H
Frida Kahlo δεν ξεχώριζε το σώμα από την
τέχνη της. Λένε πως ντυνόταν για τον άνδρα της το γυναικά τοιχογράφο και υπερδιάσημο Diego Rivera κι ίσως και να είναι αλήθεια μα κι αν το έκανε σίγουρα ο τρόπος
που διάλεξε ήταν μοναδικός, μια ατέλειωτη κι ασταμάτητη μελέτη του εαυτού της.
Δυό άξονες επέλεξε για να χτίσει γύρω τους.
Την αναπηρία και την εθνικότητά της.
Η αναπηρία της είχε συνέπεια να βιώσει έντονα το σωματικό πόνο και να περάσει
το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ξαπλωμένη μπροστά σε ένα καθρέφτη με το καβαλέτο
της αγκαλιά.
Το μονοφρύδι και το μουστάκι της ακόμα
σοκάρουν. Σε μια εποχή που τα πρότυπα ομορφιάς ήταν οι ξανθές άτριχες χολιγουντιανές
ντίβες η μικροσκοπική μελαχρινή Φρίντα Κάλο κατακτούσε τον Τρότσκι (και κάποιες
γυναίκες) με μια εμφάνιση εντελώς ασυνήθιστη στους ξένους που δεν γνώριζαν τις
συνήθειες της Νότιας Αμερικής.
Η πλούσια τρίχα ήταν σημάδι αρχοντιάς.
Απόδειξη αναμφισβήτητη πως η κυρία με το μουστάκι δεν είχε μέσα της σταγόνα αίματος
Ινδιάνικου αλλά ερχόταν από τον πολιτισμό που έφτιαξε η φυλή των Καυκασίων. Το κράτησε
αυτό η Κάλο αλλά σαν καλλιτέχνις δε γινόταν να μη μαγευτεί από τα ντόπια χρώματα
κι από τις ιστορίες και τις φορεσιές του τόπου της.
Με το θάνατό της το 1954 ο Ριβέρα κλείδωσε
τα ντουλάπια της κι έτσι κλειστά μετά το θάνατό του το 1957 άφησε τα προσωπικά της αντικείμενα στη φίλη
και προστάτριά του Dolores
Olmedo που του υποσχέθηκε πως θα τα φύλαγε
για 15 χρόνια αλλά τελικά τα κράτησε κι εκείνη κλειδωμένα ως το δικό της θάνατο
το 2002. Η υπόθεση ξεχάστηκε ώσπου ανακαλύφθηκαν τυχαία και φέτος το περιεχόμενο εκτίθεται για ένα χρόνο στο Frida Kahlo Museum του
Mexico City.
Είναι 300 αντικείμενα από το παιδικό της σπίτι. Οι μικροσκοπικοί
κορσέδες που φορούσε για την κατεστραμένη σπονδυλική της στήλη, κάρτες,
βιβλία, καπέλα και γοβάκια, φωτογραφίες, τα γυαλιά της, τα φάρμακα και κοσμήματα
κρατούν λένε ακόμα μυρωδιά από το άρωμά της κι από τα τσιγάρα της.
Μαζί μ΄αυτά είναι και τα αγαπημένα της πολύχρωμα φορέματα Tehuana
με τις φαρδιές φούστες που έκρυβαν το καχεκτικό από την πολιομυελίτιδα πόδι της
(και το ψεύτικο, μετά τον ακρωτηριασμό) για το οποίο παράγγελνε κομψότατες κόκκινες
μπότες και γοβάκια. Τα φορέματα ήταν χειροποίητα φτιαγμένα από τις ιθαγενείς της
μητριαρχικής φυλής Tehuana, που πήγαιναν ελεύθερα στην αγορά και συναλλάσσονταν.
Το παραδοσιακό αυτό ρούχο που έκρυβε τις ατέλειές της ήταν σύμβολο πολιτικό για
την Κάλο, μια έκφραση της Mexicanidad της που τόσο την απασχόλησε.
La Casa Azul, museofridakahlo.org Δυστυχώς η όλη έκθεση γίνεται με συνεργασία της Μεξικάνικης Vogue και τα εκθέματα (σε μόνο πέντε δωμάτια) θα παρουσιαστούν μαζί με κορσέδες του Γκωτιέ κι άλλα αντικείμενα μόδας για να δείξουν (λένε) την επιρροή της Κάλο στη μόδα. Εμπορικές μπούρδες είναι αυτά βέβαια και ήδη λόγω παγκόσμιου ενδιαφέροντος οι οργανωτές δεσμεύτηκαν να αλλάζουν περιοδικά τα εκθέματα ώστε να δει το κοινό περισσότερα.
Με απογοήτευσε αυτό αλλά αν έχετε ιδιωτικό αεροπλάνο και με καλείτε θα δεχθώ την πρόσκληση.
______ Εικόνες
Πάνω: αυτοπροσωπογραφία με πίθηκο
Μέση: στο Νοσοκομείο (φωτογραφία)
Κάτω αυτοπροσωπογραφίες,
Οι δύο Φρίντες (αυτοπροσωπογραφία)
Αυτοπροσωπογραφία αφιερωμένη στον Τρότσκι, 1937
|
Καλησπερα Δαφνη και σε ευχαριστω! Να σου πω την αληθεια μου, μου εβαλες ιδεες και ηδη κοιταζω για εισητηρια! Ειχα πολυ καιρο να ασχοληθω με την κυρια Kahlo που καποτε ειχε γινει εμμονη και μετα τους αναγεννησιακους στη ρομαντικη εφηβεια μου, το φαντασμα της μου ξαναβαλε το μολυβι στα χερια. Και εδω, κατω απ την πετρινη πορτα της Ληνως, θα σου πω και το γιατι... γιατι μετα την "απωλεια"(αποκληρωση) της μητερας μου που ταλαιπωρηθηκε πολυ απο την πολυομυελιτιδα και η οποια σαφως με στιγματισε με την μαχη που εδινε,ενω κουτσαινε, με την αξιοπρεπεια και την εικονα της ενω παραλληλα εχτιζε "καστρα στην αμμο" με πεισμα.... η κυρια αυτη ζωγραφιζε κοιτωντας ενα καθρεφτη! Και αυτος ειναι ο τροπος με τον οποιο εγω, σαν μικρος Ναρκισσος, ξεκινησα και εμαθα να ζωγραφιζω (πρωτη μου φορα το ομολογω). Και επιπλεον, το ακομη πιο αλλοκοτο ειναι οτι αυτα που ζωγραφιζα ηταν αυτα που εβλεπα εγω μεσα στον καθρεφτη καπως ετσι σαν και την κυρια αυτη! Περιττο ισως να σου πω οτι και γι αυτο στην παντοτε μικρη κοινωνια οι "Απολλωνιοι" εκαστοτε καθηγητες μου στο σχεδιο παραιτουνταν απο το να με πεισουν για τις λαθος μου τεχνικες σκιασης και αποδωσης αφου εξαιτιας του καθρεφτη ποτε δεν μπορουσα να τους δειξω οτι ανεξαρτητα με την "φωτογραφικη" αποδωση μου στο ελευθερο σχεδιο, τα θεματα μου, με η χωρις την παρουσια του,ηταν για μενα παντα ενας καθρεφτης μεσα στον οποιο εβλεπα εμενα μεσα στο εκαστοτε αντικειμενο που ζωγραφιζα. Και ετσι αυτο το αναπηρο φαντασμα, για καποιο λογο που αφορα τους ψυχαναλυτες, αλλα οχι εμενα τοτε, συμπληρωνε το κενο της μητερας μου κρατωντας μας σε ενα σωμα και ξεγελωντας με χωρις να ξερω και τωρα το πως και το πραγματικο γιατι, με εριχνε σε ληθη δημιουργιας. Ευτιχως δεν χωρουσε ανταγωνισμος στην ειδωλολατρεια μου και δεν της εκανα εικονισμα! Αλλα μια αναστατωση παντα τη νιωθω οταν τη βλεπω. Και γιατι εισητηρια? Γιατι εγραψες... για το αρωμα της που κρατανε ακομη τα πραγματα της! Κι εμενα με τρομαζει ο φετιχισμος αλλα τι σημασια εχει?
ΑπάντησηΔιαγραφήPhysically ή συμβολικά ο καθρέφτης είναι πάντα εδώ, αλλιώς δε γίνεται..
ΔιαγραφήΈχεις δει τους ζωγράφους που μελετούν το έργο τους στον καθρέφτη γιατί στην ανεστραμένη εικόνα φαίνονται οι ατέλειες;
Μα τα είπαμε κι αλλού- περιμένω το Έργο!
Η Μόδα φεύγει, το Στυλ παραμένει. Το Στυλ όμως, απαιτεί αυθεντικότητα, ακεραιότητα και θάρρος να τολμάς να παραμένεις ο εαυτός σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν η Κάλο φωτογραφήθηκε στη Γαλλική Vogue, το Παρίσι την υποδέχτηκε ως ένα το εξωτικό πουλί που εκθείαζε την πολυχρωμία του ντυσίματος σα τη νέα Μόδα του Παρισιού, εν αντιθέση με την κομψή θηλυκότητα που επέβαλλε ο κορσές κι η Chanel . Εκείνη απλά ήταν ο Εαυτός της, περίφανη για την καταγωγή της και τις λατρείες που είχε στα έντονα χρώματα, τα οποία χρησιμοποιούσε στη ζωγραφική της.
Μια άλλη καλλιτέχνιδα που επηρρέασε τη μόδα, η Παλόμα Πικάσο στ 12 της πήγαινε στο σχολείο φορώντας ένα κατακόκκινο κραγιόν, για να γίνει θύμα χλευασμού. Δεν το αποχωρίστηκε ποτέ μέχρι που έγινε η βασική σχεδιάστρια των περίφημων μαντηλιών του οίκου Ηermes και το κόκκινο κραγιόν ήταν το σήμα κατατεθέν της, όπως τα μαύρα γυαλιά και η βεντάλια του Λανγκερφελ.
Πόσοι τολμούν στη δική μας εποχή, να παραμένουν ο εαυτός τους όμως; Να διατηρούν την ακεραιότητα τους, δίχως να ακολουθούν σα πρόβατα τη μάζα; Αυτό είναι Στυλ και αυτό πρέπει να μας θυμίζει μια τέτοιου είδους "Έκθεση".
Την Καλη Μέρα μου Δάφνη.
Καλό απόγευμα Ben,
Διαγραφήείναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ στυλ κια μόδας, κάτι σαν την άλλη μεταξύ άνεσης και πολυτέλειας. Πολλοί τα μπερδεύουν..
Αργότερα η Paloma Picasso έβγαλε μια σειρά καλυντικών. Χρόνια φορούσα το κραγιόν της, μα δε βγαίνει πια.
καλησπέρα Δάφνη
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ που ζούσα εντός του κινήματος αυτού που περιγράφεις δηλ του Τρότσκυ και που ξέρω ποιά πήδηξε ποιόν και τανάπαλιν ειλικρινά δεν είχα ακούσει τίποτις παρά μόνο το είδα στην ταινία και το έγραψε στο βιβλίο του...
γνωρίζω ότι ο Τρότσκυ είχε αδυναμίες ασυγχώρητες στα δικά μου δεδομένα όπως πχ το κυνήγι αλλά για τσιλιπούρδισμα με την κυρία αυτή δεν έτυχε να ακούσω...
εξ άλλου πως αφού του είχαν τύχει της παναγιάς τα μάτια??
δολοφονημένη η πρώτη του γυναίκα αν θυμάμαι καλά ο υιός του κυνηγημένος στην ΕΣΣΔ ο ίδιος με μόνο αραξοβόλι το Μεξικό... Ο άλλος υιός δολοφονημένος στας Γαλλίας.... Με εσωτερική κρίση στο ρεύμα του ανάμεσα στους κρατικοκαπιταλιστές... με τον φασισμό να έρχετε... και γράφοντας ασταμάτητα ... θα είχε διάθεση ερωτική?? και να είχε που θα είχε μάλλον με τόσους πράκτορες γύρω γύρω έτοιμοι να τον φάνε... και με το ΚΚ Μεξικού έτοιμο να τον ξεσκίσει θα έδινε δικαιώματα??
αυτά γιατί μου φαίνονται υπερβολές...
Αγαπητέ μου akrat
Διαγραφήτην ταινία δεν την είδα, έχω διαβάσει τις βιογραφίες κι αυτοβιογραφίες της παρέας και σε διαβεβαιώνω πως κάτι υπήρξε. Στο κρεβάτι τους δεν ήμουν αλλά δεν ήταν κρυφή η σχέση τους (για το λίγο που κράτησε πριν τον δολοφονήσουν).
Έχουν μείνει αρκετά ντοκουμέντα, ήταν όλοι τους παγκοσμίως γνωστοί. Η γυναίκα του Τρότσκι έκανε σκηνές, οι πράκτορες παρακολουθούσαν.
Η Κάλο κι ο άνδρας της ήταν μέλη της 4ης Διεθνούς και μετά τη δολοφονία ανακρίθηκαν διότι η Κάλο είχε συστήσει στον Τρότσκι τον Ramon Mercader, το σταλινικό δολοφόνο.
Επίσης, η Kahlo του αφιέρωσε και μια αυτοπροσωπογραφία της, κάνε κλικ ΕΔΩ
Με αιφνηδιάζεις όμως. Για μενα βλέπεις οι ερωτικές περιπέτειες δεν είναι «αδυναμίες ασυγχώρητες» αλλά χαρά και παρηγοριά της ζωής.
agaphsa thn kalo meta apo ena taksidi sth xersonhso tou youcatan,sto mexico.tyxaia eida erga ths se mia gallery ki endiaferthika na mathw perissotera,twra diavazw mia ap tis viografies ths.kalo vrady dafnh.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ τυχερή είσαι Ελένη μου που είδες έργα της στον τόπο της. Της Hayden Herrera της βιογραφία θυμάμαι αλλά υπάρχει γενικά πολύ υλικό.
ΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ και Καλό διάβασμα!
καλημέρα αγαπητή Δάφνη
Διαγραφήόταν έγραψα για αδυναμίες εννοούσα το κυνήγι.....
για να τα έχεις διαβάσει κάτι θα ξέρεις όσο αφορά τα άλλα.
θα ήθελα να γράψω πάρα πολλά επί αυτού...
έχω πλέον διαμορφώσει άποψη μετά από χρόνια...
ένα θα πω....
οι υπηρεσίες και οι δυνάστες του κόσμου χρησιμοποιούν το ωραιότερο συναίσθημα του ανθρώπου και την ΠΡΩΤΗ του ενστικτώδικη ωραία γαλήνια συμπεριφορά του για να καταστρέψει τους εχθρούς του...
Έχω πολλά χρόνια να ασχοληθώ αλλά τον σταλινικό δολοφόνο του Τρότσκυ τον Μερκαντέρ τον έφερε μια Αμερικάνα Τροτσκίτρια που ήταν ερωμένη του.
Πάντως για να μην ευτελίζουμε την γυναίκα του Τρότσκυ η οποία υπήρξε και μεγάλη επαναστάτρια (όπως και η πρώτη του) από ότι έχω κατανοήσει είχε διαφωνία με την ίδρυση της 4ης Διεθνούς όπως ο μέγας Βίκτωρ Σέρζ και ο βιογράφος ο Ντώυτσερ και άλλοι τότε τροτσκιστές....
Το Ελληνικό κίνημα είχε πάντα ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ουσιώδης δικές του παρακαταθήκες και δική του αυτόνομη πορεία... Θυμίζω ότι οι έλληνες αρχειομαρξιστές δεν συμφωνούσαν με τον Τρότσκυ για την Μακεδονική μειονότητα στην χώρα (όχι ότι δεν υπήρχαν σλαυομακεδόνες αλλοίμονο αλλά ότι είχαν μειωμένο ειδικό βάρος) καθώς επίσης στο οργανωτικό είχαν μια πιό σκληρή μορφή. Επίσης οι ηθικές αξίες έλαβαν την ΜΕΓΙΣΤΗ μορφή ουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο ως και σε μορφή τρέλας...
Η κλοπή ερωτικού συντρόφου αποτελούσε μέγιστο έγκλημα που καταδίκαζε τον "κλέφτη" σε απαξία...
Έτσι ένας εξηφανίσθη από την χώρα και πέρασαν κοντά 40 χρόνια για να σκάσει μύτη ξανά....
Αυτά γύρω στο 1960 χάθηκαν... Οι αρχειομαρξιστικές παραδώσεις εξηφανίσθηκαν και ο φιλελευθερισμός διεξήγαγε περιφανή νίκη...
Κάθε άνθρωπος που ενστερνίζετε της απελευθερωτικές αξίες και θέλει να αλλάξει τον κόσμο και όχι μόνο να τον ερμηνεύσει πρέπει να είναι φωτοβόλος ηθικής όχι ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑΣ και να αναμετράτε με ένα προσωπικό εκρεμές τραγικό (με την κλασσική έννοια της τραγωδίας...) γιατί πως μπορείς να ερμηνεύσεις ένα αγώνα που ενώ θέλεις την απόλυτη ελευθερία και το σπάσιμο των δεσμών του ανθρώπινου είδους εσύ ο ίδιος παραμένεις ασκητής και μονόχνωτος ??
Τραγικό θέμα.... και τόσο γοητευτικό...
Τέλος οι μυστικές υπηρεσίες ξέρουν τα πάντα για τα ανθρώπινα... τις αδυναμίες μας.... πχ όταν χάριζαν ηλεκτρικές συσκευές και τηλεφωνικά κέντρα ή όταν έδιναν άλλα........ ........ όπως πάρτυ οργίων στο Κολωνάκι..... τα έκαναν για να κερδίσουν την χώρα ....... Και το κατάφεραν.... Οι πέραν του Ατλαντικού τώρα τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμάζευτα....... Όταν η γνωστή ηθοποιός με τον γνωστό πράκτορα τότε ανατολικής χώρας οργίαζαν στους κύκλους πολιτικών νέων δικηγόρων των ΠΑΝΤΩΝ .... με την πτώση βρήκαν ΘΗΣΑΥΡΟ στα αρχεία τους....
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ερωτικές και μη πλερώνει ο ελληνικός λαός με αίμα σήμερα....
ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΑ.... ΘΕΛΩ ΕΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΚΥΝΗΓΑ Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΥΡΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΠΑΛΗΣ....
στην ουσία είναι παράφραση αυτού που είπε ο Τρότσκυ σε Έλληνα στην Πρίγκηπο.... αηδιάζοντας από τον παγκόσμιο συρφετό ψευτοδιανοουμένων που είχε μαζευτεί στον περίγυρό του....
ΦΕΡΤΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΙΟ ΜΑΥΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΩΝ ΑΔΑΜΑΝΤΟΡΥΧΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ και πάρτε μου όλους αυτούς από γύρω μου.....
Κατ' αρχήν akrat μου αν εννοούσες το κυνήγι συμφωνούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα άλλα, που τα ξέρεις πιο καλά από εμένα, τι να πω;
Μόνο, την άποψή μου, ότι ο συντηρητισμός κι ο (επίτρεψέ μου τη λέξη) μικροαστισμός του ΚΚ το περιορίζει και το καταδίκασε σε διαγραφές κι αποπομπές αξίων. Δε συμφωνώ μ' αυτά.
Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να τη χαρούν τη ζωή κι ο έρωτας εμπνέει. Για να το πω πιο συγκεκριμένα δε θεωρώ ότι θίχτηκε η γυναίκα του Τ. από τις περιπέτειές του. Η ζήλεια ανθρώπινη, μα ο Κομμουνισμός (ειδικά εκείνα τα χρόνια) μήπως δεν πάλευε όπως είπε κι ο Μπελογιάννης να φτιάξει 'ένα νέο είδος ανθρώπου';
Αλίμονο αν το νέο είδος ήταν να βγει αλυσοδεμένο από τη μικροαστική ηθική...