Τι είπαμε πως είναι μια γυναίκα που...

Μικρό Λεξικό του Φαλλοκράτη


'Ενα αγοράκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα: αντράκι


'Ενα κοριτσάκι ντυμένο με μεγαλίστικα ρούχα: Πουτανάκι


'Ενας άντρας με πολλές γυναίκες: γόης


Μια γυναίκα με πολλούς άντρες: Πουτάνα

'Ενας άντρας με πολλούς παράλληλους δεσμούς: μπερμπάντης

Μια γυναίκα με πολλούς παράλληλους δεσμούς: Πουτάνα.


'Ενας φτωχός άντρας που παντρεύεται  πλούσια: φιλόδοξος

Μια φτωχή γυναίκα που παντρεύεται  πλούσιο: Πουτάνα

'Ενας άντρας που απατάει τη γυναίκα του: άντρας


Μια γυναίκα που απατάει τον άντρα της: Πουτάνα.


'Ενας άντρας που εγκαταλείπει την οικογένειά του: εν διαστάσει

Μια γυναίκα που εγκαταλείπει την οικογένεια της: Πουτάνα

 
'Ενας κοινός άντρας: ένας αδιάφορος άντρας


Μια κοινή γυναίκα: Πουτάνα


Ενας εύκολος άντρας: ένας βολικός άνθρωπος


Μια εύκολη γυναίκα: Πουτάνα.


Ενας άντρας με προστάτη: άρρωστος


Μια γυναίκα με προστάτη: Πουτάνα 

Αγόρι του δρόμου=Αλάνι Κορίτσι του δρόμου=ΠΟΥΤΑΝΑ Αντρας μασέρ=Φυσικοθεραπευτής Γυναίκα μασέζ=ΠΟΥΤΑΝΑ.

Σχόλιο ου Μιχαλη Πιτσιλιδη από την εφημερίδα, Καθημερινή.

Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά υπάρχει κλάδος της γλωσσολογίας με τον τίτλο φεμινιστική γλωσσολογία (femi-nistische Linguistik). Ο επιστημονικός αυτός κλάδος εξετάζει, γενικώς ειπείν, τις σχέσεις ανάμεσα στο φύλο και τη γλώσσα, για να ανακαλύψει βεβαίως ότι και η γλώσσα έχει φύλο, και μάλιστα αρσενικό! Θα δούμε παρακάτω παραδείγματα της «αρσενικής» γλώσσας, αφού πρώτα σημειώσουμε ότι έχουν υπάρξει στην ιστορία της επιστήμης σημαντικοί γλωσσολόγοι, οι οποίοι κατέληξαν σε αφοπλιστικού μισογυνισμού «επιστημονικά» πορίσματα. Για παράδειγμα, ο Edward Sapir (1884-1939), σπουδαίος και διάσημος Αμερικανός γλωσσολόγος, μελετώντας ως παράδειγμα τη γλώσσα nootka, κατέταξε την ομιλία των γυναικών στους... ανώμαλους τύπους ομιλίας που εμφανίζονται σε «χοντρούς, νάνους, καμπούρηδες, κουτσούς, μωρά και γυναίκες»!Στη γλώσσα μας, έχουμε αρσενικό και θηλυκό γένος, τόσο γραμματικό όσο και φυσικό. Η διάκριση του γένους γίνεται είτε με λεξιλογικό τρόπο (πατέρας-μητέρα), είτε με τις καταλήξεις (κομμωτής-κομμώτρια), είτε με το άρθρο (ο/η γιατρός). Βέβαια, η σχέση ανάμεσα στο φυσικό και στο γραμματικό γένος είναι εν πολλοίς αυθαίρετη: το φεγγάρι είναι ουδέτερο στην ελληνική γλώσσα, αρσενικό στη γερμανική (der Mond), θηλυκό στη γαλλική (la lune) κ.ο.κ. Ομως, από την άλλη πλευρά, μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι η γη είναι θηλυκού γένους σχεδόν σε όλες τις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, αφού συμβολίζει πάντα τη Μητέρα Γη, η οποία γεννά και παράγει. Ωστόσο, ο ήλιος είναι σχεδόν πάντα αρσενικού γένους...Ας ρίξουμε, όμως, μερικές ματιές σε γλωσσικά σημάδια που υποδηλώνουν υπεροχή του αρσενικού, από την καθημερινή χρήση της γλώσσας. Ζώα δυνατά και επιβλητικά είναι συχνότερα αρσενικού γένους (ο λέων, ο ελέφαντας, ο καρχαρίας, ο αετός, ο βόας), ενώ τα πιο μικρά και θεωρούμενα απεχθή, πονηρά ή μοχθηρά είναι συχνότερα θηλυκά (η αλεπού, η ύαινα, η σουπιά, η αράχνη, η κατσαρίδα, η οχιά). Αρσενικοί, επίσης, είναι οι περισσότεροι ισχυροί άνεμοι (βοριάς, νοτιάς, σιρόκος) αλλά και οι ποταμοί (Αλιάκμονας, Πηνειός, Αξιός, Αχελώος), ενώ τα δέντρα που γεννούν καρπούς είναι συνήθως θηλυκά (λεμονιά, πορτοκαλιά) όπως και τα περισσότερα λουλούδια. Ως «σκύλος» προσδιορίζεται ο σκληρός, εργατικός άντρας, ενώ η «σκύλα» αποτελεί βρισιά για κάθε γυναίκα.Πολλά επαγγέλματα θεωρούνται εκ φύσεως αρσενικά κι επομένως υπάρχουν μεγάλες γλωσσικές δυσκολίες στον προσδιορισμό τους, όταν ασκούνται από γυναίκες. Ετσι, ενώ λέμε πλέον η γιατρίνα, η δικαστίνα, η βουλευτίνα, η στρατιωτίνα, ακόμα δεν έχουν ωριμάσει γλωσσικά η φιλολογίνα, η υπαλληλίνα, η πιλοτίνα και πάρα πολλά άλλα. Θα χρειαστεί ακόμα χρόνος για να καταλήξει η γλωσσική ζύμωση σε μία από τις μορφές: η συγγραφέας, η συγγράφισσα (πρόταση Κριαρά), η συγγραφέας, η συγγραφίνα. Προς το παρόν, τα τρία τελευταία μάς φαίνονται αστεία ή γλωσσικοί βαρβαρισμοί.Λεξιλογικά, τώρα, έχουμε πολλά και εντυπωσιακά παραδείγματα όπου γυναίκες… δεν υπάρχουν. Π.χ. λέγοντας «όλοι οι Ελληνες είναι στο πλευρό σας» εννοούμε τους Ελληνες και τις Ελληνίδες, ομολογώντας ότι είναι περιττή η ρητή αναφορά -με το θηλυκό γένος- στις γυναίκες. Τη διάκριση κάνουν μόνον οι πολιτικοί, στις δημόσιες ομιλίες τους, για ψηφοθηρικούς λόγους. Ενα πλοίο βυθίζεται πάντα «αύτανδρο», έστω κι αν οι μισοί επιβάτες είναι γυναίκες. Μια δημόσια υπηρεσία «επανδρώνεται» ακόμα κι όταν προσλαμβάνει γυναίκες. Εξ άλλου, μια εφεύρεση, μια ιδέα ή μια θεωρία, έχουν πάντα «πατρότητα», έστω κι αν προέρχονται από γυναίκα, ενώ στα πανεπιστήμια «οι φοιτητές αγωνίζονται...» ωσάν οι φοιτήτριες να έχουν εξαφανιστεί. Οταν χτυπά το τηλέφωνο ρωτάμε «ποιος είναι στο τηλέφωνο;» είτε είναι άντρας είτε γυναίκα. Αν ρωτήσουμε «ποια είναι στο τηλέφωνο;» υπονοείται ότι γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι είναι γυναίκα, διαφορετικά ελλοχεύει η παρεξήγηση. Λέμε «ο Γιάννης και η Αννα ήταν πολύ ευτυχισμένοι» και ποτέ «ο Γιάννης και η Αννα ήταν πολύ ευτυχισμένες» γιατί το δεύτερο είναι επιβαρυντικό για τον Γιάννη.Μελετώντας διάφορα ζεύγη λέξεων (με εξαίρεση το «κυρίες και κύριοι»), διαπιστώνουμε ότι πάντα προηγείται το αρσενικό: Αδάμ-Εύα, γιος-κόρη, αδελφός-αδελφή, ως ισχυρότερο και σημαντικότερο. Πράγματι στα ζεύγη αντιθέτων συνηθίζουμε να βάζουμε πρώτο το θετικό: φως-σκοτάδι, πλούσιος-φτωχός, άσπρο-μαύρο. Οταν ο σύζυγος πεθάνει η σύζυγος ονομάζεται «Χ, χήρα του Ψ» ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, βεβαίως δεν λέμε «ο Χ, χήρος της Ψ».

Τα παραπάνω δεν συνιστούν βεβαίως κάποιας μορφής ιδιαιτερότητα της ελληνικής γλώσσας. Οπως προκύπτει από ένα πρόσφατο, μνημειώδες έργο (Hellinger, M. & Bussmann, H. Gender across Languages. Amsterdam: John Benjamins 2001-2003), τα δεδομένα από 30 γλώσσες αποκαλύπτουν ότι σε όλες η γυναικεία παρουσία δεν βαραίνει όσο η αντρική. Η γυναίκα προσδιορίζεται από την οπτική γωνία του άντρα και σε σχέση με αυτόν, ενώ, παράλληλα, οι γυναικείες ιδιότητες και δραστηριότητες προβάλλονται συνήθως ως κατώτερες των αντρικών.

____________________________________________________

Παλιότερο μα  δυστυχώς αξεπέραστο.

Αγάπη, πάλι

Το λαμπραντόρ που έμεινε στη λεωφόρο για να μην αφήσει το νεκρό φίλο του. Το βιντεοσκόπησαν περαστικοί στο Λος Άντζελες.

16 Απριλίου 2012

Μου θύμισε πριν δυο χρόνια, όταν συνέβη ίδιο ατύχημα και το γερό σκυλί ρίσκαρε να πλησιάσει και τελικά να σώσει τον πληγωμένο φίλο του. Τον μετέφερε παρά τα διερχόμενα αυτοκίνητα για να μην ξαναχτυπηθεί, πιάνοντάς τον όχι με δόντια αλλά  απαλά με τα πόδια . 

youtube

_____________________________________________

Δημήτρης Μητροπάνος, RIP ― με μια ταπεινή ανάμνηση

Σε έναν άλλο αιώνα σε ένα ταξί η Μαντάμ, με μιά νεκρή πια φίλη, όδευε προς την καθημερινή της παρανομία όταν άκουσε για πρώτη φορά αυτό το τραγούδι.

Ο νοών νοείτω, παραπάνω δε θα πω.

Μόνο, ένα Καλό Ταξίδι στο μοναδικό τραγουδιστή που, όπως κι η Μπέλλου, τον τηλεφωνικό κατάλογο να τραγουδούσε θα του έδινε νόημα. Διότι θέλει άλλα βάθη Τέχνη, θέλει βουτιές σε πόνο ανείπωτο κι ατομικό ώστε να αναδυθεί το ένα και να αγγίξει όλους. Μα, είπαμε, ο νοών νοείτω.

RIP 

Δημήτρης Μητροπάνος

___________________________

Επιχείρηση Κάνναβη: από 20 Απριλίου

Μήνυμα των Anonymous ανακοινώνει πως στις 20 Απριλίου ξεκινά η (#opcannabis), παγκόσμια προσπάθεια ενημέρωσης για την Κάνναβη, αντίστασης στην παραπληροφόρηση και απαίτησης Αποποινικοποίησης.

«..Το να λες ότι η κάνναβη είναι  επικίνδυνο 'ναρκωτικό' και δεν είναι φάρμακο ΔΕΝ είναι ευγενές ψέμα… είναι σκέτο ψέμα!

WE ARE ANONYMOUS

WE ARE A LEGION for legalization

WE DO NOT FORGIVE the crimes of the War on Drugs.

WE DO NOT FORGET our brothers + sisters locked up because of it.

EXPECT US.»

Για ολόκληρη την προκήρυξη με εξηγήσεις και προτάσεις και video δείτε εδώ στο τέλος της Σελίδας μου με νέα/ πληροφορίες των Anonymous.

Ιδού ένα video που μιλά για τις νέες ανακαλύψης για την αναμφισβήτητη πια φαρμακευτική αξία, αφού συνταγογραφείται η μαριχουάνα (στις ΗΠΑ αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες) για ασθένειες σοβαρότατες.  

Χαρείτε το 

(διότι κι αν περιφρονείτε τη μαστούρα, μπορεί να έρθει η ώρα που θα σάς χρειαστεί)

___________________

Απεργία; 'κι αυτός δικός μου, που βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα'

Δεν ειρωνεύομαι τη ζημιά στον πασχαλινό τουρισμό από τις απεργίες. Είπαμε, τα πολιτικά δεν είναι το forte αυτού του blog.

Αν είχα ένα φορτηγό με λαχανικά σε ένα λιμάνι μάλλον θα θύμωνα πολύ. Αυτό που έχω όμως είναι θέα με παραγγεριές κι αρνάκια νεογέννητα.

Και αν το δούμε αλλιώς εκτός των συνδικαλιστών (που δεν κατέχω), κάποιος κάτι κέρδισε. Τα αιγοπρόβατα πρώτα κι ύστερα εγώ που θυμήθηκα πάλι το περίεργο εκείνο Τραγούδι το ποιμενικό κι ερωτικό ― το μόνο κείμενο της Βίβλου (λένε αυτοί που ξέρουν) που δε διαβάζεται ποτέ σε Εκκλησία.

Το Άσμα Ασμάτων. Που το έχουμε στην έξοχη των Ο'  (των 'Εβδομήκοντα σοφών που ήταν εξηντα εννιά) μα για τους μη δυνάμενους υπάρχει και σε μιά επίσης εξαιρετική 'μεταγραφή' Σεφέρη που σάς συστήνω ανεπιφύλακτα κι είναι τόσο καλή που κάνει την του Ελύτη περιττή. Σάς κούρασα;

Εκεί λοιπόν (για να σάς ξεκουράσω) όταν ρωτούν οι φύλακες 'Ποιος είναι ο αγαπημένος σου' η Κόρη απαντά 'αυτός που βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα'. Κι εκείνος, ο βοσκός, λέει ότι τα δόντια της αγαπημένης του είναι άσπρες προβατίνες και τα μαλλιά της σα κοπάδι μαύρα γίδια 'που ροβολούν στο Γαλαάδ'. 

'Ολη καλή ει πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοί' της λέει ο Άνδρας.

Κι η Κόρη:

'Εγώ είμαι του αγαπημένου μου κι αυτός δικός μου

που βόσκει το κοπάδι του στα κρίνα'

Σ΄αυτό θα μείνω― άλλα απόψε δε θα πω, μονάχα σάς το εύχομαι να το έχετε κοντά σας γιατί πολύ λυπήθηκα που μόνο συνταγές μαγειρικής βγάζει το google όταν ψάχνουμε αρνάκια και κατσίκια.

_________

 Του Χατζηδάκι: "Κραταιά ως θάνατος αγάπη'

Φλέρυ Νταντωνάκη και Δημήτρης Ψαριανός

.....Βάλε με σφραγίδα στην καρδία σου

σα σφραγίδα στο βραχίονά σου

γιατί είναι δυνατή σα  θάνατος η αγάπη

σκληρός σαν άδης ο πόθος... 

__________

Των 'Εβδομήκοντα' 'ΑΣΜΑ ᾀσμάτων, ὅ ἐστι τῷ Σαλωμών

Του Σεφέρη στα βιβλιοπωλεία.

Του Χατζιδάκι στο Μεγάλο Ερωτικό.

_____________________________

Pietà της Αποκαθήλωσης―'A real protester's true nudity..'

Πενθούμε το θάνατο του νεαρού επαναστάτη;

'A real protestor's true nudity..' της Ranah Tamer'

_________
credits και ©

Η σύγχρονη (κι αιώνια) Pietà είναι φωτογραφία

της εικαστικού © Ranah Tamer, 

(14 Φεβρουαρίου στην Cairo, Al Qahirah).

Δεξιά, για όποιον δεν κατάλαβε, η πρώτη κλασική  Pietà του Μιχαήλ Άγγελου (1498–1499, Βατικανό).

.

_________________________________________
Αριστούργημα επίσης Η Ζωγή Εν Τάφω από την εξαίσια Fairuz

____________________________________________________________

Ουράνιο Τόξο και 'my heart leaps up'

Μια μάταιη διαμάχη για το 'Δικαίωμα στην Τεμπελιά' από έναν κύριο αριστερό που δε με διαβάζει παρά αποσπασματικά σε διάφορες κοινοποιήσεις.

Το εξαιρετικό αυτό δοκίμιο του Πωλ Λαφάργκ σάς το συστήνω κι από εδώ. Ωστόσο όσο εκνευριζόταν ο κύριος η Μαντάμ έγραφε στο αμερικάνικό της blog όπου σήμερα έμαθε πως έχει μια πρωτιά: είναι η μόνη Ελληνίδα blogger (=όχι ρεπόρτερ) που γράφει στην Αμερική για την Κρίση  από εντός Ελλάδος. Σάς νοιάζει;

Δε νομίζω. Ούτε εμένα, μόνο που χάρηκα επειδή απέδειξε μια αρμονική ισορροπία του ταξιδιού του Λόγου. 'Αλλος μυρίζει ρόδα, άλλος βρίζει αγκάθια. 

Κι έτσι την έπαθα κι εγώ. Διότι όσο ασχολιόμουν με  σοβαρά και σκυθρωπούς, έξω έπιασε μιά αραιή βροχή κι ύστερα, για καλή μου τύχη, βγήκα να μαζέψω (καθυστερημένα) μαξιλάρια της αυλής και μού αποκαλύφθηκε η αληθινή ομορφιά της Φύσης και η αιτία που είμαι εδώ και γράφω.

Ή κατά μιά παλιότερη ανέκδοτη μετάφρασή μου:

«Αναπηδά η καρδιά μου μόλις δω

ουράνιο τόξο εις τον ουρανό επάνω:

Έτσι ήταν όταν άρχισε η ζωή μου

Έτσι είναι τώρα που είμαι άνδρας στην ακμή μου

Έτσι θα είναι όταν γέρος θα γινώ

Ή.. ας πεθάνω!

Πατέρας του Ανθρώπου είναι το Παιδί...» 

__________________

Το πρωτότυπο είναι του παλιού φίλου μου W. Wordsworth (1770-1850), κι ελπίζω να το εκτιμήσετε όσο κι ο σκύλος μου εκτιμά τα ουράνια τόξα.

Ιδού:

Το Ποίημα κάτω, 

ο Troy δεξιά στην πλάι στη γλάστρα με την αλόη. 

Enjoy:

My heart leaps up when I behold

A rainbow in the sky:

So was it when my life began,

So is it now I am a man,

So be it when I shall grow old

Or let me die!

The Child is father of the Man:

And I could wish my days to be
Bound each to each by natural piety.

_______________________________________________

Γιορτάζω σήμερα― σε ένα Άρμα αχαλίνωτο

Είναι η γιορτή μου σήμερα, κανένας δεν το ξέρει. Τρεις δηλαδή, εκ των οποίων ο ένας πέθανε, ο άλλος (πρωτοβάθμιος συγγενής) ξεχνά κι ο τρίτος ο καλύτερος θυμάται μεν μα είναι τόσο κοντά που πάλι δε μετράει.

Όταν με βάφτισαν ήταν υποχρεωτικά τα 'ωραία ονόματα χριστιανικά' (όπως ακόμα λένε στο Άγιο Όρος). Οι λειτουργοί τής  Ορθοδόξου μας δεν επέτρεπαν αρχαία ονόματα κι ως λίγο πριν την τελετή η οικογένεια διαπραγματευόταν. Μου είπαν ότι οι παππούδες μου (φιλόλογοι) σοφίστηκαν ότι οι Δάφνες πρέπει να γιορτάζουν των Βαΐων που ο Ιησούς μπήκε θριαμβευτής στην Ιερουσαλήμ και δαφνοστεφανώθηκε με βάγια.

Η είσοδος αυτή, πάνω στο δεύτερο γαϊδούρι της ζωής του, σήμανε και την κορύφωση των καλών ημερών. Από την επομένη τα πράγματα στράβωσαν και πήρε την πορεία των παθών, του πόνου και, εν τέλει, της αποκατάστασης δια Αναστάσεως.

Γνωστά και άλλοι θα τα πουν καλύτερα. Είναι όμως ενδιαφέρουσα η ομοιότης με τον αρχετυπικό θριαμβευτή του Άρματος.

Έχει αριθμό 7, γιος του Αρχιερέα (5) και της Ιέρειας (2) αλλά και του Αυτοκράτορα (4) και της Αυτοκράτειρας (3).

Είναι ο νέος Θριαμβευτής που μπαίνει στην πόλη οδηγώντας ένα άρμα με δυό άλογα, ένα άσπρο κι ένα μαύρο. Κι εκεί το μυστικό το μάθημα διότι δεν έχει ηνία. Τη νίκη δεν την κέρδισε με κόπο ή σοφία, γι' αυτό και κινδυνεύει να ανατραπεί.

'Πρόσεχε στη χαρά σου τις απροσεξίες' συμβούλευε η γράφουσα κάποτε σε μια άλλη ζωή που ήταν χαρτορίχτρα. Μα μέσα της ήξερε πως αυτά είναι για τα καθημερινά. Για τα άλλα τα μεγάλα, ποιος προσέχει όταν βρεθεί Θριαμβευτής δαφνοστεφανωμένος να μπαίνει ορμητικά από πύλες ορθάνοιχτες;

Ούτε ο 'Υιός του Ανθρώπου'* αυτό δεν το κατάφερε.

__________________

*Εάν είστε ΧΟ νέας κοπής σάς υπενθυμίζω πως ο Ιησούς έτσι αποκαλούσε τον εαυτό του. 84 φορές έχει μετρηθεί η έκφραση στα Ευαγγέλια. Ο ίδιος ποτέ δε δήλωσε Χριστός ή Βασιλεύς των Ουρανών ή άλλα μεγαλόσχημα και μεγαλοπιασμένα. Υπενθυμίζω  και το γνωστό 'Συ είπας' από τον Ματθαίο (κστ'): 

Ὁ ἐμβάψας μετ’ ἐμοῦ τὴν χεῖρα ἐν τῷ τρυβλίῳ οὗτός με παραδώσει. ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὑπάγει καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ, οὐαὶ δὲ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται· καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος. ἀποκριθεὶς δὲ Ἰούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν εἶπεν, μήτι ἐγώ εἰμι, ῥαββί; λέγει αὐτῷ, Σὺ εἶπας._______

 εικόνες

Πάνω:
Από τις αγαπημένες μου κάρτες του 1910 των Raider-Waite, οι οποίες όμως όπως βλέπετε κρατούν απόκρυφους κάποιους βαθύτερους συμβολισμούς όπως ο των ηνίων του άρματος μα στρέφοντας τα κεφάλια των αλόγων προς αντίθετες κατευθύνσεις δίνουν μια νύξη― κι όποιος έχει μάτια βλέπει..
Κάτω:
Βηθλεέμ, βασιλική Γεννήσεως (Κομνήνεια εποχή, 1169) φωτ. από Πολιτιστική Εταιρεία Πανόραμα http://archive.apan.gr

Ο Αμνός, ο ανθός και μιά Μαντάμ μ' ένα παλιό της φίλο

Δεν είναι  όλα τα καλά καλά για όλους. Η Άνοιξη που τόσα φέρνει, φέρνει και το τέλος και για τα κυκλάμινα που έλαμπαν στο παράθυρό μου το χειμώνα και, βεβαίως, για τα Αρνία ως Αμνούς Κυρίου.

Για το Κυκλάμινο δεν είναι ώρα να μιλάμε, θα μεταφερθεί στο χώμα κάτω από δένδρο και θα πρέπει πια μόνο του να φροντίσει αν θέλει να ζήσει ή να πεθάνει. 

Ο Αμνός όμως είναι άλλο.

Γνωρίζετε την ιδιαίτερη αγάπη της γράφουσας γι αυτό το σύμβολο αθωότητας και (αν θυμάστε) πνεύματος ομαδικού. Γνωρίζετε (ενδεχομένως) ότι σαν τον Χίτλερ και άλλους σκληρούς κι ευαίσθητους της Ιστορίας η Κυρά τούτου του οντά είναι vegetarian. Γι αυτό κι αντέχει την τελετουργία της σφαγής, με πόνο μεν αλλά και κάθε σεβασμό για την ανθρώπινη αδυναμία σε τελετές και παραδόσεις.

Από το Βράχο μου μιλώ. Ωστόσο τέτοια εποχή άλλοι ανεβαίνουν πιο ψηλά από εμένα. Είναι οι αθώοι που θα θυσιαστούν κι εγώ κοιτάζω κι όπως ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στη σπηλιά του έγραφε να μας πληροφορήσει:

"… είδον και ιδού αρνίον ιστάμενον επί το όρος ....'

έτσι κι εγώ δε γίνεται να μην το μοιραστώ μαζί σας.

Την Αποκάλυψη δε θα σάς πω πού, βρείτε τη. 

Την Κορυφογραμμή θα σάς την ξαναδείξω (γιατί δεν τη χορταίνω).

____________________

ΔΑΙΒΑΣΕ, ΜΠΡΟΠΕΙΣ!― Κόλπα του μυαλού

________

Ο Άγγλος βιβλιοπώλης κι ο Λιλιός (Πάλι)

―Με συγχωρείτε που άργησα να στείλω το πακέτο σας αλλά έπεσα και χτύπησα και 'to top it off my dog, Oliver, had to have surgery on his tail' [μαζί μ΄αυτό, ο σκύλος μου ο Όλιβερ χρειάστηκε να χειρουργηθεί στην ουρά].

Το έλαβα (μαζί με άλλους δεκατρείς πελάτες) από Άγγλο βιβλιοπώλη, ιδιοκτήτη του 'Oliver's Books', για παραγγελία μου μέσω του θαυμάσιου biblio.com από όπου χρόνια αγοράζω τα περισσότερα βιβλία μου.

Γέλασα τόσο που δε γίνεται να διαμαρτυρηθώ, μου θύμισε έναν παλιό Άγγλο συγγραφέα καλεσμένο σε πάρτυ στην εξοχή που έστειλε τηλεγράφημα: 'Δεν έρχομαι-Το ψέμα ταχυδρομικώς'.

Η λατρευτή παράδοση της παραδοξολογίας που εκλαΐκευσε ο Όσκαρ Γουάιλντ εκφράστηκε εξαιρετικά στη Nonsense Ποίηση και παραμένει δυσμετάφραστη στην εξαίσια Αλίκη τού Λούις Κάρρολ. Γνωστά αυτά μα λιγότερο γνωστό είναι πως είχαμε και στην Ελλάδα δείγματα Nonsense.

To 'Πάλι' 'ήταν ένα πλουσιότατο περιοδικό που, φτιαγμένο από το Δημήτρη Πουλικάκο και τον Πάνο Κουτρουμπούση μετά τα μέσα τού περασμένου αιώνα, κατάφερε να συγκεντρώσει αντιπροσωπευτικότατα δείγματα των γνωστών Ελλήνων σουρεαλιστών (από Εγγονόπουλο ως Κάλλας και Ν.Βαλαωρίτη), μεταφράσεις των κλασικών (Μπρετόν, Τζαρά αλλά και Μαγιακόβσκι) και ένα ενδιαφέρον  αυτοβιογραφικό τού Ταχτσή.

Εκεί εμφανίστηκε κι ο Νονσενσικός 'Λιλιός' τον οποίο (σάς παραθέτω από μνήμης:

Ο Λιλιός

Χαρούμενα δρουβούδιζαν

και ζουπιχτά βρυξούζαν·

μα μόλις είδαν το Λιλιό

επέσαν και ζιζίβαν.

________________________________________

Εικόνα:  'Πάλι' από τη Lifo όπου κείμενο τού Π. Κουτρουμπούση που το 2009 περιγράφει τη γέννηση του ιστορικού περιοδικού:

Ήμουν στο Παρίσι όταν μου τηλεφώνησε ο Πουλικάκος για να μου πει «θα βγάλουμε ένα περιοδικό με τον Βαλαωρίτη, είσαι μέσα;». Του απάντησα «Άντε, να φλομώσουμε στη δημιουργικότητα», το συζητάγαμε πολύ καιρό να βγάλουμε ένα περιοδικό που να μας εκφράζει. Ήταν 1963, σουρεαλισμός και beat. Έστειλα μια ιστορία και έτσι συμμετείχα απ' το πρώτο. Κατάντησε να θεωρείται περιοδικό του Βαλαωρίτη, αλλά δεν ήταν. Ήμασταν ολόκληρη ομάδα και μέσα γραφόταν «εκδίδεται από επιτροπή». Το πρώτο το πλήρωσε ο Πουλικάκος, ο Εμπειρίκος κι ο Κάλλας - απ' όσο ξέρω. Κυκλοφόρησε το 1964, έγινε το επίσημο περιοδικό των Ελλήνων beatniks, με ποιήματα, κείμενα και ζωγραφιές, και έκλεισε λόγω της Χούντας.

________________________________________