Τα Φαινόμενα απατούν;―Τα φορέματα της Φρίντα Κάλο

H  Frida Kahlo δεν ξεχώριζε το σώμα από την τέχνη της. Λένε πως ντυνόταν για τον άνδρα της το γυναικά τοιχογράφο και υπερδιάσημο Diego Rivera κι ίσως και να είναι αλήθεια μα κι αν το έκανε σίγουρα ο τρόπος που διάλεξε ήταν μοναδικός, μια ατέλειωτη κι ασταμάτητη μελέτη του εαυτού της.

Δυό άξονες επέλεξε για να χτίσει γύρω τους. Την αναπηρία και την εθνικότητά της.

Η αναπηρία της είχε συνέπεια να βιώσει έντονα το σωματικό πόνο και να περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ξαπλωμένη μπροστά σε ένα καθρέφτη με το καβαλέτο της αγκαλιά.

Το μονοφρύδι και το μουστάκι της ακόμα σοκάρουν. Σε μια εποχή που τα πρότυπα ομορφιάς ήταν οι ξανθές άτριχες χολιγουντιανές ντίβες η μικροσκοπική μελαχρινή Φρίντα Κάλο κατακτούσε τον Τρότσκι (και κάποιες γυναίκες) με μια εμφάνιση εντελώς ασυνήθιστη στους ξένους που δεν γνώριζαν τις συνήθειες της Νότιας Αμερικής.

Η πλούσια τρίχα ήταν σημάδι αρχοντιάς. Απόδειξη αναμφισβήτητη πως η κυρία με το μουστάκι δεν είχε μέσα της σταγόνα αίματος Ινδιάνικου αλλά ερχόταν από τον πολιτισμό που έφτιαξε η φυλή των Καυκασίων. Το κράτησε αυτό η Κάλο αλλά σαν καλλιτέχνις δε γινόταν να μη μαγευτεί από τα ντόπια χρώματα κι από τις ιστορίες και τις φορεσιές του τόπου της.

Με το θάνατό της το 1954 ο Ριβέρα κλείδωσε τα ντουλάπια της κι έτσι κλειστά μετά το θάνατό του το 1957 άφησε τα προσωπικά της αντικείμενα στη φίλη και προστάτριά του Dolores Olmedo που του υποσχέθηκε πως θα τα φύλαγε για 15 χρόνια αλλά τελικά τα κράτησε κι εκείνη κλειδωμένα ως το δικό της θάνατο το 2002. Η υπόθεση ξεχάστηκε ώσπου ανακαλύφθηκαν τυχαία  και φέτος το περιεχόμενο   εκτίθεται για ένα χρόνο στο Frida Kahlo Museum του Mexico City.

Είναι 300 αντικείμενα από το παιδικό της σπίτι. Οι μικροσκοπικοί κορσέδες που φορούσε για την κατεστραμένη σπονδυλική της στήλη, κάρτες, βιβλία, καπέλα και γοβάκια, φωτογραφίες, τα γυαλιά της, τα φάρμακα και κοσμήματα κρατούν λένε ακόμα μυρωδιά από το άρωμά της κι από τα τσιγάρα της.

Μαζί μ΄αυτά είναι και τα αγαπημένα της πολύχρωμα φορέματα Tehuana με τις φαρδιές φούστες που έκρυβαν το καχεκτικό από την πολιομυελίτιδα πόδι της (και το ψεύτικο, μετά τον ακρωτηριασμό) για το οποίο παράγγελνε κομψότατες κόκκινες μπότες και γοβάκια. Τα φορέματα ήταν χειροποίητα φτιαγμένα από τις ιθαγενείς της μητριαρχικής φυλής Tehuana, που πήγαιναν ελεύθερα στην αγορά και συναλλάσσονταν. Το παραδοσιακό αυτό ρούχο που έκρυβε τις ατέλειές της ήταν σύμβολο πολιτικό για την Κάλο, μια έκφραση της Mexicanidad της που τόσο την απασχόλησε.

La Casa Azul, museofridakahlo.org Δυστυχώς η όλη έκθεση γίνεται με συνεργασία της Μεξικάνικης Vogue και τα εκθέματα (σε μόνο πέντε δωμάτια) θα παρουσιαστούν μαζί με κορσέδες του Γκωτιέ κι άλλα αντικείμενα μόδας για να δείξουν (λένε) την επιρροή της Κάλο στη μόδα. Εμπορικές μπούρδες είναι αυτά βέβαια και ήδη λόγω παγκόσμιου ενδιαφέροντος οι οργανωτές δεσμεύτηκαν να αλλάζουν περιοδικά τα εκθέματα ώστε να δει το κοινό περισσότερα. 

Με απογοήτευσε αυτό αλλά αν έχετε ιδιωτικό αεροπλάνο και με καλείτε θα δεχθώ την πρόσκληση. 

 ______ Εικόνες

Πάνω: αυτοπροσωπογραφία με πίθηκο

Μέση: στο Νοσοκομείο (φωτογραφία)

Κάτω αυτοπροσωπογραφίες,

 Οι δύο Φρίντες (αυτοπροσωπογραφία) 

και ένα φωτογραφικό πορτραίτο

Αυτοπροσωπογραφία αφιερωμένη στον Τρότσκι, 1937

Αχ το σταυρό μας φέτος ξένοι μας τον πιάσανε

Βλέπω ότι δεν αναφέρθηκε στα άλλα Μυκονιάτικα blogs κι αναλαμβάνω να το αναφέρω εγώ.

Δυό σταυρούς ρίχνουμε στη Μύκονο για τα Θεοφάνεια. Ένα στο Λιμάνι, στο 'Γυαλό' κι έναν άλλο στον Καλαφάτη τη νότια μεγάλη παραλία κοντά στην Άνω Μερά.

Ο φαρδύς Καλαφάτης με τα γαλήνια νερά ήταν το αρχαίο λιμάνι κι ο τόπος  ιστορικής ναυμαχίας στον αγώνα του ΄21. Εκεί λοιπόν, όπως κάθε χρόνο έριξε το χρυσό σταυρό ο παπάς μα ο σταυρός φέτος κάπου μπλέχτηκε και ανακάλυψαν ότι τον είχε πιάσει ένα χταπόδι. (Το οποίο πιάστηκε θύμα της φιλαργυρίας του μαθαίνω και φαγώθηκε μα δε θα εμβαθύνουμε στο συμβολισμό).

Στης Πόλης πάλι, άλλη απογοήτευση. Τρίτη χρονιά τον έπιασε ο ίδιος που όμως δεν είναι από τα δικά μας παλικάρια αλλά αυτό που λέμε εδώ 'νερόμπατσος' (Λιμενικός) και επαγγελματίας δύτης. Γνωρίζετε το έθιμο ίσως. Μετά τη βουτιά γίνεται η περιφορά, με τον παπά να μας χτυπά σταυρό με τα νερά στα μέτωπα καθώς εμείς πετάμε ό,τι έχουμε ευχαρίστηση στο 'δίσκο', ο οποίος εδώ σ΄εμάς πήρε μορφή μεγάλης μαύρης σακούλας για να χωρά τις προσφορές. Κάτι μου λέει όμως ότι φέτος δε θα γέμισε. Όχι απ' την Κρίση αλλά διότι ακούω να ψιθυρίζεται το δίκαιο αίτημα να απαγορευτεί η βουτιά στους επαγγελματίες μήπως ευλογηθούν και τα δικά μας τα παιδιά.

Γελώ μ΄αυτό και το απολαμβάνω. Δεν τον γνωρίζω το συγκεκριμένο βουτηχτή (μπορεί να είναι Τροτσκιστής Διεθνιστής ο άνθρωπος) αλλά γνωρίζοντας το φρόνημα των περισσότερων του.. κλάδου, βλέποντας τα εθνόσημα ραμμένα ακόμα και στα πολιτικά τους, γνωρίζω ότι τους καίει πολύ να μην καρπώνονται τα αγαθά μας ξένοι. Να 'το λοιπόν που ήρθε η ώρα να πληρωθούν με το δικό τους νόμισμα και να βρεθούν αποκλεισμένοι ως μετοικούντες.

___________________________________

Για του λόγου το αληθές και μάχη ανθρώπου με χταπόδι για το σταυρό μας: mykonos channel
Πάνω: H εικόνα, από άλλο blog, είναι για να υπενθυμίσω το άλλο φλέγον, τα σκουπίδια και ότι ό,τι πετάς στη θάλασσα κάπου θα ξεβραστεί.

Δεν εμπιστεύομαι τα ξένα αλφάβητα

Το ιδεόγραμμα για το σπίτι, στα κινέζικα, είναι μιά στέγη παγόδας που στέκει πάνω από δυό γυναίκες, δυο καμπυλωτά ρω που κοιτάζονται. Κι αυτό μπορεί ή δε μπορεί να είναι αλήθεια αφού δεν ξέρω κινέζικα.
Δεν εμπιστεύομαι τα αλφάβητα γλωσσών που δε γνωρίζω, σας το λέω. Δεν τα θέλω στα ρούχα μου ή στους τοίχους μου ή, πιο πολύ βέβαια, στο δέρμα μου.

Για τα τατού με ιδεογράμματα φτιάχτηκε ολόκληρο site στο οποίο μαζεύτηκαν φωτογραφίες ανθρώπων που νόμιζαν ότι χάραξαν στο σώμα τους λέξεις μαγικές ή ηρωικές  ενώ, από κακία ή άγνοια, τους χάραξαν προσβλητικές βρισιές. 
Είτε δεν ξέρει ο 'tattoo artist'  κινέζικα (και πόσο βλάκας είμαι αν πιστεύω ότι ξέρει) είτε ξέρει λίγες βρισιές και μας εκδικείται, αλλά κι αν ξέρει, δε θα αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις αφού τα ίδια ιδεογράμματα τυχαίνει να διαβάζονται αλλιώς στη Ιαπωνία ή στην Κορέα.

Για να το συλλάβει ο νους όσων ετοιμάζονται να κάνουν το λάθος προσφέρω το αντίστροφο. Αγγλικά στα κινέζικα, τα επονομαζόμενα 'engrish' (από τη δυσκολία των Κινέζων να προφέρουν το ρω που συχνά το κάνουν λάμδα έτσι που  συχνά δε θυμούνται ποιο είναι ποιο ―λιγάκι όπως γινόταν παλιότερα με τα δικά μας –ου κι ακούγαμε για κάτι εξευγενισμένα   'λοκάνικα' ).

Χαρείτε τα:

Μάλλον δεν το έγραψε γυναικολόγος

Τουαλέτα― Μια θέση ένα όνειρο 

Μην καπνίσετε το κρεβάτι 

Όποιος περιμένει συλλαμβάνεται 

Παιδιά πρέπει να συνοδεύουν γονιό.

Φασαρία εννοεί μάλλον

Οι κλέφτες θα πορνεύονται

Απλωθείτε για να γαμήσετε τα φρούτα

Πιάτα με ανθρώπινες πίκλες

Παίρνω αποσκευή ξένου ―Χωρίς χρέωση

 Παραμορφωμένου άνδρα τουαλέτα 

Παραμορφωμένου άνδρα τόπος τέλους (σε τουαλέτα στο αεροδρόμιο του Chengdu)

 Η εικόνα θα αρκούσε για να γελάσουμε 

αλλά προσέθεσαν πως Απαγορεύεται να το κάνεις στο σκύλο.

 Κολομβιανός, Μόκα και καφές από κάρβουνα

Αυστηρή η Κίνα: Απαγορεύεται ακόμα και το Τίποτε

 Μαρούλι πονεμένο.

Παρακαλούμε πρπυσιάστε το χταπόδι σας

Μετρητά ή Χταπόδι

Τα κινέζικά τατού που λέγαμε: Τσούλα, Τρελή Διάρροια, Γλοιώδης, Υπάλληλος του Αυτοκράτορα, Τηγανητό ρύζι με χοιρινό και πολλές ανορθογραφίες.

Δόξα τω θεώ είμαι θηλυκός

____________________________________________________

Για περισσότερα αρκεί να γκουγκλάρετε τη λέξη engrish

Παρθένες της Αλβανίας

Vergini Giurate

Οι άνδρες ζουν λιγότερο. Οι άνδρες σκοτώνονται σε καυγάδες, πολέμους τροχαία. Οι άνδρες έφτιαξαν ένα κόσμο στηριγμένο σε μια εξουσία που στηρίζεται στη σωματική δύναμη. Οι άνδρες σε πολλές κοινωνίες παντρεύονται πολλές γυναίκες. Οι άνδρες ακόμα και στις μονογαμικές κοινωνίες έχουν, ή ζουν σα να έχουν, πολλές γυναίκες.

Δε χρειαζόμαστε ντοκτορά στα μαθηματικά για να συμπεράνουμε πως αυτά σημαίνουν πως ανά πάσα στιγμή στην ιστορία μας οι κοινωνίες μας έχουν ένα περίσσευμα γυναικών. Τις εποχές που αυτές οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα να εργαστούν (παρά πουλώντας το σώμα τους με συνέπεια τον εξοστρακισμό) κάθε οικογένεια είχε ένα περίσσευμα θείες, δωρεάν νταντάδες κι υπηρέτριες καταδικασμένες να ζουν από την ελεημοσύνη της βασίλισσας-μέλισσας, της αδελφής τους που είχε τεκνοποιήσει.

Οι λίγοι άνδρες που δε σκοτώνονταν σε ανταγωνιστικά παιχνίδια και βεντέτες και πολέμους ή που δεν χάνονταν σε τόπους μακρινούς να βρουν την τύχη τους, καρπώνονταν τη γη, την πατρική περιουσία κι ένα χαρέμι δούλες που έρχονταν σα προίκα με τη γυναίκα τους ή σα κληρονομιά από τη μάνα τους. Είναι ένα σύστημα πρακτικό (αν είσαι άνδρας) όπως και τα πρωτοτόκια διότι εμποδίζει τον καταμερισμό της γης και εξασφαλίζει μια πειθαρχία δίχως κρατική αστυνόμευση αφού υπόλογος είναι μόνο ο αρχηγός της οικογένειας ο οποίος παρέχει τροφή και στέγη στα μέλη που από συμφέρον και παραδοσιακούς κώδικες τιμής οφείλουν να τον υπακούουν.

Τι γίνεται όμως όταν ένας τόπος παραείναι πολεμικός και άγριος; Τι γίνεται αν οι άνδρες λιγοστέψουν τόσο που μεγάλα σόγια μένουν ακέφαλα;

Οι Αλβανοί, όπως ελπίζω να γνωρίζετε, υπήρξαν (με τους Ελβετούς) οι γενναιότεροι μισθοφόροι της Ευρώπης. Το θάρρος τους, η σωματική δύναμη, η ανδρική πολεμική κουλτούρα τους, μαζί με το σκληρό και άγριο τόπο τους τούς είχαν κάνει θρύλο ανίκητο και περιζήτητους στο παιδομάζωμα. Από όσους έφευγαν, θέλοντας και μη, πολλοί δε γύριζαν ποτέ κι είναι ενδιαφέρον και μοναδικό το τι σκαρφίστηκαν για να γεμίσει το κενό. Εφηύραν το θεσμό του επίτιμου ανδρός, ένα αξίωμα που δινόταν σε παρθένα που ορκιζόταν κι αυτόματα, ως μόνος άνδρας του σογιού, ανακηρυσσόταν σε αρχηγό της φάρας.

Οι κοπέλες αυτές (που λέγονται burnesha) υιοθετούσαν ντύσιμο και φέρσιμο ανδρικό, είχαν ελευθερία κινήσεως, δικαίωμα να οδηγούν, να βγαίνουν και να συναλάσσονται, πήγαιναν στο καφενείο κι απολάμβαναν όλα τα δικαιώματα του επίτιμού τους φύλου και αποτελούν απόδειξη (και μεγάλη επιβεβαίωση για μας τις φεμινίστριες της μποβουαρικής άποψης) ότι γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι κι ότι είναι επίκτητα πολλά από τα θηλυκά κοινωνικά χαρακτηριστικά που μας φορτώνει η κοινωνία.

Καθώς οι παλιοί αγροτικοί πατριαρχικοί κώδικες εξασθενούν αυτές οι παρθένες λιγοστεύουν πια μα ευτυχώς έχουν προσελκύσει φωτογράφους και μελετητές. Ελπίζω στα επόμενα χρόνια να μάθουμε πιο πολλά γι αυτές και να ακούσουμε τη φωνή τους όπως αυτής στο video που δε μετανιώνει λέει που δεν απέκτησε παιδιά αλλά στην πιο 'πολιτισμένη' (όπως λέει) σύγχρονη κοινωνία ελπίζει άλλα κορίτσια να μη χρειαστεί να δώσουν τον όρκο που έδωσε.

Χαρείτε τις!

H6eW6M-WIUY και 4KgS3G9W-XM χωρίς ελληνικούς υποτίτλους, πράγμα χαρακτηριστικό του τόπου μας που χρόνια τώρα κλείνει τα μάτια σε ό,τι αφορά τους γείτονες μα ανοίγει αγκαλιές στα υπερατλαντικά.

Πόσα ζώα ανέχτηκα για να σε αποκτήσω;

Θα το θυμάστε το παλιό αστείο με το Δημοσιογράφο και τη σταρ με το βιζόν παλτό:

― Kυρία μου ξέρετε πόσα ζώα υπέφεραν για να φορέσετε εσείς αυτό το παλτό;

―Εσείς ξέρετε πόσα ζώα υπέφερα για να το αποκτήσω;

Καθώς μεγαλώνει η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλούσιων και ήδη (νομίζω) πλησιάζουμε σε βικτωριανά μεγέθη, ο πλούτος άρχισε πάλι να γίνεται ξεδιάντροπος. Οι επαναστάσεις στην Πολιτική, την Ηθική και την Τέχνη ξεπηδούσαν πάντα από τη μεσαία τάξη, τη τάξη των γραμμάτων, την τάξη, δηλαδή, εκείνων που βιοποριστικό τους μέσο έχουν το μυαλό τους κι όχι τα χέρια και τη γη·  κι αυτή η Μέση Τάξη εδώ και πάνω από δυό αιώνες κρατά το μέτρο, ένα μέσο όρο ηθικής από τον οποίο, ως αντίδραση, γεννήθηκαν πολλά καλλιτεχνικά ρεύματα και κοινωνικές επαναστάσεις. Η Κρίση του καιρού μας αυτή τη Μέση Τάξη χτυπά και τα σημάδια άρχισαν να φαίνονται.

Μεγάλο παράδειγμα εγωιστικής προστυχιάς οι γούνες. Στη φρίκη τού πώς παράγονται κάποιες απ' αυτές δε θα μπω (αν όμως αγνοείτε συστήνω να μάθετε για τα μωρά Αστρακάν ή για το πώς στέκει όρθια η τρίχα). Δε θα το κάνω εδώ όμως επειδή η ιδέα μού είναι εξ ίσου απεχθής όπως κι αν γίνεται ο φόνος αφού  ακόμα κι αν το ζώο δεν πονά πρόκειται για ένα περιττό άχρηστο θάνατο. Διότι αν κάποτε στη Σιβηρία και την Αλάσκα θα πέθαινε από το κρύο ο άνθρωπος χωρίς γούνα, σήμερα η βιομηχανία παρέχει προϊόντα το ίδιο ζεστά μα ελαφρότερα και αδιάβροχα ακόμα και για τα πιο αφιλόξενα κλίματα. Πόσο μάλλον εδώ για μια γυναίκα που φορά ένα εξώπλατο σε δωμάτια με κεντρική θέρμανση και θέλει ένα σύμβολο πλούτου για τα λίγα βήματα που χωρίζουν το αυτοκίνητο από την είσοδο ενός θεάτρου.

Πριν είκοσι χρόνια με  έντονες πιέσεις της PETA εκείνοι που μας διαμορφώνουν τις απόψεις, οι σταρ κι οι μόδιστροι κι οι τηλεοπτικοί, συμμετείχαν κι όρθωναν τη φωνή τους με αποτροπιασμό έτσι που δε  ρίσκαρε ποτέ πολιτικός ή μεγάλη σταρ του Δυτικού Κόσμου να εμφανιστεί ντυμένη με ψοφίμια. Οι φημισμένοι Οίκοι Μόδας δεν  παρουσίαζαν γούνες στις εικόνες από τις επιδείξεις τους κι αν έφτιαχναν (που έφτιαχναν) το έκαναν σιωπηλά και σαν από πίστη για κάποιες παλιές καλές και πάμπλουτες πελάτισσες που, υπονοούσε η σιωπή, λίγο-λίγο θα πέθαιναν και μαζί τους θα πέθαινε και η βάρβαρη συνήθεια άλλων αιώνων.

Αυτά τότε. Πριν χτυπηθεί η μέση τάξη.  Διότι με την Κρίση οι μεγάλοι Οίκοι άλλαξαν. Εμφανίστηκαν διαφημίσεις στη Vogue και το Vanity Fair και άρχισαν να φωτογραφίζονται με γούνες ηθοποιοί που παλιότερα θα κατέστρεφαν την καριέρα τους αν δε φαινόταν με πράξεις και με λόγια να καταδικάζουν το θάνατο των αθώων πλασμάτων στο βωμό της ματαιοδοξίας.

Πρώτη ανεγκέφαλη το μοντέλο Naomi Campell που ήταν και μέλος της PΕTA* κι είχε φωτογραφηθεί γυμνή πλάι σε φωκάκι στην επιτυχημένη καμπάνια " Προτιμώ γυμνή παρά με γούνα" αλλά το ξέχασε λέει και δε συσχέτισε όταν απαιτήθηκε να περπατήσει την πασαρέλα με γουναρικά. Ανόητη όμως και ήδη παλιωμένη πλάι στο Ρώσο πλουτοκράτη της δεν παίζει πια μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση ήθους.

Οι αληθινές εγκληματίες είναι οι τρεις καινούργιες που θεωρούν (κατά ομολογία τους) εαυτούς 'role models' άρα όφειλαν να ήταν πιο προσεκτικές. Κι αλήθεια δεν ξέρω ποια φταίει πιο πολύ. Το πλουσιοκόριτσο Kim Kardashian  που (ως νέα Paris Hilton, που ήταν και συμμαθήτριες) μεταμορφώθηκε σε σκουπιδοβασίλισσα (Trash Queen) ακούραστη και ακριβοπληρωμένη ή το λαϊκό παιδί μεταναστών η J Lo που ως Νεοϋορκέζα όφειλε να ξέρει κάτι παραπάνω. Κι ακόμα πιο επικίνδυνη η Μάμα Monster Lady Gaga που εμφανίστηκε με γούνα και μικρό σκυλάκι (ως αξεσουάρ, δεν το ξαναείδαμε) ενώ επηρεάζει τα μυαλά και τα ψώνια αμέτρητων φανατικών 'μικρών τεράτων' (όπως λέει τους θαυμαστές). Νεοϋορκέζα κι αυτή, κόρη μεταναστών που οραματίζεται τον εαυτό της ως μεγάλη καλλιτέχνιδα, κάνει τεράστια ζημιά στη δουλειά χρόνων της PETA. Η δύναμη αυτών των γυναικών είναι τεράστια. Οι εικόνες τους ταξιδεύουν και γίνονται μέρος της εικονογραφίας της εποχής μας ενώ κάθε σοβαρή  κριτική για τις γκάφες τους πνίγεται στη σιωπή λόγω συμφερόντων κι ακούγεται μεμονομένα και σπάνια από μοναχικούς παλαβούς των media που επιβιώνουν ως άλλοθι πολυφωνίας.

Στην Ελλάδα έχουμε την τύχη να μην έχουμε πια περιοδικά σαν εκείνα που πιθήκιζαν τις ξένες μόδες αλλιώς θα είχαμε κι εδώ μια μπουζουκτζού που θα πόζαρε με το γουναρικό της για να διαμαρτυρόμαστε ώστε να 'κάνει νούμερα' και να ανεβαίνει το κασέ. Απ' αυτά γλυτώσαμε και έτσι που στις μέρες μας πήγαμε στο άλλο άκρο κι ο πλούτος μοιάζει ένοχος ίσως (αν δε συχνάζετε στο Gstaad ή την Αράχωβα) ίσως να μη βρεθείτε αντιμέτωποι με ψοφίμια. Δεν είναι ότι σωθήκαμε όμως, οι μόδες που διαπλάθουν ήθη μέσω όσμωσης έρχονται κι επιδρούν σ' εμάς― κι ίσως πιο ύπουλα τώρα που αγνοούμε τις πηγές.

Διότι εκεί που ακόμα έχουν τον Τύπο που υποβοηθά το πονηρό σχέδιο των τραπεζιτών οι γούνες φέτος εμφανίστηκαν δίχως (πολλές) αναστολές. Στο λαό επέστρεψαν μουλωχτά όταν πριν λίγα χρόνια εμφανίστηκε ένα κουνέλι βαμμένο ροζ σε τσάντα του Lοuis Vuitton-τσάντα ακριβή αλλά όχι απλησίαστη και το κουνέλι, όπως και το αγελαδινό δέρμα από το οποίο φτιάχνονται τα περισσότερα δερμάτινα δε μοιάζει έγκλημα διότι.. 'τρως κουνέλι όπως τρως μοσχάρι- γιατί να πεταχτεί το υλικό;'. Καμιά αντίρρηση να πεταχτεί, λέμε, κι ανοίγουμε παραθυράκι δίχως να το καταλάβουμε. Γι αυτό το λόγο παλιότερα η PETA ήταν κατά και της ψεύτικης γούνας που διαιωνίζει την εικόνα και την ιδέα πως οι γυναίκες είναι όμορφες σκεπασμένες με τομάρια. 

―Και, μια και είμαστε στο θέμα θα ήθελα μια και καλή να το ξεκαθαρίσω στις  Ελληνίδες ότι η γούνα η ψεύτικη, η faux όπως σωστά λέγεται, δεν είναι οικολογική. Από πού οι πανηλίθιοι των περιοδικών και οι μπουτικιέρηδς εφηύραν την ονομασία δεν ξέρω αλλά 'οικολογικό' δεν γίνεται να ονομαστεί ύφασμα συνθετικότατο που μολύνει το περιβάλλον για να φτιαχτεί, μολύνει και για να καταστραφεί όταν το πετάξουμε. Γι αυτό παρακαλώ μάθετε να λέτε τα πράγματα με το όνομά τους- 'faux leopard' ονομάζω κι εγώ το αγαπημένο μου παλτό, ραμένο σε αληθινούς Λονδρέζους γουναράδες του '60 που μου πηγαίνει και το απολαμβάνω αψηφώντας τους φανατικότερους της PETA, αλλά 'οικολογικό' δε θα τολμούσα να ισχυριστώ πως είναι.

Μα ας γυρίσουμε στο φλέγον:Τη γούνα δεν τα χρειαζόμαστε πια. Έχουμε θέρμανση, έχουμε αυτοκίνητα, δεν ταξιδεύουμε με ανοιχτό έλκηθρο στα χιόνια και έχουμε και ντοκιμαντέρ που μας δείχνουν την πραγματικότητα και θα ήταν κτηνωδία να προσποιηθούμε άγνοια. Όσο κι αν τη φορέσουν οι (ξένες πια) τηλεπερσόνες κι οι τραγουδίστριες, παρακαλώ αντισταθείτε. 

__________________________________

Naomi Campell: Google
J Lopez: google, 
Κim Kardashian: google
Lady Gaga,στη Σούπα μου:MmeKastell.soup

*PETA (People for the Ethical Treatment of Animals) peta.org