3 περιστατικά στον ΟΚΑΝΑ― και πείτε μου πώς θα νιώθατε

Τρία φρέσκα περιστατικά θα σας μεταφέρω.

1.

Φίλη θεραπευόμενη ΟΚΑΝΑ που δεν έχει κάνει υποτροπή 7 χρόνια και, δικαίως, παίρνει 'take home', (δηλαδή δόσεις ημερών μαζεμένες για να μην πηγαίνει κάθε πρωί να χορηγηθεί τη μεθαδόνη της) ώστε να έχει φυσιολογική ζωή, π.χ. μπορεί να εργάζεται δίχως να ξέρουν στη δουλειά το παρελθόν της.

Ένα πρωί μετά από ξενύχτι πήγε να χορηγηθεί το εβδομαδιαίο της και η θεραπεύτριά 'της' (μ΄αυτό το υποκριτικό 'της' που δίνει δικαιώματα ζωής και θανάτου πάνω στον άμοιρο θεραπευόμενο) μύρισε το ποτό στην ανάσα της.

Δεν το αρνήθηκε. Ναι, είπε, ήμουν σε γλέντι και ήπια ένα σφηνάκι καλό ουίσκι φεύγοντας το πρωί με ένα καφέ αφού δε θα πήγαινα για ύπνο αλλά έπρεπε να έρθω εδώ.

Η θεραπεύτρια έκρινε πως η κοπέλα έγινε αλκοολική ή ότι υποτροπίασε και παρά κάθε κανόνα ηθικό ή ιατρικό, εντελώς καταχραστικά και ξεχνώντας πως η 'θεραπευόμενη' δεν είχε κάνει ένα παραστράτημα σε 7 (επτά!) χρόνια, την τιμώρησε:

 α) γράφοντάς της φάρμακα(για τη διάθεση) που δε χρειάζεται και λέει ψέματα πως παίρνει

και

β) στερώντας της για 3μηνο το δικαίωμα του 'take home' πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να πηγαίνει καθημερινά για το φάρμακό της επομένως να χάσει την πρωινή δουλειά από την οποία βιοποριζόταν αξιοπρεπώς και μέσω της οποίας είχε ενταχθεί απόλυτα στην κοινωνία, αφήνοντας πίσω την παρένθεση των χρόνων χρήσης.

2.

 Η κοινωνική λειτουργός που κάθεται πίσω από το γκισέ χορήγησης πλάι στη νοσηλεύτρια κατηγορεί θεραπευόμενο για 'εξαγωγή φαρμάκου' (i.e. φτύσιμο) δίχως ο άνθρωπος να έχει βγάλει κάτι από το στόμα και δίχως να έχει απομακρυνθεί από τη χορήγηση.

Γι αυτή της την εντύπωση του επιβάλλει ποινή ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ 6 μηνών.

Δηλαδή του στερεί το φάρμακό του.

Πού στον κόσμο τιμωρούνται ασθενείς με στέρηση φαρμάκου; Εδώ δίπλα σας, στον ΟΚΑΝΑ.

Και σας ρωτάω:

 Πού θα βρει το φάρμακό του ο άνθρωπος; Στο δρόμο, στη Μαύρη Αγορά την οποία υποτίθεται προσπαθεί το κράτος να πατάξει.

Τι θα απογίνει αυτός ο άνθρωπος δίχως το υποκατάστατο;

Αν βγαίνει στο δρόμο και την παρανομία λέτε εσείς ότι θα έχει τη δύναμη να μην πάρει πρέζα μα να λέει 'όχι, παρντόν, εγώ μεθαδόνη σας παρήγγειλα';

Εκτός του ηθικού που πέφτει, εκτός του αισθήματος ματαίου που γεννιέται από τέτοιες συκοφαντίες και τιμωρίες σε άνθρωπο που έχει παλέψει με δράκους και εντός αλλά και στην κοινωνία, τέτοιες αυθαιρεσίες είναι ιατρικά και ψυχολογικά λάθος, κοινωνικά ολέθριες και ηθικά απάνθρωπες. Αλλά ποιος νοιάζεται;

3.

Εντός Νοσοκομείου καλείται η ομάδα ΔΙΑΣ και ξεβρακώνει (κυριολεκτικά μιλάω) θεραπευόμενους που μπήκαν να πάρουν το φάρμακό τους. Τους ψάχνουν ταπεινωτικά. Δε βρίσκουν παράνομες ουσίες παρά ίσως μια καρτέλα κοινά ηρεμιστικά χάπια δίχως τη συνταγή τους.

Τη ΔΙΑΣ την καλούν οι ίδιες οι μονάδες χορήγησης.

Δηλαδή, για να με καταλάβετε:

Ζει ανάμεσά μας ψυχίατρος διπλωματούχος και υπεύθυνος για μας ο οποίος κάθε τόσο καλεί αστυνομία να εξευτελίσει τους ασθενείς που το κράτος του εμπιστεύθηκε.

Και ανθρώπους με βαρύ παρελθόν και κατεστραμένη υγεία τους ρίχνει στα χέρια της Αστυνομίας εκείνης ακριβώς που υποτίθεται αποφεύγουν μπαίνοντας στο πρόγραμμα και παλεύοντας να γίνουν νόμιμοι πολίτες.

Πείτε μου με το χέρι στην καρδιά πόσο κοινωνικοποιημένοι θα ήσασταν μετά από τέτοιες αδικίες; Πόσο θα πιστεύατε πως αξίζει τον κόπο ο πόνος της απεξάρτησης, η αγωνία της επανένταξης όταν σας μεταχειρίζονταν σα τρίτης κατηγορίας άνθρωπο οι ίδιοι εκείνοι που πληρώνονται για να σας βοηθήσουν;

Και I rest my case.

________________________________________________________________

Εικόνα

Πριν τη Ναρκοαπαγόρευση είχαμε την Ποτοαπαγόρευση.

Αφίσα της εποχής με το σλόγκαν: Οι μεθυσμένες γυναίκες στη φυλακή