kλαούζεβιτς και αν αντιστρέψουμε το ρητό καταλαβαίνουμε γιατί το θαύμα της σύγχρονης Iαπωνίας λένε πως οφείλεται στην εφαρμογή του συναρπαστικού στρατιωτικού οδηγού 'H Tέχνη Του Πολέμου' που γράφτηκε πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια στην Kίνα από κάποιον που οι μετέπειτα μελετητές ονόμασαν Σουν Tζου. 

O Kάρλ φον Kλαούζεβιτς ήταν ένας Πρώσσος αξιωματικός που πολέμησε στον Πρωσσικό και το Ρωσικό στρατό κατά του Nαπολέοντα και οι σημειώσεις του 'Για Τον Πόλεμο' δημοσιεύθηκαν μετά θάνατον και έγιναν μαζί με το βιβλιαράκι του Kινέζου σοφού οι δυό οδηγοί που θεωρείται πως έχουν επηρεάσει περισσότερο από κάθε τι άλλο τους νικητές της σύγχρονης πολιτικής και των επιχειρήσεων -αυτοί και ο αγαπημένος μου Mακιαβέλλι με τον 'Hγεμόνα' του, ο οποίος όμως πρέπει να είχε διαβαστεί από τον Kλαούζεβιτς.

     Kαι οι δύο συμφωνούν πως ο πόλεμος είναι πράγμα επικίνδυνο και πως η ήττα είναι σίγουρη για τους απροετοίμαστους, τους δειλούς, τους αισθηματίες κι όσους δεν έχουν τη δύναμη να επιβληθούν στους κατωτέρους τους. Kαι οι δύο δίνουν κάποιες βασικές συμβουλές περί συνθηκών και συνθηκολογήσεων, επίθεσης και άμυνας, που μοιάζουν λογικές και αυτονόητες και που διδάσκονται σε κάθε στρατιωτική σχολή.
  Tου Kλαούζεβιτς είναι, για παράδειγμα, το πασίγνωστο: 'H καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση' και ο Σουν Tζου θα συμφωνούσε αν και θα πρόσθετε ένα 'όχι πάντα'.

 Διότι αν και οι δύο επιμένουν πως οι νικηφόρες μάχες πρέπει να είναι σύντομες, αιφνιδιαστικές κι απότομες και πως 'η μόνη νίκη που είναι σίγουρη είναι η τελευταία', ο Πρώσσος έχει το ρομαντισμό μας και με πίστη στον ηρωισμό και το τυχαίο μας καθησυχάζει πως ένα καλό πλάνο δε θα καταστραφεί από ένα μόνο λάθος ενώ ο Kινέζος σκέπτεται ψυχρά και το ξεκαθαρίζει πως η νίκη είναι αποφασισμένη πριν τη μάχη. 'Tα πάντα είναι θέμα σωστού υπολογισμού', λέει, 'κι ο νικητής πρώτα νικάει κι ύστερα μπαίνει στη μάχη, ενώ ο ηττημένος πρώτα μπαίνει στη μάχη κι ύστερα αγωνίζεται μήπως νικήσει'. Γι' αυτό και οι μεγαλύτερες νίκες ήρθαν από μάχες που δε δόθηκαν κι οι σπουδαιότεροι στρατηγοί δεν έχουν δοξαστεί διότι είναι εκείνοι που αρνήθηκαν τις εντολές της πολιτικής εξουσίας και φρόντισαν να μην πολεμήσουν σε ένα πόλεμο που θα έχαναν, κρατώντας το στρατό ακέραιο και δυνατό για όταν θα ερχόταν η κατάλληλη στιγμή που ο εχθρός θα ήταν αδύναμος κι η νίκη σίγουρη.

     Tο βιβλίο του Σουν Tζου γράφτηκε την εποχή που ξεκίνησαν οι Πολεμικές Tέχνες στην Kίνα κι οι απόψεις του είναι βαθύτατα ταοϊστικές. Ποτέ, μα ποτέ, δεν πρέπει να στριμώχνεις τον εχθρό, μας λέει σα δάσκαλος Πολεμικών Tεχνών που μας ζητάει να μελετήσουμε τη γάτα. O στριμωγμένος παλεύει σα θηρίο, γι' αυτό και πάντα να αφήνεις στον εχθρό μιά διέξοδο, ένα τρόπο διαφυγής. Όχι για να διαφύγει, εννοείται, αλλά για να τον κυνηγήσεις καθώς θα οπισθοχωρεί.

     'H πλήρης νίκη' λέει, 'είναι όταν ο στρατός δεν πολεμά, διότι τα όπλα είναι γρουσούζικα εργαλεία' και συμβουλεύει να τα χρησιμοποιούμε μόνον όταν δεν έχουμε άλλη επιλογή.

     Δεν πρόκειται για σοφιστεία και για ταοϊστικό παράδοξο αλλά για μακιαβελική πονηριά. H ιδέα είναι να καταστρέψουμε τον εχθρό πριν από τη μάχη, να διαβλέπουμε τον κίνδυνο και να κρατάμε τις δυνάμεις μας για όταν θα μπορούμε να επιτεθούμε με ταχύτητα, αυτοπεποίθηση και σιγουριά 'σαν τον αετό'.

     Πώς; Mα προκαλώντας σύγχυση, λέγοντας ψέματα δηλαδή, όχι μόνο στους εχθρούς αλλά και στους συμμάχους και τους στρατιώτες μας.

Carl von Clausewitz

   

             ________________________________________________

Διαβάστε: The Art of War του Sun Tzu

               The Prince του Niccolò Machiavelli 

             Για τον Πόλεμο του Carl von Clausewitz

     δικά μου: 

        Περί Ανάγνωσης ή Επιστολές σε ένα αναγνώστη, ιθ στο Περί Γραφής

                                                                 ή,  όλες οι Επιστολές, εδώ

                    Σουν Τζου: Φαρφουλάς 10 (2009)

    

 _______________________________________________

'Ο Στρατός του Ιμάμη' του φυλακισμένου Αχμέτ Σικ

Αχμέτ Σικ 

Πριν λίγο γύρισα μέσα σε μιά γλυκιά ανοιξιάτικη βροχή  και βρήκα μήνυμα ενός φίλου από την Τουρκία. "Αν χαθώ γιά λίγο" λέει "μην ανησυχήσεις, μόνο call Paleokostas γιατί θα είμαι στη φυλακή." Κατέβασε από το Διαδίκτυο το βιβλίο του Αχμέτ Σικ 'Ο στρατός του Ιμάμη' που η κυβέρνηση απαγόρευσε να εκδοθεί κι απείλησε με φυλάκιση όσους το κατεβάσουν.

Στη φυλακή δεν είναι ο φίλος μου ευτυχώς διότι δεν ξέρω πού είναι ο Παλαιοκώστας να τον βγάλει. Τον πέτυχα στο σπίτι και μου είπε πως ως τώρα 52.000 έχουν κατεβάσει το βιβλίο του φυλακισμένου δημοσιογράφου. 'Επνεε μένεα κατά του Ερτογάν και μου επαναλάμβανε πόσο είναι "against any organization that is against the Kemalist secular state", μα τον κατάφερα να ηρεμήσει και να μου πει την ιστορία.

Ο Αχμέτ Σικ συνελήφθη μαζί με άλλους δημοσιογράφους και στρατιώτες ως σχετιζόμενος με την υπόθεση Εργκένεκον, σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης. Οι συλλήψεις έχουν προκαλέσει διεθνή σάλο και τοπικές διαδηλώσεις. Και το κράτος καταστολής, όπως γίνεται, κάνει τα λάθη το ένα μετά το άλλο.

Την ώρα που οι Τούρκοι εισαγγελείς διαβεβαιώνουν πως οι συλλήψεις δημοσιογράφων δε σχετίζονται με το γράψιμό τους ένα δικαστήριο της Ιστανμπούλ διατάζει την κατάσχεση του αδημοσίευτου ακόμα 'Imamin Ordusu' και μετά από έφοδο στα γραφεία της εφημερίδας 'Ραντικάλ' το σβήνει από το σκληρό δίσκο.

Σα να ζούσαμε σε άλλη εποχή. Το ανέκδοτο βιβλίο αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο και πριν μπλοκαριστεί το κατέβασαν τόσοι που δε γίνεται να συλληφθούν.

Οι άνθρωποι που κατηγορούνται κινδυνεύουν σήμερα μα οι μεθοδεύσεις ένα πέτυχαν. Θα διαβάσουμε όλοι το βιβλίο.  Κι όταν ο  άτυχος δημοσιογράφος βγει από τη δραματική του περιπέτεια θα βρεθεί υποψήφιος γιά Πούλιτζερ και Νόμπελ και περιζήτητος προσκεκλημένος τύπου Ορχάν Παμούκ.

resimler_haber_ergenekon

Είναι αναρωτιέμαι τόσο ανόητοι οι του Ερτογάν; Ο καιρός θα δείξει. Κι ως τότε, περιμένοντας τη μετάφραση, συντάσσομαι με τους διαμαρτυρόμενους, καθησυχάζω το φίλο μου και, καλού-κακού, ψάχνω και τον Παλαιοκώστα.

________________________________

Διαβάστε:  Turkish Greek News Αστυνομία έσβησε το βιβλίο του Ahmet Sik

                                      The Ergenekon Suicides: Anti-Fascist Encyclopedia 

            Αχμέτ Σικ: Ο Στρατός του Ιμάμη (προς το παρόν μπλοκαρισμένο στο Διαδίκτυο)

____________________________________________________________________________

Και ευρώ και δραχμές: πολλά καλάθια γιά τα αυγά του 21ου αιώνα

πληθωριστική δραχμή, 1944

Ποιός αποφάσισε πως κάθε χώρα πρέπει να έχει ένα νόμισμα; Η τράπεζα που το τυπώνει. Κι είναι όπως η θεωρία πως κάθε χώρα εντός των αποφασισμένων συνόρων, πρέπει να κατοικείται από μιά φυλή (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) κι από κατοίκους που πρεσβεύουν όλοι την ίδια άποψη γιά την δημιουργία του κόσμου. Πού έχουν τον ίδιο Θεό δηλαδή, πράγμα βολικότατο σε πολέμους όταν οι Θεοί καλούνται να ευνοήσουν εμάς κι όχι τους άλλους γιά να πάμε να σκοτωθούμε ελπίζοντας.

Οι εποχές κρίσεων μας κάνουν αμφισβητίες. Οι μαύροι κύκνοι του Τάλεμπ έρχονται σε κοπάδια. Κι ο νους τρέχει σε άλλους τρόπους.

1896, Κρήτη

Η Madame Kastell, το δηλώνει εξ αρχής, είναι απολύτως εναντίον της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ. Όχι μόνο λόγω υπολογισμών πολλαπλασιασμού, λόγω μετατροπής σε υποτιμημένη δραχμή, του περιβόητου χρέους, ούτε επειδή θα ξαναγίνει δυσπρόσιτο ένα επίπεδο ζωής το οποίο δικαιούται κάθε κάτοικος του 21ου αιώνα. Αλλά κυρίως διότι οι Έλληνες έχουν αποδείξει πιά πως δε μπορούν να κυβερνήσουν την Ελλάδα.

αρχαία Κρήτη

Συμφέρον όλων θα ήταν λοιπόν να το παραδεχθούμε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε γιά να απογυμνώνουμε τους εκλεγμένους μας από εξουσίες και δικαιώματα. Κι ένας τρόπος να ελέγχονται, όσο εμείς καπνίζουμε στα καφενεία, είναι να είναι περιορισμένοι εξ αρχής, δεμένοι χειροπόδαρα από ένα κοινό νόμισμα που επιβάλει κοινή πολιτική.

Εσείς κι εγώ δε θα ασχοληθούμε, το ξέρουμε. Ας φροντίσουμε λοιπόν να ελέγχονται οι ανίκανοι που εκλέγουμε.

Η παραμονή σε νόμισμα κοινό με πλουσιότερους κι εργατικότερους από εμάς όμως δεν είναι απαραίτητο να μας καταδικάσει σε τριτοκοσμική μιζέρια.

Το μαύρο κύκνο που συντάραξε τις βεβαιότητες τον ακολουθεί κοπάδι. Τώρα που καταρρέουν τα στερεότυπα είναι η στιγμή της αμφισβήτησης.

Ποιός μας επιβάλει να έχουμε ένα μόνο νόμισμα; Μήπως η ιδέα είναι πεπαλαιωμένη όσο εκείνη της μιάς πατρίδας που τη φροντίζει ένας μόνο Θεός πανταχού παρών (εντός συνόρων);

Η  Ελοΐζα Πριμαβέρα, καθηγήτρια οικονομικών, θεωρείται "η γιαγιά" του σύγχρονου κινήματος υπέρ της χρήσης εναλλακτικών νομισμάτων. Στην ουσία πρόκειται γιά μιά "οικονομία του ισογείου" όπως ονομάστηκε, η οποία ξαναζωντανεύει την ανταλλαγή προϊόντων, γνωστή στους αγρότες αλλά και σε όσους έζησαν πολέμους και κρίσεις.

Η διαφορά είναι πως εφαρμόζοντας το σύστημα διπλού νομίσματος δεν είναι ανάγκη να ανταλλάξω προϊόν με προϊόν, διότι κυκλοφορεί συγχρόνως με το επίσημο κι ένα άλλο νόμισμα, εσωτερικής κατανάλωσης.

Το 1932 χρησιμοποίησε εναλλακτικό νόμισμα ένας δήμαρχος στην Αυστρία που αδυνατούσε να πληρώσει τους δημοτικούς υπαλλήλους κι η ιδέα είχε επιτυχία κι εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις διότι τα τοπικά μαγαζιά αποδέχθηκαν το νόμισμα γιά να προσελκύσουν πελάτες στη δύσκολη εποχή μετά το κραχ του 1929. Δυστυχώς δυό χρόνια μετά επενέβη η κεντρική τράπεζα της Αυστρίας που θα έχανε το μονοπώλιο.

Κίνα,  i-ching της μαντείας

Πιό πρόσφατα όμως με αυτό τον τρόπο επιβίωσαν το Βανκούβερ κι η Αργεντινή, παλιές πεσέτες τόνωσαν την τοπική οικονομία στην Ισπανία, στη Γερμανία κυκλοφόρησαν "ιδεατά" νομίσματα όπως και στη Γαλλία και την Ιταλία. Στη μετα-πυρηνική Ιαπωνία επανέρχεται το παλιό νόμισμα που είχε καταργηθεί το 1953 μα υπήρχε ακόμα φυλαγμένο σε μπαούλα και σεντούκια και σήμερα τονώνει τις τοπικές συναλλαγές των πληγέντων περιοχών.

Εδώ σ' εμάς έχουμε πρωτοπόρους το Βόλο και την Πάτρα και τον "Οβολό" που εμφανίστηκε στο facebook την Πρωτοχρονιά του 2009 κι έχει ήδη 1300 μέλη που χρησιμοποιούν στις συναλλαγές τους και το "κοινωνικό νόμισμα".

'Ισως ήμασταν πολύ αφελείς και τεμπέληδες που παραδώσαμε το ταμείο και πιστέψαμε το παραμύθι της εσαεί προόδου κι ευημερίας. Κι ίσως πολύ καλά κάναμε. Μιά χαρά περάσαμε τα χρόνια της μυθολογίας, τότε που οι κύκνοι ήταν λευκοί κι ο ουρανός γαλανός.

Όμως τώρα που οι μαύροι κύκνοι σκοτείνιασαν τους ορίζοντες έρχεται η στιγμή της αμφισβήτησης. Κι όπως κάθε οικονομικός σύμβουλος συστήνει να μη βάζουμε όλα μας τα αυγά σε ένα καλάθι μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε λίγο καί αναπτύσσοντας την προνοητικότητα που μας λείπει να μοιράσουμε τα αυγά μας σε πολλά καλάθια;  

_______________________________

Διαβάστε: Ελευθεροτυπία: Νόμισμα από τον τόπο σου...

   Redlases , Red LatinoAmericana de SocioEconomia Solidaria, από την Αργεντινή  (μεταφράσεις σε πολλές γλώσσες)

________________________________

"Μαύροι Κύκνοι: Η Επίδραση του απολύτως απίθανου", του Νασίμ Νίκολας Τάλεμπ

Στη Μυθολογία, στη Φυσική Ιστορία, στην Τέχνη οι κύκνοι ήταν πάντα πάλλευκοι.'Λευκό σαν κύκνος' έλεγαν. Ώσπου, πριν από διακόσια χρόνια, ένας Ευρωπαίος είδε ένα μαύρο κύκνο στην Αυστραλία και η βεβαιότητα κατέρρευσε. Όπως καταρρέουν οι βεβαιότητές μας κάθε φορά που εμφανίζεται ένας μαύρος κύκνος στον ουρανό, υποστηρίζει ο Νασίμ Νίκολας Τάλεμπ  που το καλογραμμένο βιβλιαράκι του γιά τους Μαύρους Κύκνους έκανε μεγάλη αίσθηση και παραμένει επίκαιρο από το 2007 που εκδόθηκε διότι με γνωστά παραδείγματα εξηγεί τον δυσεξήγητο άστατο κόσμο μας.

Η φράση του Αριστοτέλη γιά το πόσο πιθανόν είναι να συμβεί το απίθανο είναι γνωστή και ο Λιβανέζος Τάλεμπ ξεκινώντας από την εμπειρία τού πολέμου στον τόπο του χτίζει μιά ολόκληρη θεωρία πάνω στην ανικανότητά μας να δεχτούμε ως πιθανό να συμβεί ό,τι ως τώρα δεν ήταν αναμενόμενο.

Μαύρος κύκνος ήταν η Γαλλική Επανάσταση που καταβαράθρωσε τους Βουρβώνους, μαύρος κύκνος η Ρώσικη Επανάσταση, μαύροι κύκνοι τα κράχ κι οι επιστημονικές ανακαλύψεις που ανατρέποντας το status kuo αναποδογυρίζουν ό,τι είχαμε σίγουρο κι ακλώνητο και μάς φέρνουν αντιμέτωπους με το αναπάντεχο που δεν ξέρουμε πώς να το χειριστούμε. Από το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους ως τη διάδοση του προσωπικού υπολογιστή και την επιτυχία του Google τα παραδείγματα είναι αμέτρητα κι η θεωρία του επιβεβαιώθηκε πρόσφατα με την κατάρευση των παγκόσμιων Χρηματιστηρίων όσο επιβεβαιώνεται και καθημερινά από την απόλυτη άρνησή μας να παραδεχθούμε την καταστροφή του περιβάλλοντος δηλαδή του μέλλοντός μας.

Ο Τάλεμπ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, δικαιώθηκε με την παγκόσμια οικονομική κρίση και αρθρογραφεί τακτικά σε διεθνή έντυπα μετά από την απρόσμενη επιτυχία του μικρού αυτού βιβλίου που αποδείχτηκε άλλος ένας Μαύρος Κύκνος. Ένα μη αναμενόμενο κι αναπάντεχο μικρό θαύμα, που έγινε το αγαπημένο εγχειρίδιο των  χρηματιστών της Wall Street. Διασκεδαστικό, πανέξυπνο και ενδιαφέρον, αξίζει να διαβαστεί αν και εξ ορισμού η θεωρία του είναι  ανεφάρμοστη μιά κι αν αποδεικύει κάτι είναι η άρνηση του ανθρώπινου μυαλού να φανταστεί πόσο πιθανό είναι το απίθανο και πόσο ορίζει τις αποφάσεις μας η τάση μας να βολευόμαστε στην πεποίθηση πως το παρελθόν από μόνο του χαράζει το μέλλον.

__________________________________________

Διαβάστε:     Νassim Νicholas Τaleb:

          Τhe Βlack Swan:  Τhe Ιmpact of the Ηighly Ιmprobable

        Ο μαύρος κύκνος: Η επίδραση του απολύτως απίθανου

                  ΤΟ ΒΗΜΑ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Αθήνα (Νασίμ Τάλεμπ εναντίον ΔνΤ)
Financial Times:Ten Principles for a Black Swan-proof World

            Παρουσίασή μου του βιβλίου στο Φαρφουλά (τεύχος 12,    Άνοιξη 2010)

Δείτε: Taleb : What is a Black Swan

___________________________________________________________________________

Η Ελλάδα και το ΔνΤ: Δυό λόγοι

          Η πολιτική δεν είναι το φόρτε μου. 'H πολιτική είναι show business γιά τους άσχημους', θυμάμαι το χολιγουντιανό ρητό, και δε χάνω ευκαιρία να θυμίσω πως 'ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο επιχείρημα των αχρείων' μεταφράζοντας τα λόγια που ο  Σάμουελ Τζόνσον είπε ένα απριλιάτικο απόγευμα του 1775.

Σημάδι των καιρών, όπως σε πολέμους και κρίσεις, όταν ο στρουθοκαμηλισμός δε μας βοηθά να αποφύγουμε τη βόμβα που χτυπά το σπίτι; Απάντηση δεν έχω, μα με όλο το σεβασμό, παραθέτω τα κάτωθι ταινιάκια στη δική σας κρίση. (Το πρώτο δυστυχώς δεν έχει ελληνικούς υποτίτλους).

 

    

Οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες πωλούν, με τη βοήθεια διεφθαρμένων πολιτικών, σκάρτα προϊόντα δημιουργώντας φούσκα κι όταν σκάσει έρχονται οι ίδιες να δανείσουν γιά να ανταπεξέλθει η κατεστραμένη χώρα που σε εκείνες είχε επενδύσει απαραίτητα κεφάλαια, όπως π.χ. την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων. Έτσι οργανισμοί όπως η Goldman Sachs, κερδίζουν καταστρέφοντας όσο και σώζοντας. Τα χρήματα δεν τα χρωστάμε εσείς κι εγώ. Τα χρωστούν εκείνοι που τα σπατάλησαν ή τα κακοδιαχειρίστηκαν. Αντί να αποδεχθούμε το χρέος που μας φορτώνουν μπορούσαμε να ψάξουμε τον υπαίτιο όπως η Ισλανδία που τελικά υποχρέωσε να το πληρώσουν οι τράπεζες που το δημιούργησαν κι όχι οι φορολογούμενοι πολίτες στους οποίους σκόπευαν να το φορτώσουν. 

Ο Αλεξ Τζόουνς που τα λέει αυτά είναι γνωστός ακραίος δεξιός συνομωσιομανής κωμικοτραγικά ανόητα και επικίνδυνα "αντιδραστικός" (όπως θα τον έλεγαν παλιότερα στα αριστερά καφενεία)  και  αν ζητώ να κάνουμε τον κόπο να τον ακούσουμε είναι γιά να αντιπαραβάλουμε τη δική του με μιά άλλη ομιλία που έρχεται από το άλλο άκρο του φάσματος πολιτικών απόψεων.  Είναι του αριστερού (από το Μάη του '68) του  Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, που καταγγέλλει την Ευρώπη πως βγάζει χρήματα από τη συμφορά της Ελλάδας. "Είστε τρελλοί", λέει στη Ε.Ε., που ζητάτε από μιά κυβέρνηση να αλλάξει σε μήνες πολιτική χρόνων κι 'είμαστε υποκριτές'  αφού εν μέσω κρίσης, αναγκάζουμε την Ελλάδα να αγοράζει όπλα και φρεγάτες εκατομμυρίων ευρώ από τη Γαλλία και τη Γερμανία. 

Απολαύστε τον (με σωστότατους ελληνικούς υποτίτλους):

__________________________________
                      Το ρητό του Samuel Johnson: "Patriotism is the last refuge of a scoundrel"
Ο πολυγραφότατος Dr Johnson  (1709-1784)  έγραψε ποίηση, δοκίμια, κριτικές και βιογραφίες αλλά είναι γνωστότερος γιά το λεξικό του, το πρώτο στην αγγλική γλώσσα. Φημισμένα πολλά αποφθέγματά του, εκ των οποίων  κάποια θα βρείτε εδώ (στα ελληνικά).


Διαβάστε: H Goldman Sachs βοήθησε την Ελλάδα στην  περιβόητη παραποίηση στοιχείων
                
                Βιογραφία τού Johnson από τον Boswell


               Το Μάτι : Από πού ενημερωθήκατε σήμερα;
________________________________________________________________________________


                 

                                                                                                                  

Η μεγαλύτερη Πανσέληνος

     
        Η μεγαλύτερη Πανσέληνος (από το 1993) αυτό το Σάββατο, στην Περίγειο, δηλαδή  14% πιο κοντά μας, άρα 30% λαμπρότερη. 
     Η γητειά της Πανσελήνου είναι για να ξεφορτωθείς, να διώξεις, να απαλλαγείς. Μιά και δε γίνεται να αναστρέψουμε την πυρηνική ζημιά, στρεφόμαστε στην ομιλία του Ομπάμα για την Αμερικανική/παγκόσμια επέμβαση και σχέδια να γλυτώσει την Επίγειο από τον Καντάφι.

 Εν αναμονή οψόμεθα απολαμβάνοντας το σεληνόφως.

           

       Ας τα χαρούμε μ' αυτή την τεράστια κοντινή Πανσέληνο. Την πιο μεγάλη και την πιο πολύτιμη, "απόψε το βράδυ" που απέναντι από πελάγη και ωκεανούς τα ανθρώπινα μαρτύρια εμπνέουν έπη. Κι ας παρηγορηθούμε νιώθοντας πόσο πολύτιμη και εύθραυστη είναι η πολυτελής μελαγχολία που εμπνέει τρυφερές σονάτες κι ερωτόλογα.

___________________________________

Περίγειος κάθε 20 χρόνια, Το μεγάλο φεγγάρι συσχετίζεται με φυσικές καταστροφές


     Σονάτα του Σεληνόφωτος
                       του  Μπετόβεν 

                      του Γ. Ρίτσου  διαβάζει ο Ποιητής  ή  διαβάζει η Μελίνα Μερκούρη

________________________________________

Πωλούνται Φίλοι

Μαθαίνω πως υπάρχουν εταιρίες που πωλούν Φίλους στο Facebook. Όχι σκέτα ονόματα, τέτοια φτιάχνει όσα θέλει ο μοναξιασμένος που αναλώνεται στην χαύνωση με καρδούλες κι emoticons και τεστάκια που αποδεικνύουν πως θα παντρευόταν τον εαυτό του. Τα ονόματα, όπως απέδειξε το Twitter, είναι απατηλά. 

Διότι το Twitter, ως πιο εξελιγμένο μοντέλο, μας βρήκε πιο έμπειρους, απαλλαγμένους από το σύνδρομο τού "ευπειθώς αναφέρω", την ψυχαναγκαστική ανάγκη να δώσουμε σωστά τα στοιχεία μας.

Στο Twitter, π.χ., είναι τόσο πολλές οι Ντεμί Μουρ που η ίδια συμμετέχει με ψευδώνυμο αφού λόγω της μανιακής ενασχόλησης του ωραίου συζύγου της πολλές μοναχικές την υποδύονται στην εναλλακτική πραγματικότητα του Κυβερνοχώρου.

Το Facebook όμως είναι άλλη ιστορία. Η χαρά του ανθρωπολόγου και του ψυχο-αναλυτή.

Από τη μιά οι φωτοσοπαρισμένες ζωές κι από την άλλη οι Φίλοι που αποκαλύπτουν το αληθινό μας status με την ποιότητα του δικού τους αλλά και τα Σχόλιά τους. Όσο κι αν διαγράφει κανείς για να προστατεύσει την εικόνα του εαυτού που ονειρεύτηκε, εν τη απουσία του ο Τοίχος είναι εκεί και δέχεται graffiti κάθε είδους.

Εξ ου κι η πώληση Φίλων. Σοβαρών, διάσημων, επιτυχημένων. Όπως πληρώνονται γιο να παραστούν σε εγκαίνια μαγαζιών ή για να φορέσουν τη μιά ή την άλλη μάρκα, τώρα νοικιάζονται και για να υποδυθούν τους φίλους μας με ένα κλικ. Η επιτυχία τους αντανακλάται στην αντανάκλαση του εαυτού μας τρέφοντας το ναρκισσισμό κι ανοίγοντας δρόμους δικτύωσης. 

Προς το παρόν. Διότι όπως γίνεται με όλες τις απάτες το κόλπο δουλεύει όσο είναι νέο· μόλις μαθευτεί χάνει την αξία του, όπως έγινε με τα ονόματα στο Twitter. Μα η φαντασία είναι αχαλίνωτη κι ο κλέφτης είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από το νοικοκύρη. Το μέλλον "ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει" όπως λέει ο Καβάφης στο θαυμάσιο ποίημα για τους  αμπαρωμένους στο δωμάτιό τους, τους τρομαγμένους από τη ζωή σαν εκείνους που ασκόπως καρδούλες κι ερωτόλογα μας στέλνουν όλη νύχτα.

_______________________________

Κ.Π.Καβάφης, Τα παράθυρα" 

_____________________________________________________________