Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Στα δύσκολα; Αλλάζω φορεσιά κι απέρχομαι...




«Όταν η ζωή γίνεται σκληρή, οι σκληροί πάνε για ψώνια» έλεγαν οι Γιάππηδες παλιότερα. Τέτοια χαρά δε με παρηγόρησε ποτέ αλλά από χθες που ήρθε εκείνο το ανάποδο που μας χτυπά κι όλα πάνε στραβά έψαχνα διέξοδο.
Βλάβη στο νερό, βλάβη στα δυο σταθερά τηλέφωνα δηλαδή μέσα-έξω η σύνδεση και μου ήρθε τρέλα διότι είχα δουλειά και πνιγόμουν.
Κρυωμένος ο Κύριος Kastell (και ποτέ στα φόρτε του on Crisis) έφερε τα νεύρα μου σε όριο όταν εξέλαβε κυριολεκτικά το ευγενικό μου σημείωμα 'ξύπνησέ με το πρωί να τα διορθώσουμε' και με ξύπνησε για να τον ακούσω να μιλά στο τηλέφωνο με την Εταιρία Υδρεύσεως και φίλο του υδραυλικό (που- surprise- είναι στην Αθήνα).
Νευρίασα, νευρίασε, ένιωσα εκείνο τον πόθο τον παλιό κι ανομολόγητο να είχα παντρευτεί οικοδόμο αλλά, ως κυρία, σιώπησα και ανέλαβα. Νερό έχει δηλαδή. Και αντιβίωση και σταθερό τηλέφωνο.
Οπότε με το χρυσό μου στην  τσάντα βγήκα να σας τα πω από όποιο καφέ έχει σύνδεση. Κι ως τότε είπα ας δω ένα φίλο μου παλιό που είναι από 'τις παλιοί αθρώποι' που πίνουν το πρωί για να πηγαίνουν την άλλη μέρα στη δουλειά. Τον βρήκα στο Καρτέρι (αν ξέρετε τι εννοώ) κι είπα ας πάει και το παλιάμπελο, τι ψυχή έχει ένα τεκιλάκι; Ο ήλιος με χτυπά, στο μπούστο έχω ένα ματσάκι χαμομήλια, τα τεκιλάκια αυξάνονται και πληθύνονται αλλά.. αλλά το μυαλό δουλεύει:
― Μήπως έχει Internet ο Νικολός; ρωτώ.
― Μπα τι είπες τώρα; ήρθε η απάντηση με την παραγγελία για άλλο ένα ποτό αλλά.. σας είπα… αλλά… μαζί με το επόμενο ήρθε κι η κάρτα του μαγαζιού με τον κωδικό.
Κι έτσι κατάφερα να είμαι κοντά σας δίχως να απομακρυνθώ από τον παλιό μου φίλο και λόγω ήλιου και ποτών σας αποχαιρετώ με τον αγαπημένο μου Καβαφικό Βασιλιά Δημήτριο που (παλαιόθεν) λένε πως του μοιάζω:


Ώσπερ ου βασιλεύς, αλλ’ υποκριτής, μεταμ-
φιέννυται χλαμύδα φαιάν αντί της τραγικής
        εκείνης, και διαλαθών υπεχώρησεν.

                Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου


Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχή) καθόλου — έτσι είπαν —
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κ’ έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ’ απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται. 

__________________________________________________
Εικόνα
Το χρυσό μου, το ποτό μου, τα γιαλιά μου στο ΚΑΡΤΕΡΙ  του Νικολού.

13 σχόλια:

  1. σωστή βασίλισσα! καλά να περνάς -πιες κι ένα στην υγειά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τέτοια μου λέτε και με ενθαρρύνετε...
    Να που έφυγα από εκεί και ήρθα αλλού (με τα ποτά να ακολουθούν..)

    Καλό απόγευμα Blues μου κι Ελένη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτή η ανάρτηση εμένα μου έβγαλε χαρά και ξεγνοιασιά, παρά τα προβλήματα που σίγουρα το πρόσεξες, δε σκάνε ποτέ ένα ένα, αλλά τέλος πάντων..όσο υπάρχουν ο ήλιος και τα χαμομήλια στο μπούστο η βασίλισσα θα διαφεντεύει!
    Καλό απόγευμα Δάφνη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. maria μου
      χαίρομαι που σου το μετέδωσα ότι αμάν πια η γκαντεμιές..

      Με λίγο ποτό, λουλούδια
      (κι ένα φαγκράκι που μου πρόσφεραν) γίνεται ο κόσμος πιο φιλόξενος..

      Βγήκε και το φεγγάρι πια...

      Διαγραφή
  4. Και κάτι επί το πρακτικότερον: Κάποτε (πριν 8-9 χρόνια), λόγω "πεπαλαιωμένου" δικτύου ύδρευσης και των έργων ολυμπιακών αγώνων, Αττικής οδού κλπ μου είχε γίνει βραχνάς η διακοπή νερού και κάθε πρωί ξύπναγα με την αγωνία "θά'χω-δεν θά'χω". Συχνά το γνωστό "χχχχχχ" της βρύσης που στέρεψε μου έδινε κατακεφαλιά και έτρεχα στο γραφείο για την καθημερινή προσωπική λάτρα (ευτυχώς υπήρχε κι αυτή η εναλλακτική). Αλλά επειδή η άνεσή μου είναι πολύ σημαντικό πράγμα, δεν άφησα τη σκουριά και τους εργολάβους να μου ρυθμίζουν την πρωινή μου διάθεση: Μιά δεξαμενή 1400 λίτρων και ένα "πιεστικό" μηχάνημα (υποθέτω ξέρεις τι είναι) μου έλυσαν από τότε και μέχρι σήμερα ακόμη, οριστικά το πρόβλημα. Το νερό μονίμως πάει πρώτα στη δεξαμενή και μετά στο σπίτι με συνεχή ροή (δεν μένει στάσιμο να υποβαθμιστεί). Ακόμη κι αν συμβεί διακοπή (δεν κρατάνε περισσότερο από μερικές ώρες) το νερό στη δεξαμενή φτάνει για τουλάχιστον ένα 24ωρο! Αν έχεις συχνά διακοπές δες αυτήν την περίπτωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Επίκουρε,
      το αστείο είναι πως ως από τα παλιότερα το σπίτι μου έχει δεξαμενή και για να γλυτώσουμε τις βλάβες του πιεστικού μπήκαμε στο δίκτυο. Σοφό το tip σου..

      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  5. Μου αρέσει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα δύσκολα!
    Ναι, τα άτιμα... ποτέ δεν σκάνε ένα ένα, όπως επισημαίνει πιο πάνω και η me(Maria), αλλά αν μη τι άλλο δεν σε μιζεριάσανε!
    (Άλλωστε... τι ωφελεί να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα;...)

    Να είσαι καλά! ❀~✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιωάννα μου,
      αν τέτοια μας μιζέριαζαν τι να πουν όσοι ζουν πολέμους, φυλακές, βασανιστήρια..

      Ναι, νευριάζω.. αλλά ύστερα 'αλλάζω φορεσιά κι απέρχομαι'.

      Καλό απόγευμα και Καλώς ήρθες!

      Διαγραφή
  6. Στην υγειά μας Δάφνη μου! Και ήρθα τώρα εγώ, να σου χαλάσω το όνειρο λέγοντάς σου : Αμ δε! Οικοδόμο έχω στο σπίτι μου, αλλά τις επισκευές τις κάνει η αφεντιά μου!
    αχαχαχα!
    Νομίζουν οτι στο σπίτι δεν πρέπει να κάνουν τίποτα επειδή τα κάνουν όλα στη δουλειά! Ξέρεις πόσες φορές του έχω πει @ρχίδι@ μάστορας είσαι; Άσε σε λέω! καημός!

    Φιλάκια αγαπημένη μου! κι όλα περνούν... να το θυμάσαι...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Eva μου πέρασαν...
    αλλά αλήθεια;
    Ντροπή, νομίζω τον καλομαθαίνεις....

    Καλό σου απόγευμα, πρέπει να βιαστώ πάλι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.