Δελφίνια στη Δήλο και στον Αρμενιστή, το Φάρο της Μυκόνου.
Δεν ήθελαν πολύ, μια ανάσα. Λίγο χώρο τους δώσαμε κι άρχισαν τα παιχνίδια κοντά στις ακτές.
Άραγε αυτή η ομορφιά θα μας διδάξει κάτι ή θα τα δούμε κατακρεουργημένα όταν θα ξαναπλωθούμε στη Φύση και ο επεκτατισμός μας θα εφευρίσκει κινδύνους για να ερημώσει πάλι το τοπίο ώστε να νιώσουμε άνετα;
Άραγε υπάρχει ελπίδα να διδαχθούμε από αυτό που ζήσαμε;
Της Annouso Toli τα videos και την ευχαριστώ:
Καλό Μήνα σε όλους!
Τα δελφίνια και τα άλλα ζώα της θάλασσας, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις τελευταίες ημέρες έντονης απουσίας του ανθρώπου.
Αντίθετα με τον άνθρωπο που θεωρεί ότι όλα ανήκουν σε αυτόν, πιστεύουμε ότι τα θαλάσσια είδη θα μας δεχθούν και πάλι στις θάλασσες, αρκεί μόνο να επιλέξουμε να δείξουμε σεβασμό στους «θαλάσσιους συγκατοίκους» μας και την πραγματική πρόθεση να ΣΥΝυπάρξουμε μαζί τους!
Τα δελφίνια και τα άλλα ζώα της θάλασσας, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις τελευταίες ημέρες έντονης απουσίας του ανθρώπου.
Αντίθετα με τον άνθρωπο που θεωρεί ότι όλα ανήκουν σε αυτόν, πιστεύουμε ότι τα θαλάσσια είδη θα μας δεχθούν και πάλι στις θάλασσες, αρκεί μόνο να επιλέξουμε να δείξουμε σεβασμό στους «θαλάσσιους συγκατοίκους» μας και την πραγματική πρόθεση να ΣΥΝυπάρξουμε μαζί τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.