Η 'ριμαγμένη βίλα' στη Μύκονο με παρακμή στη ρίμα

#grammar_nazi #dimoula

Οργίστηκε ο πτωχός σχεδιαστής επειδή κυκλοφόρησαν εικόνες της ρημαγμένης βίλας του στη Μύκονο (εκείνης των φωταψιών, που, κατά αγγελία, πωλείται €8 εκατομμύρια) και αντέδρασε με ένα δριμύ ποστάρισμα  στη σελίδα του στο Facebook. 

Δεν είναι ο μόνος που ενοχλείται απ' το πρόσωπό του στον καθρέφτη το επόμενο πρωί μετά το φαγοπότι, μα μοιάζει ιδιαίτερα αφελής αν περιμένει να μη δείξουν την κατάντια εκείνοι που στα μεσημεριανάδικα σχολίαζαν κάθε σάχλα που έλεγε και κάθε μπούρδα που σκεπτόταν να φορέσει. Κι ακόμα πιο αφελής βεβαίως μοιάζει ως επιχειρηματίας αν πίστεψε επένδυση το μπάζωμα ερημιάς.

«Εκεί που φύτρωνε θυμάρι κι άγρια μέντα»

σα μανιτάρια ξεφυτρώσαν τα τσιμέντα. Είναι τυπικό χαρακτηριστικό ενός 'folly' νεοπλουτίστικου το 1000 τετραγωνικών οίκημα, δηλαδή 1 τσιμεντωμένο στρέμμα από τα ―υποχρεωτικά εκ του νόμου 4― στο πιο φθηνό κι αφιλόξενο σημείο του νησιού, ένα ανεμοδαρμένο πλάτωμα σε τιμή ευκαιρίας,  μόνο για φαίνεσθαι και τίποτε άλλο.

Η Φτελιά, που κάποτε ήταν τόπος μιας από τις προϊστορικές πόλεις του νησιού, χτυπιέται από βοριάδες τόσο δυνατούς που ρίχνουν τις προχειροστημένες πέργκολες και στριφογυρνούν τις γλάστρες.

Για λίγα μέτρα πάνω απ' την παραλία, μιλά στην αγγελία που δε λέει πως τη χτυπά άνεμος δυνατός, τα κύματα φτάνουν μέσα, βαθιά, στην ακτή κι όταν αποτραβιούνται τα νερά αφήνουν πίσω πίσσα με άφθονο σκουπίδι από σκάφη κι ασυνείδητους που αδειάζουν στη θάλασσα τα απορρίματά τους.

Μια παραλία απάτητη που τη χαίρονται οι surfers (όπως ο επισκέπτης χαίρεται την εικόνα τους από ψηλά) και γι αυτό ακόμα βλασταίνουν εκεί μανουσάκια, μανίτες, βιολέτες, ακόμα μοσχοβολά εκεί το, σπάνιο πια, αιγαιοπελαγίτικο κρινάκι της θάλασσας.

Τι σας λέω όμως.. Κάτοικοι τέτοιων εξαμβλωμάτων ούτε που είδαν ποτέ πόσες φωλιές κατέστρεψε το ματαιόδοξο τσιμέντωμά τους και πόσα αγριοκούνελα ξεσπίτωσαν με τις φωταψίες και τα ντεσιμπέλ ―λες και δεν έχει εστιατόρια και clubs η Μύκονος. 

Σα μεταφορά της ψεύτικης ανάπτυξης που τα ρήμαξε όλα
είναι οι εικόνες αυτές.

Κι είναι θλιβερό που όταν χτίζονταν αυτά κάποιοι τα βλέπαμε τα λάθη και τα λέγαμε αλλά δεν καταφέραμε να διασώσουμε ούτε τη Φύση, ούτε (στο κάτω-κάτω γιατί όχι) τα χρήματα που ο άφρων βλακωδώς σπατάλησε καταστρέφοντας σα να μην υπήρχε αύριο.

Ας γίνονταν αυτές οι εικόνες μάθημα στους επόμενους νεόπλουτους.

______________________________________________________
Σκοπεύω να αποφύγουμε εδώ εικόνες ρημαδιού,  δε γράφω για να διασκεδάσουμε χαιρέκακα που άλλο ένα εξοχικό ρημάζει.

Αλλά, ως ενδεικτικό κουλτούρας, είναι μεγάλος πειρασμός για μένα η ρίμα (από 'ριμαδιό'  με -ι) στο φεϊσμπουκικό ποστάρισμα του ανδρός στο οποίο με δημιουργική ορθογραφία, αψτρέ στίξη και την απατηλή κεφαλαιοποίηση πρώτου γράμματος κάθε νέας σειράς, αναπτύσσει, με προσομοίωση στιχουργικής, μια faux Ποίηση, μετατρέποντας την  πεζή διαμαρτυρία του για το ρεπορτάζ, σε εξομολόγηση à la manière de Κική Δημουλά για αρνί στο φούρνο ενώ,  μαζί με άλλα πρωτοφανή, κορυφώνεται το γκραν φινάλε  με μια μοναδική στον κόσμο: 'Quest List'.

_________________________________________________

Επειδή θυμάμαι ότι αντιδρούν οι θαυμαστές της Ποιήτριας, όποτε την πιάσω στο βέβηλό μου blog, κι επειδή ίσως δεν κατανοούν πώς η γραφή του ανορθόγραφου σχεδιαστή μού μύρισε σαν το ψητό αρνί της, θεώρησα καλό να σας θυμίσω ολίγα από την οπτική μου.

Σας φέρνω κάποια περιστατικά και το εξαίσιο generator που σας καθοδηγεί πώς να γράψετε κι εσείς τη Δημουλά σας και, σας τη φέρνω και πεζή: 

Όταν 140 αρχαιολόγοι και ιστορικοί συνυπέγραψαν αηδιασμένοι απο το τσίρκο της σαμάριας Αφίπολης, η υπερβραβευμένη μας ακαδημαϊκός το έριχνε στις προσευχές: 
Κική Δημουλά: Προσεύχομαι και ονειρεύομαι να είναι οΜέγας Αλέξανδρος στην Αμφίπολη | 

― #dimoula: η Ποιήτρια και Ακαδημαϊκός ως καθρέφτισμα της κοινωνίας: http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2013/05/dimoula.html

― Γράψτε τη δική σας Δημουλά με βοήθεια του κορυφαίου διαδικτιακού Dimoula Generator  

Απίστευτοι πιστοί αναθεματισμένοι με σατανάδες και σφεντόνα

#χριστιανοταλιμπανισμού_το_ανάγνωσμα

'Ακουσα σήμερα στο ραδιόφωνο, ανάμεσα σε ειδήσεις, ότι έγινε θαύμα κι ότι θα ακολουθήσουν λεπτομέρειες της οικογένειας που έζησε το θαύμα και πληροφορίες για τον Άγιο τάδε τον θαυματουργό.

Μεμονωμένο περιστατικό δεν είναι.

Σας φέρνω απίστευτους πιστούς, άρρωστους ανθρώπους που χρειάζονται επειγόντως ψυχιατρική βοήθεια.

Δειγματοληπτικά δυο περιστατικά:

Με τη σφεντόνα πολεμά τους σατανάδες τρελοκαλόγερος σε ρατσιστική κρίση που μέρα μεσημέρι τις κεραίες τις βλέπει σα δαίμονες και δεν έχει κανένα να τον μαζέψει μόνο χοροπηδά σα δαιμονισμένο παιδί κάθε φορά που πετυχαίνει  ένα «πιάτο» πάνω στην κολόνα.

Με πετραχήλια σε παραλήρημα μπαίνει σε Μουσείο να αφορίσει και να αναθεματίσει. Έχει και ακόλουθο (με σακίδιο 'Polo').

Τον διώχνουν βέβαια, μπροστά στους άναυδους τουρίστες που  είχαν την τύχη να ζήσουν χριστιανοταλιμπανικό επεισόδιο.

Τα ίδια έκαναν και έξω από τη Βουλή.

Πριν μερικές δεκαετίες θα γελούσαμε και, στο κέντρο της Αθήνας, πιο πιθανόν θα μας φαινόταν να επρόκειτο για στημένα 'happenings' παρά για αυθεντικά κρούσματα.

Ένα συγγενή, ένα συμπονετικό γείτονα δεν έχουν αυτά τα πλάσματα;

Η ίδια η Εκκλησία που στο όνομά της ακούγονται θαύματα και αφορισμοί τι κάνει; Δεν αισθάνονται οι πατέρες λίγο υπεύθυνοι γι αυτά τα ψυχιατρικά περιστατικά αδελφών μόνων κι ανάδελφων; Ή ανησυχεί μονάχα μη μας διαβρώσουν τον πολιτισμό μας οι βάρβαροι οι πρόσφυγες που δραπετεύουν από τον ταλιμπανισμό στην πατρίδα τους για να τον βρουν να ανθεί στην Ευρώπη; Πού να 'ξεραν οι ανιστόρητοι ότι εκείνοι έτρωγαν βελανίδια όταν οι Χριστιανοί  ήδη έσπαγαν αρχαία αγάλματα.
_____________________________
Σας δίνω τα ξεκαρδιστικά και με συνδέσμους αλλά επειδή τούτο το blog ερευνά σας φέρνω και, από τα χείλη του Σεβασμιωτάτου Πειραιώς, μια εξήγηση τι στο καλό πια είναι τα αναθέματα που σ' εμάς τα αδαείς απίστους μοιάζουν με κατάρες τρελών με σύνδρομο Τουρέ (και του 'Ρεεε') αλλά κατά την Ορθόδοξο Εκκλησία μας  είναι «πανηγυρικές διακηρύξεις», «έξοχο αμυντικό μηχανισμό» και, το καλύτερό μου: «παιδαγωγικό τρόπο».

Όχι μόνο να αγαπάμε αλλήλους δηλαδή μα θεμιτό και παιδαγωγικότατο είναι και να αλληλοαναθεματιζόμαστε.

Ιδού, χαρείτε ορισμό και videos:

Ο όρος «ανάθεμα» αναφέρεται από τον Απόστολο Παύλο και στην προς Γαλάτας επιστολή εναντίον εκείνων, που ευαγγελίζονται έξω από τα παραδεδομένα: «αλλά και αν ημείς η άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ’ό ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω»7. 

Όπως ευστόχως επισημαίνει ο αγωνιστής και ομολογητής Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, «τα αναθέματα εν τη Εκκλησία δεν αποτελούν εκφράσεις οργής η κατάρας η ύβρεως, αλλά πανηγυρικάς διακηρύξεις, ότι οι συγκεκριμένοι δεν ανήκουν στο σώμα της Εκκλησίας και ο λαός του Θεού καλείται να επιτείνει την προσοχή του εις αυτό και να μην συμφύρεται μετά των αναθεματιζομένων, δια να μην απολέση την υγιαίνουσα διδασκαλία, άνευ της οποίας δεν υφίσταται σωτηρία. Επομένως, τα αναθέματα αποτελούν ειδικότερα στην σημερινή εποχή της ομογενοποιήσεως και του συγκρητισμού, έξοχο αμυντικό μηχανισμό και παιδαγωγικό τρόπο δια την  διασφάλιση της Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας και αληθείας…» 8. Σύμφωνα δε με τον ομότιμο καθηγητή της Πατρολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ αιδεσιμολογιώτατο πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, τα αναθέματα αποτελούν ποιμαντικό μέτρο αγάπης 9. Οι άγιοι Πατέρες, όταν στις Συνόδους αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς, δεν το έκαμαν από μίσος προς αυτούς, αλλά με πόνο ψυχής απέκοπταν αυτούς «ως ανιάτως νοσήσαντας», από το Σώμα της Εκκλησίας, όπως ακριβώς ο χειρουργός αποκόπτει το σεσηπώς και νεκρό μέλος του σώματος, για να μην μεταδοθεί η σήψις και στο υπόλοιπον σώμα. 

Ανάθεμα, λοιπόν, έχουμε κυρίως, όταν υπάρχει αίρεση. Μερικοί, όμως, νομίζουν ότι τα αναθέματα είναι κάποιες απλές κουβέντες. Δεν είναι έτσι. Ο αναθεματισμός είναι ο αποχωρισμός, η αποκοπή με δυσμενείς εκφράσεις από το κοινό Σώμα της Εκκλησίας. Γιατί, η αίρεση είναι η διάσπαση αυτής της θεανθρωπίνης κοινωνίας μέσα στο κοινό Σώμα της Εκκλησίας και γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο καταδικάζεται και αναθεματίζεται από τις Οικουμενικές Συνόδους. --> impantokratoros.gr

______________________________________

✝ ΤCAΚΙCTE TΙC ΚΕΡΑΙΕC CE ΟΛΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ✝

https://www.facebook.com/107135506518183/videos/115532769011790/

Ο π ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΤΟΥ 666

https://www.youtube.com/watch?v=z8Qaaq6xABE

Παλιά Βουλή: https://www.facebook.com/AgiosGalaxiouhos/videos/1286885398091527/?hc_location=ufi

Φωτιές βιβλίων στις 10 Μαΐου 1933 ― ομιλία Γκαίμπελς (film) κ.α.

10 Μαΐου 1933 έκαψαν στοίβες βιβλίων οι  Ναζί στο Βερολίνο.

Ναι 1933, νωρίς-νωρίς. Για να μη λένε κάποιοι πως ακόμα δεν ήξεραν. 

Διότι όταν συμβαίνουν αυτά μπροστά μας, ξέρουμε, πάντα ξέρουμε. 

Από το 1823, ο Eρρίκος Xάϊνε είχε γράψει ότι όποτε καίγονται βιβλία θα επακολουθήσει το κάψιμο ανθρώπων κι αυτό δε μπορεί να μην το είχε υπ' όψιν του ο Φρόυντ μόλις πήραν οι Nαζί την εξουσία. «Tί πρόοδος! Tο μεσαίωνα θα έκαιγαν εμένα, στην εποχή μας τους αρκεί να καίνε τα βιβλία μου» είπε. Aισιόδοξα ειπωμένο μοιάζει σ' εμάς που ξέρουμε τι επακολούθησε.

Σας φέρνω: άρθρο για την Καύση Βιβλίων του 1933 και  το προηγούμενό της στο 19ο αιώνα,
ομιλία του Γκαίμπελς σε φιλμ (με αγγλικούς υποτίτους)
και άλλα.
Για να μη μας ξανασυμβεί.
Για να επαγρυπνούμε.

Από ushmm.org Οι καύσεις βιβλίων έχουν μια μακρά και σκοτεινή ιστορία. Ίσως το πιο γνωστό από αυτά τα γεγονότα, η καύση των βιβλίων από το ναζιστικό καθεστώς στις 10 Μαΐου 1933, να είχε προηγούμενο στη Γερμανία του δέκατου ένατου αιώνα. Το 1817, οι γερμανικές φοιτητές οργανώσεις (Burschenschaften) επέλεξαν την 300ή επέτειο των 95 Θέσεων του Λούθηρου, για να πραγματοποιήσουν ένα φεστιβάλ στο Βάρτμπουργκ, έναν πύργο στη Θουριγγία όπου ο Λούθηρος είχε αναζητήσει καταφύγιο μετά τον αφορισμό του. Οι φοιτητές, οι οποίοι διαδήλωναν υπέρ μιας ενοποιημένης χώρας —η Γερμανία εκείνη την εποχή ήταν ένα συνοθύλευμα κρατιδίων— έκαψαν αντιεθνικά και αντιδραστικά κείμενα και βιβλία που τα έκριναν ως «αντιγερμανικά». 

Το 1933, οι ναζιστικές γερμανικές αρχές προσπάθησαν οι επαγγελματικές και πολιτιστικές οργανώσεις να συμβαδίζουν με την ιδεολογία και την πολιτική των Ναζί (Gleichschaltung). Ακολουθώντας αυτή την πολιτική, ο Γιόζεφ Γκέμπελς, Υπουργός Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας των Ναζί, εγκαινίασε μια προσπάθεια ευθυγράμμισης των τεχνών και της κουλτούρας με τους στόχους των Ναζί. Η κυβέρνηση εκκαθάρισε τους πολιτιστικούς οργανισμούς από Εβραίους και άλλους αξιωματούχους που θεωρούσε ότι έτρεφαν ύποπτες πολιτικές πεποιθήσεις ή όσους δημιουργούσαν ή συμμετείχαν σε έργα τέχνης που οι Ναζί αποκαλούσαν «εκφυλισμένα». 

Σε αυτή την προσπάθεια να "συμμορφώσει" τη λογοτεχνική κοινότητα, ο Γκέμπελς είχε έναν ισχυρό σύμμαχο, τον Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Σύνδεσμο Φοιτητών (Nationalsozialistischer Deutscher Studentenbundή NSDStB). Οι Γερμανοί φοιτητές αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή του πρώιμου ναζιστικού κινήματος και στα τέλη της δεκαετίας του ’20, πολλοί είχαν προσχωρήσει στις τάξεις διάφορων ναζιστικών ομάδων. Ο ακραίος εθνικισμός και αντισημιτισμός λαϊκών φοιτητικών οργανώσεων προερχόμενων από τα μεσαία στρώματα εκφραζόταν έντονα και ανοιχτά εδώ και δεκαετίες. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί φοιτητές ήταν αντίθετοι με τη δημοκρατία της Βαϊμάρης (1919-1933) και ο εθνικοσοσιαλισμός αποτελούσε κατάλληλο όχημα για την έκφραση της εχθρότητας και της απογοήτευσής τους από την πολιτική σκηνή. 

Στις 6 Απριλίου, 1933, το Κεντρικό Γραφείο Τύπου και Προπαγάνδας της ναζιστικής φοιτητικής οργάνωσης κήρυξε μια πανεθνική «Κινητοποίηση κατά του αντιγερμανικού πνεύματος», η οποία έμελλε να αποκορυφωθεί με την εκκαθάριση ή «κάθαρση» (Säuberung) των λογοτεχνικών έργων δια πυρός. Οι τοπικές οργανώσεις έπρεπε να τροφοδοτούν τον τύπο με ανακοινώσεις και άρθρα επί παραγγελία, να δίνουν μαύρες λίστες με «αντιγερμανικούς» συγγραφείς, να χρηματοδοτούν ομιλίες διασήμων προσωπικοτήτων ναζιστικής ιδεολογίας σε δημόσιες συγκεντρώσεις και να διαπραγματεύονται χρόνο για ραδιοφωνικές εκπομπές. Στις 8 Απριλίου, η φοιτητική οργάνωση συνέταξε τις δώδεκα «θέσεις» της —μια εσκεμμένη αναφορά στις 95 Θέσεις του Λούθηρου: δηλώσεις που περιέγραφαν τα βασικά στοιχεία μιας «καθαρής» εθνικής γλώσσας και πολιτισμού. Οι θέσεις αυτές, οι οποίες κυκλοφορούσαν σε αφίσες, επιτίθονταν στον «εβραϊκό διανοουμενισμό», εξέφραζαν την ανάγκη «κάθαρσης» της γερμανικής γλώσσας και λογοτεχνίας και απαιτούσαν τα πανεπιστήμια να αποτελούν κέντρα του γερμανικού εθνικισμού. Οι φοιτητές χαρακτήρισαν την «κινητοποίηση» ως απάντηση στην παγκόσμια εβραϊκή «εκστρατεία σπίλωσης» της Γερμανίας και ως επιβεβαίωση των παραδοσιακών γερμανικών αξιών. 

Σε μια συμβολική πράξη που λειτούργησε ως κακός οιωνός, στις 10 Μαΐου 1933, φοιτητές έκαψαν πάνω από 25.000 τόμους «αντιγερμανικών» βιβλίων, προμηνύοντας μια εποχή κρατικής λογοκρισίας και ελέγχου της κουλτούρας. Το βράδυ της 10ης Μαΐου, στις περισσότερες πανεπιστημιακές πόλεις, δεξιοί φοιτητές οργάνωσαν λαμπαδηδρομίες «κατά του αντιγερμανικού πνεύματος». Στις προσχεδιασμένες τελετουργικές εκδηλώσεις, υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί, καθηγητές, πρυτάνεις και ηγέτες φοιτητικών οργανώσεων καλούνταν να απευθυνθούν στους συμμετέχοντες και στους θεατές. Στα σημεία συνάντησης φοιτητές πετούσαν τελετουργικά τα λεηλατημένα και «ανεπιθύμητα» βιβλία σε πυρές υπό τη συνοδεία μουσικών συνόλων, ενώ έδιναν και τους λεγόμενους «πύρινους όρκους». Στο Βερολίνο, συγκεντρώθηκαν περίπου 40.000 άτομα στην Πλατεία της Όπερας, για να ακούσουν τον Γιόζεφ Γκέμπελς να εκφωνεί έναν πύρινο λόγο: «Όχι στην παρακμή και στην ηθική διαφθορά!» Ο Γκέμπελς διέτασσε το πλήθος. «Ναι στην ευπρέπεια και στην ηθική στην οικογένεια και στο κράτος! Παραδίδω στις φλόγες τα γραπτά των Χάινριχ Μαν, Ερνστ Γκλέζερ, Έριχ Κέστνερ.» 

Μεταξύ των συγγραφέων τα βιβλία των οποίων έκαψαν οι ηγέτες των φοιτητών εκείνο το βράδυ ήταν διάσημοι σοσιαλιστές όπως ο Μπέρτολτ Μπρεχτ και ο Αύγουστος Μπέμπελ, ο θεμελιωτής της έννοιας του κομμουνισμού, Καρλ Μαρξ, συγγραφείς που επέκριναν την «μπουρζουαζία» όπως ο Αυστριακός θεατρικός συγγραφέας Άρθουρ Σνίτσλερ και «αρνητικές επιρροές από το εξωτερικό», όπως ο Αμερικάνος συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Οι φλόγες κατέκαψαν επίσης τα γραπτά του Γερμανού νομπελίστα το 1929 συγγραφέα Τόμας Μαν, του οποίου η υποστήριξη στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και η κριτική στο φασισμό προκάλεσε την οργή των Ναζί, και τα έργα του διεθνώς δημοφιλή συγγραφέα Έριχ Μαρία Ρεμάρκ, του οποίου η αδυσώπητη περιγραφή του πολέμου στο έργο του Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο, δυσφημίστηκε από τους Ναζί ιδεολόγους ως «κυριολεκτικά προδοσία των στρατιωτών του Παγκοσμίου Πολέμου». Οι Έριχ Κέστνερ, Χάινριχ Μαν και Ερνστ Γκλέζερ, που συκοφαντήθηκαν κατά την έντονη ρητορική του Γκέμπελς, ήταν από τους πρώτους Γερμανούς λογοτέχνες που άσκησαν κριτική στο ναζιστικό καθεστώς, μολονότι ο Χάινριχ Μαν είχε γίνει διάσημος ως ο συγγραφέας του μυθιστορήματος Ο καθηγητής Ούνρατ, το οποίο παίχτηκε στις γερμανικές αίθουσες το 1930 με τον τίτλο «Γαλάζιος άγγελος» και ο Κέστνερ ήταν κυρίως γνωστός για τα βιβλία του για παιδιά και νέους. Μεταξύ των υπόλοιπων συγγραφέων που είχαν μπει στη μαύρη λίστα ήταν οι Αμερικάνοι Τζακ Λόντον, Θίοντορ Ντρέισερ και 'Ελεν Κέλλερ, η πίστη της οποίας στην κοινωνική δικαιοσύνη την ώθησε να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των αναπήρων, το κίνημα του ειρηνισμού, τις καλύτερες συνθήκες των εργατών στις βιομηχανίες και το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. 

Δεν πραγματοποιήθηκαν όλες οι καύσεις βιβλίων στις 10 Μαΐου, όπως είχε προγραμματίσει ο Γερμανικός Σύνδεσμος Φοιτητών. Ορισμένες αναβλήθηκαν για λίγες ημέρες αργότερα εξαιτίας της βροχής. Άλλες, βάσει απόφασης των τοπικών οργανώσεων, πραγματοποιήθηκαν στις 21 Ιουνίου, στο θερινό ηλιοστάσιο, μια παραδοσιακή ημερομηνία για εορτασμούς με πυρά στη Γερμανία. Εντούτοις, σε 34 πανεπιστημιακές πόλεις σε όλη τη Γερμανία, η «Κινητοποίηση κατά του αντιγερμανικού πνεύματος» της 10ης Μαΐου ήταν επιτυχημένη, αποσπώντας ευρεία κάλυψη από τις εφημερίδες. Σε ορισμένες πόλεις, κυρίως στο Βερολίνο, ραδιοφωνικές εκπομπές μετέφεραν τις ομιλίες, τα τραγούδια και τους τελετουργικούς ύμνους «ζωντανά» σε αμέτρητους Γερμανούς ακροατές. Η προώθηση της «Άριας» κουλτούρας και η καταστολή άλλων μορφών καλλιτεχνικής παραγωγής ήταν μία ακόμη προσπάθεια των Ναζί για «εξαγνισμό» της Γερμανίας. Φυσικά, οι οι περισσότεροι από τους συγγραφείς των οποίων τα έργα παραδόθηκαν στην πυρά ήταν Εβραίοι. Μεταξύ αυτών ήταν ορισμένοι από τους πιο διάσημους σύγχρονους συγγραφείς της εποχής, όπως ο Φραντζ Βέρφελ, ο Μαξ Μπροντ και ο Στέφαν Τσβάιχ. 

Επίσης, ανάμεσα στα έργα που παραδόθηκαν στην πυρά ήταν τα γραπτά του Χάινριχ Χάινε, αγαπητού Γερμανοεβραίου συγγραφέα του δέκατου ένατου αιώνα, ο οποίος στο έργο του Almansor του 1820-1821 έγραψε την περίφημη φράση «Dort, wo man Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende auch Menschen»: «Εκεί που καίνε βιβλία, στο μέλλον θα καίνε ανθρώπους.» 
© United States Holocaust Memorial Museum, Washington, DC

Συνέντευξη στο «tovima.gr» του διευθυντή του βερολινέζικου μουσείου Αντρέας Ναχάμα
Οι πυροσβέστες ως εμπρηστές: Όταν τη νύχτα της 10^ης Μαίου 1933 οι ναζιστές φοιτητές επιχείρησαν να κάψουν στην πλατεία του Βερολίνου Όπερνπλατς (σήμερα πλατεία Αουγκούστ Μπέμπελ) τα λεγόμενα «αντιγερμανικά» βιβλία, είχαν οικτρή αποτυχία. Μια δυνατή βροχή έκανε αδύνατη την ανάφλεξή τους. Η λύση ήρθε από την Πυροσβεστική, η οποία προσφέρθηκε αφιλοκερδώς να τα περιλούσει με βενζίνη και να τους ρίξει το πρώτο αναμμένο σπίρτο. Λίγα αργότερα δεκάδες χιλιάδες συγγράμματα είχαν γίνει παρανάλωμα του πυρός. 

Ανάμεσα στους συγγραφείς τους ήταν ο Καρλ Μαρξ, ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο Τόμας Μαν και πολλοί άλλοι – συνολικά 94. Ο υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς, που ήταν ο αρχιεμπρηστής, δεν παρέλειψε να τονίσει στο λόγο του, ότι η φωτιά αποτελεί σύμβολο εξαγνισμού και ότι επομένως,  ο εμπρησμός τέτοιων βιβλίων αποκαθιστά την καθαρότητα της γερμανικής φυλής. Οι 70000 ακροατές του τον αποθέωσαν.  to vima.gr

Καίγονται βιβλία την ώρα που μιλάει ο Γκέμπελς

Γερμανία, 10 Μαΐου 1933

[Γερμανικά, 2:55]

German men and women,

Loaded: 0%

Progress: 0%

0:35

— National Archives - Film 

Καταγραφή

Στο Βερολίνο, όπως και σε άλλες πανεπιστημιακές πόλεις της Γερμανίας, φοιτητές συγκέντρωναν και έκαιγαν «αντιγερμανικά» και ανήθικα βιβλία.

 Η πυρά στην Πλατεία της Όπερας του Βερολίνου. Ο υπουργός του Ράιχ Δρ. Γκέμπελς απευθύνεται στη νεολαία. «Συνάδελφοι φοιτητές, Γερμανοί και Γερμανίδες, η εποχή του υπερβολικού εβραϊκού διανοουμενισμού έφτασε στο τέλος της. Ο θρίαμβος της γερμανικής επανάστασης άνοιξε το δρόμο για τον γερμανικό τρόπο. Και ο Γερμανός του μέλλοντος δεν θα είναι απλώς ένας άνθρωπος των βιβλίων, αλλά και ένας άνθρωπος με χαρακτήρα και προς αυτό θέλουμε να σας εκπαιδεύσουμε. Να έχετε από μικρή ηλικία το κουράγιο να κοιτάζετε κατάματα τα ανελέητα μάτια της ζωής. Να αποκηρύσσετε το φόβο του θανάτου προκειμένου να κερδίσετε εκ νέου το σεβασμό για το θάνατο. Αυτή είναι η αποστολή των νέων και επομένως πράττετε ορθώς αυτήν την ύστατη ώρα που εναποθέτετε στις φλόγες τα πνευματικά σκουπίδια του παρελθόντος. Είναι ένα δυνατό, σπουδαίο και συμβολικό εγχείρημα, ένα εγχείρημα που θα αποδείξει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η πνευματική βάση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ανατρέπεται, αλλά από τα ερείπιά της θα αναδυθεί νικητής ο κύριος ενός νέου πνεύματος.» (Πλατεία της Όπερας στο Βερολίνο)

Στην προσπάθειά τους να απαλλάξουν τη χώρα από ό,τι έκριναν «αντιγερμανικό», οι Ναζί έκαιγαν βιβλία δημοσίως σε πόλεις σε όλη τη Γερμανία. Εδώ, μπροστά από την Όπερα στο Βερολίνο, ένα πλήθος καθώς ψέλνει καίει βιβλία Εβραίων και αριστερών διανοούμενων. Ο Γιόζεφ Γκέμπελς, υπουργός προπαγάνδας και λαϊκής διαφώτισης του Χίτλερ, μιλάει για την προγραμματισμένη «επανεκπαίδευση» της Γερμανίας.

_____________________________________

Χάινε και Φρόυντ για το κάψιμο βιβλίων

από το http://kastellakia.blogspot.com/2011/06/blog-post_09.html#ixzz4gcuEGNIc

Εγκυκλοπαίδεια Ολοκαυτώματος:

https://www.ushmm.org/wlc/el/media_fi.php?ModuleId=10005852&MediaId=166

Καύση βιβλίων: © United States Holocaust Memorial Museum, Washington, DC

Πυολογόρροια, σύνδρομο της μύγας― Η θεωρία μου

Ξέρετε εκείνο τον άνθρωπο που τον καλείτε σπίτι σας και το σπίτι λάμπει κι είστε περήφανοι γι' αυτό κι έχετε ό,τι καλύτερο να πιει και να φάει και τον καθίζετε στην πιο ωραία θέση μπροστά στην πιο τέλεια πισίνα που μοιάζει να τελειώνει στο άπειρο ή το πιο αγαπημένο σας μεγάλο δένδρο (ή, ό,τι έχει ο καθένας μας καμάρι και χαρά του) κι εκείνος σας δείχνει προς άλλη πλευρά και λέει

―Αυτή η κολόνα της ΔΕΗ να μην ήταν εκεί.. Τα χαλάει ΟΛΑ!

Μα πώς δεν το σκέφτηκα; Πώς δεν το είδα Αμέσως τώρα το πουλάω το σπίτι μου ή μάλλον το γκρεμίζω αφού μ αυτή την κολόνα από πίσω ποιος θα το πάρει- θα ειρωνεύεστε νοερά εσείς μετά όποτε το σκέφτεστε και θα απαντάτε ευφάνταστα, με εκείνο το κατόπιν εορτής esprit d' escalier που λένε οι Γάλλοι, αλλά ο καλεσμένος σας θα έχει χάσει ένα φίλο και πρόσκληση δε θα του ξαναδοθεί.

Ή, εκείνο το άλλο που χαρίζει συγγραφέας το φρέσκοτυπωμένο βιβλίο του κι ο παραλήπτης του λέει:

―Μα τι κρίμα… πώς δεν το είδαν, σε καταστρέψανε, στραβά τυπώθηκε η εικόνα στο εξώφυλλο. Χάλια, χάλια… Τους ανίκανους!

 Κι ο συγγραφέας κατόπιν, σε esprit d' escalier mode, στην υπόλοιπη ζωή του θα απαντά ότι βρε άσχετε έτσι βγαίνει αυτή η σειρά του εκδοτικού οίκου, μα μόνο ο πιο ανίδεος θα ξεκινούσε και θα τέλειωνε κριτική βιβλίου από τα γραφικά του εξωφύλλου αλλά καλά να πάθει που για μια στιγμή ξεγελάστηκε πως ξέρει ανάγνωση και του το έκανε και δώρο.. και, και χίλια δυό άλλα, επ άπειρον. 

Και πάλι, μόνο σίγουρο είναι πως ο παραλήπτης έχασε για πάντα πιθανό υποστηριχτή ή φίλο.

Ή, το άλλο που φίλος παλιός που ξαναβρίσκετε σας λέει πως ερωτεύτηκε τρελά και παντρεύεται με πρόσωπο που τυχαίνει να γνωρίζετε.

Και λέτε: Ποιον, ποιον, για λέγε...

Και λέει : Τον τάδε και παντρευόμαστε!

Κι εσείς;

Εσείς, αν έχετε τα στοιχειώδη από καλούς τρόπους ή εξυπνάδα, είναι βέβαιο ότι κρατιέστε και δε λέτε:

Τι, αυτόν; Δηλαδή μου λες ότι από όλους τους ηλίθιους της γης εσύ πήγες και διάλεξες αυτό το καθίκι;

Γνωρίζω ανθρώπους που εκτίθενται συχνά σε τέτοια ασυγχώρητα εγκλήματα της καθημερινής ζωής και μου πήρε χρόνια να καταλάβω γιατί το κάνουν. 
Οι ίδιοι συχνά απαντούν με το παλιό απολύτως χοντροειδές «έτσι είμαι εγώ, ό,τι έχω στο νου το λέω» δίχως να βλέπουν ότι ναι, αλλά το ερώτημα είναι γιατί εκεί που άλλος έχει στο νιυ του ένα όμορφο κήπο εσύ ψάχνεις για το ψεγάδι ή, για να πάμε πιο βαθιά, εκεί που εμείς βλέπουμε έναν άνθρωπο που μας κάνει την τιμή να μας δείχνει το καμάρι του εσύ βλέπεις μια ευκαιρία να πληγώσεις;

Απάντηση σ' αυτά δεν πήρα ποτέ διότι αυτός ο τύπος ανθρώπου δε αντέχει την παραμικρή κριτική, ίσως επειδή κρίνοντας εξ ιδίων, πιστεύει ότι η κριτική είναι ευκαιρία διάχυσης δηλητηρίου κι όχι μέθοδος ανάλυσης ώστε να καταλάβουμε και ίσως και να αγαπήσουμε τελικά.

Το άλλο ερώτημά μου όμως δίνει το κλειδί. Γιατί πώς γίνεται, θέλω να τους πω, κι ενώ εσύ είσαι ο μόνος έξυπνος που βλέπει το στραβό ακόμα και σ' αυτά που εμείς προσπερνάμε, πώς γίνεται δηλαδή κι ενώ μόνο εσύ έχεις το μάτι το βιονικό και το μυαλο το γρήγορο να βρίσκεις τα ψεγάδια, πώς γίνεται να μην το έχεις δει ότι για να πληγώσεις μια στιγμή χαλάς φιλία χρόνων, χάνεις προσκλήσεις, καλοσύνες με συνέπεια τελικά, εσύ ο πανέξυπνος, από μόνος σου να διαλύεις τη ζωή σου;

Κατέληξα λοιπόν ότι είναι πάθηση, το Σύνδρομο της δηλητηριώδους Φαρέτρας ή της Πυολογόρροιας, το δράμα της μύγας που την ελκύουν οι καβαλίνες στον ίδιο κήπο και ίδια ώρα που τη μελισσούλα και την πεταλούδα τις τραβάνε τα λουλούδια. Γι' αυτό στα σπίτια έχουμε μυγοσκοτώστρες ενώ κανείς ποτέ δε διανοείται να σκοτώσει πεταλούδα που στάθηκε για μια στιγμή δίπλα στο πιάτο του.

«Εγώ έτσι είμαι», παρηγοριέται ο Μύγα, ο πάσχων ο Πυολογορροιακός, και αν επιστρατεύσω τεχνικές μυστήριες και αντέξει να με ακούσει ως εδώ, συχνά θα πει ότι καθόλου δεν τον νοιάζει που δε θα τον καλέσουν πια στο τάδε σπίτι, δίχως να βλέπει ότι μόλις αυτοδηλητηριάστηκε αφού, όπως είπα χθες σε έναν τέτοιο «Θες να μου πεις ότι με ανθρώπους που δε σε ενδιαφέρουν και περιφρονείς δέχθηκες πρόσκληση να περάσεις μια μέρα ολόκληρη μόνο και μόνο για να σου δοθεί η ευκαιρία να μας δηλώσεις φωναχτά ότι όπως εκεί που όλοι βλέπαμε τα ρόδα εσύ επέλεξες τον εμετό της γάτας, έτσι κι εκεί που εμείς πάμε επειδή εκτιμούμε, εσύ έρχεσαι από αηδία; »

Άρα τι βλάκας και τι loser είναι τούτος. Μακριά από μάς λοιπόν...
_________________________________________________

Ιστορικό: Το πρώτο θύμα του Ναρκονόμου

Τόσο άγνωστη στην Καλιφόρνια ήταν η Κάνναβη πριν τη Ναρκοαπαγόρευση που όταν στα νυκτερινά κέντρα κυκλοφόρησε ότι έπιασαν τον Λούις 'Άρμστρονγκ με μαριχούανα, αρκετοί θαμώνες ρωτούσαν ποια επιτέλους είναι αυτή η Μαρί-Χουάνα.

Χθες, 4 Μαΐου, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου στην Αθήνα, συμμετείχα στην πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα που οργάνωσε ο Διογένης για την ατζέντα των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης που υιοθετήθηκε στην 70ή συνέλευση του ΟΗΕ Βλάβης.

Άλλα είχα ετοιμάσει να πω μα άλλαξα πορεία όταν φάνηκε ότι κοινωνικοί λειτουργοί, εκπρόσωποι Δήμων, νομικοί, δε γνώριζαν ότι είναι νεότατη η ιδέα  των ΗΠΑ  να βαπτισθούν 'Ναρκωτικά' ουσίες  που δε ναρκώνουν και ύστερα να διώκονται ως 'εσωτερικός εχθρός'  όσοι τις χρησιμοποιούν.

Με την ευκαιρία της πρωινής μικρής ιστορικής αναδρομής φέρνω να θυμηθούμε το πρώτο θύμα του  σκληρού αυτού πολέμου.

Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Σάμιουελ Κάλντγουελ και έμεινε στην Ιστορία επειδή πρώτος αυτός καταδικάστηκε για Μαριχουάνα (Κάνναβη).

8 Οκτωβρίου 1937 συνελήφθη λόγω του πρωτοφανούς τότε Ναρκονόμου (Marihuana Tax Act) και καταδικάστηκε σε 4 χρόνια καταναγκαστικά έργα επειδή διέπραξε το φρικτό έγκλημα να πουλήσει 2 joints- 2 (δυο- ναι ΔΥΟ) στριμένα τσιγάρα φούντας/μπάφου/χόρτου ή όπως το λέτε.

Αιώνας πέρασε  από τον πρώτο ναρκονόμο του 1914 (Harrison Narcotic Act) με τον οποίο οι ΗΠΑ απαγόρευσαν   τη διακίνηση οπιούχων ουσιών στο εσωτερικό. Μέχρι το 1961 που ο Νίξον κήρυξε τον Πόλεμο Κατά Των Ναρκωτικών  στα οπιούχα είχαν προστεθεί διάφορα άλλα, όπως η Κάνναβη, και είχε αναλάβει το ζήτημα η Αστυνομία.

Επιζώντες είμαστε εμείς. Survivors ενός σκληρού πολέμου

Δεν το λέω για εντυπωσιασμό, είναι μια πικρή αλήθεια  και ίσως το δείτε και σε μπλουζάκια πολλών οργανώσεων χρηστών: 'Drug war survivor'.

Τώρα πάλι μελετάω ξαπλωμένη για να ξεκουραστώ διότι απόψε και αύριο έχουμε το Αντιαπαγορευτικό όπου  με τους Ομοτίμους μου του Δικτύου Χρηστών θα διασκεδάσουμε περιμένοντάς σας να γνωριστούμε και να σας λύσουμε απορίες.

______________________

@diogenis.info στο facebook.com/diogenis.info/

Η  Ατζέντα για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, οι σχετικοί με αυτήν 17 Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ - SDGs) και 169 υποστόχοι υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο της 70ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στις 25 Σεπτεμβρίου 2015.

_____________________________________________

Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ- Γιορτή Κάνναβης 2017, στις 5-6 Μαΐου στο Άλσος Στρατού (από Κατεχάκη, προς Badminton). 

Πρόγραμμα: https://www.facebook.com/events/396662837363792/

iliosporoi

Το Αντιαπαγορευτικό (Γιορτή Κάνναβης) επιστρέφει μετά από 3 χρόνια στον φεστιβαλικό του χαρακτήρα και προσφέρει ένα πλούσιο διήμερο με μουσικές, ενημέρωση και διεκδίκηση. 

Ελευθερία, υπευθυνότητα και αξιοπρέπεια. Θέλουμε δίκαιες, αποτελεσματικές και ανθρώπινες πολιτικές για τις εξαρτήσεις. Θέλουμε τη νομιμότητα της Κάνναβης για χρήση από τον ενήλικο πληθυσμό της χώρας. Μόνο έτσι θα προστατεύσουμε τη νεολαία από την μαφία, την κερδοσκοπία και την κακή ποιότητα. Διάδωσε το μήνυμα και σε περιμένουμε να γιορτάσουμε τα δικαιώματά μας σε ένα διήμερο φεστιβάλ που θα σου μείνει αξέχαστο. #athenscannabisprotestival#antiapagoreytikofestival #giortikannavis
https://legaliseprotestival.blogspot.gr/…/5-65-athens-canna…