«Ντρέπομαι για τη ζούγκλα που κατάντησε η κοινωνία μας» διαβάζω συχνά να αναφωνούν ευαίσθητες υπάρξεις όποτε κυκλοφορεί είδηση παιδοφιλίας. Σαν πιο πολύ να νοιάζονται να διαχωρίσουν τη θέση τους, να δηλώσουν (ακίνδυνες κι αποδεκτές) απόψεις κι όχι να ασχοληθούν πραγματικά.
Διότι, οk, όσο αμαθείς κι αν είστε, όσο κι αν γεννηθήκατε χθες, δε γίνεται να μη γνωρίζατε ώσπου να μαθευτεί η εκπόρνευση του παιδιού στα Πετράλωνα.
'Κατάντησε;" σας απαντώ.
Επειδή τα μαθαίνουμε;
Πάντα έτσι ήταν και πολύ χειρότερα. Τα ορφανοτροφεία με τα «μπάσταρδα» τα «εκτός γάμου» πεταμένα, η εκμετάλλευση παιδικής εργασίας και η ανοχή της αιμομιξίας ήταν κανόνας.
Ξεχάσαμε που πάντρευαν ανήλικες κοπέλες με το βιαστή τους;
Ξεχάσαμε που το ταμπού της ομοφυλοφιλίας ήταν τόσο βαρύ που το βιασμένο αγόρι φοβόταν τη ρετσινιά και δε μιλούσε;
Ξεχάσαμε το σεντόνι της νύχτας γάμου; Την υποχρέωση της παρθενίας που ανάγκαζε αμέτρητες γυναίκες να πληρώνουν για «παρθενορραφή»;
Μη θρηνείτε λοιπόν επειδή τα μάθατε. Να ανησυχείτε όταν δεν τα ακούτε.
Καλύτερα είμαστε.
Δεν είπα καλά (μην αρχίσετε τα κατ’ αποκοπήν), είπα «καλύτερα».
Τουλάχιστον τα συζητάμε. Κι όταν αρχίζεις να μιλάς, αρχίζουν να ξεπροβάλουν λύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.