Παρθένες της Αλβανίας

Vergini Giurate

Οι άνδρες ζουν λιγότερο. Οι άνδρες σκοτώνονται σε καυγάδες, πολέμους τροχαία. Οι άνδρες έφτιαξαν ένα κόσμο στηριγμένο σε μια εξουσία που στηρίζεται στη σωματική δύναμη. Οι άνδρες σε πολλές κοινωνίες παντρεύονται πολλές γυναίκες. Οι άνδρες ακόμα και στις μονογαμικές κοινωνίες έχουν, ή ζουν σα να έχουν, πολλές γυναίκες.

Δε χρειαζόμαστε ντοκτορά στα μαθηματικά για να συμπεράνουμε πως αυτά σημαίνουν πως ανά πάσα στιγμή στην ιστορία μας οι κοινωνίες μας έχουν ένα περίσσευμα γυναικών. Τις εποχές που αυτές οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα να εργαστούν (παρά πουλώντας το σώμα τους με συνέπεια τον εξοστρακισμό) κάθε οικογένεια είχε ένα περίσσευμα θείες, δωρεάν νταντάδες κι υπηρέτριες καταδικασμένες να ζουν από την ελεημοσύνη της βασίλισσας-μέλισσας, της αδελφής τους που είχε τεκνοποιήσει.

Οι λίγοι άνδρες που δε σκοτώνονταν σε ανταγωνιστικά παιχνίδια και βεντέτες και πολέμους ή που δεν χάνονταν σε τόπους μακρινούς να βρουν την τύχη τους, καρπώνονταν τη γη, την πατρική περιουσία κι ένα χαρέμι δούλες που έρχονταν σα προίκα με τη γυναίκα τους ή σα κληρονομιά από τη μάνα τους. Είναι ένα σύστημα πρακτικό (αν είσαι άνδρας) όπως και τα πρωτοτόκια διότι εμποδίζει τον καταμερισμό της γης και εξασφαλίζει μια πειθαρχία δίχως κρατική αστυνόμευση αφού υπόλογος είναι μόνο ο αρχηγός της οικογένειας ο οποίος παρέχει τροφή και στέγη στα μέλη που από συμφέρον και παραδοσιακούς κώδικες τιμής οφείλουν να τον υπακούουν.

Τι γίνεται όμως όταν ένας τόπος παραείναι πολεμικός και άγριος; Τι γίνεται αν οι άνδρες λιγοστέψουν τόσο που μεγάλα σόγια μένουν ακέφαλα;

Οι Αλβανοί, όπως ελπίζω να γνωρίζετε, υπήρξαν (με τους Ελβετούς) οι γενναιότεροι μισθοφόροι της Ευρώπης. Το θάρρος τους, η σωματική δύναμη, η ανδρική πολεμική κουλτούρα τους, μαζί με το σκληρό και άγριο τόπο τους τούς είχαν κάνει θρύλο ανίκητο και περιζήτητους στο παιδομάζωμα. Από όσους έφευγαν, θέλοντας και μη, πολλοί δε γύριζαν ποτέ κι είναι ενδιαφέρον και μοναδικό το τι σκαρφίστηκαν για να γεμίσει το κενό. Εφηύραν το θεσμό του επίτιμου ανδρός, ένα αξίωμα που δινόταν σε παρθένα που ορκιζόταν κι αυτόματα, ως μόνος άνδρας του σογιού, ανακηρυσσόταν σε αρχηγό της φάρας.

Οι κοπέλες αυτές (που λέγονται burnesha) υιοθετούσαν ντύσιμο και φέρσιμο ανδρικό, είχαν ελευθερία κινήσεως, δικαίωμα να οδηγούν, να βγαίνουν και να συναλάσσονται, πήγαιναν στο καφενείο κι απολάμβαναν όλα τα δικαιώματα του επίτιμού τους φύλου και αποτελούν απόδειξη (και μεγάλη επιβεβαίωση για μας τις φεμινίστριες της μποβουαρικής άποψης) ότι γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι κι ότι είναι επίκτητα πολλά από τα θηλυκά κοινωνικά χαρακτηριστικά που μας φορτώνει η κοινωνία.

Καθώς οι παλιοί αγροτικοί πατριαρχικοί κώδικες εξασθενούν αυτές οι παρθένες λιγοστεύουν πια μα ευτυχώς έχουν προσελκύσει φωτογράφους και μελετητές. Ελπίζω στα επόμενα χρόνια να μάθουμε πιο πολλά γι αυτές και να ακούσουμε τη φωνή τους όπως αυτής στο video που δε μετανιώνει λέει που δεν απέκτησε παιδιά αλλά στην πιο 'πολιτισμένη' (όπως λέει) σύγχρονη κοινωνία ελπίζει άλλα κορίτσια να μη χρειαστεί να δώσουν τον όρκο που έδωσε.

Χαρείτε τις!

H6eW6M-WIUY και 4KgS3G9W-XM χωρίς ελληνικούς υποτίτλους, πράγμα χαρακτηριστικό του τόπου μας που χρόνια τώρα κλείνει τα μάτια σε ό,τι αφορά τους γείτονες μα ανοίγει αγκαλιές στα υπερατλαντικά.