Σήμερα 17 Μαΐου η υπόθεση του Ζακ αποτελεί την κεντρική υπόθεση που θα αναδείξουν τα τμήματα της Διεθνούς Αμνηστίας σε όλο τον κόσμο, στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Ομοφοβίας και της Τρανσοφοβίας με υλικό που δημιουργήθηκε ειδικά για την συγκεκριμένη μέρα.
👏 Για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας και της Τρανσφοβίας, η μητέρα του Ζακ, Ελένη Κωστοπούλου, έγραψε και μας έδωσε ένα κείμενο στο πλαίσιο της παγκόσμιας εκστρατείας της Διεθνούς Αμνηστίας.
👩 Η Ελένη είναι μητέρα τριών γιών, που δούλεψε σχεδόν σε όλη τη ζωή της ως δασκάλα. Δίδαξε στα παιδιά της να είναι ευγενικά, να δείχνουν σεβασμό και να σκέφτονται τους άλλους ανθρώπους. Πιστεύει ότι η αγάπη και η ελευθερία επιλογής αποτελούν υπέρτατες αξίες.
❤️ Ευχαριστούμε θερμά την Ελένη, και την οικογένεια του Ζακ, για αυτή τη συγκλονιστική καταγραφή συναισθημάτων, και του αγώνα που δίνουν. Για αυτή την πανέμορφη ζωγραφιά του ποιος ήταν ο Ζακ, που μας γεμίζει δύναμη και σθένος, για να συνεχίσουμε τον αγώνα με αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης για τον θάνατό του, μέχρι το τέλος.
🗜 Το κείμενο δημοσιεύεται σήμερα στην Ελλάδα στη HuffPost Greece, και μπορείτε να δείτε και το αγγλικό στη HuffPost εδώ: https://bit.ly/2JLY1xM
✍️ Υπογράψτε την έκκληση της εκστρατείας: https://www.amnesty.gr/…/21847/dikaiosyni-gia-ton-zak-zackie
Η Μητέρα
#Justice4ZakZackie
Τα δύο άτομα που ξυλοκόπησαν τον γιο μου μέχρι θανάτου είναι ελεύθερα. Είναι στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους, συνεχίζουν με τις ζωές τους. Όσο για μένα και την οικογένειά μου, πηγαίνουμε σε έναν τάφο για να είμαστε κοντά στον γιο μας, μιλάμε μαζί του στα όνειρά μας.
Τα δύο άτομα που ξυλοκόπησαν τον γιο μου μέχρι θανάτου είναι ελεύθερα. Είναι στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους, συνεχίζουν με τις ζωές τους. Όσο για μένα και την οικογένειά μου, πηγαίνουμε σε έναν τάφο για να είμαστε κοντά στον γιο μας, μιλάμε μαζί του στα όνειρά μας.
Ο Ζακ Κωστόπουλος, queer ακτιβιστής, drag καλλιτέχνης και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Ελλάδα, χτυπήθηκε βίαια από δύο άνδρες μετά την είσοδό του σε κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας πέρσι. Μετά την επίθεση, ένα βίντεο έδειχνε την αστυνομία να επιχειρεί βίαια να συλλάβει τον Ζακ ενώ πέθαινε πεσμένος στο έδαφος. Σύμφωνα με την εγκληματολογική έκθεση, ο Ζακ πέθανε από τα πολλαπλά τραύματα που υπέστη.
Ο τραγικός θάνατος του Ζακ καταρράκωσε την οικογένειά του, τους φίλους και τις φίλες του και την ευρύτερη κοινότητα ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Σε μια συγκινητική αφήγηση, η μητέρα του, Ελένη Κωστοπούλου, αποκαλύπτει πώς αντιμετωπίζει το θάνατο του Ζακ και γιατί είναι αποφασισμένη να επιδιώξει την απόδοση δικαιοσύνης για τον γιο της.
Η Ελένη είναι μητέρα τριών γιών, που δούλεψε σχεδόν σε όλη τη ζωή της ως δασκάλα. Δίδαξε στα παιδιά της να είναι ευγενικά, να δείχνουν σεβασμό και να σκέφτονται τους άλλους ανθρώπους. Πιστεύει ότι η αγάπη και η ελευθερία επιλογής αποτελούν υπέρτατες αξίες. Η Ελένη είναι η μητέρα του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου:
Ο Ζακ ήταν ο πρωτότοκός μου. Ήταν ένα λαμπρό γλυκό μικρό αγόρι που φώτιζε τη ζωή μου σαν ένα τεράστιο αστέρι. Τον έλουζα με την αγάπη και τη φροντίδα μου. Συνήθιζε να κρατά το αγαπημένο του λούτρινο ζωάκι, τον πίθηκό του, και πάντα να χαμογελά.Καθώς μεγάλωνε, μπορούσα να δω καθαρά πόσο ευγενικός και συμπονετικός ήταν. Ποτέ δεν τον άκουσα να λέει κακή λέξη σε κανέναν, και καταλάβαινε τα συναισθήματα των ανθρώπων και τους συμπονούσε.Στην πέμπτη τάξη, ο δάσκαλός του μου είπε ότι ο Ζακ ήταν ο μοναδικός μαθητής που έκανε παρέα με ένα ξένο αγόρι που είχε έρθει στην τάξη. Ανέπτυξε μια καλλιτεχνική πλευρά, αγαπούσε τον χορό και άκουγα συχνά την τραγουδιστή φωνή και τα χορευτικά του βήματα στο δάπεδο του υπνοδωματίου.
Έπειτα, ενηλικιώθηκε και άρχισαν οι μάχες του. Ο Ζακ ήταν περήφανος για το ποιος ήταν, αλλά σύμφωνα με τα πρότυπα κάποιων ανθρώπων, έβγαινε έξω από τις νόρμες. Κλήθηκε να αντιμετωπίσει την απόρριψη, τη βία και τις προκαταλήψεις λόγω των επιλογών του. Αλλά αποφάσισε να αντισταθεί, να υπερασπιστεί όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους. Άκουγε τις ιστορίες τους, τους ενθάρρυνε, τους βοηθούσε και διαδήλωνε μαζί τους.
Ο Ζακ ήταν ένας γενναιόδωρος, ανιδιοτελής άνθρωπος. Μοιραζόταν ό, τι είχε με τους άλλους, δεν απογοήτευε ποτέ κανέναν, ήταν εκεί όταν τον χρειάζονταν. Ανακοίνωσε στον κόσμο ότι ήταν οροθετικός, εκθέτοντας τον εαυτό του με σκοπό να βοηθήσει άλλους και άλλες που είχαν το ίδιο πρόβλημα. Ήθελε όλοι να γνωρίζουν και να εκπαιδεύονται, να τους προσφέρει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Ο πατέρας του Ζακ συχνά του έλεγε: «Δεν πρόκειται να αλλάξεις τον κόσμο». Αλλά είμαι σίγουρη ότι ο Ζακ πίστευε ότι θα μπορούσε να το κάνει - ή τουλάχιστον να προσπαθήσει. Το χρωστούσε στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του.
Στη συνέχεια, δεχτήκαμε μια κλήση στη μέση της νύχτας. Μια κλήση που έκανε τον κόσμο μου να καταρρεύσει και να διαλυθεί. Ο Ζακ ήταν νεκρός. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν θα το δεχόμουν. Ήταν αδύνατο. Ήταν φρικτό. Οι ειδήσεις άρχισαν να περιγράφουν μια υποτιθέμενη ληστεία, εθισμό στα ναρκωτικά, μια ανάγκη για κλοπή, έναν διαφορετικό άνθρωπο. Και έπειτα εικόνες βίας, μίσους, σκοτωμού, δολοφονίας.
Μέρα με τη μέρα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η αστυνομία απεικόνιζαν τον Ζακ ως κάτι που δεν ήταν. Ήταν εύκολο να το κάνουν, ήταν προς όφελός τους, ήταν κάλυψη για τις πράξεις τους. Αρνήθηκα να πιστέψω οτιδήποτε από αυτά. Γνώριζα τον γιο μου. Ποτέ δεν είχε βλάψει κανέναν. Γνωρίζω επίσης ότι η αλήθεια δεν τρέχει ποτέ, απλώς περπατάει. Στο τέλος, όλα τα ψέματα και οι ψευδείς κατηγορίες τους διαλύθηκαν. Όλος ο κόσμος είδε ποιος ήταν ο Ζακ - μέσω των πράξεών του, των γραπτών του, των εικόνων του, των παραστάσεων του.
Στο μεταξύ, συγκλονίστηκα από την υποστήριξη χιλιάδων ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη για να ζητήσουν δικαιοσύνη για τον Ζακ. Έμεινα έκπληκτη από τον αριθμό των ατόμων που τον είχαν γνωρίσει, τον είχαν αγαπήσει και τους είχε αγγίξει η προσωπικότητά του. Συγκινήθηκα από την αγάπη και τον σεβασμό τους γι’ αυτόν, καθώς μοιράζονταν ιστορίες για το πώς τον συνάντησαν ή για όσα είχε κάνει για αυτούς.
Τα δύο άτομα που ξυλοκόπησαν τον γιο μου μέχρι θανάτου είναι ελεύθερα. Είναι στο σπίτι τους με τις οικογένειές τους, τρώνε μαζί, γελούν, συνεχίζουν με τις ζωές τους. Οι αστυνομικοί που είναι ύποπτοι για συμμετοχή στη δολοφονία του Ζακ είναι επίσης ελεύθεροι. Το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων τους έχει επιβάλει κυρώσεις που δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί.
Όσο για μένα και την οικογένειά μου, πηγαίνουμε σε έναν τάφο για να είμαστε κοντά στον γιο μας, μιλάμε μαζί του στα όνειρά μας... πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε και να διαχειριστούμε αυτή την τεράστια απώλεια.
Τώρα η οικογένειά μου περιμένει τη δικαιοσύνη, την εξιλέωση. Είναι καθήκον μας, ως οικογένεια του Ζακ, να συνεχίσουμε τον αγώνα, να διασφαλίσουμε ότι κάθε ανθρώπινη ζωή θα εκτιμάται και θα αντιμετωπίζεται με σεβασμό, και ότι όλοι θα πληρώνουν για τα λάθη τους, για όσα έκαναν και όσα δεν έκαναν.
Υπάρχει μια εικόνα του Ζακ με ανοιχτά χέρια και ένα σύμβολο μπροστά στο στήθος του που γράφει «δωρεάν αγκαλιές». Αυτός ήταν ο Ζακ. Είχε μια μεγάλη καρδιά, μια μεγάλη αγκαλιά που τους χωρούσε όλους/ες και όλα.
Ο Συγκάτοικος
Ilias Parvus Princeps Gkionis
#ΑντιοΖαχαρίαΜας
Σε είχα ακούσει χρόνια πριν όσο ήμουν στην Καλαμάτα.... Και σαν Ζακ αλλά και σαν Zackie Oh...
Ενεργός ακτιβιστής χρόνια στο κίνημα, καλλιτέχνης, αρθρογράφος, ηθοποιός και Ντραγκ περφορμερ...
Όταν ήρθα στην Αθήνα για πρώτη φορά σε ανά από τα πάρτυ σε είδα στην σκηνή ήσουν η Zackie τόσο δυναμική, σκληρή, γοητευτική με τσαγανό και πυγμή, ήρθα να σου πω πόσο σε θαυμάζω και ντραπηκες σαν μικρό παιδάκι τα είπαμε λίγο και μετά έφυγες...
Ένα βράδυ εκεί που καθόμουν μέσα στην απελπισία μου και χαζευα δέχτηκα ένα μήνυμα...
'' Hello αγάπη τι κάνεις? Έχεις βρει που να μεινεις?? Αν όχι, έχω εγώ χώρο στο σπίτι αλλά και εγώ θέλω να φύγω, οπότε αν θες έλα να μεινεις εδώ για την ώρα και μετά το βλέπουμε και μαζί, αν τα πάμε καλά στην συγκατοίκηση, να βρούμε μαζί ένα νέο σπίτι... Και εννοώ με δωμάτιο δικό σου, δεν θα είμαστε στριμωχτα, είναι μεγάλο το σπίτι.. Έλα όποτε θες και τώρα αν είναι... ''
Δεν με ήξερες καν και αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που μου είπες...
Ήρθα στο σπίτι άνοιξε η πόρτα και σε είδα... Ένα απλό αγόρι, τόσο ντροπαλό που ούτε καν με κοιτούσες, φορούσες ένα τζιν και ένα κοντομάνικο.. Κοιτάζοντας το πάτωμα και εγώ τα τέλεια γυαλιστερά σγουρά μαλλιά σου...
Πετάχτηκε και ο Σνούπι όλο χαρά και ναζί...
Κάτσαμε τα είπαμε κάναμε ένα τσιγάρο, μου έδειξες το δωμάτιο μου και το σπίτι και με άφησες να ηρεμήσω...
Από τότε ξεκίνησε το ταξίδι μας, μαζί στα δύσκολα μαζί και στα εύκολα...
Μετακόμιση στην μετακόμιση...
Ποτά, ξενύχτια, σόου... Ήσουν για μένα μάνα, πατέρας, αδελφή....
Πάντα μου έλεγες να προσέχω γιατί ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται και ξέρεις εσύ τόσα χρόνια στο κουρμπέτι...
Ένιωθες ασφάλεια στην πλατεία Αμερικής γιατί με τόσους πρόσφυγες και αλλοδαπούς στην γειτονιά να έχουν πάντα το νου τους, ήταν πάντα ασφάλεια για σένα.. Και είχες δίκιο το ίδιο ήταν και για μένα αργότερα...
Στα πρώτα μου γενέθλια στην Αθήνα έγινες η Drag mama μου με παρουσίασες στο κοινό όλο χαρά και καμάρι και έτσι έγινα η κόρη σου ή GingerEla...
Αλλοτε αντιστρεφονταν οι ρολόι και ήμουν εγώ ή μάνα και εσύ ή κόρη και πάλι ξανά...
Πάντα είχες λίγα ρούχα γιατί προτιμούσες να ψωνίζεις για την Zackie Oh ρούχα και καλλυντικά πάρα για τον Ζαχαρία...
Ετσι σε φώναζα κάποιες φορές και δεν σου άρεσε αλλα ήταν τόσο όμορφο το Ζαχαρίας...
Σε παρακαλούσα να βάζεις τα ρούχα μου που είχα τόσα και εσύ πάνταε ρωτούσες πριν βάλεις το οτιδήποτε, πότε δεν ακουμπούσες ούτε το ποτήρι μου αν δεν με ρωτούσες πρώτα...
Όταν δεν ήμουν καλά μου έλεγες αστεία και χαβαλεδιαζαμε για να μου φτιάξεις το κέφι και πάντα το κατάφερνες...
Έφυγες πολύ άδικα γαμωτο...
Όλα αυτά τα χρόνια παλευες με θεούς και δαίμονες...
Τελευταία τα είχες καταφέρει γαμωτο και αυτό είναι ακόμα πιο άδικο...
Έκανες νέα αρχή, προσεχές τις εξετάσεις σου, και είχες αρχίσει να μπαίνεις σε μια ρουτίνα...
Έφυγες άδικα αλλά ακόμα και με το θανατο σου έκανες ακόμα ένα καλό...
Και όπως πάντα έλεγες... Ο θάνατος σου θα μείνει στην ιστορία... Έγινε σκάνδαλο και όχι απλά ένας θανάτουλης... Έτσι έλεγες πάντα θα φύγεις με θεαματική έξοδο...
Ετσι και έκανες...
Δικαιοσύνη θα αποδώθει να είσαι σίγουρος...
Γλέντα τους νέους σου φίλους όπου κι αν εισαι και θα τα ξαναπούμε....
Φιλιά αγάπη....
Σε είχα ακούσει χρόνια πριν όσο ήμουν στην Καλαμάτα.... Και σαν Ζακ αλλά και σαν Zackie Oh...
Ενεργός ακτιβιστής χρόνια στο κίνημα, καλλιτέχνης, αρθρογράφος, ηθοποιός και Ντραγκ περφορμερ...
Όταν ήρθα στην Αθήνα για πρώτη φορά σε ανά από τα πάρτυ σε είδα στην σκηνή ήσουν η Zackie τόσο δυναμική, σκληρή, γοητευτική με τσαγανό και πυγμή, ήρθα να σου πω πόσο σε θαυμάζω και ντραπηκες σαν μικρό παιδάκι τα είπαμε λίγο και μετά έφυγες...
Ένα βράδυ εκεί που καθόμουν μέσα στην απελπισία μου και χαζευα δέχτηκα ένα μήνυμα...
'' Hello αγάπη τι κάνεις? Έχεις βρει που να μεινεις?? Αν όχι, έχω εγώ χώρο στο σπίτι αλλά και εγώ θέλω να φύγω, οπότε αν θες έλα να μεινεις εδώ για την ώρα και μετά το βλέπουμε και μαζί, αν τα πάμε καλά στην συγκατοίκηση, να βρούμε μαζί ένα νέο σπίτι... Και εννοώ με δωμάτιο δικό σου, δεν θα είμαστε στριμωχτα, είναι μεγάλο το σπίτι.. Έλα όποτε θες και τώρα αν είναι... ''
Δεν με ήξερες καν και αυτά ήταν τα πρώτα λόγια που μου είπες...
Ήρθα στο σπίτι άνοιξε η πόρτα και σε είδα... Ένα απλό αγόρι, τόσο ντροπαλό που ούτε καν με κοιτούσες, φορούσες ένα τζιν και ένα κοντομάνικο.. Κοιτάζοντας το πάτωμα και εγώ τα τέλεια γυαλιστερά σγουρά μαλλιά σου...
Πετάχτηκε και ο Σνούπι όλο χαρά και ναζί...
Κάτσαμε τα είπαμε κάναμε ένα τσιγάρο, μου έδειξες το δωμάτιο μου και το σπίτι και με άφησες να ηρεμήσω...
Από τότε ξεκίνησε το ταξίδι μας, μαζί στα δύσκολα μαζί και στα εύκολα...
Μετακόμιση στην μετακόμιση...
Ποτά, ξενύχτια, σόου... Ήσουν για μένα μάνα, πατέρας, αδελφή....
Πάντα μου έλεγες να προσέχω γιατί ο κόσμος δεν είναι όπως φαίνεται και ξέρεις εσύ τόσα χρόνια στο κουρμπέτι...
Ένιωθες ασφάλεια στην πλατεία Αμερικής γιατί με τόσους πρόσφυγες και αλλοδαπούς στην γειτονιά να έχουν πάντα το νου τους, ήταν πάντα ασφάλεια για σένα.. Και είχες δίκιο το ίδιο ήταν και για μένα αργότερα...
Στα πρώτα μου γενέθλια στην Αθήνα έγινες η Drag mama μου με παρουσίασες στο κοινό όλο χαρά και καμάρι και έτσι έγινα η κόρη σου ή GingerEla...
Αλλοτε αντιστρεφονταν οι ρολόι και ήμουν εγώ ή μάνα και εσύ ή κόρη και πάλι ξανά...
Πάντα είχες λίγα ρούχα γιατί προτιμούσες να ψωνίζεις για την Zackie Oh ρούχα και καλλυντικά πάρα για τον Ζαχαρία...
Ετσι σε φώναζα κάποιες φορές και δεν σου άρεσε αλλα ήταν τόσο όμορφο το Ζαχαρίας...
Σε παρακαλούσα να βάζεις τα ρούχα μου που είχα τόσα και εσύ πάνταε ρωτούσες πριν βάλεις το οτιδήποτε, πότε δεν ακουμπούσες ούτε το ποτήρι μου αν δεν με ρωτούσες πρώτα...
Όταν δεν ήμουν καλά μου έλεγες αστεία και χαβαλεδιαζαμε για να μου φτιάξεις το κέφι και πάντα το κατάφερνες...
Έφυγες πολύ άδικα γαμωτο...
Όλα αυτά τα χρόνια παλευες με θεούς και δαίμονες...
Τελευταία τα είχες καταφέρει γαμωτο και αυτό είναι ακόμα πιο άδικο...
Έκανες νέα αρχή, προσεχές τις εξετάσεις σου, και είχες αρχίσει να μπαίνεις σε μια ρουτίνα...
Έφυγες άδικα αλλά ακόμα και με το θανατο σου έκανες ακόμα ένα καλό...
Και όπως πάντα έλεγες... Ο θάνατος σου θα μείνει στην ιστορία... Έγινε σκάνδαλο και όχι απλά ένας θανάτουλης... Έτσι έλεγες πάντα θα φύγεις με θεαματική έξοδο...
Ετσι και έκανες...
Δικαιοσύνη θα αποδώθει να είσαι σίγουρος...
Γλέντα τους νέους σου φίλους όπου κι αν εισαι και θα τα ξαναπούμε....
Φιλιά αγάπη....
Paola Revenioti
Κανεις δεν πιστεύει ότι ο δολοφονημένος Ζακ κρατούσε μαχαίρι μέρα μεσημέρι και ποσο μάλλον ένα πρόσωπο σαν και αυτόν για να ληστέψει ένα κοσμηματοπωλείο μέσα σε τόσο κόσμο
Οτι και να ισχυρίζεστε είστε ψεύτες και θέλετε να κουκουλώσετε το έγκλημα
Κυρία Τατιάνα πού είδατε πως εισέβαλε σε κοσμηματοπωλείο οπλισμένος με μαχαίρι; Σας το πε ο ιδιοκτήτης που πήγε στο περίπτερο για εφημερίδα;
Eγώ όταν έκανα ευθανασία στο γάτο μου ήμουν άρρωστη 3 μέρες,ο άλλος σκότωσε το Ζακ κι αμέσως έδωσε συνέντευξη στα κανάλια.
Θα μας φάνε οι κτηνάνθρωποι,καμία τύχη δεν έχουμε.
Θα μας φάνε οι κτηνάνθρωποι,καμία τύχη δεν έχουμε.
Daphne Chronopoulou
πρεζάκια, πούστηδες, οροθετικοί και κάθε είδους ασθενείς, διαφορετικοί κι αλλιώτικοι που οι κύριοι που κλωτσούν πτώματα μάς θέλουν στον Καιάδα και στήνουν το χιτλερικό αφήγημα ότι εμείς κυριαρχούμε γι αυτό πάει η ζωή χάλια στο χωριό τους.
πρεζάκια, πούστηδες, οροθετικοί και κάθε είδους ασθενείς, διαφορετικοί κι αλλιώτικοι που οι κύριοι που κλωτσούν πτώματα μάς θέλουν στον Καιάδα και στήνουν το χιτλερικό αφήγημα ότι εμείς κυριαρχούμε γι αυτό πάει η ζωή χάλια στο χωριό τους.
______________________________
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Ζακ Κωστόπουλος rip ― αλλά όχι, όχι ατιμώρητα: http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2018/09/rip.html#axzz5RkOn63aA
Και επειδή πολλά έγιναν παρουσία της ομάδας ΔΙΑΣ θυμίζω κι αυτό:
Ποιον προστατεύουν ΜΑΤ και ΔΙΑΣ; Όχι εσάς κι εμένα πάντως...
http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/02/blog-post_4.html
http://daphnechronopoulou.blogspot.com/2016/02/blog-post_4.html
@justice4zak
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.