Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

David Bowie RIP ― Will we be Heroes άραγε;




 Rebel Rebel και oh Sweet Thing ...

Diamond Dogs σε μωβ τοίχο στο δωμάτιο του παιδικού μου φίλου.
Κι εμείς να ονειρευόμαστε κόσμο αλλιώτικο
δίχως όρια και περιορισμούς φύλου ή τάξης
ή, ή , ή .. 

μόνο ένα σύμπαν απέραντο
για καλλιτέχνες χαμαιλέοντες
androgynous κι ελεύθερους
και 
We can be HEROES..

Κι ύστερα στο Λονδίνο, μια του μεταμόρφωση. Let's dance μικρό μου China Girl, φόρεσε τα κόκκινα παπούτσια σου και dance the Blues.

Μεγάλη συναυλία, από εκείνες. Ώρες πριν γυμνοί και ντυμένοι κι αλυσοδεμένοι σαδομαζοχιστικά με τα καλά τους τα πιο έξαλλα περίμεναν πάνω στο γρασίδι. Ώρες. Τσιμπάει το χόρτο όταν ιδρώνεις. Ζεστές μπύρες σε πλαστικό ποτήρι. Και σκόνες άφθονες. Εμετοί ώσπου ν' αρχίσει το Support.
Και όταν νύχτωσε, μ' εκείνο το σκούρο γαλανό που καθυστερεί στον ορίζοντα  βόριoυ Καλοκαιριού, τσαλακωμένη και ιδρωμένη άκουσα το ελικόπτερο. Έτσι ήρθε, κατέβηκε σ' εμάς επί σκηνής με όλη την αστραφτερή δροσιά του πλούτου.
Κουρέλα εγώ τσαλακωμένη και κατάκοπη κι ο Χαμαιλέων φρέσκος με  γαλανό κοστούμι και ξανθοκόκκινο μαλλί πήδηξε στη σκηνή αεράτος κι άρχισε το τραγούδι ―here 's the hit mother-fuckers)― το China Girl, μεγάλο come-back του παιδικού μου ειδώλου.
Έφυγα καθώς έλεγε το πρώτο της βραδιάς και πίσω δε γύρισα. Ξανά ποτέ δεν έχω πάει σε μεγάλη συναυλία σε γήπεδο να προσκυνώ αγέραστα είδωλα τσαλακωμένη καθώς κατουράνε οι οπαδοί στις φούστες μου και τα τακούνια μου βυθίζονται σε λάσπη ξερατού.

We can be Heroes- εκεί έμεινα. Σ' αυτή την υπόσχεση κόλλησα, μια Τέχνης δίχως τάξεις, δίχως φύλο. Εκείνο το αδύνατο παιδί με μια κοντή φουστίτσα και πορτοκαλί κραγιόν στα στραβά του δόντια αποχαιρετώ σήμερα που ο νεκρός δεδικαίωται και το Μαύρο Άστρο θα αναληφθεί στους Ουρανούς.
______________________
Αυτά τα λίγα από εμένα και για όποιον ψάχνει άλλα πολλά διαστημικά του Aladdin Sane, που ήταν A Lad Insane ο αδελφός του,  και Major Tom και κάτι άλλα για το Ziggy και τον Iggy..  _

Απάντηση σε μια παλιά απορία

Θυμάμαι πολλές  συζητήσεις για το πώς προφέρεται αυτό το Bowie που διάλεξε αντί για το δικό του David Jones. Έρχεται άραγε η λέξη από το bow -τόξο ή το bow -φιόγκο;
Ο ίδιος γελούσε και έλεγε πως ούτε ήξερε πια. Μπόουι το έλεγε από την αρχή μα εξ άλλου ως σκωτσέζικο το όνομα προφέρεται Μπούουι, είπε τo 2000 στη συνέντευξη στον Jeremy Paxman



6 σχόλια:

  1. αγαπημενη δαφνη εγω τον ντειβιντ δεν τον ακουγα να μαι ειλικρινης αλλα και μονο που σημαινε τοσα σε ολον αυτο το κοσμο... μου φτανει
    ενα ξωτικο ενας εξωγηινος λιγοτερος αναμεσα μας δυστυχως

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το λες.. Ένας ακόμα εξωγήινος έφυγε και μάλιστα σε μια εποχή που λιγοστέψαμε..

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.