«Μα καρκίνο εσύ; Αφού
είσαι καλός άνθρωπος», μου είχε πει μια φίλη
πριν χρόνια όταν είχα τη δική μου περιπέτεια.
Δεν ήταν η μόνη που
σκεπτόταν έτσι. Επειδή μιλούσα ανοιχτά (εξ άλλου, τον πρώτο καιρό μετά τη
διάγνωση άλλο δεν έχεις στο νου σου) διαπίστωσα ότι πολλοί γνωστοί με
απέφευγαν σα να ήμουν μολυσμένη. Δεν είναι κολλητικό ήθελα να τους πω.
Αλλά έκανα λάθος, γι αυτούς είναι. Μια γκαντεμιά, μια γρουσουζιά, μια τιμωρία από Θεού.
Ευνόητο σε ένα σύστημα
αξιών των θρήσκων που
καλλιεργείται από τα πρώτα παιδικά χρόνια.
Το καλό παιδάκι κάνει
την προσευχή του. Το καλό παιδάκι σταυρώνει κάθε βράδυ το μαξιλάρι του για να
το φυλάει ο Χριστούλης.
Συνεπώς αν ο
Χριστούλης δεν το φύλαξε το παιδάκι δεν ήταν καλό.
Άλλο παράδειγμα οι δυό πόλοι: ευφημισμοί (επάρατος/ έδωσε τη μάχη με κ.λ.) και κατάρες, συγκεκριμένες 'που
να βγάλεις τον καρκίνο' ή αψτρέ 'θα τον τιμωρήσει ο Θεός'.
Βλέπει τα πάντα ο Θεός
και τιμωρεί, λένε οι πιστοί και μια φορά που ρώτησα τι έγκλημα έχουν κάνει τα
άρρωστα παιδιά, θυμάμαι πήρα την απάντηση ότι δεν ξέρω εγώ τι μπορεί να έχει
κάνει η μάνα.
Δηλαδή;
Δηλαδή όταν δεις γονείς
με άρρωστο παιδί, μην τους λυπάσαι, ξέρει ο Θεός τι κάνει. Κι αν αρρωστήσει ο
φίλος σου πρόσεχε, δεν ξέρεις τι έκανε και τιμωρείται, μόνο κρατήσου μακριά από τους καταραμένους τους γκαντέμηδες μη
μολυνθείς.
Από μακριά όταν τα
σκεπτόμαστε βλέπουμε από πού ξεκίνησαν αυτά πριν ανακαλυφθούν μικρόβια και
αντιβιοτικά, όταν οι άνθρωποι αναζητώντας το δίκιο τους στον άδικο κόσμο μας
έπλαθαν παντεπόπτες τιμωρούς.
Αλλά σήμερα;
Σήμερα, φέτος πάλι διαβάζω ότι μοιράζεται το στυλό τους Παναγιάς το ευλογημένο για να περάσετε στις εξετάσεις. Που σημαίνει μη διαβάσετε, μην κοπιάζετε μόνο να προσκυνάτε.
Και μετά, μου θυμώνουν όταν μιλάω για Χριστιανοταλιμπανισμό.
_____________________________________________________
Επειδή δεν το χωρά το μυαλό μου και δε θέλω να αδικήσω, το έψαξα.
Φέρνω απολογία για αντίστοιχο συμβάν του 2015 από το amen.gr
και την ανακοίνωση για το φετινό κρούσμα:
«Ο Ιερός Ναός Παναγίας
Αγίας Νάπας θα ψάλλει ειδική παράκληση για μαθητές και φοιτητές το Σάββατο 22
Απριλίου στις 7.00 μ.μ. Σε όλους θα δοθεί ευλογία-στυλό της Παναγίας για την
επιτυχία στις εξετάσεις».
Τι να πω; Βοήθειά μας!
Επίσης, για τον καρκίνο, αν είστε στη Μύκονο μεθαύριο Τετάρτη τις 20.00 στο Γρπάρειο ο https://www.facebook.com/Σύλλογος-Καρκινοπαθών-και-Φίλων-Στήριξης-Μυκόνου-Δύναμη-Ψυχής-1565111983726343/φέρνει το ντοκιμαντέρ ΒΥΖΙΑ των Ανιές Σκλάβου και Στέλιου Τατάκη, στο οποίο συμμετείχα και θα είμαι προσκαλεσμένη να μιλήσω. Σύλλογος Καρκινοπαθών και Φίλων Στήριξης Μυκόνου "Δύναμη Ψυχής"
Ιδέα-Έρευνα: Λιόπη Αμπατζή (Κοινωνική Ανθρωπολόγος, μέλος του Συλλόγου μας)
Σκηνοθεσία: Ανιές Σκλάβου – Στέλιος Τατάκης
Βυζιά... μεμέ, γυναικείο στήθος...
Στην ταινία ντοκιμαντέρ ΒΥΖΙΑ γυναίκες και άντρες μοιράζονται μαζί μας προσωπικές τους στιγμές, που αφορούν στο στήθος.
Μικρές ιστορίες που όλοι τις ζούμε καθημερινά αλλά δεν τις εκφράζουμε γιατί νιώθουμε άβολα να μιλάμε για αυτό.
Η μεγάλη ιστορία, ο καρκίνος του στήθους.
Μετά την προβολή θα μιλήσει η συγγραφέας Δάφνη Χρονοπούλου, για την σημασία του γυναικείου στήθους στην κοινωνική ταυτότητα της γυναίκας και τις συνέπειες της απώλειάς του.
Ακολουθει συζητηση με τους δημιουργούς.
Είσοδος ελεύθερη.
Υπό την αιγίδα του Δήμου Μυκόνου
Χορηγοί:
Γρυπάρειο Πολιτιστικό Κέντρο
Ξενοδοχείο «Άδωνις»
Σκηνοθεσία: Ανιές Σκλάβου – Στέλιος Τατάκης
Βυζιά... μεμέ, γυναικείο στήθος...
Στην ταινία ντοκιμαντέρ ΒΥΖΙΑ γυναίκες και άντρες μοιράζονται μαζί μας προσωπικές τους στιγμές, που αφορούν στο στήθος.
Μικρές ιστορίες που όλοι τις ζούμε καθημερινά αλλά δεν τις εκφράζουμε γιατί νιώθουμε άβολα να μιλάμε για αυτό.
Η μεγάλη ιστορία, ο καρκίνος του στήθους.
Μετά την προβολή θα μιλήσει η συγγραφέας Δάφνη Χρονοπούλου, για την σημασία του γυναικείου στήθους στην κοινωνική ταυτότητα της γυναίκας και τις συνέπειες της απώλειάς του.
Ακολουθει συζητηση με τους δημιουργούς.
Είσοδος ελεύθερη.
Υπό την αιγίδα του Δήμου Μυκόνου
Χορηγοί:
Γρυπάρειο Πολιτιστικό Κέντρο
Ξενοδοχείο «Άδωνις»
_______
________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.