Καταναγκαστική εργασία κρατουμένων για ελληνική εταιρία― #My_bags

Μας συγκινεί η Λίστα του Σίνγκλερ, διαβάζουμε την Άννα Φρανκ, μνημονεύουμε τα ναζιστικά στρατόπεδα με αποτροπιασμό και, σαν πολιτισμένοι άνθρωποι, περιφρονούμε τα κινέζικα πάμφθηνα προϊόντα των Jumbo της γης που κατασκευάζονται από σκλάβους που δουλεύουν δωδεκάωρα και κοιμούνται κάτω από τις μηχανές, ενώ οι πιο ενήμεροι νιώθουμε μια κάποια ενοχή όποτε κάποια ακτιβιστική ομάδα μας θυμίζει ότι τα jeans μας ράβονται από σκλάβους στο Μπαγκλαντές σε χωριά που το νερό είναι πλέον μπλε από τα 'πετροπλυμμένα' μας.

Είναι μακρινά αυτά, συμβαίνουν σ' εκείνο τον Τρίτο Κόσμο στον οποίο συνηθίσαμε να θεωρούμε τη δυστυχία αναπόφευκτη; Και αν μαθαίναμε ότι αυτά συμβαίνουν κοντά μας τι θα νιώθαμε;

Τι σκεπτόμαστε για την ελληνική εταιρία που εκμεταλλεύεται κρατούμενους των βουλγαρικών φυλακών; 

Δεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές επειδή είναι 'δικών μας' οπότε το έγκλημα το ονομάζουμε Ανάπτυξη;

 _____________________________

 H καταγγελία είναι επώνυμη, του Jock Palfreeman, Αυστραλού που  το 2008, μετά από αδιαφανή δίκη το 2008 καταδικάστηκε σε 20ετή κάθειρξη στη Βουλγαρία, δίχως καμιά συμπαράσταση από την πατρίδα του.

Μετά το κείμενό του φέρνω κι ένα video στο οποίο μιλάει για  τη διαφθορά και τις εικτρές συνθήκες στις βουλγάρικές φυλακές και το απολύτως άδικο δικαστικό σύστημα. 

Βουλγαρικές φυλακές: Ελληνική εταιρία εκμεταλλεύεται την καταναγκαστική εργασία κρατουμένων [Ανακοίνωση του αντιφασίστα κρατούμενου Jock Palfreeman*]

Για πολλά χρόνια, περισσότερα από όσα βρίσκομαι εγώ στη φυλακή, υπάρχει μία εταιρία που κατασκευάζει χάρτινες σακούλες η οποία εκμεταλλεύεται εργάτες στη φυλακή της Σόφια στη Βουλγαρία. Το όνομα της εταιρίας στη Βουλγαρία είναι MKD96. Η συγκεκριμένη εταιρία, όμως, τροφοδοτεί μόνο πανάκριβα καταστήματα λιανικής πώλησης στην Ελλάδα, ενώ οι παραγγελίες και οι συμβάσεις είναι δουλειά της Ελληνικής εταιρίας Mybags (το ελληνικό όνομα της εταιρείας είναι Τίγκας Θοδωρής).

Οι δύο εταιρίες διοικούνται από τα ίδια άτομα και στις δύο πλευρές των συνόρων. Θεωρητικά, η εταιρία πληρώνει τους κρατούμενους για κάθε σακούλα που κατασκευάζουν με δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος πληρωμής είναι η πληρωμή του κρατούμενου ανά σακούλα. Φυσικά, μπορείτε να φανταστείτε ότι τα χρήματα είναι ελάχιστα. Όμως,ο πραγματικός λόγος για τον οποίο οι κρατούμενοι δουλεύουν είναι ότι τα 2 μεροκάματα ισοδυναμούν με 3 ημέρες ποινής. Στην πραγματικότητα, η Εθνική Αρχή Φυλακών (ГДИН) διαιρεί τον κατώτατο μισθό μίας ημέρας με τις ώρες εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι για να θεωρηθεί ότι κάποιος κρατούμενος έχει εργαστεί για ένα μήνα, πρέπει να κερδίζει 460 leva(230€). Αυτό είναι αδύνατον να συμβεί, αφού οι κρατούμενοι πληρώνονται περίπου 5 stotinki για κάθε σακούλα (0.25€), πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να φτιάχνουν 460 σακούλες την ημέρα, με 5 stotinki για την κάθε μία, δηλαδή 23 leva την ημέρα, για πάνω από 20 μέρες, ώστε να φτάσουν τα 460 leva το μήνα. Αυτό μας κάνει 9200 σακούλες το μήνα, πράγμα εντελώς παράλογο. Ο μέσος εργάτης στη φυλακή μπορεί να φτιάξει 70 με 100 σακούλες τη μέρα, δηλαδή λιγότερες από το ένα τέταρτο της ποσότητας που η εταιρία απαιτεί.

Και σα να μην έφτανε η εκμετάλλευση των εργαζόμενων-σκλάβων, αν όλοι οι εργάτες δούλευαν με το μέγιστο ρυθμό και έφτιαχναν 100 σακούλες τη μέρα, αυτό θα μετρούσε στα χαρτιά για μόλις 4 μεροκάματα, ενώ στην πραγματικότητα θα είχαν δουλέψει για ολόκληρο το μήνα. Έτσι, η εταιρία κλέβει τις χαρτοσακούλες που έχουν φτιάξει κάποιοι κρατούμενοι και τις καταχωρεί σε άλλους, που δωροδοκούν τα στελέχη της. Όλο αυτό συμβαίνει με την πλήρη κάλυψη της Εθνικής Αρχής Φυλακών (ГДИН). Οι εργάτες παραδίδουν τις χαρτοσακούλες τους σε κάποιο στέλεχος της εταιρίας MKD96, το οποίο στη συνέχεια παραποιεί το δελτίο καταγραφής και καταχωρεί τις χαρτοσακούλες στο όνομα του κρατούμενου που τον λάδωσε. Ο εργάτης του οποίου η δουλειά κλάπηκε δεν θα το γνωρίζει για διάστημα ενός μήνα ή και περισσότερο, μέχρι να αναρτηθεί η συγκεντρωτική κατάσταση ημερών εργασίας στον τοίχο του κυλικείου της φυλακής.

Δεν είναι δύσκολο να βρεις ποιοι είναι οι κρατούμενοι που λάδωσαν, αφού για αυτούς έχουν υπολογιστεί παραπάνω από 4 μεροκάματα. Οι συγκεκριμένοι μπορεί να έχουν κερδίσει μέχρι και έναν πλήρη μήνα εργασίας 22 ημερών, κάτι που θα συνέβαινε αν είχαν φτιάξει γύρω στις 10000 σακούλες, πράγμα φυσικά, αδύνατον. Όταν αυτοί οι προνομιούχοι κρατούμενοι έχουν κλέψει αρκετές σακούλες, συμπληρώνοντας τον αριθμό που χρειάζονται, πολλές σακούλες συνεχίζουν να μην δηλώνονται στο όνομα των εργατών-θυμάτων που τις έχουν φτιάξει, γιατί η φυλακή λαμβάνει ποσοστό για κάθε σακούλα που φτιάχνεται. Όταν δηλώνονται όσο το δυνατόν λιγότερες χαρτοσακούλες, η εταιρία MKD96 δεν χρειάζεται να πληρώσει ούτε το ποσοστό της φυλακής, αλλά ούτε και τους φόρους που θα πλήρωνε σε διαφορετική περίπτωση. Φυσικά, δε μας νοιάζει που η εταιρία MKD96 υπεξαιρεί χρήματα από το Κεφάλαιο Εργασίας Κρατουμένων της Εθνικής Αρχής Φυλακών (Фондзатворнодело – ГДИН), αφού πρόκειται για τον πλέον διεφθαρμένο θεσμό στη Βουλγαρία, όπου εκατομμύρια υπεξαιρούνται από φορολογούμενους και κρατούμενους. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν τασσόμαστε με την εταιρία MKD96 που δεν πληρώνει τους φόρους της, ενώ όταν υπεξαιρούν και φοροδιαφεύγουν η δουλειά των κρατούμενων δεν καταγράφεται και έτσι δεν πληρώνονται και, το βασικότερο, δεν συγκεντρώνουν μέρες εργασίας ώστε να μειώσουν το χρόνο έκτισης της ποινής τους.

Το σύστημα ήταν και παραμένει το ίδιο εδώ και χρόνια. Κάποιοι κρατούμενοι δεν ελέγχουν τη συγκεντρωτική κατάσταση των ημερών εργασίας και έτσι δεν ξέρουν ότι τους κατακλέβουν. Σε κάποιους άλλους, όταν συνειδητοποιούν ότι τους κατακλέβουν, λένε ότι κάποιο λάθος έγινε και ότι θα τους δοθούν τα μεροκάματά τους και, φυσικά, τον επόμενο μήνα τους κατακλέβουν και πάλι. Κάποιους τους δωροδοκούν με τσιγάρα και καφέ για να μην παραπονιούνται γι’ αυτή τη μαζική υπεξαίρεση. Οι εργάτες που δέχονται τα τσιγάρα και τις δωροδοκίες με καφέ το κάνουν κυρίως γιατί νιώθουν ότι είναι μάταιο, ότι δεν υπάρχει τρόπος να πολεμήσεις αυτή την εταιρία, όμως οι εργάτες αυτοί ξεπουλάν κυριολεκτικά την ελευθερία τους για να γίνουν πλουσιότεροι μερικοί χοντρο-καπιταλιστές σε Ελλάδα και Βουλγαρία, τη στιγμή που οι ίδιοι γίνονται φτωχότεροι και μένουν για πιο πολύ καιρό στη φυλακή.

Η εταιρία MKD96 έχει την πλήρη κάλυψη της Εθνικής Αρχής Φυλακών (ГДИН) γιατί έχει και κρατικές συμβάσεις. Αυτό ισχύει σε Ελλάδα και Βουλγαρία. Οι εταιρίες κάνουν κρατικές συμβάσεις παράνομα και το ξεπληρώνουν σε μετρητά στους κρατικούς υπαλλήλους που ενέκριναν αυτές τις συμβάσεις. Η συγκεκριμένη εταιρία έχει και την κάλυψη της διοίκησης των φυλακών, αφού κάνουν τεράστιες συμβάσεις για εκτυπώσεις και κατασκευή προϊόντων χαρτιού για το κράτος. Φυσικά, αυτές οι συμβάσεις γίνονται χωρίς να προηγηθεί προκήρυξη διαγωνισμού και αιτήσεις από διάφορες εταιρίες και νυν και πρώην σωφρονιστικοί υπάλληλοι χώνουν στις τσέπες τους κρατικά κεφάλαια καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Υπάρχει, συνεπώς, μεγάλο ενδιαφέρον από την πλευρά των υπαλλήλων της Εθνικής Αρχής Φυλακών (ГДИН) να κρατηθεί ζωντανός αυτός ο διεφθαρμένος μηχανισμός υπεξαιρέσεων. Με βάση τον τελευταίο χρόνο, αποδεικνύεται ότι και οι υπάλληλοι της υπηρεσίας επιθεώρησης του Υπουργείου Δικαιοσύνης παίρνουν μέρος σε όλη αυτή τη διαφθορά, και γι’ αυτό το λόγο έχουν εξαπολύσει κυνήγι μαγισσών ενάντια σε υπαλλήλους και κρατούμενους που πιέζουν για μεταρρυθμίσεις.

Άλλη μία αποκρουστική πλευρά της όλης κομπίνας είναι το γεγονός ότι οι σακούλες κατασκευάζονται για να καταλήξουν σε πανάκριβα καταστήματα λιανικής της αστικής «ελίτ», μόνο και μόνο για να μπορούν οι πλούσιοι να βάζουν τα ακριβά τους ρούχα και παπούτσια σε μία εξίσου υπερτιμημένη χάρτινη σακούλα με τυπωμένο το λογότυπο του μαγαζιού. Όλοι αυτοί οι ανίδεοι αγοραστές αγνοούν τελείως τα βάσανα, το άγχος, τον πόνο και τη διαφθορά που πλαισιώνουν τη δημιουργία τους. Λένε στους κρατούμενους ότι, αν φτιάξουν αυτές τις χάρτινες σακούλες, θα φύγουν συντομότερα από τη φυλακή, κι αυτοί κάνουν σχέδια για την πρόωρη αποφυλάκιση τους. Λένε στη γυναίκα και στα παιδιά τους ότι γυρνάνε σπίτι όπου να ‘ναι και, όταν φτάνει εκείνη η ώρα, η διοίκηση της φυλακής τους λέει ότι δε θα αποφυλακιστούν γιατί η εταιρία δεν έχει δηλώσει τις σακούλες που έφτιαχναν για μήνες και μήνες.

Αυτή η ανακοίνωση γράφτηκε για να ενημερώσει τους συντρόφους στην Ελλάδα για την εδώ κατάσταση και να τους καλέσει να συμβάλλουν στην ενημέρωση σχετικά με τη δράση της εταιρίας Mybags (Τίγκας Θοδωρής). Πράξεις αλληλεγγύης ενάντια στην εταιρία είναι επίσης καλοδεχούμενες, και θα αποτελέσουν τεράστια βοήθεια σε εμένα  και στους άλλους κρατούμενους εδώ στη φυλακή της Σόφια, ενώ παράλληλα θα δώσουν στην εταιρία να καταλάβει ότι η αισχροκέρδεια από την καταναγκαστική εργασία κρατουμένων είναι απαράδεκτη!

Με αλληλεγγύη,

Jock Palfreeman
Φυλακές της Σόφιας, Βουλγαρία

Το ελληνικό website της εταιρείας: http://www.mybags.gr/
Το βουλγαρικό website της εταιρείας: http://paperbags-bg.com/

Η καταγγελία/ανακοίνωση δημοσιεύεται σε συνεργασία της mpalothia και του Insurrection News. Όλα τα στοιχεία που περιέχονται στην καταγγελία προέρχονται από τον φυλακισμένο αντιφασίστα Jock Palfreeman. Το όνομα που εμφανίζεται είναι το όνομα που δηλώνεται στο website της εταιρείας ως ελληνική επωνυμία.

Μετάφραση του πρωτότυπου αγγλικού κειμένου που θα δημοσιευτεί πρώτα στo insurrectionnewsworldwide.com από mpalothia

________________

'Με όλες τις φυλές του πλανήτη' σε Βερολίνο και Σκαραμαγκά

Ωραία, καλά πάμε.

Οδηγοί λεωφορείων αρνούνται να μεταφέρουν πρόσφυγες, τα χαμένα παιδιά της Ωραιούπολης αγνοούνται ακόμα, ενώ, παρά την εμπειρία μας απο την υπόθεση της Μανωλάδας εργοδότες εξακολουθούν να κλέβουν μεροκάματα και να χτυπούν τον εργάτη που ζητά να πληρωθεί.

Ενώ η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται με προπηλακισμούς μαρτύρων και Ελληνίδα πολιτικός ενοχλείται που στο Βερολίνο βρίσκεσαι «με όλες τις φυλές του κόσμου γύρω σου».

Αν βλέπετε για γκαντεμιά το «με όλες τις φυλές του πλανήτη γύρω σου»,

αν αδυνατείτε να διακρίνετε το ρατσισμό σ΄αυτή τη φράση,

ή αν δεν κατανοείτε τι τρομακτικό είναι αυτά να γράφονται από πολιτικό που έχει δουλέψει χρόνια στην Ε.Ε,

παρακαλώ

μη μου σχολιάστε

διότι μαθήματα πρώτης τάξης δεν παραδίδω σήμερα.

www.kar.org.gr/

Στον καμπο της Δυτικης Αχαιας
Ειναι πακιστανος,εργατης γης,τον Δεκεμβρη περνα ακροαση για ασυλο.Μεχρι τοτε ,αν ζει,θα υφισταται κ αυτος κ χιλιαδες αλλοι,την αυθαιρεσια ,το καθεστως ενος εργασιακου μεσαιωνα,που τρεφεται απο την εγκληματικη κ στα ορια της καλυψης ,αδιαφοριας του κρατους!

Ζητησε τα μεροκαματα του (5 μηνων) κ τον ξεπληρωσαν με μια τσαπα στο κεφαλι!

efsyn
26.04.2017, 09:10

Δημήτρης Αγγελίδης

Αλλα τέσσερα ονόματα Πακιστανών εργατών προστέθηκαν το τελευταίο δεκαπενθήμερο στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων της ρατσιστικής βίας στον Ασπρόπυργο, με επίκεντρο την περιοχή Γκορυτσά, όπου φαίνεται ότι εδώ και καιρό δραστηριοποιείται ανενόχλητη μια ομάδα που εντοπίζει τα θύματά της την ώρα που δουλεύουν ανυποψίαστα στο χωράφι ή περπατούν στον δρόμο, τους επιτίθεται με άγρια χτυπήματα και τους αφήνει αιμόφυρτους, αφού κάποιες φορές τους παίρνει το κινητό ή και το πορτοφόλι.
Η τελευταία γνωστή άγρια ρατσιστική επίθεση στην περιοχή έγινε το Σάββατο, μέρα μεσημέρι όπως και οι υπόλοιπες. Δεν είχε προλάβει καλά καλά ο Ασέκ Αλί να κατεβεί από το λεωφορείο 855 στο τέρμα της γραμμής γύρω στις 3.30 το απόγευμα και, όπως περπατούσε για το σπίτι του, δέχτηκε την επίθεση τριών ατόμων, ηλικίας γύρω στα 20, το πολύ 25 χρόνων.
Οπως είπε στον εκπρόσωπο της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδας που τον επισκέφθηκε στο «Τζάνειο», όπου νοσηλεύεται με το κεφάλι παραμορφωμένο από χτυπήματα με γροθιές, κλοτσιές, σιδηρογροθιές ή άλλα μεταλλικά αντικείμενα, ένας τον κρατούσε από πίσω και οι άλλοι δύο τον χτυπούσαν από μπροστά για αρκετά λεπτά, μέχρι να τον παρατήσουν και να φύγουν ανενόχλητοι.
Τα ίδια συνέβησαν την περασμένη Πέμπτη, στον 22χρονο Αζίμ Ανουέρ, βράδυ αυτή τη φορά, γύρω στις 9.30, την ώρα που είχε κατεβεί από το 855 και προχωρούσε στην οδό Τραπεζούντος για να επιστρέψει στο σπίτι του._________________

Οι πρόσφυγες του Σκαραμαγκά, ο ΟΑΣΑ και τα λεωφορεία της Αλαμπάμα

Κατηγορία:  ,Δελτία Τύπου

Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου υπέβαλε πρόσφατα μηνυτήρια αναφορά  για τα επανειλημμένα περιστατικά άρνησης οδηγών λεωφορείων του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών να παραλάβουν και να μεταφέρουν, ως οφείλουν, αναγνωρισμένους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, παραβιάζοντας την αρχή της ίσης μεταχείρισης και με προφανές το ρατσιστικό κίνητρο καθώς στα συγκεκριμένα πρόσωπα είναι ευδιάκριτα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εθνοτικής καταγωγής τους.

H ΕλΕΔΑ ενημερώθηκε για τα περιστατικά αυτά από τα μέλη της που παρέχουν νομική συμβουλευτική στο τοπικό συντονιστικό κέντρο διαχείρισης προσφυγικής κρίσης του Σκαραμαγκά, οι οποίες για τη μετάβασή τους προς και από τη δομή φιλοξενίας χρησιμοποιούν καθημερινά τα μέσα μαζικής μεταφοράς και έχουν γίνει μάρτυρες επανειλημμένων κρουσμάτων άρνησης εξυπηρέτησης προσώπων που αναμένουν στη συγκεκριμένη στάση να επιβιβασθούν ή και φραστικά επεισόδια επιθετικής και απαξιωτικής συμπεριφοράς οδηγών απέναντί τους.

Τα περιστατικά αυτά καταγγέλθηκαν τόσο στον Συνήγορο του Πολίτη όσο και στη διοίκηση του ΟΑΣΑ. Ο Συνήγορος του Πολίτη εξέτασε την καταγγελλόμενη συμπεριφορά και κρίνοντας ότι υπάρχουν ενδείξεις παραβίασης της αρχής της ίσης μεταχείρισης κατά την πρόσβαση στις υπηρεσίες του Οργανισμού, η οποία ενδέχεται να έχει ρατσιστικό κίνητρο, με έγγραφό του ζήτησε από τον ΟΑΣΑ να διερευνήσει διεξοδικά τα καταγγελλόμενα και να αποστείλει εγγράφως τις οδηγίες- συστάσεις του προς τους οδηγούς του Οργανισμού και τις απόψεις του ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκαν τα συγκεκριμένα περιστατικά. Αναμένεται το αποτέλεσμα της πειθαρχικής διαδικασίας που κίνησε η διοίκηση του ΟΑΣΑ κατά του εμπλεκόμενου οδηγού για ένα από τα καταγγελλόμενα περιστατικά και η αντίδρασή του για τα υπόλοιπα. 

Επισημαίνουμε ότι οι συμπεριφορές αυτές παραβιάζουν ευθέως την αρχή της ίσης μεταχείρισης των προσώπων κατά τη διάθεση και παροχή αγαθών και υπηρεσιών ασχέτως της φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής τους, όπως ορίζεται από τον νόμο 4443/2016 (1), καθώς και τα δικαιώματα των επιβατών των οδικών μέσων δημόσιας μεταφοράς και μέσων σταθερής τροχιάς, όπως περιγράφονται στον σχετικό Κανονισμό Δικαιωμάτων των Επιβατών (2).

Η διοίκηση του ΟΑΣΑ οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε τα λεωφορεία της Αλαμπάμα να παραμείνουν εκεί όπου πλέον ανήκουν: Σε μια σκοτεινή, αλλά προ πολλού κλειστή σελίδα της Ιστορίας (3).

---

(1) https://www.e-nomothesia.gr/kat-anthropina-dikaiomata/nomos-4443-2016-fek-232a-9-12-2016.html

(2) http://www.oasa.gr/pdf/el/ya_xyk_2015.pdf

(3) Στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, όπως και στον άλλο αμερικανικό Νότο, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 τα λεωφορεία είχαν διαχωρισμένες τις θέσεις για λευκούς και μαύρους επιβάτες, με τους δεύτερους να είναι υποχρεωμένοι να παραχωρούν τη θέση τους στους πρώτους αν ήταν όρθιοι. Την 1η Δεκεμβρίου 1955 η Αφροαμερικανή μοδίστρα Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να σηκωθεί, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, να δικαστεί και να καταδικαστεί σε πρόστιμο για παραβίαση της νομοθεσίας περί φυλετικού διαχωρισμού. Το γεγονός αποτέλεσε τη θρυαλλίδα του κινήματος των  πολιτικών δικαιωμάτων που συντάραξε τις ΗΠΑ την επόμενη δεκαετία.

__________________________

Προθέτω

Προς κυρία Άννα Διαμαντοπούλου

Του Οσίου Μνημονίου, βοήθειά μας, με τη δόση μας ― νεποτιστικά

Σήμερα που πανηγυρίζουμε (λέμε τώρα_) που μάς την έδωσαν τη δόση μας, γιορτάζει ο Όσιος Μνημόνιος που στη γιορτή του, τι ωραία σύμπτωση, γεννήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου.

«Να ΄το που πάλι η μοίρα παίζει με καβαφικές συμπτώσεις. Διότι αν ο ανήρ μείνει στην Ιστορία θα είναι για το Μνημόνιο (που θα ταλαιπωρήσει μαθητές και φοιτητές του μέλλοντος) ομώνυμο του Αγίου που γιορτάζει στα γενέθλιά του την τελευταία ημέρα πριν καταβαραθρωθεί επίσημα η κληρονομιά που τόσες ανομίες τού επέτρεψε. Το κληρονομικό του κόμμα εννοώ..» έγραφα Σάββατο 16Ιουνίου, του 2012, μια ημέρα πριν τις εκλογές που τον αποκαθήλωσαν.

Λίγο μας νοιάζουν όμως τώρα εκείνα.

Έτσι για Χρόνια Πολλά και προς συμμόρφωσίν μας, υπενθυμίζω μια λέξη που δεν πρέπει να ξεχνιέται:

_______________

*Νεποτισμός: H τάση να καταλαμβάνονται ανώτερες θέσεις και αξιώματα από συγγενείς υψηλών προσώπων.

H λέξη μας ήρθε από την Ιταλία και βγαίνει από το nepote (ανιψιός), εκ του λατινικού nepos-nepot.
________________________________________

Παρεμπιπτόντως μια και πλησιάζει η γιορτή μας του #Support_Dont_Punish , υπενθυμίζω ότι
σ΄εκείνη την ανάρτηση είχα και σύνδεσμο προς συνοπτική ενημέρωση για για τις θέσεις (και πράξεις) για την Αποποινικοποίηση και τα Ναρκωτικά, κάθε υποψήφιου συνδυασμού : http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2012/06/blog-post_16.html#ixzz4k9vhQHtL


 

Τα ναρκωτικά έχουν κάνει καλά για μάς

Ένας φίλος μου το θύμισε.

Χαρείτε το!

https://www.youtube.com/watch?v=zmNEIwTxoP8&ab_channel=GiorgioDouros

Και ο σχολιασμός από τον πολύ αγαπητό μου Γιάννη Λεριά με τον οποίο συχνότατα διαφωνούμε εποικοδομητικά:

Giannis Lerias Για όσους έχουμε περάσει τη φάση της ζωής μας όπου μπορούσαμε να γοητευτούμε ή να παρασυρθούμε από τα ναρκωτικά και πλέον ανησυχούμε για τα παιδιά μας, απόψεις όπως η ως άνω είναι ό,τι πρέπει για να χτυπήσει κόκκινο η ανησυχία μας...

Μου αρέσει!

 · Απάντηση · 

3

 · 16 ώρες

Daphne Chronopoulou Γιάννη μου δεν παρασύρονται όλοι, το ποσοστό είναι πολύ μικρό και, όπως θα ξέρεις κι από τη δική σου εμπειρία, οι παράγοντες για να καταλήξει κανείς εθισμένος είναι πάρα πολύ και σύνθετοι.

Εξ ίσου επικίνδυνα για τους νέους π.χ. είναι τα αναβολικά, ιδίως σήμερα που πλασάρονται οι κοιλιακοί πολύ περισσότερο από το rock star lifestyle. Όμως για αυτά καμιά ανησυχία...

Καλό ταξίδι στον Κώστα Εφήμερο - 13 6 2017 rip

#Κωστας_Εφημερος The Press Project

 Είμαι ένα από τα πρώτα 1101 μέλη του Press Project. 

Η ενημέρωση του δικού μου μικρού ιστολογίου κατά πολύ στηρίχτηκε σε ενημέρωση από αυτό. Μαζί αντιμετωπίσαμε το Μαύρο της ΕΡΤ, μαζί διαδίδαμε τις αποκαλύψεις των wikileaks, μαζί ξενυχτήσαμε με εκείνα τα απελπισμένα κείμενά του κάθε φορά που έκλεινε επειδή δεν έβγαινε, τις επιθέσεις που δεχόταν είτε για την ουτοπική απόφαση να στηριχτεί στα 1101 μέλη αντί σε επενδυτές ή ακόμα και για τη φλυαρία των 'προτελευταίων' αυτών άρθρων του γραμμένων καθώς ξενυχτούσε μόνος και βέβαιος πως το Press Project θα έκλεινε. Είχε μιλήσει για το λίγο χρόνο που του έμενε μα εμείς οι αναγνώστες δίναμε παράταση, ανασταίναμε. Κι ύστερα άντε πάλι βουνό έπεφταν τα προβλήματα, οι έχθρες, οι συγκρούσεις.

Στα εσωτερικά δε θα μπω, δεν έχω γνώση κι ούτε είναι ώρα τώρα να τα θυμόμαστε.

13 Ιουνίου πέθανε, από καρδιά, στα 42 του.

Μας αφήνει καλή κληρονομιά. Και ελπίδα.

Μακάρι το έργο του να μη φύγει μαζί του..

Το 'Καλό ταξίδι' στο ημερολόγιο είναι του Γιώργου Μικάλεφ, μόνιμου εικονογράφου του.

Φέρνω μικρό κείμενο με συνδέσμους + μακρύ αυτοβιογραφικό του προς εμάς.

Έφυγε σήμερα ξαφνικά, σε ηλικία μόλις 42 ετών, ο Κώστας Εφήμερος, ο δημιουργός της γνωστής ειδησεογραφικής ιστοσελίδας The Press Project, προδομένος από την καρδιά του.

Ο Κώστας Εφήμερος (Παπαδόπουλος) ήταν ο εκδότης του ThePressProject και ιδιοκτήτης της εταιρίας πληροφορικής BitsnBytes.

Έγινε ευρύτερα γνωστός όταν, μετά το «μαύρο» στην ΕΡΤ, παρείχε άμεσα τεχνική υποστήριξη ώστε το πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης να συνεχίσει να μεταδίδεται κανονικά.

Ο Κώστας Εφήμερος ήταν μέλος των European Center for Press and Media Freedom, International Press Institute, Osservartorio Balcani and Caucaso for Media Freedom και συνεργάτης του Wikileaks.

Αυτό ήταν το τελευταίο κείμενο του Κώστα Εφήμερου στο The Press Project.

Αλλάζοντας τα ΜΜΕ και αλλάζοντας 

του Κώστα Εφήμερου         Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017 Δημοσίευση: 02:23:35

Πριν από μερικούς μήνες «πήγαμε στον άλλο κόσμο και επιστρέψαμε». Έτσι το περιγράφει ο Κωνσταντίνος. Όταν έγραφα το «προτελευταίο κείμενο του ThePressProject» στην ουσία το αποχαιρετούσα και τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για το συγκινητικό «Παρών» που φώναξαν μερικές χιλιάδες αναγνώστες μας. Η αλήθεια είναι όμως, ότι ανεξάρτητα από τα όσα ακολούθησαν, εκείνο το βράδυ αποχαιρέτησα το TPP μέσα μου και αυτό είναι ίσως το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να του συμβεί. 

Είχα ξεκινήσει να γράφω εκείνο το κείμενο ακούγοντας το «nothing gonna hurt you baby» και ενώ μέσα μου επικρατούσε μια τρομερή θολούρα και ένταση. Διαβάζοντας το πάλι συνειδητοποίησα ότι στην πρώτη παράγραφο σας έγραφα για τα παιδιά μου και τη Γρανέτα, την αγαπημένη μου σύντροφο. Ίσως ήδη να είχα αλλάξει.

Τους τελευταίους μήνες είχα την τιμή να ξεπεράσω σε αρνητικά δημοσιεύματα τον Θέμο Αναστασιάδη του Πρώτου Θέματος. Πολλά περισσότερα από όσα γράφτηκαν για τον ΔΟΛ και τον Σταύρο Ψυχάρη. Γράφτηκε ότι στο ThePressProject επικρατούν συνθήκες εργασιακής γαλέρας, ότι απέλυσα τους εργαζόμενούς μου επειδή έκαναν απεργία, ότι κυκλοφορώ με πανάκριβη BMW, ότι σπαταλάω τα πεντάευρα των αφελών για να κάνω κοσμικά πάρτι. Είχα την τιμή να κατονομαστώ από την ΕΣΠΗΤ στο μοναδικό δελτίο Τύπου στην ιστορία της που περιελάμβανε στον τίτλο το όνομα μου και το TPP. Το κείμενο βασιζόταν σε  μια θρυλούμενη καταγγελία δημοσιογράφων που δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας. Σε αυτό γραφόταν ότι χρωστάω 7 μισθούς σε όλους τους δημοσιογράφους και ότι τα χρέη μου ξεπερνάνε τα 40.000€. Κατηγορήθηκα για lock out από ένα σωματείο που στην περίπτωση της εφημερίδας Documento, μετά από μια επώνυμη καταγγελία μέλους της ΕΣΠΗΤ εκδόθηκε ένα αόριστο δελτίο για την ανάγκη οι νέοι εκδότες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Καλά, κατηγορήθηκα για lock out και από την Δέσποινα Κουτσούμπα που αφενός γνώριζε ότι τα αιτήματα της «απεργίας» είχαν καλυφθεί και αφετέρου υποστήριζε το εντελώς αδιανόητο επιχείρημα «δεν σου βάζω πια χρήματα γιατί χρωστάς στους εργαζόμενους». Σαν προτροπή για διαπλοκή δεν ακούγεται αυτό; 

Πέρασα όλες αυτές τις εβδομάδες με ένα μούδιασμα και μερικές κρίσεις πανικού. Όσο δεν με φοβίζουν τα ρεπορτάζ για τον Μαρινάκη και την ΕΥΠ τόσο με γονατίζει η συκοφάντηση και οι επιθέσεις. Ο Πιτσιρίκος που ένιωσε την ανάγκη να συκοφαντήσει το TPP επειδή δεν είχε την ψυχραιμία να αντιμετωπίσει μια σκληρή κριτική μιας συνεργάτιδάς μας και έχτισε ένα ολόκληρο πράγμα στο μυαλό του για «προσπάθειες εξόντωσης», ο Χατζηστεφάνου που κατηγόρησε το υγιέστερο μέσο μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα για «fake news»…

Την ίδια ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά συνειδητοποιούσα ότι τα τελευταία χρόνια άφησα την καθημερινότητα να μου στερήσει μερικά πολύτιμα χρόνια από τα παιδιά μου. Έφτασα να εργάζομαι 14 έως 16 ώρες την ημέρα. Να επιστρέφω σπίτι όταν κοιμόντουσαν και να ξυπνάω όταν ήταν ήδη στον παιδικό σταθμό. Κυρίως όμως έχασα πολύτιμο χρόνο από την γυναίκα που με επέλεξε και με απίστευτο θάρρος και υπομονή κράτησε, όσο κανείς άλλος, αυτό που είναι το TPP ζωντανό. Ό,τι είναι για τον καθένα τέλος πάντων.

Δεν θυμάμαι πια καλά τις σκέψεις της νύχτας που έγραψα το προτελευταίο κείμενο. Είναι λίγο μπερδεμένες στο μυαλό μου. Θυμάμαι όμως τη λυτρωτική τελευταία σκέψη που είπα στη Γρανέτα όταν προσπαθούσε να με πείσει να συνεχίσω. Της είπα «από αύριο θα είμαι για σένα και για εμάς» και ήταν η πρώτη φορά που παραιτήθηκε από την προσπάθεια. Εκείνο το βράδυ λοιπόν κάτι άλλαξε που τώρα είναι ξεκάθαρο.

Μου έγραψαν αρκετοί στα σχόλια ότι δεν έπρεπε να είμαι τόσο συναισθηματικός. Ότι δεν είμαι ψύχραιμος και ότι ένιωσαν άβολα με τις αναφορές μου στα παιδιά μου και στην υγεία μου. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο λίγος χρόνος που έχω μπροστά μου εξαιτίας της υγείας μου είναι η δύναμη που με κινούσε από το 2008 μέχρι σήμερα. Και θα πρέπει να καταλάβετε ότι όταν σας αποχαιρετούσα το έκανα χωρίς την ελπίδα που μου δώσατε τις επόμενες ημέρες.

Στους επόμενους 4 μήνες προσπάθησα να αφομοιώσω την καλοπροαίρετη κριτική που δέχτηκα. Ιδρύθηκε νέα εταιρία για να διαχωριστεί η BitsnBytes από το ThePressProject. Όλοι οι εργαζόμενοι είναι ασφαλισμένοι με την συλλογική σύμβαση δημοσιογράφων του 2008, προχώρησα στην ιδιωτική ασφάλιση τους για μικρό-ατυχήματα και κάλυψη όταν είναι σε αποστολές. Ρύθμισα τις οφειλές μου και μένει να ολοκληρωθεί η επικοινωνία με τους εργαζόμενους που έχουν απαιτήσεις (τις οποίες ακόμα δεν έχω λάβει γραπτώς). Προσπάθησα επίσης να σας εξηγήσω με ψυχραιμία και χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς τη σημασία της συνεχόμενης στήριξης σε ένα μέσο που, αν δεν αποτελεί επανάσταση στα ΜΜΕ, σίγουρα είναι επαναστατικό ως προς τον τρόπο λειτουργίας και χρηματοδότησής του. Τα κείμενά μου αυτά ήταν τα λιγότερο αναγνωσμένα που δημοσίευσα ποτέ στο TPP.

Μέσα όμως από αυτή τη διαδικασία έγινε και κάτι εντελώς εκπληκτικό. Οι άνθρωποι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο TPP, οι βασικοί συνάδελφοί μου, ο Κωνσταντίνος, ο Θάνος, ο Ορέστης, η Τζένη, ο Μηνάς, η Νάντια, ο Δημήτρης, η Κατερίνα αλλά και οι συνεργάτες μας δημιούργησαν μια ομάδα που για πρώτη φορά μπορεί να λειτουργήσει το TPP χωρίς να χρειάζεται να είμαι μονίμως από πάνω του. Το κατάλαβα αυτό τις τελευταίες ημέρες που για προσωπικούς λόγους αλλά και εξαιτίας των πολλών ταξιδιών είχα ελάχιστο χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Αυτό να ξέρετε το κάνατε εσείς, οι χιλιάδες υποστηρικτές του Οκτώβρη. Εσείς και το πάθος με το οποίο τροφοδοτήσατε αυτούς τους ανθρώπους.

Η αλήθεια είναι ότι έχω κουραστεί να διαβάζω πόσο κακός άνθρωπος είμαι. Τους τελευταίους μήνες συγκεντρώνω χρήματα (που ακόμα πέφτουν στο TPP) από ομιλίες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Μη φανταστείτε υπέρογκα ποσά. Από 300 έως 600 ευρώ. Λίγο η εμπλοκή μου με το Wikileaks, λίγο το θεωρητικό μου ενδιαφέρον για τη νέα δημοσιογραφία, λίγο που οι οργανωτές ξέρουν ότι κάνω άνω-κάτω τα πάνελ στα οποία συμμετέχω με έκαναν να ταξιδέψω αρκετά. Σε αυτά τα ταξίδια είχα την τύχη να νιώσω συγκλονιστικές εμπειρίες με έλληνες της διασποράς που με αναγνωρίζουν στο δρόμο και σπεύδουν να με κεράσουν μια μπύρα. Έξι ταξίδια, πάνω από 30 άνθρωποι. Δεν πέρασα από πόλη της Ευρώπης που να μην στάθηκε κάποιος να με χαιρετήσει. Τρομερό!

Πριν από μερικούς μήνες κάποιοι από εσάς στήριξαν το TPP με κάποιο ποσό και υποσχέθηκαν να μετατρέψουν την στήριξή τους σε πάγια συνδρομή. Σήμερα στο TPP θα βρείτε ένα αφιέρωμα που δημιουργήσαμε για να σας θυμίσουμε αυτή την υπόσχεση αλλά και για να σας προσκαλέσουμε να δημιουργήσουμε κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Πιστός στην υπόσχεση που έδωσα την ημέρα της επαναλειτουργίας στο τέλος του Μάρτη θα κάνω όλες τις απαραίτητες κινήσεις προκειμένου το TPP να είναι στο εξής βιώσιμο. Αν δεν βρεθούν οι περίπου 1000 συνδρομές που λείπουν μπορεί να γίνει λίγο μικρότερο. Αν βρεθεί και άλλος κόσμος να χρηματοδοτήσει το πιο συναρπαστικό εγχείρημα για τον Τύπο μπορεί να γίνει και μεγαλύτερο. Δεν έχω ιδέα. Με αγωνία σας περιμένω.

Όσον αφορά εμένα, η απόφασή μου είναι να συνεχίσω την εμπλοκή μου σε ένα ανθρώπινο επίπεδο. Θα ολοκληρώσω το βιβλίο μου για τη νέα δημοσιογραφία, θα προχωρήσω το ντοκιμαντέρ και φυσικά θα συνεχίσω με κάθε ευκαιρία να κάνω την ερευνητική δημοσιογραφία που με ερεθίζει. Θα συνεχίσω να παλεύω με τις επιθέσεις, τα παγώματα των τραπεζικών λογαριασμών και τις κάθε είδους απειλές. Θα με βρίσκετε καθημερινά στο γραφείο και στο ραδιόφωνο και στις τηλεοπτικές εκπομπές αλλά το απόγευμα θα μαζεύω τα πράγματά μου και θα επιστρέφω στη Γρανέτα μου και στον Μάρκο και τη Λήδα.

Και σε όλους εσάς θέλω να πω ότι η δύναμή σας είναι τεράστια. Πέραν και πάνω από τους ανθρώπους η ενημέρωση είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας. Φροντίστε να απαιτείτε το οξυγόνο που χρειάζεστε. Και να ζήσετε τη ζωή σας. Και να μη ξεχάσετε τη Γρανέτα σας.

Υ.Γ. Αυτές τις δύσκολες ημέρες ανακάλυψα ένα τραγούδι των Social Waste για μια πειρατική γαλέρα που είναι μαζί μούτσοι και καπετάνιοι. Μου κράτησε συντροφιά και σας το αφιερώνω. 

Υ.Γ.2. Κωνσταντίνε, σε ευχαριστώ για όλα.

___________________________

The Press Project