Με Μαχαιριά και της Γιαγιάς Μου Τα Τατού ― (Φατίχ Ακίν- S. Khardalian)

Αφήνω στους ειδικούς πολλά μα, επετειακά λόγω των ημερών, θα σας συστήσω τη 'Μαχαιριά' του Φατίχ Ακίν που μόλις είδα (με καθυστέρηση- έχει ήδη παιχτεί και πολυβραβευτεί)― αλλά γι αυτό θα τη βρείτε εύκολα.

Ιστορική και επίκαιρη και γοητευτική είναι ένα πικρό παραμύθι ενός Αρμένη σιδερά την εποχή των σφαγών και της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο οποίος αφού επιβιώνει από το δρόμο και τα κάτεργα του θανάτου, τα αμελέ ταμπουρού* που ξέρουμε κι εμείς από τον Ηλία Βενέζη, φτάνει ως την Κούβα και την Αμερική σε μια Οδύσσεια στην οποία χάνει το Θεό και τέλος σε μια μικρή παγωμένη πόλη της της Βόρειας Αμερικής βρίσκει την κόρη του, τη μόνη που επιβίωσε.

Έξτρα ενδιαφέρον σήμερα έχει το Χαλφέτι όπου το παλιό σαπωνοποιείο μου θύμισε το αγαπημένο μου σαπούνι (made in Aleppo) που δε βρίσκω πια, και τα επεισόδια με τα κορίτσια τα 'σωσμένα' από νομάδες Άραβες.

Όπως και σήμερα σε καταυλισμούς πηγαίνουν άνδρες να ψωνίσουν νύφες κι οι οικογένειες συχνά το προτιμούν να δώσουν το κορίτσι σε έναν για να γλιτώσει την πορνεία που είναι η μοίρα γυναικών της προσφυγιάς μαζί με  τους ομαδικούς βιασμούς (με την ταπείνωση που συνεπάγονται). Στο δρόμο αυτό προς το θάνατο μάνες, σαν τούτη της Μαχαιριάς, έδιναν τα κορίτσια τους για να τους σώσουν τη ζωή όπως  γιαγιάδες έπνιγαν μωρά για να σωθεί η κόρη τους που θήλαζε.

Οι ιδιοκτήτες, σε σκηνές, σε αγροκτήματα ή πορνεία, συχνά τις μάρκαραν με τατουάζ στα χέρια και το πρόσωπο. Βλέπουμε τέτοια πρόσωπα στη Μαχαιριά.

Για το θέμα πιο πολλά  στo ντοκιμαντέρ  'Της γιαγιάς μου τα τατού' στο οποίο η Σουηδή σήμερα Σουζάν Καρνταλιάν ψάχνει και αναπολεί της ζωή της γιαγιάς της, που ως παιδάκι την έτρεμε γιατί είχε σημαδεμένα τα χέρια και το πρόσωπο κι ήταν σκληρή κι αγέλαστη. Σώθηκαν κάποιες κι έκαναν οικογένειες (με προξενιό) κι ελάχιστα έλεγαν για τη σφαγή, τους βιασμούς και τα παιδιά που πολλές άφησαν πίσω φεύγοντας όταν σώθηκαν.

Αξίζουν και τα δυό και τα συστήνω τώρα που, Σεπτέμβριο, θυμόμαστε πάλι τη Σμύρνη καθώς τριγυριζόμαστε ξανά από την ερήμωση του πολέμου και την προσφυγιά. 

_________________________________________

 Κατά τη συνήθεια του blog σύνδεσμοι, βιβλία, πληροφορίες και videos [trailer της Μαχαιριάς/ ολόκληρο το ντοκιμαντέρ 'My  Grandma's Tattoos'] ακολουθούν:

Σχετικό-άσχετο βιβλίο 'Το νούμερο 31328' του Ηλία Βενέζη μα θα βρείτε και αρμένικα αυτοβιογραφικά ή μυθιστορήματα για τη σφαγή, όπως, για παράδειγμα, το 'Στη Σμύρνη το 1922', ημερολόγιο του γιατρού Καραμπέτ Χατσεριάν, το οποίο έχω δίπλα μου στα ελληνικά.
_________
*Αμελέ ταμπουρού, 'Τάγματα Εργασίας', στα τουρκικάAmele Taburları

Η Μαχαιριά του Φατίχ Ακίν

Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Τουρκία, Καναδάς, Ρωσία, Ιταλία, 2014, Εγχρωμο

•               Παραγωγή: Φατίχ Ακίν, Καρλ Μπάουμγκάρτνερ, Ράινχαρντ Μπρούντιγκ, Φαμπιέν Βονιέρ

•               Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν

•               Σενάριο: Φατίχ Ακίν, Μάρντικ Μάρτιν

•               Φωτογραφία: Ράινερ Κλάουσμαν

•               Μοντάζ: Αντριου Μπερντ

•               Μουσική: Αλεξάντερ Χάκε

•               Πρωταγωνιστούν: Ταχάρ Ραχίμ, Σιμόν Αμπκαριάν, Μακράμ Κουρί, Χιντί Ζαχρά, Κεβόρκ Μαλικιάν

•               Διάρκεια: 138 λεπτά

flix: Ο Φατίχ Ακίν έρχεται στην Αθήνα 

Δυστυχώς αγγλικά δίχως υποτίτλους:

Armenian Genocide - Grandma's Tattoos (documentary, in english)

Suzanne Khardalian HB PeÅ Holmquist Film, Sweden.