Παντρεύτηκα στη Μύκονο, χειμώνα με βροχή στο εκκλησάκι του σπιτιού μας. Κουμπάρος ο ψάλτης, οι λαμπάδες δώρο του Παπα-Γιώρη και καλεσμένη η γάτα μας, παρούσα στο χορό του Ησαΐα.
Το βράδυ φάγαμε οι δυό μας στου Καμπάνη και από εκεί τηλεφώνησα να το ανακοινώσω στους γονείς μου. Κινητά δεν υπήρχαν και τα περίπτερα είχαν κλείσει. Μιλούσα συνθηματικά, μην ακουστώ κι αρχίσουν πανηγύρια γάμου στο μικρό σχεδόν άδειο μπαράκι.
Από τότε πολλά, αμέτρητα, τα βράδια τα μεθύσια τα ξενύχτια και τα αστεία στο Lotus κι ο Γιώργος πάντα παρών πίσω απ’ το μπαρ να κουβεντιάζει σκουπίζοντας ποτήρια με την πετσέτα όπως έκαναν πάντα στα παλιά μπαρ που δε καταδέχονταν να σε σερβίρουν σε ποτήρι με δαχτυλιά ή θαμπώματα.
Άμα δεν του άρεσε ο πελάτης, ή αν παραήταν μεθυσμένος κι ενοχλητικός, φίλος ή όχι, δεν τον σέρβιρε.
―Να σου δώσω ένα πενηντάρι να πας να πιείς αλλού.
―Γιατί ρε Γιώργο με διώχνεις, κλαψούριζε ένας μπεκρής.
―Φύγε σου λέω μαλάκα, επέμενε ο Καμπάνης.
―Γιατί μιλάς έτσι; Εγώ γιατί δε σε είπα μαλάκα;
―Εγώ δεν είμαι, απαντούσε ο Γιώργος, πάντα ετοιμόλογος.
Αξέχαστος σαν τα χρόνια μας.
Καλό ταξίδι Γιώργο
και, θυμήσου, όπως το λεγες:
πρωί-πρωί πάντα στην τσάντα τα μπουκάλια. Μη μάς πουν και αλκοολικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.