Η πεταλούδα κι ο Λάο Τσε τώρα, Πρωτοχρονιά

Πρωτοχρονιά είναι σήμερα, αρχή του σεληνιακού μήνα Tishrei, με τη Σελήνη στο Ζυγό και την Πανσέληνο απέναντι― για όσους ξέρουν. Μα και για  όλους τους άλλους το ίδιο είναι, η δύναμη αρχαίων γιορτών απλώνεται και στους απίστους, τους αδαείς και άσχετους, όπως οι ευχές που στέλνουμε στο σύμπαν με εκατομμύρια κεριά καθημερινά δημιουργώντας κραδασμούς (μου λένε οι δάσκαλοι) κι επηρεάζοντας την πεταλούδα εκείνη που όποτε πετά στον κήπο μου φέρνει τυφώνες και πλημμύρες στους Κινέζους.

Κοιμόταν, λέει, ο Λάο Τσε κι ονειρευόταν ότι είναι μια πεταλούδα.  Μα μήπως ήταν άραγε η πεταλούδα που ονειρεύτηκε ότι ήταν Λάο Τσε που ονειρευόταν πως ήταν μια πεταλούδα που ονειρεύτηκε ότι την είδε στο όνειρό του;

Ελπίζω δε σας μπέρδεψα. Η ιστορία είναι παλιά κι αγαπημένη τόσο που έγραψα ολόκληρο διήγημα για το όνειρο και το ταξίδι  μιας τέτοιας πεταλούδας.

Σήμερα είναι ημέρα των ευχών. Πρωτοχρονιά. Μήλο στο μέλι και τσουρέκια κι εκείνα τα πρωτόγονα όργανα που προσγειώνουν την ψυχή, να μην ξεχνά πως έχει σώμα να φροντίσει.

Shanah Tovah, λοιπόν, και μην ξεχνάτε τις ευχές σας!

____________________________________________________________

ROSH HASHANAH: Ήρθε το 5.773 (δίχως π.Χ.-μ.Χ.). Η γιορτή συμβολίζει την Αρχή του Ανθρώπου με Αδάμ και Εύα στον Παράδεισο με μήλο, μέλι αλλά δίχως τον Όφι.

εικόνα 

από το αμπέλι μου, την προσωπική μου Εδέμ, διότι μηλιά δεν έχω

και κάτω το γνωστό shofar που αγαπούν οι Σαμαρίτες.

Αρχαία ονόματα για τα παιδιά; Χρυσή μου, συγκεντρώσου!

Το όνομα που διαλέχτηκε για μας λέει πολλά για τους γονείς μας. Άλλοι επιλέγουν αισθητικά κι ιστορικά (όπως της γράφουσας), άλλοι παραδοσιακά με όνομα παππού (για να μη χαθεί το σόι), άλλοι με όνομα θείου (για να μη χαθεί η κληρονομιά) κι άλλοι από μόδα.

Οι τελευταίοι είναι κι οι πιο επιπόλαιοι διότι ξεχνούν ότι η μόδα ταξίδεψε πολύ μέχρι να τους φτάσει και όπως ήρθε φεύγει― μέχρι να μεγαλώσει το παιδί είτε το όνομα δε θα αρέσει πια είτε θα έχει γίνει τόσο συνηθισμένο που θα είναι κρίμα που δεν έγινε το χατηράκι στον παππού.

Είναι βοήθεια το σπάνιο όνομα και το ρίσκο σχολικής καζούρας αξίζει πιστεύω, ειδικά επειδή το να υποβληθεί το παιδί σε πειράγματα επειδή διαφέρει μάλλον χαρακτήρα χτίζει και θα του βγει σε καλό.

Αυτό που προσωπικά δεν αντέχω είναι η βλακεία της μάζας. Αυτή που γέμισε με Νεφέλες (λόγω Νόμπελ του Ελύτη) μια κατηγορία σχολείων κι όλες τις άλλες τάξεις με Κωνσταντίνους, Αλέξανδρους και, στο εξωτερικό συνήθως,  Νικόλες.

Μα πιο γελοία από όλα είναι τα δύσμοιρα ή δύσκλιτα . Εξηγώ:

Νιόβη, Κασσάνδρα κι Ιφιγένεια δείχνουν είτε άγνοια είτε περιφρόνηση της Ιστορίας την οποία υποτίθεται τιμούν.

Ίρις και Θέμις και Λέων και Ιάσων, και Οδυσσεύς, είναι ωραία κι άξια αλλά εξαρτάται η ωραιότης από το πόσο εγγράμματοι είναι οι γονείς και το περιβάλλον στο οποίο θα ζήσει ο φέρων το όνομα.

Κουράστηκα να ακούω από μάνα 'Θα πω στον Ιάσων', 'έλα Γιόλη' (Ιόλη), 'είναι του Λέων μου' και λοιπά ακαλαίσθητα και τόσο κουραστικά που πρόσφατα παρασύρθηκα και σε μια 'μαμά του Λέων' που με ρώτησε είπα 'δεν τον βαφτίζεις Νικολάκη που ξέρεις να το λες;'

Τις συνέπειες τις φαντάζεστε. Ο Λέων δεν εσώθη, μια ζωή γνωστοί και φίλοι θα μαθαίνουν με το πρώτο πως είναι γόνος αγράμματης μαμάς, μα δεν εσώθη ούτε γράφουσα. Η 'ευγενής Τέχνη του να κάνεις εχθρούς' είχε ξανά εξασκηθεί, παρά το γάντι..

____________________________

Και μια και είμαστε στο θέμα υπενθυμίζω πως εδώ και δεκαετίες ο νόμος άλλαξε και η βάφτιση δεν (επαναλαμβάνω: δεν) είναι υποχρεωτική. Δηλαδή: Μη ζητάτε να φορολογηθεί η Εκκλησία χρηματοδοτώντας την...

εικόνα

Η Βυζαντινή μαρμάρινη κολυμβήθρα σε σχήμα σταυρού στο Βαπτιστήριο της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, από manexplorer 

Για να μη σώσουμε θα αναδασώσουμε- με άλλα κόλπα

Διάβασα χθες μια πρόβλεψη πυρκαϊών σε συγκεκριμένες περιοχές. Συνοδευόταν από πρόβλεψη σφοδρών ανέμων μα αναρωτήθηκα μήπως η αληθινή πηγή ήταν πιο σκοτεινή.

Όποτε μιλάμε για τις μεγάλες φωτιές που συντάραξαν με υστερικούς θρήνους τους καναλόπληκτους, συχνά κάποιος που τυχαίνει να γνωρίζει τις περιοχές αναφέρει τι έγιναν οι καμένες εκτάσεις. Ξενοδοχεία παλιότερα και, τελευταία, η νέα πληγή, ο νέος σοφιστικέ τρόπος καταστροφής του πλανήτη, ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά που φιλοδοξούν να αντικαταστήσουν την παραδοσιακή καλλιέργεια γης (κι όχι τις παλιές ρυπαρές πηγές ενέργειας όπως ισχυρίζονται οι προπαγανδιστές).

Σε άλλη χώρα οι απορίες μου δε θα έμεναν αναπάντητες. Θα υπήρχε ήδη κάποια ομάδα οικολογικών ευαισθησιών που θα έφτιαχνε μια λίστα του πριν και του μετά για να πάψουμε να ψιθυρίζουμε και να συνομωσιολογούμε σαν παλαβοί αλλά και, κυρίως, για να πάψουμε να καίμε ό,τι απέμεινε.

________

credits

Δίνω το σύνδεσμο, για να δείτε το Toxic Crisis του Όμηρου Ευαγγελινού για το οποίο έγραψα  εδώ. Το συστήνω ανεπιφύλακτα διότι μου επιβεβαίωσε πολλά και μου άνοιξε τα μάτια. Μήπως και καταλάβουμε..

Εικόνα: δυστυχώς δε σημείωσα από πού την έχω. Αν είναι δική σας παρακαλώ αν θέλετε δώστε μου σύνδεσμο (και την άδειά σας) ή αν δε θέλετε ειδοποιήστε με να την κατεβάσω.

Αλκιβιάδης Τσόγκας- Ένα χρόνο μετά, πενθεί το Mykonos Tribe

Του Άγιου Σώστη πάντοτε πηγαίναμε στο πανηγύρι. Μα στη ζωή το πάντοτε δεν υπάρχει.

Κι έγινε και πάλι μαζευτήκαμε, η Φυλή των 'Νομάδων της Μυκόνου' (όπως έγραψε μια ανθρωπολόγος που παλιότερα μας μελετούσε για το διδακτορικό της) ή Μυκονιώτες (όπως λέω κατά το Αιγυπτιώτες του Καβάφη που έτσι προσδιόριζε εαυτόν και όσους δίχως να 'ναι Αιγύπτιοι ήρθαν από τα πέρατα της γης κι επέλεξαν πατρίδα).

Δε σας μιλώ για το Reunion μα κάτι αλλιώτικο, ένα memorial όπως προτιμάμε να ονομάσουμε το μνημόσυνο.

Του Άγιου Σώστη πέρσι πέθανε ο αγαπημένος μας φίλος, που έγινε πια dj του ουρανού. Άφησε πίσω αναμνήσεις, τετράδιο στο όποιο έγραφε με μολύβι το βιβλίο του, εικόνες πολλές, τραγούδια, μια πλούσια αναρριχητική Τριανταφυλλιά και μία φράση (απ' τις πολλές) που αγαπούσα: 

― Τι νοιάζεσαι. Μαζί σου θα το πάρεις;' με ρωτούσε απαξιωτικά όποτε  με πετύχαινε, με  καλυντικά ή γιόγκα, να φροντίζω το σώμα μου.

Η 'γυναίκα της ζωής του' (όπως θα ονόμαζαν τον περασμένο αιώνα τη μεγάλη αγάπη του, οργάνωσε το Μέγα Memorial, σβήνοντας μεγαλόψυχα τις μικροέχθρες μας και μαζευτήκαμε για τη θαυμάσια λειτουργία μνημοσύνου κι ένα γλεντάκι από τα δικά μας στο εκκλησάκι του Αι Γιάννη του Διακόφτη με το μεγάλο ευρύχωρο κελί του το φτιαγμένο για γιορτές και πανηγύρια.

Ήμασταν μόνο φίλοι, όσοι τον αγάπησαν. 

Μαζί του ανάμεσα στα τριαντάφυλλα, το αντίδωρο και το ινδικό λιβάνι. Έψαλε ο γελαστός παπάς την εξαίσια λειτουργία που μιλά για τον προορισμό εκεί που 'ουκ έστιν πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή   ατελεύτητος..' και ευχήθηκε
'..ανάπαυσον την ψυχήν του κεκοιμημένου δούλου σου Αλκιβιάδη, εν τόπω φωτεινώ,
εν τόπω χλοερώ....ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός..'
και
'Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών
Αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτού η μνήμη..'

Κι ύστερα μας αποχαιρέτησε ο καλός παπάς και με το αντίδωρο μπήκαμε στο παλιό κελί όπου μας περίμενε αχνιστό αρνάκι στα ταψιά και για τους vegetarians ντόπια κρεμυδόπιτα και για τους vegans φάβα κι άλλα που δεν τα θυμάμαι διότι δεν είχα όρεξη παρά για το κρασί.

Οι ΗΧΗΡΟΤΕΡΟΙ, resident group (στο οποίο ο Άλκης συχνά   τραγουδούσε ή έπαιζε drums)  μετά τη λειτουργία έπαιξαν τα αγαπημένα του τραγούδια δίχως μικρόφωνα, μόνο με ενισχυτές, και τραγουδήσαμε μαζί, σ' ένα δικό μας Χαιρετισμό ευλαβικό με γέλια, με τσιγάρα και κρασιά και με πολλή κουβέντα.

Knock Knock knocking on Heaven's door..

και 

Hey Joe... 
και ... τα άλλα... αν τον ξέρατε τα ξέρετε, αλλιώς μη σας κουράζω....

Ζωή σ' εσάς και να θυμάστε: Το σώμα είναι εργαλείο της ψυχής- μαζί δε θα το πάρουμε..

___________________________

Μουσική ΗΧΗΡΟΤΕΡΟΙ (το resident group του Mykonos Tribe) με Pierre Χωρέμη, Κύριο Kastell, Άκη Δαούτη και Emmanuel Skaramagkas
Το εξαιρετικό φαγητό από την Appaloosa
Η λειτουργία του Μνημόσυνου: the_memorial_service_
φωτογραφίες για όποιον νοιάζεται εδώ

Daphne Chronopoulou 2

Δάφνη Χρονοπούλου

MYKONOs Tribe 80's & 90's Pierre Choremis, Athanasios Demopoulos, Akis Daoutis, Emmanuel Skaramagkas

Elsa Carida Xrysa Koropouli +++++

_________ 
Ζωντανός: (ένα τραγούδι σε video του 2010) Στου Massimo με τους Ηχηρότερους 

Mykonos Tribe και Καλά Κρασιά- με Τρύγο και συγκίνηση

O Σεπτέμβριος είναι ο μήνας ο δικός μας. Μετά το σκόρπισμα του καλοκαιριού, με πελάτες, φιλοξενούμενους ή παρέες, Σεπτέμβριο οργανώνονται τα για μάς.

Πρώτο είχαμε το ετήσιο Reunion του δικού μας Mykonos Tribe με την Πανσέληνο της Παρασκευής, στο Blue Moon (που ας το ξαναπώ: Δεν είναι μπλε, λέγεται έτσι διότι πρόκειται για το σεληνιακό μήνα που περισσεύει στο ημερολόγιό μας κι έτσι κάθε δυο χρόνια έχουμε ένα μήνα με δύο πανσελήνους).

Στον ίδιο τόπο πάλι, στην παραλία με φωτιά και μουσική και συναντήσεις συγκινητικές με μέλη της Φυλής που πια έχουν σκορπίσει, και αναμνήσεις άλλων εποχών και όσων έφυγαν για πάντα. 

Σεπτέμβριος όμως είναι ο μήνας του Τρύγου κι η Μύκονος γιορτάζει με σαμπούνες και ντουμπάκια στα πατητήρια, με προσφορές, με γέλια και χαρούμενα παιδιά.  Στο πρώτο νόμισμα του νησιού, από τη μια είναι ο Διόνυσος κι από την άλλη αμπέλι και κριθάρι. Μια από τς προϊστορικές της πόλεις λεγόταν Ληνώ- από τη ρίζα που στον Όμηρο (και τα Ευαγγέλια) σημαίνει τρύγος. 

Έχει και η Μαντάμ αμπελάκι, το γνωρίζετε, μα εμείς δεν κάνουμε κρασί διότι μάς λείπει η υπομονή του αγρότη. Δωρίζουμε και τρώμε τα σταφύλια μας κι απολαμβάνουμε στων άλλων πανηγύρια.

Προχθές ήμουν στο πάτημα για το Παραπορτιανό, ντόπιο κρασί εμφιαλωμένο και προσεγμένο ιδιαίτερα από το Νίκο Ασημομύτη που με μεράκι, κόπο, κλασική μουσική και ποίηση βγάζει κρασί δικό μας από τον αρχαίο μοναστηριακό αμπελώνα στη Μαού.

Το Παραπορτιανό πολλοί το ξέρουν. Εδώ σας δίνω τη γιορτή, παλιά όσο τα πανηγύρια, τα αμπέλια και  με 'του Διόνυσου τη χάρη' εύχομαι και σ΄εσάς Καλά Κρασιά!

__________________________________________________

οι εικόνες:

για της βραδιάς του Πανηγυριού, ευχαριστώ την Katy Fouski

κάτω: ο αμπελώνας της Μαού και τα κρασιά.

πιο κάτω η ανατολή του Blue Moon κι αρχή του πάρτυ μας

Μαργαριτάρια μεταφραστικά―σε ράφια και βιτρίνες

Θυμάστε ίσως εκείνο το αντιχουντικό ανέκδοτο για το δικτάτορα που είχε εμφανιστεί σε δεξίωση ντυμένος πρόχειρα κι όταν τόλμησαν να τον ρωτήσουν γιατί, απάντησε 'Γι αυτό ηλίθιε!' δείχνοντας την ταμπέλα 'No smoking'.

Ή το πολυδιαφημισμένο και πανελλαδικά  πασίγνωστο προϊόν με  'άνθος αραβοσίτου' που δεν ήταν άλλο από corn flour (αλεύρι) που ο υποτίθεται αγγλομαθής υπάλληλος της μεγάλης εταιρίας είχε μεταφράσει ως flower (άνθος);

Παλιότερα είχαμε πολλά τέτοια διασκεδαστικά κι επίσημα τα οποία εκλείπουν καθώς η αμάθεια πια πήρε άλλες μορφές πιο σύνθετες. Γι αυτό και τα σπάνια τέτοια ευρήματα μοιάζουν χαριτωμένα στην αφέλειά τους και μας γεμίζουν με μια γλυκιά νοσταλγία.

Χαρείτε τα!  

_________
Κι οι γαλλικές 'περαστές' (σουρωτές) ντομάτες έγιναν 'παρελθοντικές'

_____________
 credits
Το τελευταίο το έλαβα μετά την ανάρτηση από τη Theoni Tambaki με το σχόλιο: 'τοματικό λάθος αιτία για ποινικό μη-τρώω'