Δελφίνια στη Δήλο και στον Αρμενιστή, το Φάρο της Μυκόνου.
Δεν ήθελαν πολύ, μια ανάσα. Λίγο χώρο τους δώσαμε κι άρχισαν τα παιχνίδια κοντά στις ακτές.
Άραγε αυτή η ομορφιά θα μας διδάξει κάτι ή θα τα δούμε κατακρεουργημένα όταν θα ξαναπλωθούμε στη Φύση και ο επεκτατισμός μας θα εφευρίσκει κινδύνους για να ερημώσει πάλι το τοπίο ώστε να νιώσουμε άνετα;
Άραγε υπάρχει ελπίδα να διδαχθούμε από αυτό που ζήσαμε;
Της Annouso Toli τα videos και την ευχαριστώ:
Καλό Μήνα σε όλους!
Τα δελφίνια και τα άλλα ζώα της θάλασσας, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις τελευταίες ημέρες έντονης απουσίας του ανθρώπου.
Αντίθετα με τον άνθρωπο που θεωρεί ότι όλα ανήκουν σε αυτόν, πιστεύουμε ότι τα θαλάσσια είδη θα μας δεχθούν και πάλι στις θάλασσες, αρκεί μόνο να επιλέξουμε να δείξουμε σεβασμό στους «θαλάσσιους συγκατοίκους» μας και την πραγματική πρόθεση να ΣΥΝυπάρξουμε μαζί τους!
Τα δελφίνια και τα άλλα ζώα της θάλασσας, συνεχίζουν να απολαμβάνουν τις τελευταίες ημέρες έντονης απουσίας του ανθρώπου.
Αντίθετα με τον άνθρωπο που θεωρεί ότι όλα ανήκουν σε αυτόν, πιστεύουμε ότι τα θαλάσσια είδη θα μας δεχθούν και πάλι στις θάλασσες, αρκεί μόνο να επιλέξουμε να δείξουμε σεβασμό στους «θαλάσσιους συγκατοίκους» μας και την πραγματική πρόθεση να ΣΥΝυπάρξουμε μαζί τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου