Πορνό; Περάστε κι από μένα..

Η γενιά της σεξουαλικής απελευθέρωσης αισιόδοξη (αφού ήταν ως επί το πλείστον μαστουρωμένη) πίστεψε ότι με την πλήρη έκθεση στο απαγορευμένο θα το αποενοχοποιούσαμε. Όντως το κάναμε, δεν ήταν και δύσκολο για κάτι ευχάριστο. Δεν υπολόγισαν όμως τον καπιταλισμό, τη δίψα για ανάπτυξη και μαζική παραγωγή, ούτε προέβλεψαν το AIDS που κατάφερε ταχύτατα να νομιμοποιήσει ηθικά τον αυνανισμό.

   Έτσι και μέσω διαδικτύου μια ολόκληρη γενιά ανδρώθηκε με πορνό και σήμερα σας ομολογώ ότι με διασκεδάζουν οι ιδιαιτερότητες της σεξουαλικότητας της.  Θα έρθει η ώρα που θα μελετηθεί πιστεύω μα ακόμα είναι νωρίς για πολλές αναλύσεις.

Αλλά δεν είναι μόνο οι πελάτες. Στη Βιομηχανία των Τανιών Ενηλίκων είναι γνωστό ότι ελάχιστες αντέχουν πάνω από ενάμιση χρόνο. Οι παραγωγοί το γνωρίζουν και φροντίζουν να τις εξαντλήσουν στη δουλειά (με κοκαΐνη, ποτό και φαρμακευτικά βοηθήματα) όσο κρατά το συμβόλαιό τους.  Οι περισσότερες ξεκινούν από ανάγκη και άγνοια και καταλήγουν νεκρές ή άρρωστες. Αυτά ο πελάτης δεν τα βλέπει κι ώσπου να μαθευτούν θέλω να σας συστήσω την πρώην πορνοστάρ Shelly Luben που έχει γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο στο οποίο μιλά από τη δική της την πλευρά. Αξίζει. Κι αν δε μπορείτε να το βρείτε ολόκληρο σας προσφέρω την Επιστολή της.

 Χαρείτε την:

Σέλλυ Λούμπεν 

(Πρώην ηθοποιός ταινιών πορνό)

Ταινίες γεμάτες σεξ, με κατάξανθα κορίτσια που τα μάτια τους λένε «σε θέλω», είναι χωρίς υπερβολή μια από τις μεγαλύτερες απάτες όλων των εποχών.

Πιστέψτε με, το γνωρίζω πού καλά. Το ίδιο έκανα κι εγώ - συνεχώς. Και το έκανα από τον δίψα μου για δύναμη και τον πόθο μου για το χρήμα.

Σε καμία από τις κατάξανθες κούκλες αυτών των ταινιών δεν αρέσει να κάνει αυτό που κάνει. Στην πραγματικότητα όλες το απεχθανόμαστε. Σιχαινόμαστε το να μας αγγίζουν άγνωστοι που δεν νοιάζονται καθόλου για μας.

Είναι τρομερά δύσκολο το να ανέχεσαι τις μυρωδιές και τον ιδρώτα τους. Μερικές γυναίκες δεν μπορούν να το αντέξουν με τίποτα και τις ακούς να κάνουν εμετό στην τουαλέτα στα διαλείμματα μεταξύ των σκηνών των γυρισμάτων. Πολλές άλλες θα τις βρεις έξω να καπνίζουν μια ατέλειωτη αλυσίδα από Marlboro lights.

Η βιομηχανία του πορνό θέλει να σας κάνει να πιστεύετε ότι οι κοπέλες στις ταινίες αυτές, αγαπούν το σεξ. Θέλει να σας κάνει να πιστεύετε ότι μας αρέσει να μας ταπεινώνουν με κάθε λογής εξευτελιστικό τρόπο. Οι περισσότερες κοπέλες φθάνουν στο πλατό χωρίς να ξέρουν όλες τις απαιτήσεις των σκηνών του φιλμ και ο παραγωγός τους λέει: «Ή το κάνετε, ή φεύγετε χωρίς να πληρωθείτε και δεν ξαναδουλεύεται ξανά». Ναι, εμείς «διαλέγουμε»...

Πολλές από εμάς χρειαζόμαστε τα χρήματα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι είμαστε θύματα εκμετάλλευσης, καταναγκασμού και πολλές φορές εκφοβισμού και απειλών. Πολλές από εμάς, κολλήσαμε HIV σαν αποτέλεσμα αυτού του εξαναγκασμού. Εγώ προσωπικά κόλλησα Έρπη, μία μη-ιάσιμη ασθένεια. Μία άλλη ηθοποιός, πήγε σπίτι της μετά από μία νύχτα παραλυσίας από τον πόνο κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι της, πάτησε την σκανδάλη και έδωσε τέλος στην ζωή της.

Όταν ήμασταν μικρές, θέλαμε να παίζουμε με τις κούκλες μας και να κάνουμε τις μαμάδες. Ποτέ δεν ονειρευτήκαμε να είμαστε κάτω από βρώμικους, άγνωστους “μπαμπούλες” που θα μας εξευτελίζουν. Δεν θα ήταν καθόλου λάθος να πούμε ότι οι περισσότερες κοπέλες που κατέφυγαν στο πορνό για να βγάλουν χρήματα, δεν μεγάλωσαν με έναν υγιή τρόπο. Αντιθέτως, πολλές κοπέλες ομολογούν ότι υπήρξαν θύματα σεξουαλικής, σωματικής ή λεκτικής κακοποίησης, και τέλειας παραμέλησης από τους γονείς τους. Πολλές έχουν βιαστεί από συγγενείς, και σεξουαλικά κακοποιηθεί από γείτονες. Από μικρές, μάθαμε ότι το σεξ μας κάνει πολύτιμες. Τις ίδιες φρικτές παραβάσεις που βιώσαμε όταν ήμασταν μικρές, αναβιώνουμε εκ νέου καθώς κάνουμε τα 'κόλπα' μας μπροστά από τον φακό της κάμερας και φυσικά... σιχαινόμαστε κάθε λεπτό από όλη την «φάση».

Η βιομηχανία του πορνό, επιμένει να δίνει στους οπαδούς της τις σεξουαλικές φαντασιώσεις που συνεχόμενα απαιτούν, θυσιάζοντας όμως χωρίς δισταγμό τις  κοπέλες. Τα προφυλακτικά δεν επιτρέπονται. Έρπις, γονόρροια, σύφιλη, χλαμύδια και άλλες αρρώστιες είναι για εμάς μια μόνιμη ανησυχία. Κάθε μήνα κάνουμε εξετάσεις αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι πρόληψη. Την ίδια στιγμή εκτός από το άγχος του να μην κολλήσουμε καμία αρρώστια από το σεξ, υπάρχουν άλλες επιβλαβείς δραστηριότητες που συμμετέχουμε οι οποίες είναι εξίσου επικίνδυνες.

Μερικές από εμάς, υποφέρουμε από σχισίματα και βλάβες εσωτερικών οργάνων του σώματος.

Όταν η ημέρα των κοριτσιών τελειώσει και πηγαίνουν στο σπίτι, πολλές προσπαθούν να έχουν «νορμάλ» και υγιείς σχέσεις με τα αγόρια τους, αλλά πολλά από αυτά λόγο ζήλιας, τις κακοποιούν σωματικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλές κοπέλες παντρευόμαστε τους σκηνοθέτες ή τους παραγωγούς των ταινιών πορνό ή πολλές άλλες καταλήγουμε σε λεσβιακές σχέσεις.

Την σημερινή εποχή, όλες οι κοπέλες περπατάνε γύρω-γύρω σαν ζόμπι με μια μπύρα στο ένα χέρι και ένα ουίσκι στο άλλο.

Δεν τα πάμε και τόσο καλά με το καθάρισμα οπότε λογικό είναι να ζούμε μέσα στην βρωμιά τις περισσότερες φορές ή παίρνουμε μια «γλυκιά» ξένη γυναικούλα να έρθει να μας καθαρίσει το «αχούρι» που ονομάζουμε σπίτι. Την ίδια στιγμή, δεν είμαστε φυσικά και οι καλύτερες μαγείρισσες στον κόσμο.

Το να παραγγείλουμε φαγητό από έξω είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο αν και τις περισσότερες φορές το τρώμε και μετά το ξερνάμε γιατί πάσχουμε και από βουλιμία.

Όσες από τις κοπέλες έχουμε παιδιά, είμαστε κακές μητέρες. Φωνάζουμε, στριγγλίζουμε και χτυπάμε τα παιδιά μας χωρίς λόγο. Τις περισσότερες φορές είμαστε «high» από τα ναρκωτικά ή μεθυσμένες και τα μικρά μας είναι αυτά που μας σηκώνουν από το πάτωμα.

Όταν «πελάτες» έρχονται στο σπίτι για σεξ, κλειδώνουμε τα παιδιά μας στα δωμάτιά τους και τους λέμε να κάνουν ησυχία.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα ωραίο στο πορνό. Όλα είναι ένα μεγάλο ψέμα. Μία κοντινότερη ματιά στις σκηνές της ζωής μίας κοπέλας ηθοποιού, θα σας δείξει μια ταινία που οι παραγωγοί πορνό ποτέ δεν θα ήθελαν να δείτε. Η πραγματικότητα είναι ότι όλες εμείς οι κοπέλες θέλουμε να δώσουμε τέλος στην ντροπή και στο ψυχικό τραύμα που περνάμε καθημερινά, αλλά δεν μπορούμε να το καταφέρουμε μόνες μας. Χρειαζόμαστε εσάς.

Θέλουμε να πετάξετε απ’ το παράθυρο όλες τις ταινίες πορνό και να μας βοηθήσετε να συλλέξουμε όλα τα ραγισμένα κομμάτια της ζωής μας.

Θέλουμε να αρχίσετε να υπολογίζετε κι εμάς ώστε ο Θεός να ακούσει και να αρχίσει να φτιάχνει τις κατεστραμμένες και διαλυμένες μας ζωές.

Μην πιστεύετε το ψέμα πλέον.

Το πορνό δεν είναι τίποτα άλλο παρά πλαστό σεξ και ψέματα γραμμένα σε ταινία.

Πιστέψτε με, το γνωρίζω πολύ καλά με μεγάλο κόστος...

__________________________________________________________________

Shelly Luben: http://www.shelleylubben.com/

Στο youtube θα βρείτε πολλές συνεντεύξεις και ομιλίες της, στο Google φωτογραφίες από την καριέρα της.

Την Επιστολή τη χρωστάω στην GimmePuff 

Η Αντιόχειά μου και άλλες νύχτες― και Μαθήματα

«...Aνήθικοι μέχρι τινός -και πιθανόν μέχρι πολλού-

ήσαν. Aλλά είχαν την ικανοποίηση που ο βίος τους

ήταν ο περιλάλητος βίος της Aντιοχείας,

ο ενήδονος, ο απόλυτα καλαίσθητος... »

λέει ο Καβάφης και, σας το έχω πει, τον ψιθυρίζω όταν γυρίζω σπίτι με το πρώτο φως διότι έτσι πλανεύτρα είναι κι η δική μου Αντιόχεια κι ας έχει φέτος λίγα μαγαζιά ανοιχτά και (ευτυχώς) λιγότερες ευτέλειες, σιχάματα και ευκαιρίες για καβαφική ειρωνεία.

Το έχει ο τόπος να την κάνει τη δουλειά μας γλέντι. Για κάτι απλό πάλι είχα βγει κι επέστρεψα το άλλο πρωί εδώ σ΄εσάς και τον ιδιωτικό ροδώνα μου.

Για τη Σαπφώ μιλήσαμε στο Μάθημα και για τη γυναικεία φωνή που ακόμα δεν ακούστηκε. Σα μύτες και αρχαίους φαλλούς κομμάτιασαν οι Χριστιανοί τα έργα της μα οι πιστοί Αλεξανδρινοί τα έκρυβαν στην έρημο κι ακόμα βρίσκουμε κομμάτια.

Μετά το μάθημα το χαίρομαι που βγαίνουμε με τους μαθητές μου και που τα λέμε λίγο ώσπου εκείνοι να επιστρέψουν σπίτια τους κι εγώ να αφεθώ στο αγκάλιασμα του τόπου που λατρεύω.

Πού πήγα, πάλι, δε θα σας το πω (μόνο ότι αρχίσαμε από τις Αμάδες κι ύστερα πάντοτε περνώ από το Όρτσα Λα Μπάντα που είναι απέναντι).

Το επόμενο θα είναι για τη φιλία των ανδρών (νομίζω) για τους Ζεϊμπέκους (σίγουρα), με Αχιλλέα, Σικελιανό και Καζαντζάκη, του Σέλλευ τον Άδωνι κι άλλα που θα διαβάσω ή θα θυμηθώ ως την Παρασκευή.

Το μυαλό 'τρέχει..τρέχει...' έγραφε ο καλός μου Byron για νύχτες απ' τις άλλες, εκείνες που κάνουμε το κρεβάτι μας γραφείο και τα βιβλία και τα χαρτιά μπερδεύονται με μαξιλάρια. 'Κι όπως μπορείς πια δούλεψε μυαλό'...

_______________________

Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου: Ποίηση-Στιχουργική μ΄εμένα: facebook

Φωτογραφία της Πανσελήνου απόψε: Stella Karathanasi

Γάμος και Παιδιά για Όλους―Αν ήμουν Δικτάτωρ...

     

«Θέλετε να διαπιστώσετε πόσο κοινωνικά ανοιχτόμυαλος είναι κάποιος, αλλά βαριέστε τις σχοινοτενείς συζητήσεις; Υπάρχει ένα αλάθητο και ταχύτατο τεστ! Απλά ρωτήστε: είναι εντάξει τα γκέι ζευγάρια να κάνουν ή να υιοθετούν παιδιά;…» ξεκινά το άρθρο του στο 10%  ο γνωστός Λύο Καλοβυρνάς ('με τη Στέλλα και τη Χάρις') και συνεχίζει με επιχειρήματα που (αν έχετε αμφιβολίες) συστήνω να διαβάσετε για να εισέλθετε κι εσείς στον 21ο αιώνα.

Από πλευράς μου δε θα προσθέσω πολλά μόνο ότι χαίρομαι που τις τελευταίες ημέρες φίλοι straight bloggers έχουν ανοιχτεί προς το θέμα της ομοφυλόφιλης εμπειρίας και ανοχής.

Θεωρία αρνούμαι να σας κάνω επειδή σε θέματα προσωπικών δικαιωμάτων ακόμα και τη συζήτηση της θεωρώ προσβολή όσο και τα πολιτικάντικα επιχειρήματα τύπου 'δεν είναι ακόμα ώριμη η χώρα' διότι ο βαθμός ωριμότητας του ενός δε μπορεί να υπαγορεύει την ευδαιμονία του άλλου. Αν είστε κατά του Γάμου Ομοφύλων σας έχω νέα: δεν είναι υποχρεωτικός για σάς.

Τα έχω ξαναπεί κι ίσως έχετε δει εδώ το μόνιμα αναρτημένο το λευκό φιογκάκι που υπενθυμίζει: 'Γάμο Για Όλους'.

Επίσης έχω ξαναπεί (και στα περί Νομιμοποίησης Κάνναβης κ.λ.) ότι «τα παιδιά μας» έχουν μετατραπεί στο ύστατο επιχείρημα των αχρείων.

Για να προλάβω προβληματισμούς στα σχόλια αντιγράφω το δικό μου σχόλιό από το blog του Tommy Stark όπου προχθες εκφράστηκε άποψη ναι μεν υπέρ του Γάμου μα με μια αμφιβολία για τα παιδιά:

    ΜmeKastell: Συμφωνώ βέβαια …. 

αλλά τι είναι τούτο με τα παιδάκια που τόσο ενοχλούν οι δυό μαμάδες-δυό μπαμπάδες; 
Γιατί πρέπει να μπούμε όλοι στο κατασκεύασμα της πυρηνικής οικογένειας μαμά-μπαμπάς+2 κουτσούβελα; Αυτό είναι εφεύρεση.

Παραδοσιακά τα παιδιά μεγάλωναν με θείες, θείους παππούδες, δεύτερους γάμους κι ετεροθαλή αδέλφια (ως τα μέσα του 20ου αιώνα οι γυναίκες πέθαιναν σε γέννες κι οι άνδρες σε πόλεμο κι από σκληρή δουλειά και ήταν πολύ συνηθισμένοι οι δεύτεροι γάμοι). 
Το παιδί θέλει αγάπη και μόρφωση και δυό άνθρωποι που διάλεξαν να το μεγαλώσουν και δεν το έκαναν από σύμβαση ή κατά τύχη είναι εξ ορισμού πιθανότατα καλοί γονείς.
 Τα περί κοροϊδίας στο σχολείο τα έλεγαν και για τα 'νόθα' και για των χωρισμένων. Μπούρδες, όποιος κοροϊδέψει να κοιτάξει να εκπολιτιστεί.


Απάντηση: Εννοώ ότι πρέπει να το σκεφτούν δύο φορές πριν το αποφασίσουν κι όχι γιατί δεν είναι ικανοί ή δεν θα το αγαπάνε αλλά για το αν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την ερώτηση του παιδιού η οποία θα γίνει και σε μικρή ηλικία.

ΜmeKastell: Μακάρι όχι μια αλλά δέκα φορές να σκέπτονταν κι οι straight πριν το αποφασίσουν να κάνουν παιδί για να είναι έτοιμοι κι αυτοί να αντιμετωπίσουν σημαντικότερες ερωτήσεις όπως π.χ.
Γιατί με έκανες αφού δεν είχες να με ζήσεις/αφού έχουμε περάσει τα 7δις κ.λ.
 ή άλλες τύπου Γιατί δέρνεις τη μαμά, Γιατί βρίζεστε κ.λ. 

Σε ένα ιδανικό κόσμο αυτά. 
Εν τω μεταξύ νομίζω ότι οι δυσκολίες είναι τόσες που ομόφυλα ζευγάρια είναι πιθανότερο να το θέλουν πολύ (και να μην κάνουν παιδί κατά λάθος ή με τα άλλα συμφεροντολογικά κίνητρα). Άρα στα δικά μου μάτια, αν ήμουν δικτάτορας όταν θα επέβαλλα έλεγχο πληθυσμού, τα ομοίου φύλου ζευγάρια θα είχαν προτεραιότητα (ενώ πολλοί straight θα αποκλείοντο).



Και για τους αναγνώστες σου που δε με ξέρουν ξεκαθαρίζω ότι εγώ η ίδια (η Δικτάτωρ) ανήκω στους straight που αποκλείονται από το δικαίωμα αναπαραγωγής. (Ίσως με κλωνοποιήσουν μετά θάνατον-αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος).

 _______________

 Το άρθρο στο: 10percent

Οι φίλοι Bloggers: Χωστήρας και  Tommy Stark

 με ένα κλείσιμο ματιού στον Ben Provis

Για τα Παιδιά Ομόφυλων Γονιών:  australianmarriageequality outcomes.pdf

ΛΟΑΤ:

Η μάχη που δίνουμε είναι για να εξασφαλίσουμε κοινωνικά και νομικά ότι τα παιδιά που δεν προέρχονται από ετεροκανονικές οικογένειες θα απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με όλα τα άλλα, ώστε να μπορούν να ζήσουν με σεβασμό, γαλήνη και αξιοπρέπεια και να μη νιώθουν ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Επικοινωνία: 6942 854 784 / 6985 813 147,  ouraniotoksofamilies@gmail.com

Ναι, αλλά το κρύβω καλά― (και για το πρώτο Μάθημα)

Μου πρόσφερε ένα ποτό χθες το βράδυ ο Κύριος Μπ. και μου είπε 'Είσαι πολύ διαβασμένη'.

―Ναι, αλλά το κρύβω καλά, απάντησα.

Αυτό μετά το Μάθημα, που το χάρηκα πολύ κι οι μαθητές μου ήταν περισσότεροι από όσους περίμενα.

Με το Λιοντάρι αρχίσαμε (κατ' άλλους Λύκο)* που έχουμε όλοι μαζί μας πάντοτε. Η αρχετυπική εικόνα είναι μια γυναίκα καθιστή με ένα λιοντάρι στα πόδια της. Η Γυναίκα είναι ο πρακτικός καθημερινός, κοσμικός και κόσμιος εαυτός· το λιοντάρι είναι το ασυνείδητο, η libido, οι αταβιστικές ανάγκες, οι πιο κρυφοί και μύχιοι πόθοι. Αν πνίξουμε το λιοντάρι θα μείνει ο στείρος κενός κοινωνικός εαυτός, ένα ανδρείκελο, αν όμως το αφήσουμε ελεύθερο θα μας κατασπαράξει, θα οδηγηθούμε στα βάραθρα εγκλημάτων και τρέλας. Ποιος είναι ο στόχος; Να εξημερώσουμε το θηρίο μας. Γι αυτό και στην αρχετυπική εικόνα η Γυναίκα έχει το χέρι της στο στόμα του Λιονταριού.

"Σκύφτω εδώ μέσα και ξανοίγω μπρος μου

Aναπάντεχα μέρη αλλουνού κόσμου" 

το λέει ο Σολωμός που το περιγράφει σα κύμα αφού

"Mόλις είν' έτσι δυνατός ο Έρωτας κι ο Xάρος".

Σ΄αυτή τη μάχη, που δίνουμε όλοι μας καθημερινά, εργαλείο και όπλο μας είναι η Τέχνη. Μέσω της Τέχνης επικοινωνούμε με τα λιοντάρια μας.

Έτσι ξεκινήσαμε χθες. Kι ύστερα είπαμε για τον Όμηρο και τη  Βίβλο, και τον ορισμό της τραγωδίας του Αριστοτέλη, για την αγάπη μας να ακούμε ιστορίες και να τις βιώνουμε με γέλια και με τρόμο και με δάκρυα.

Διαβάσαμε το Γεφύρι Της Άρτας, που για να στεριώσει θάβεται στα θεμέλια του 'Του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα' γιατί το ξέρουμε ότι το να ονειρευόμαστε εν μεγάλω απαιτεί θυσίες. Του Ισαάκ, της Ιφιγένειας, των ανθρώπων που μας αγάπησαν πιο πολύ.

Είναι σκληροί οι καλλιτέχνες. Ναι γιατί είμαστε Πυροτεχνουργοί, όπως λέει ο Εγγονόπουλος στο 'Περί Ύψους' που εξηγεί ότι οι πίνακές του είναι πυροτεχνήματα 'καταπλήσσοντος κάλλους' μα σαν τον πυροτεχνουργό από κάποιο λαθάκι θα είχε εκραγεί το εργαστήριό του εάν δεν ήταν κοντά του 'η σύζυγος που γρηγορεί' διότι το ξέρει, της λέει 'προεύχεσαι για με'.

Κι έτσι πηγαίνει το μεγάλο θέμα λίγο παραπέρα και μας ανοίγει ένα δρομάκι προς την πλευρά της γυναίκας του Πρωτομάστορα που τόσο πρόθυμα πήδηξε στα θεμέλια.

Τα υπόλοιπα δε θα σας πω (για να έρχεστε στο μάθημα) μόνο πως ύστερα βγήκαμε μαζί (κι αργότερα η Μαντάμ συνέχισε ως το πρωί όπως της αρέσει γιατί αν δε το βγάζεις πότε-πότε το θηρίο αγριεύει).

Περί Ύψους: 

η εξαιρετική απαγγελία του Νίκου Εγγονόπουλου youtu.be

και του Δημήτρη Πουλικάκου: youtu.be

_________________________________________________

Για τα Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου σας έχω ξαναπεί.

*αλλά λόγω πρόσθετων συμβολισμών φωτός, χάριν ευκολίας χρησιμοποιώ το αρχέτυπο του IIX-για όσους κατάλαβαν τι εννοώ. Περί Λύκου πιο πολλά στο άρθρο μου: O ΛYKOΣ KAI TO AΣYNEIΔHTO

Με Ρίτσο ή Hank Williams; Τα βάσανα του συγγραφέα

Υπάρχει ένα παλιό βάσανο του επαγγέλματος για το οποίο έχουν γράψει πολλοί συγγραφείς. Την ώρα που πρέπει να τελειώσεις το ποιητικό βιβλίο σου για να το παραδώσεις την επομένη, σου έρχεται η έμπνευση για ένα μυθιστόρημα ή άρθρο που στην καρδιά σου επείγει να γραφτεί. Κι όποτε έχεις κλειδωθεί για να τελειώσεις μυθιστόρημα είναι η στιγμή ακριβώς που άλλο δε θες παρά να βγεις και να μεθύσεις και να σημειώνεις στίχους στις χαρτοπετσέτες.

Αυτό έχω πάθει σήμερα. Καθώς οργανώνω τις σημειώσεις μου για το αυριανό μάθημα Ποίησης-Στιχουργικής [στα Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου, όπου σας προσκαλώ αύριο 7.00 με 9.00], το σχέδιο ήταν να ακούω ελληνική μελοποιημένη ποίηση κι απαγγελίες. Τον Επιτάφιο του Ρίτσου που λατρεύω―και που για μένα είναι απόλυτα ερωτικός αφού υμνεί έναν Άδωνι και με σπρώχνει να

"Σκύφτω εδώ μέσα και ξανοίγω μπρος μου

αναπάντεχα μέρη αλλουνού κόσμου" όπως λέει ο Σολωμός που το νοιώθει σα κύμα που μέσα του βλέπει "ως τον καθρέφτη"  επειδή: '''Mόλις είν' έτσι δυνατός ο Έρωτας κι ο Xάρος''.

Άκουσα βέβαια λίγο Μπαχ (ακούω πάντα με τη γιόγκα μου-μα μην το πείτε στους Ινδούς ή τη δασκάλα μου), άκουσα λίγο το Σεφέρη να απαγγέλλει κι ύστερα τον αγαπημένο Εγγονόπουλο να ρωτά το Μπολιβάρ 'τι ήθελες στη Λάρισα εσύ ένας Υδραίος'  και να ζητά από την Ελένη του να χτίσει μια εκκλησιά για να την παντρευτεί 'διότι σε αγαπώ παγάφορα' (έτσι με το –γω μιλούσε). 

Άκουσα, δε λέω ότι δεν άκουσα.. Συγχρόνως όμως ο νους μου είναι να βγω να καθίσω σ΄ένα μπαρ και να σημειώνω σκέψεις.

Πολύ το αναλύουμε στη δουλειά μου αυτό μα δε θα σας κουράσω με αποσπάσματα άλλων. Μόνο… ειλικρινά δηλαδή .. δάνεισα το αυτοκίνητό μου στον Κύριο Kastell και μόνη στο δωμάτιό μου τι ακούω δε θα το μαντέψετε..

Hank Williams. Δηλαδή 'γειά σου κουκλίτσα τι μαγειρεύεις; .....έχω δυό δολάρια και ξέρω ένα σημείο πίσω απ' το λόφο.'..

Κι όπως καταλαβαίνετε θυμώνω πάλι με τον εαυτό μου που για άλλη μια φορά αποδεικνύει εμπράκτως πως η εργατικότητα δυστυχώς δε συνοδεύεται πάντα από αυτοπειθαρχία αφού στην τελευταία εμείς οι καλλιτέχνες σπανίως είμαστε δυνατοί. 

__________
Η εικόνα: Το γραφείο μου (mac & teapot)

Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου,  αύριο  και κάθε Παρασκευή 7.00 με 9.00 στην Αίθουσα της ΚΔΕΠΑΠ στο Ματογιάννι (από Καλογερά)Ποίηση και Στιχουργική από εμένα για σας.

Εν τω μεταξύ ... το βιολί μου εγώ:

Hank Williams

Hey, hey, good lookin',
Whatcha got cookin'?
How's about cookin' somethin' up with me?

Hey, sweet baby,
Don't you think maybe
We could find us a brand new recipe?

I got a hot-rod Ford and a two-dollar bill
And I know a spot right over the hill.
There's soda pop and the dancin's free,
So if you wanna have fun come along with me. ..... κ.λ. στο: youtube.

Σπίτι με τους Beatles (demos του White Album και άλλα)

Τα demos του  White Album ως πρόσφατα κυκλοφορούσαν παράνομα (bootleg edition) με το όνομα 'the Kinfauns-Sessions' από το όνομα του σπιτιού του George Harrison και κάποια μπήκαν στο White Album.

Είναι τραγούδια εμπνευσμένα από το ταξίδι τους στην Ινδία όπως το Dear Prudence που έγραψαν για την αδελφή της Mia Farrow, το Spiritual Regeneration India (για τα γενέθλια του Mike Love  των Beach Boys), το Rishikesh No. 9 (Spiritual Christmas), το Junk του McCartney, και το Jealous Guy  (εδώ ως Child of Nature) που παρουσιάστηκε πολύ αργότερα. Δεν ηχογραφήθηκαν για να να δημοσιοποιηθούν, έχουν οικιακούς θορύβους και κουβέντες, κάποια στιγμή ο Ringο πάει να κοιμηθεί και παίζει drums o Paul και,  αντίθετα απ' ό,τι συνέβαινε στους φτιαγμένους δίσκους που είχε επιβληθεί το ιδιοφυές δίδυμο Lennon/MacCartney, εδώ ο Harisson συμμετέχει πραγματικά και (for a change) λένε και τα δικά του τραγούδια.

Τα demos οι φανατικοί τα λάτρευαν διότι αποδεικνύουν, δίχως ηχοληπτική παρέμβαση την αρμονία που είχε το group και το πηγαίο  τους ταλέντο. Για μας που δεν είμαστε μουσικοί είναι σα να ακούμε φίλους να παίζουν στο πλαϊνό δωμάτιο. 

Χαρείτε το:

____________________________________

youtu.be/sIOyKUs31CE

οι τίτλοι αναλυτικά: The Wall Breakers

εικόνα: Το Kinfaus House του George Harrison, τόπος της ηχογράφησης

Κακοκεφιά με 110.000 προσκυνητές― Kumbh Mela (Maha)

'This Boy has got the Blues' λέει ένα τραγούδι που αγαπώ για ένα αγόρι που θα σου πει για τη μάνα του και τον πατέρα του, τον αδελφό του που εκδίδεται στους δρόμους, τον κολλητό που πέθανε, το θείο στη φυλακή…

He's got the Blues…

Έτσι είμαι σήμερα.. μα καθένας σέρνει το σταυρό (ή την ημισέληνό του) και ως Μαντάμ δεν επιτρέπω αναντάμ και μπαμπαντάμ κι ουδέποτε αποδίδω αλλού ευθύνες για τη λύπη μου. 

Γι αυτό θα αλλάξω την κουβέντα και θα σας δώσω τις πρώτες εικόνες των Ινδουϊστικών Νερογιορτών που από τον 6 αιώνα π.Χ. ήδη μάζευαν πλήθη. Είμαστε, λέει ο μύθος, σα βουνό και σα κεφάλι καρφίτσας. Νιώθουμε μικροσκοπικοί, ξεχνάμε ότι είμαστε και πολύ μεγάλοι κι ένα εξαγνισμός ίσως μας το θυμίσει.

Η μεγαλύτερη θρησκευτική συγκέντρωση του κόσμου είναι ο κάθε 12 χρόνια εορτασμός του Kumbh Mela κατά το οποίο οι προσκυνητές βουτούν για εξαγνισμό στο Γάγγη ή το Γιαμούνα. Φέτος θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό μια εορτάζεται το Maha Kumbh, το Μεγάλο δηλαδή που πέφτει κάθε 144 χρόνια.

Στις 55 μέρες που θα κρατήσει η γιορτή που άρχισε την περασμένη Δευτέρα, στο Allahabad αναμένονται 110.000 προσκυνητές.

Χαρείτε τους:

_____________

To τραγούδι του Randy Newman με τον Paul Simon 

Οι εικόνες από τις πρώτες μέρες του Maha Kumbh Mela μου ήρθαν με mail αλλά υπάρχουν σε tumblr και  google και κάθε μέρα θα έρχονται περισσότερες.