Καταραμένη!

                

                Πιστεύετε στις κατάρες; Τη γκαντεμιά;

Ναι, ναι, ούτε κι εγώ.. Ακούστε λοιπόν και πείτε μου.

        Είχαμε ένα συνέδριο στην Αθήνα που κάθε χρόνο κάπου γίνεται και το είχαμε τιμή και έγνοια να το φροντίσουμε που θα γινόταν στον τόπο μας. Σκοτώθηκε να προετοιμάζει ο συνεργάτης μου, ήρθα κι εγώ απ’ τη Μύκονο στην Αθήνα εγκαίρως κι όλα καλά -παρά την αφραγκία και το να βάζουμε (ως συνήθως) από δικά μας για τα ακτιβιστικά.

Έρχομαι λοιπόν και πρώτη μέρα κολλάω ένα φρικτό ιό με βήχα-πονοκέφαλο-πυρετό, της κατηγορίας «δεν είναι covid, έκανα τεστ κι είμαι εμβολιασμένη». Ανησύχησε ο συνεργάτης μου και τον διαβεβαίωνα πως δε θα τον άφηνα ακόμα κι αν με πήγαιναν στο φέρετρο. Και… σχεδόν έτσι έγινε.

Φεύγοντας από το διαμέρισμά μου στην Αθήνα το πρώτο πρωί άκουσα κάποιον να φωνάζει ‘ΔΕΗΗΗΗ’. Δεν έδωσα σημασία παρότι κάτι υποψιάστηκα όταν ξαφνικά έσβησαν τα φώτα καθώς κλείδωνα την εξώπορτα. 

Είχα πυρετό, μα έφτασα στο συνεδριακό χώρο με μικρή καθυστέρηση. Κι όλα καλά. Για λίγο.

Μέχρι το μεσημέρι- 2^η γκαντεμιά, ο συνεργάτης μου που είχε σκοτωθεί να οργανώνει, έπεσε ετοιμοθάνατος με πέτρα στο νεφρό. Τι πέτρα- κοτρόνα δηλαδή.

Ευτυχώς μου είχαν δωμάτιο στο ξενοδοχείο  (σας το ‘χω πει πως είμαι η εκλεγμένη Πρόεδρος των Ευρωπαίων πρεζάκηδων- κι ως επικεφαλής όλων των οργανώσεων χρηστών είχα δωμάτιο να ξεκουράζομαι, το οποίο σκόπευα να χρησιμοποιήσουμε με τον εδώ Επικεφαλής του Δικτύου Χρηστών ως γραφείο μας. Εκεί ξάπλωσε για λίγο και – δεν τον έχω ξαναδεί να πονά έτσι, κατέληξε στο νοσοκομείο με συνέπεια, (μαζί με την τρελή μου έγνοια για το συνεργάτη και φίλο μου  κι άνθρωπό μου έξι χρόνια που μαζί στήνουμε το πρώτο και μόνο στη χώρα σύλλογο ανθρώπων που μιλούν ανοιχτά για τη χρήση παράνομων ουσιών) να πέφτει σ' εμένα να καλύψω και τις δικές του ομιλίες- απροετοίμαστη βεβαίως, που σημαίνει έξτρα δουλειά και άγχος.

Βράδυ της πρώτης ημέρας (με πυρετό λόγω του ιού που λέγαμε) και με το συνεργάτη μου στο νοσοκομείο συνειδητοποιώ ότι είχαν κόψει το ηλεκτρικό στο διαμέρισμά μου. Ουφ είπα, καλή στιγμή έπεσε η γκαντεμιά: είχα όλη την εβδομάδα δωμάτιο στο ξενοδοχείο.

Πλήρωσα λοιπόν- μα … είπαμε, όταν πάνε στραβά τα πράγματα κάνουμε βλακείες: 1. Δεν είχα λογαριασμό οπότε νομίζοντας πως κερδίζω χρόνο έβαλα αμέσως €400 πληρώνοντας από την τράπεζα και την επομένη, Τρίτη, αφού μίλησα με τη ΔΕΗ κι έμαθα τι ποσό χρωστούσα, κατέθεσα ηλεκτρονικά τα υπόλοιπα €235.

Από Τρίτη και για μια βδομάδα μιλούσα καθημερινά με τη ΔΕΗ (στα διαλείμματα του συνεδρίου, την ώρα που άλλοι έτρωγαν ή έπαιρναν μια ανάσα) εγώ ήμουν στο «περιμένετε στο ακουστικό σας»  ή σε επικοινωνία με εργαζόμενους της ΔΕΗ που όταν τους υπαγορεύεις το email σου και λες το ‘.com’ εκείνοι πληκτρολογούν  «ντοτ κομ» κι επιμένουν να γράφουν το daphne ‘dafni’παρά τις εηγήσεις τύπου ‘d dελφοί/ α αυγό / pπιπί/ h ήτα όπως Ήρα…’/

Βλέπετε έχοντας βλακωδώς πληρώσει ηλεκτρονικά από την τράπεζά μου όπως κάνω πάντα έπρεπε να περιμένουμε τις ‘δύο εργάσιμες’ να ‘φανεί στο σύστημα και μου ζητούσαν από τη ΔΕΗ να στείλω απόδειξη πληρωμής με email.

Εν τω μεταξύ ο  πυρετός και το συνάχι μου χειροτέρευαν, το ξενοδοχείο είχε το χειρότερο φαγητό που έχω συναντήσει εδώ και χρόνια με αποτέλεσμα να έχουμε και στομαχικές διαταραχές (κι όχι μόνο εγώ) , ενώ, για να πάρω κάποια ρούχα και καλλυντικά από το σπίτι μου  η απόσταση Στήλες Ολυμπίου Διός- Λεωφόρος Αλεξάνδρας έπαιρναν 45’ με ταξί (και €15).

2^η μέρα συνεδρίου μαθαίνω το θάνατο της αγαπημένης μου Έλνας Κλεώπα.

Η Έλνα, μια πανέξυπνη και διασκεδαστικότατη αντιστασιακή που είχε απολυθεί επί χούντας κι αργότερα με τον Κούνδουρο άνοιξαν το ‘Βρούτο’ στου Στρέφη, ήταν οικογενειακή φίλη, του πατέρα μου ως τα τελευταία του, ενώ είχε σχέση μέχρι το θάνατό του με το συνέταιρό του το σκηνοθέτη Ηρακλή Παπαδάκη κι ήταν μητέρα του Γιώργου Παπακωνστατίνου, υπουργού οικονομικών της κρίσης επί  Γ. Παπανδρέου (β’) . Πολύ αγαπημένος άνθρωπος με την οποία πρόσφατα είχα μιλήσει κι ο θάνατός της αν και αναμενόμενος με ξάφνιασε και με σόκαρε.

 

Εν τω μεταξύ το συνέδριο πήγαινε καταπληκτικά καλά μα εγώ υπέφερα με συνεχή δέκατα και αγωνία για το συνεργάτη μου που στο τηλέφωνο η φωνή του ακουγόταν να βγαίνει από τα τάρταρα.

Και σπίτι ακόμα χωρίς ηλεκτρικό που σημαίνει ότι αντί να ανασάνω στα διαλείμματα για καφέ εγώ μιλούσα με τη ΔΕΗ ή το ‘δεδυε’  στο οποίο που μοιάζει να νοιάζονται μόνο να σε γράψουν πελάτη αν είσαι γραμμένος αλλού ( η αλήθεια να λέγεται όμως: εκτός μιας αγενέστατης όλοι ακόμα κι οι ανεπαρκείς ήταν ευγενέστατοι κι έχω μια κυρία που πραγματικά η γλυκειά φωνή της ενδείκνυται για τηλέφωνο ενώ ήταν από τους λίγους συναδέλφους της που καταλάβαινε πώς να χειριαστεί ηλεκτρονικό υπολογιστή και δεν τα έριχνε στο «σύστημα» που  « πέφτει» κατά τους άλλους που πληκτρολογούν το «ντοτκόμ».

 

Παράλληλα, δε θα σας κουράσω με λεπτομέρειες. Έμαθα ότι τράκαραν το αυτοκίνητό μου στη Μύκονο και, εκτός που πρέπει να πληρώσω τον τοίχο στον οποίο έπεσε, δεν έχω πλέον αυτοκίνητο.  Και οφείλω και ευχέλαια και Δόξα σοι ο θεός που δε χτύπησαν άνθρωπο ή γατάκι- σκυλάκι και που ο Κύριος Kastell ζει και βασιλεύει.

 

Σ αυτή την ατμόσφαιρα (κι ο πυρετός συνεχίζεται ενώ το συνάχι έγινε βήχας) αρχίσουν τα τηλέφωνα πως πέθανε η  Ελένη, πρώην γυναίκα του πατέρα μου, με τη οποία ηλικιακά είμαστε κοντά, κι ήταν με τον πατέρα μου από όταν ήμασταν πολύ νέες οπότε μαζί μεγαλώσαμε και την αγαπώ σαν αδελφή. 

Κάποιες ιστοσελίδες είχαν κάνει λάθος- επρόκειτο για την επίσης αγαπημένη Μαρία Κοκκίνου (παντρεμένη με τον αδελφό της Ελένης  Ανδρέα Κούρκουλα). Η Μαρία ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος που, για όσους τη γνωρίζαμε πέρα από σπουδαία αρχιτέκτων και πανέμορφη γυναίκα ξεχώριζε για τη λεπτότητα, τη διακριτικότητα την ποιότητα του χαρακτήρα της. Χρόνια και χρόνια της ζωής μου κι εκείνη, μάρτυρας ότι κι όσων ζήσαμε κι- ευτυχώς- μαζί με τον Ανδρέα- άφησαν το χνάρι τους στο εξοχικό πέτρινο σπίτι στην Αχαΐα που είχαν εκμοντερνίσει και το μοιράζομαι με πολλή αγάπη  με τις αδελφές μου.

 

ΚΙ η εβδομάδα έφτανε στο τέλος της: 

Το συνέδριο έφτασε στο τέλος του, ο συνεργάτης μου που το είχε στην καρδιά του το έχασε, ο πυρετός κι ο βήχας μου συνεχιζόταν, ο απολογισμός ήταν 2 θάνατοι κι ένα αυτοκίνητο παλιοσίδερα, ενώ εγώ με τα μπογαλάκια μου, από Σάββατο πρωί που έπρεπε να φύγω από το ξενοδοχείο, ήμουν στο δρόμο.

 

Bag woman αισθανόμουν- μα συγκινήθηκα που και η αδελφή μου μα και μια φίλη παιδική μου πρόσφεραν στέγη. Η Μαρία Χαρτο- μου άνοιξε το σπίτι και την αγκαλιά της και με φιλοξένησε στη γειτονιά που μεγάλωσα δίχως να νιώσω λεπτό βάρος και πάντα θα την ευγνωμονώ, όπως και την αδελφή μου που προσφέρθηκε να με στεγάσει.

Αντίθετα, μέσα σ όλη μου τη δυστυχία βρήκε ευκαιρία φίλος από τον οποίο άλλα περίμενα, να μου βγάλει λογύδριο «σκληρής αγάπης» ωρυόμενος μεθυσμένος κατηγορίες απ’ αυτές  με τις οποίες αυτομαστιγωνόμαστε σε βασανιστικές νύχτες αϋπνίας μα από τους ανθρώπους που (νομίζαμε πως) μάς αγαπούν άλλα περιμένουμε.

Βάλτε λοιπόν στον απολογισμό και μείον ένα καλό φίλο διότι για κάτι τέτοια μ΄’ εμένα οι γραπτές – sms- συγγνώμες δε μετρούν και θα μου πάρει χρόνια να το ξεπεράσω, διότι δεν ξεπερνιέται το  να δεις πόσο φρικτή σε θεωρεί κάποιος που εσύ νόμιζες πως σε θαυμάζει. Κι από τους φίλους μου αυτό ζητάω: κατανόηση και θαυμασμό– την επικριτικότητα και το μαστίγωμα τα κάνω και μόνη μου.

Και φτάνουμε Σαββατοκύριακο λοιπόν, ακόμα άρρωστος ο συνεργάτης μου, η μύτη μου ακόμα τρέχει κι έρχεται κι άλλος θάνατος: Η Κατερίνα Ιατροπούλου, μια σπουδαία γυναίκα που πλάι στα πολιτικά της στάθηκε πλάι στους χρήστες ουσιών όσο λίγοι στον τόπο μας.

 

Πείτε μου τώρα, μετά από αυτά-

Θανάτους, αυτοκίνητα, υγεία, φιλίες στην πυρά και να μένεις άστεγη (αν και προσωρινά) μέσα σε 7 μέρες,

τι λέτε;

Πόσες συμπτώσεις χρειάζονται για να πιστέψουμε στη μοίρα ή στις κατάρες; Και πόσο λέτε ότι κρατά τούτη η γκαντεμιά;

Καλού κακού πάντως συστήνω να με αποφύγετε- δεν ξέρουμε, μπορεί να είναι και κολλητικό.

ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο πατέρας μου κι  Ηρακλής Παπαδάκης συνέταιρος  και φίλος του στη Μύκονο ένα καλοκαίρι πριν χρόνια πολλά που ήρθαν έρθει με την Έλνα Κλεώπα. Στην Παράγκα η Έλνα είχε μπλαβίσει μαζεύοντάς μας αχινούς.

Στον Ιπποπόταμο στην  οδό Δελφών, χθες.

___________________________________ 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

#cehrnathens22 - 3 & 4 /11/22

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/11/cehrnathens22-1st-day-local-partners.html

https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/11/cehrnathens22-3-4-1122.html

 

Έλνα Κλεώπα https://www.olympia.gr/1514021/ellada/efyge-apo-tin-zoi-i-elna-kleopa/

Μαρία Κοκκίνου https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2022/11/rip.html#axzz7kNAnRKf3

PeerNUPS  https://www.facebook.com/drug.peers.net

EuroNPUD https://www.euronpud.net/who-we-are