Παρασκευή 3 Μαΐου 2019

Ναρκωτικές ανταποκρίσεις από την Πορτογαλία― Δικαίωμα στη Χαρά #HR19



'Μετά από 300 χρόνια Ιερά Εξέταση και 50 χρόνια Δικτατορία έχουμε μάθει να εκτιμούμε το σεβασμό της προσωπικής ελευθερίας' είπε ο καθηγητής Alexandre Quintanilha στην τελετή Έναρξης του Παγκόσμιου Συνεδρίου Μείωσης Της Βλάβης (από τον Πόλεμο Κατά των Ναρκωτικών). Σαν Ελληνίδα, φαντάζεστε νομίζω πόσο ισοπεδωμένη ένιωσα έχοντας συνηθίσει να χρησιμοποιούνται Τουρκοκρατία και δικτατορίες για να δικαιολογηθούν αμέλειες κι ατέλειες κι όχι ως αίτια ευαισθητοποίησης. Πολλά λέει αυτή η διαφορά για το πώς εξελιχθήκαμε ως κράτη και γιατί, ίσως, οι Πορτογάλοι με ίσο πληθυσμό και Οικονομική Κρίση όπως εμείς, είχαν το θάρρος να πάρουν γενναίες αποφάσεις στο θέμα των ναρκωτικών.
1998 ήταν όταν ο Πρωθυπουργός ανέθεσε στον Καθηγητή να καταστρώσει το σχέδιο της Αποποινικοποίησης και ένα χρόνο μετά ψηφίστηκε ο νόμος. Σήμερα, 20 χρόνια μετά, είναι εμφανέστατο ότι δε επήλθαν οι καταστροφές που προέβλεπαν οι κινδυνολόγοι ενώ αντίθετα δεν πεθαίνουν πλέον οι άνθρωποι από χρήση ναρκωτικών –άμεσα ή έμμεσα αφού στην Πορτογαλία έχει εξαλειφθεί το AIDS και ηΗπατίτιδα C (το πρώτο είναι στόχος παγκόσμιος για το 2030). Χειροπιαστοί μετρήσιμοι στόχοι ενώ αλλού ακόμα χρήστες καταδικάζονται σε θάνατο. Παγκοσμίως οι θάνατοι από χρήση αυξήθηκαν κατά 60% (το 2015 είχαμε 400.000 καταγεγραμμένους θανάτους- με έμφαση στο καταγεγραμμένους, αφού, ιδίως όπου ο νόμος κι η προκατάληψη κυριαρχούν, δεν έχουμε σωστή καταγραφή).
Όμως υπάρχει και  άλλη επιτυχία, το επίτευγμα της Χαράς: η ευτυχία στην Πορτογαλία αποποινικοποιήθηκε.

Δε λέμε ότι η κατανάλωση κάποιων ουσιών δεν ενέχει κινδύνους. Λέμε  πως κινδυνεύεις λιγότερο όταν γνωρίζεις. 
Πόσοι είναι οι νεκροί από μοτοσυκλέτες; Τις ποινικοποιήσαμε; Όχι, βάλαμε κανόνες, το κράνος. 
Νεκροί από αυτοκίνητο; Τα καταργήσαμε;
Νεκρές στη γέννα; Αρνιόμαστε να κάνουμε παιδιά;

Ο άνθρωπος το έχει στη φύση του να αγαπά την περιπέτεια. Μας δίνει χαρά. Τα πιο πολλά αθλήματα είναι επικίνδυνα. Παραδοσιακά πέθαιναν ή έχαναν μέλη οι έφιπποι στο ομαδικό κυνήγι αλεπούς, και στο κυνήγι πάπιας αλληλοπυροβολούνται κατά λάθος στην ομίχλη, αεροπλάνα πέφτουν, σκιέρ σπάνε χέρια πόδια, ψαράδες πνίγονται, δύτες 'μεθούν' απ' το βυθό και αποπροσανατολίζονται, ορειβάτες κατακρημνίζονται, εξερευνητές χάνονται σε χιόνια κι ερήμους, και σύντομα ίσως, στ' αστέρια.
Τι κάνουμε ως κοινωνία γι αυτό; Δενόμαστε στο κρεβάτι μας μην τύχει και κινδυνεύσουμε; Όχι, βέβαια. Αναγνωρίζοντας τη φύση μας, και τη χαρά που μας δίνουν πολλές επικίνδυνες ενασχολήσεις, μετράμε τον κίνδυνο και φτιάχνουμε κανόνες και οδηγίες.
Αυτό φέρνει η Αποποινικοποίηση: Νομιμοποίηση και ασφάλεια στη Χαρά. Με γνώση μόνο θα απενοχοποιηθεί η χρήση και θα πάρει τη θέση της ανάμεσα σε όσα μας ευχαριστούν και κάνουν τη ζωή μας άξια να τη ζούμε.
Δημοσίευσα χθες τη φωτογραφία μου με τον καθηγητή Alexandre Quintanilha, το βιολόγο που δεν είχε καμιά πείρα από ναρκωτικά όταν του ανέθεσε ο πρωθυπουργός να ηγηθεί στην κατάστρωση σχεδίου Αποποινικοποίησης. «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος», ρώτησα «που παράτησα τσάντες και σακάκι κι έτρεξα να τον προλάβω στα σκαλιά για να του εκφράσω την τεράστια ευγνωμοσύνη μου για όσα έχει κάνει για την κοινότητα των χρηστών;»
Τον ξέρετε; Εκτός ακτιβιστών που έβαλαν το like τους κανείς δεν τον γνωρίζει. Σε μια κοινωνία που αποθεώνει τους Ζούκεμπεργκ, τους Στηβ Τζομπς, ηθοποιούς, επιχειρηματίες και μοντέλα, λίγοι γνωρίζουν το άνθρωπο που, δίχως να παίρνει ναρκωτικά ο ίδιος, ετοίμασε το πορτογαλικό θαύμα. Αφιερώνω τη φωτογραφία σ' εσάς που έχετε απόψεις για την Αποποινικοποίηση, εσάς που κινδυνολογείτε, και σας συστήνω, για το καλό όλων μας ή να μη μιλάτε για ό,τι δεν ξέρετε ή να ερευνάτε λίγο πριν εκφέρετε απόψεις που επιδρούν στη ζωή των άλλων.
Στην Πορτογαλία, για ένα χρόνο πριν την Αποποινικοποίηση έστησαν ανοιχτές συζητήσεις σε κάθε γειτονιά. Νοίκιαζαν αίθουσες, μικρά σινεμά, και συζητούσαν ώσπου το θέμα απενοχοποιήθηκε. Σ' εμάς που δεν υπάρχει ούτε το θάρρος ούτε η βούληση ίσως είναι πιο δύσκολο αλλά, τουλάχιστον, ας προσπαθήσουμε να μετρήσουμε την απόλαυση και τους κινδύνους κι ο καθένας μας ας σεβαστεί με υπευθυνότητα τη Χαρά του πλησίον.




 AndreyYarovoi, ένας ακτιβιστής στη φυλακή επειδή περνώντας σύνορα είχε 
πάνω του τη συνταγογραφημένη Βουπρενορφίνη του. 






Ο οικοδεσπότης :Rui Miguel Coimbra Morais του CASO, Πορτογαλία


Οργανώνονταν το δικό μας χώρο της EuroNPUD με θέμα τη Ναλοξόνη.  
Sergio, Mauro, Χρήστος


Χρήστος, Mat, Mauro

 Rui SalvadorRui Miguel Coimbra Morais Sérgio Rodrigues με τον Miguel Velazketh του γαλλικού ASUD











Ο Ρουμάνος Valentin (από Βρετανία πλέον)
 κι ο Γάλλος Fabrice Olivet του A.S.U.D.



#HR19  μπιενάλε για τη Μείωση Της Βλάβης στο Πόρτο.
Mείωση της βλάβης από τον Πόλεμο Κατά Των Ναρκωτικών.
Είμαστε οι επιζώντες από 90+ κράτη. 
Κάποιοι από τόπους όπου η απόλαυση τιμωρείται κ η ασθένεια της εξάρτησης αντιμετωπίζεται ως Θεία Δίκη κι έγκλημα
κι άλλοι από τόπους σαν τον Καναδά, την Ολλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, όπου το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης είναι σεβαστό μολονότι ακόμα δεν έχουν σβήσει οι ουλές των ετών της Ναρκοαπαγόρευσης. Ανάμεσα είμαστε όλοι οι υπόλοιποι.
Ο αγώνας μας είναι εξαντλητικός: τη στιγμή που άνθρωποι πεθαίνουν και φυλακίζονται σε ένα παρανοϊκό ανθρωποκυνηγητό
λέω τα ίδια τα αυτονόητα ξανά και ξανά μήπως και καταλάβουν νομοθέτες και ψηφοφόροι ότι στα ανθρώπινα δικαιώματα δε χωρά το «αλλά», και απαντώ σε κάθε χιλιοαπαντημένη προκατασκευασμένη «'Αποψη» βγαλμένη από την πολυετή προπαγάνδα του Πολέμου.
Εμείς εδώ μάθαμε πολλά για να οργανωθούμε στα μυαλά 
και τις οργανώσεις μας.
Με τους δικούς μας θα τα μοιραστούμε και θα σχεδιάσουμε τα επόμενα.βήματα.
Εσείς;
Μακάρι να δείχνατε σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων. 
Για ένα καλύτερο κόσμο.


Στο σπίτι της EuroNPUD

Κυνηγήστε τον ιό, όχι τους ανθρώπους. 
Υποστήριξη, όχι τιμωρία



Ο αγώνας για υη Μείωση της Βλάβης είναι αγώνας για κοινωνική Δικαιοσύνη

Η άρνηση φαρμάκου είναι βασανιστήριο.
Διακήρυξη ανθρώπινων δικαιωμάτων, άρθρο 5:
κανείς δε θα υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σκληρή απάνθρωπη θεραπεία ή τιμωρία.






_______________________________________________

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.