Φιλιππίνες πάλι αλλά μην προσπεράσετε― για μας είναι

Σφάξτε τους! Κάλεσε το λαό του ο Ντουτέρτε αμέσως μετά την εκλογική νίκη του στις Φιλιππίνες. 20 με 30.000 νεκρούς υπολόγιζε κι ίσως είναι καλό σημάδι που δεν είχε την ανταπόκριση που ευχόταν.

Είχε όμως. Περπατά ένας άνθρωπος στο δρόμο και τον εκτελούν άγνωστοι περνώντας πάνω σε ένα μηχανάκι. Άλλον τον πέτυχαν στο στρώμα, άλλους, ένα ζευγαράκι αγκαλιά τόσο νέους που η κοπέλα κρατούσε και τη Barbie της. Επειδή τάχα παίρνουν ναρκωτικά. Που κι αν παίρνουν δικαίωμά τους, αλλά ποιος μας το βεβαιώνει; Και ποιος δίνει δικαίωμα να εκτελούνται στους δρόμους οι πολίτες δίχως δίκες;

Αγαπά η απολυταρχία τον 'εσωτερικό εχθρό'. Αρμένηδες, Εβραίοι, Ομοφυλόφιλοι, Τρομοκρατία και Ναρκωτικά, έχουν χρησιμοποιηθεί με τεράστια επιτυχία για να συσπειρωθούν διχασμένοι λαοί και για να συνηθίσουν οι κοινωνίες στη βια και την απώλεια δικαιωμάτων.

Μετά από ένα τετράμηνο σφαγών ο Ντουτέρτε προσπαθεί να επαναφέρει επίσημα τη θανατική ποινή ενώ ανεπίσημα έχει συνηθίσει το λαό του στις εκτελέσεις. Στην παρούσα κατάσταση κάποιοι ρεαλιστές, ακόμη και υποψήφια θύματα, μπορεί να ισχυριστούν ότι είναι προτιμότερη μια όποια διαδικασία από το να σε σκοτώνουν στο δρόμο. Τα γνωστά κολπάκια, τα γνωστά τεχνητά πολωτικά διλήμματα που κάνουν το μη χείρον βέλτιστον. 

Κυκλοφορεί μια τρελή φήμη ότι Κιμ Γιονγκ Ουν της Βόρειας Κορέας έριξε ένα συγγενή του στα σκυλιά και τη βλέπουμε παντού ως είδηση, σχόλιο, σκετσάκι κωμικό· σκοτώνει στους δρόμους 3.500 επί 4 μήνες ο Rodrigo Duterte  των Φιλιππίνων και χρειαζόμαστε εκτενές φωτογραφικό ρεπορτάζ των New York Times για λίγες χιλιάδες κοινοποιήσεις. Γιατί; Πέραν διεθνούς πολιτικής, όταν φωνάζουν οι ενώσεις χρηστών και κανείς δεν ακούει, όταν, για παράδειγμα, τα έχω γράφω από τον περασμένο Ιούλιο, από όταν ξεκίνησε το σαφάρι χρηστών και βλέπω να προσπερνιούνται, είναι επειδή μιλάμε για Ναρκωτικά. Όμως κι αν εμείς οι χρήστες ουσιών είμαστε οι κατώτεροι στην τροφική αλυσίδα και δε σας νοιάζει όταν πεθαίνουμε μην ξεχνάτε ότι για τους δικτάτορες είμαστε αφετηρία, ο εύκολος στόχος που σας συνηθίζει στο αίμα.

Έτσι προχωρούμε στη βαρβαρότητα. Έτσι βουλιάζουμε.

Σας φέρνω σύνδεσμο και εικόνες εφιαλτικές με άρθρο ρεπόρτερ που λέει πως έχει δουλέψει σε 60 χώρες, έχει δει τον ebola και το Ιράκ και το Αφγανιστάν αλλά αυτό που είδε στις Φιλιππίνες με τους αστυνομικούς να εκτελούν συνοπτικά όποιον υποπτεύονται ότι πουλάει ή παίρνει ναρκωτικά είναι ένα νέαο στάδιο βαρβαρότητας.

Φωτογραφίζει νεκρούς στην άσφαλτο και στα MacDonalds κι έξω από σχολείο Θηλέων, ένα νεκρό νέο ζευγάρι (το κορίτσι που κρατούσε τη Barbie της) και άλλα πολλά που σας ζητώ να μην προσπεράσετε. Δεν είναι εκεί, είναι εδώ― δεν είναι αυτοί, είμαστε εμείς.

Ο ρεπόρτερ Daniel Berehulak talks about his reporting on the drug war in the Philippines ο οποίος σε 35 ημέρες στη Μανίλα είδε 57 νεκρούς σε 41 τόπους δολοφονίας.

εικόνες: http://www.nytimes.com/interactive/2016/12/07/world/asia/rodrigo-duterte-philippines-drugs-killings.html?smid=fb-share&_r=0

Πιο πολλά, δικό μου: Θανατική ποινή στις Φιλιππίνες

http://daphnechronopoulou.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html

Επίσης, κλείνοντας θέλω να ευχηθώ ότι είναι κομπασμός και ψέμα αυτό που είπε ο Ντουτέρτε ότι μίλησε με τον Τραμπ ο οποίος τον συνεχάρη για τον τόπο του που πολεμά τα Ναρκωτικά.

ΠΡΟΣΘΕΤΩ 8Μαΐου 2017 

διότι καιρός περνά μα η σφαγή συνεχίζεται