Κακορίζικη, kataramenh

«Τζάμπα σε στοκεριάζω;» μου έγραψε κάποιος και γέλασα μα θυμήθηκα τον καιρό που είχα ένα stalker και αν ήμουν πιο άτυχη δε θα ήμουν ακόμα εδώ να σας γράφω. Είναι μυστήρια ψυχολογικά η στιγμή που ή αδιαφορία του ερωτικού αντικειμένου κι η ζήλια πληγώνουν τον εγωισμό και ξυπνούν μια άγρια επιθετικότητα. Έζησα όλο το δράμα, από λουλούδια στην πόρτα ως κλούβια αυγά, σκασμένα λάστιχα, νύχτες που μου χαλούσε το αυτοκίνητο για να εμφανιστεί ως δια μαγείας να μου το φτιάξει και, φυσικά, τα αναπόφευκτα τηλέφωνα (που δε σήκωνα) και τα υβριστικά sms. Δε φτάσαμε στα δικαστήρια αλλά έφτασα ως την (άχρηστη) μήνυση και για ένα διάστημα κατέληξα ανέκδοτο στο τοπικό μας αστυνομικό τμήμα.

Μα πάνε αυτά, πέρασαν, μην ανησυχήσετε και τώρα που τα βλέπω εκ του μακρόθεν ελπίζω να σας διασκεδάσω με ένα απολαυστικό βιβλιαράκι που σε greeklish κι ανώνυμο κυκλοφόρησε από 'εκδόσεις Εξαρχείων' και πωλείται '480 λιρέτες Εξαρχείων'.

Είναι 120 sms ενός καψούρη που ήταν και γκαντέμης και του έκλεψαν το κινητό. Ο κλέφτης πέταξε την κάρτα μα τα μη σταλθέντα ήταν αποθηκευμένα στο Nokia που αγοράστηκε αργότερα στην Πλατεία Κάνιγγος.

Ο καψούρης έγραφε σα μανιακός επί ένα χρόνο μηνύματα σε μορφή κατάρας χρησιμοποιώντας ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της 'Κακορίζικης' και 'Καταραμένης' Πέννυς Γαλατά με την οποία ήταν ερωτευμένος. Περίπου ίδιες ώρες κάθε μέρα (χαρακτηριστικό και στη δική μου περίπτωση) τον έπιανε η μανία, επί ένα χρόνο, εταξύ των Σεπτεμβρίων του 2005 και 2006.  Από τις κατάρες πληροφορούμαστε πως η Πέννυ Γαλατά τον άφησε και βγαίνει με ένα νεαρό ('to poustraki sou') τον οποίο παντρεύεται η 'axaristi' ενώ ο γράφων ελπίζει να την τιμωρήσει ο Θεός κι ύστερα παραδέχεται πως 'den yparxei dikaiosynh' μα συνεχίζει να καταριέται, κατεστραμμένος οικονομικά κι επαγγελματικά από 'to poutanaki thn paliokariola penny galata'. Του φταίει η Πέννυ, οι γονείς της κι η φίλη της η  xrysa μα δεν ξεκολλά, εμμένει κι επιμένει.

Δεν ξέρω αν η Πέννυ Γαλατά γνωρίζει ότι έφτασε να γίνει tag στο Twitter μα το βιβλίο με όλη του τη βιαιότητα και την απόγνωση ζωντανεύει ωμότατα την κρυφή, συνήθως, πλευρά της καψούρας.

Αν το πετύχετε αγοράστε το. 

Εν τω μεταξύ σας δίνω δείγματα:

Tiskatarath s'olh th zwh sou na eisai palio kataramenh penny galata. Kako psofo esy kai o paliokeratiarhs sou. Na meineis steira, aklhrh kai xhra palio kataramenh. Oti xeirotero uparxei na pa8ete me ton palio poustara sou. Ton katarameno. Kako psofo na exete.


7:43:32μμ, Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2005



Den yparxei megalyteros ponos apo to na se prodwsoun. H axaristh penny galata kai xrysa drakopoulou to epra3an se baros mou. De tha dikaiwthw pote. To gnwrizw. Autes de 8a logodothsoun pote gia to kako pou ekanan. Na tis kynhgaei to kako se olh th zwh tous. Axaristes.
7:21:54 Παρασκευή 16 Ιουνίου 2006

________________________

Εικόνα: σκαναρισμένο το βιβλιαράκι που έχω σπίτι.

Ο Thomas στο σχόλιό του μου υπενθύμισε και την άλλη περίπτωση της Εμμανουέλας Αγγουράκη που ο δικός της καψούρης έκανε τις κατάρες Graffiti. Καμαρώστε τα έργα του: avsite
Προσθέτω: Ο σύνδεσμος πια δε λειτουργεί, τον κατέβασαν. Για την υπόθεση 'Εμμανουέλα Αγγουράκη' συνέντευξη:https://www.vice.com/gr/article/emmanouella-aggouraki
και: http://thess.gr/blog/4634 .

Άλλος γράφει κι άλλος πληρώνεται―Twitter, Facebook και ελληνική Τηλεόραση

Κάποτε ήταν οι αυλές γεμάτες σάπια οχήματα. Το έζησα με θλίψη. Γι αυτό σήμερα, κουρασμένη από το ξενύχτι-μα ευτυχής από τη λάμψη και την έμπνευση στα μάτια των μαθητών μου (χθες που είπαμε για το Θάνατο), δεν πρόκειται να βγω.

Θα ζήσω μια απ' τις δικές μου ημέρες με διάβασμα και γράψιμο και το απαλό τα-τά στην πόρτα όποτε ο Κύριος Kastell θέλει να μπει να με ρωτήσει τι θα φάω ή αν θέλω να δω μαζί του μια ταινία.

Η εικόνα που σας δίνω είναι από την  Άνω Μερά, Τετάρτη απόγευμα και μου έδωσε χαρά. Γλιτώνουμε πια από τα άχρηστα κι αυτό είναι νέο για ένα λαό που κάποτε θεωρούσε το αυτοκίνητο περιουσία. Αντίθετα το λόγο ούτε τότε ούτε τώρα τον θεώρησε άξιο αμοιβής ή έστω μνείας. Το επαναδιαπίστωσα.

Θυμάμαι κάποτε τους πρώτους Μήτσους του Λαζόπουλου (πριν τον πιάσει ο διδακτικός ξερολισμός) που, άρεσαν δεν άρεσαν, ήταν τόσο καινούργιοι σε εκφράσεις δρόμου που πολλοί απορούσαν αν βρισκόταν μεταμφιεσμένος πλάι τους όσο τα κουβέντιαζαν στα καφενεία. Άλλοι μισογνωρίζαμε πού πάει και τα ακούει από νεανικές παρέες.

Χρόνια αφελή και άνετα που όδευαν προς φούσκα και τίποτε δε δίδαξαν σ΄εκείνους που αυτόκλητοι διδάσκουν και ηθο-ποιούν.

Εννοείται, δεν τον βλέπω- άλλο είναι το κοινό του. Όμως, σαν το Σαββόπουλο πριν κάποια χρόνια, έχει ακόμα κάποιους που ελπίζουν πως κάτι πιο γενναίο θα τολμήσει, και αυτοί με ειδοποίησαν ότι πρέπει να με ακούει ή να με διαβάζει διότι χρησιμοποίησε δυό αστεία μου, απ' αυτά που αργά το βράδυ γράφω κάποτε σα Καληνύχτα στο Twitter ή το Facebook. Κοινοποιούνται, και χαρά μεγάλη μου να ταξιδεύουν. Μα θα ήθελα να θυμηθείτε εσείς που τους βλέπετε  ότι στον κόσμο τον πολιτισμένο και τον έντιμο αυτά πληρώνονται. Υπάρχουν άνθρωποι που πουλάνε 'εξυπνάδες' σε κωμικούς και θεατρογράφους ή και συγγραφείς «ευπώλητους», είτε ακριβά είτε έστω για μια μνεία στους τίτλους.

Για τα δικά μου δε με νοιάζει (και μνεία δε θα ήθελα) -μα μια και έτυχε θέλω να αναφέρω και για τους 'Ράδιο Αρβύλα' (τους το έγραψα μια μέρα που είδα τους τίτλους τους) πως έκλεψαν ιδέα από το Θεσσαλονικιώτικο 'Σούπερ Δημήτριο', μια ταινία απολαυστική και τολμηρή που σατιρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα, φτιάχτηκε μόνο με €2000 και αγάπη και την προσφέρουν δωρεάν στο Διαδίκτυο. Είναι η σκηνή που ο Σούπερ Δημήτριος πετά οδηγώντας σα να είχε τιμόνι και τους το έγραψα ότι είναι ντροπή που ούτε ένα ευχαριστώ στους συντοπίτες τους «για την ιδέα των τίτλων» δεν είχαν, μα απάντηση δεν πήρα και σας ομολογώ ότι, τους μήνες που πέρασαν από τότε, δεν ξαναείδα και δε γνωρίζω αν αφαίρεσαν ή επανόρθωσαν το λάθος τους. 

Παράδοση να πληρώνονται οι συνεντεύξεις, ξέρετε, δεν έχουμε. Ίσα-ίσα 'σταρ' και πολιτικοί συχνά (άκουσα) πληρώνουν για να βγαίνουν στα παράθυρα ειδήσεων. Με γειά τους με χαρά τους αφού το μπορούν,  όμως… ένιωσα πως την επόμενη φορά που θα θέλω να μοιραστώ κάτι που με διασκέδασε θα μου περάσει από το νου ότι δουλεύω τζάμπα για τους.. για τους…. Με καταλάβατε…

_____________________________________________________

Εικόνα: 

Άνω Μερά, έξω από το σχολείο. Τα διώχνουμε τα σκουπίδια μας.

Σούπερ Δημήτριος, αξίζει:

Η ταινία με σκέτο κλικ: http://www.superdemetrios.gr/?page_id=770 

'Ω πώς θα 'θελα να 'μουνα εκεί όπου δεν είμαι...'

Πολύ, πολύ, αλλά πολύ κουρασμένη.

Για Θάνατο διαβάζω για αύριο, αγαπημένο θέμα του έτοιμου επόμενου βιβλίου μου.

Για τα βιβλία (στοίβα) που με περιμένουν δε θα σας πω, ούτε για το (με άλλο θέμα) άρθρο που υποσχέθηκα μαζί με χίλια δυό, μεταξύ των οποίων και― φόρος τιμής και αίματος του επαγγέλματος: χειρόγραφα και στίχους που καταφθάνουν σωρηδόν τάχα για γνώμη μα στην ουσία εξ ελπίδος η επαφή μαζί μου να γίνει μέσον για εκδότη.

Το έχω αρχή να τα διαβάζω (όσο αντέχω) και να απαντώ ευγενικά. Ποτέ-ποτέ δεν κόβω τα φτερά ελπιδοφόρων ακόμα κι όταν βλέπω απόλυτη άγνοια ή δόλο, στόχο αφελή για διασημότητα και πλούτη επειδή είδαν στη τηλεόραση τις Χρύσες Δημουλίδου ή, άλλοτε,  αναζήτηση απεγνωσμένη για ταυτότητες. Φτερά δεν ψαλιδίζω: είναι απόφαση. Η Τέχνη είναι υποκειμενική και δε θα ορίσω τον εαυτό μου αυθεντία ώστε να χρίσω ή να ξηλώσω υποθετικά γαλόνια κανενός. Μονάχα μία είναι η συμβουλή μου: Διαβάστε.

Οι καλοί συγγραφείς είναι όλοι φανατικοί αναγνώστες. Αν δε διαβάζετε.... τι να σας πω; Αρχίστε. Κι ίσως...ίσως μετά από χρόνια η Μούσα να σταθεί και λίγο στο πλευρό σας..

Σήμερα όμως, με βιβλία πολλά σημαντικά για να διαλέξω ποίηση για αύριο, με γράμματα σε φίλους που παραμέλησα, με κούραση απέραντη από τα ποτά των τελευταίων ημερών θα ήθελα να τεμπελιάζω βλέποντας ταινίες και διαβάζοντας άσχετα επειδή τα επιθυμώ κι όχι επειδή πρέπει.

Σας το είπα, η αυτοπειθαρχία δεν είναι από τα δυνατά σημεία των καλλιτεχνών. Γι αυτό και τώρα γράφω εδώ αντί εκεί που πρέπει.

Δύναμη ευχηθείτε μου. Διότι το θέμα το αυριανό, ο Θάνατος είναι θέμα της καρδιάς μου και ξέρω πως τη νύχτα θα πετάγομαι από το κρεβάτι και θα ψάχνω ράφια όταν θυμάμαι στίχους σκόρπιους για αύριο, όπως του Παλαμά το: 

«...Άφκιαστο κι αστόλιστο του Χάρου δε σε δίνω.
Στάσου με τ' ανθόνερο την όψη σου να πλύνω...» 

ή το άλλο που μετέφρασα παλιά του Robert Herrick (1591-1674):

                   Σε ένα Παιδί

Εδώ ένα ωραίο Μωρό είναι ξαπλωμένο

με τραγούδια έχει κοιμηθεί νανουρισμένο·

παρακαλώ σωπάστε και τίποτε ας μην ταράζει

την ελαφριά τη γη που τη σκεπάζει.

__________________________________________________________________

Εικόνα

Το γραφείο μου αυτή τη στιγμή.

Ο τίτλος: 

SUSPIRIΑ του 17ου αιώνα σε μετάφρασή μου

Στα δύσκολα; Αλλάζω φορεσιά κι απέρχομαι...

«Όταν η ζωή γίνεται σκληρή, οι σκληροί πάνε για ψώνια» έλεγαν οι Γιάππηδες παλιότερα. Τέτοια χαρά δε με παρηγόρησε ποτέ αλλά από χθες που ήρθε εκείνο το ανάποδο που μας χτυπά κι όλα πάνε στραβά έψαχνα διέξοδο.

Βλάβη στο νερό, βλάβη στα δυο σταθερά τηλέφωνα δηλαδή μέσα-έξω η σύνδεση και μου ήρθε τρέλα διότι είχα δουλειά και πνιγόμουν.

Κρυωμένος ο Κύριος Kastell (και ποτέ στα φόρτε του on Crisis) έφερε τα νεύρα μου σε όριο όταν εξέλαβε κυριολεκτικά το ευγενικό μου σημείωμα 'ξύπνησέ με το πρωί να τα διορθώσουμε' και με ξύπνησε για να τον ακούσω να μιλά στο τηλέφωνο με την Εταιρία Υδρεύσεως και φίλο του υδραυλικό (που- surprise- είναι στην Αθήνα).

Νευρίασα, νευρίασε, ένιωσα εκείνο τον πόθο τον παλιό κι ανομολόγητο να είχα παντρευτεί οικοδόμο αλλά, ως κυρία, σιώπησα και ανέλαβα. Νερό έχει δηλαδή. Και αντιβίωση και σταθερό τηλέφωνο.

Οπότε με το χρυσό μου στην  τσάντα βγήκα να σας τα πω από όποιο καφέ έχει σύνδεση. Κι ως τότε είπα ας δω ένα φίλο μου παλιό που είναι από 'τις παλιοί αθρώποι' που πίνουν το πρωί για να πηγαίνουν την άλλη μέρα στη δουλειά. Τον βρήκα στο Καρτέρι (αν ξέρετε τι εννοώ) κι είπα ας πάει και το παλιάμπελο, τι ψυχή έχει ένα τεκιλάκι; Ο ήλιος με χτυπά, στο μπούστο έχω ένα ματσάκι χαμομήλια, τα τεκιλάκια αυξάνονται και πληθύνονται αλλά.. αλλά το μυαλό δουλεύει:

― Μήπως έχει Internet ο Νικολός; ρωτώ.

― Μπα τι είπες τώρα; ήρθε η απάντηση με την παραγγελία για άλλο ένα ποτό αλλά.. σας είπα… αλλά… μαζί με το επόμενο ήρθε κι η κάρτα του μαγαζιού με τον κωδικό.

Κι έτσι κατάφερα να είμαι κοντά σας δίχως να απομακρυνθώ από τον παλιό μου φίλο και λόγω ήλιου και ποτών σας αποχαιρετώ με τον αγαπημένο μου Καβαφικό Βασιλιά Δημήτριο που (παλαιόθεν) λένε πως του μοιάζω:

Ώσπερ ου βασιλεύς, αλλ’ υποκριτής, μεταμ-
φιέννυται χλαμύδα φαιάν αντί της τραγικής
        εκείνης, και διαλαθών υπεχώρησεν.

                Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου

Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχή) καθόλου — έτσι είπαν —
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κ’ έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ’ απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται. 
__________________________________________________
Εικόνα
Το χρυσό μου, το ποτό μου, τα γιαλιά μου στο ΚΑΡΤΕΡΙ  του Νικολού.

Να γίνω Κόμμα και να αρχίσω Διαγραφές ή να αδιαφορήσω;

Ίσως να φταίει που τόλμησε να με προσβάλει ο ιός που κυκλοφορεί μα από χθες έχασα την υπομονή μου για κάτι που συνήθως προκαλεί το γέλιο.

Γνωρίζετε ίσως ότι οι φασίστες οι σημαιοφόροι ρατσιστές μπλοκάρονται αφότου κουράστηκα να σβήνω τις βρισιές και τα ανορθόγραφα παραληρήματα τους. Μάλιστα διέγραψα και πρόσωπο ενός σημαντικού συλλόγου διότι (μέσω αυτού) μου ήρθε πρόταση φιλίας από αδελφό υπόδικου Βουλευτή (στα τούρκικα το όνομά του εν λόγω ελληνάρα σημαίνει Φρυδάς ή κάτι παραπλήσιο-για να με καταλάβετε ποιον εννοώ).

Ωστόσο. Ωστόσο... τρέμω μη γίνω σαν κάτι αριστερούς που γνώρισα παιδί οι οποίοι από το πολύ 'δε μιλάω μαζί τους' ξέχασαν τα επιχειρήματά τους κι έφτασαν να μιλούν μια ακατανόητη δική τους διάλεκτο με προαποφασισμένη αρνητική έννοια λέξεων που με απέλπιζε όταν, για παράδειγμα, αντί να συζητήσουν έλεγαν με νόημα 'το κεφάλαιο' ή, όσοι έπεσαν στα πιο βαριά: 'Ρεβιζιονισμός' και 'Φράξια'.

Μη γίνω κι έτσι. Οπότε, σα για μόνιμο εμβολιασμό καφρίλας έχω κρατήσει ένα-δυό ώριμους κυρίους παλαιοχίππηδες που ξέρω από παλιά στων οποίων τα μυαλά οργιάζει τουρλουμπούκι: Ροκάδες βέβαια, Στοουνάδες, ολίγον Βουδισταί, μα Αρχαιολάγνοι και κλασικά ανορθόγραφοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι μέχρι του πιο πολύ πεθαίνεις, ποστάρουν από βυζιά ως Zen μα κάθε τόσο, εάν μιλήσω για Χριστούς και Παναγιές ή για τους Μετανάστες και Διαμαρτυρίες, παθαίνουν.. ―πώς το λένε ο αντίθετο του κοκομπλόκο;― και με τρελαίνουν στα ακατανόητα.

Ως τώρα ήταν για μένα τρόπος να διδάσκομαι πώς να μη χάνω ψυχραιμία κι ευγένεια μπροστά στις επιθέσεις κι ομολογώ, λιγάκι τους χαιρόμουν καθώς πάντα, ευτυχώς, άλλοι απαντούσαν με οξύτητα να υπερασπιστούν τη Λογική. Καλά ως εδώ;

Μα χθες, αγαπητός μου blogger έγραψε κάτι σατιρικό για μένα και― ως αστείο, μετέφερα τη φράση του πως 'η Δάφνη είναι πιο τέθοιο από μένα'. Κι αν δε γελάσατε έγκλημα δεν είναι, εξ άλλου ουδέποτε έκρυψα ότι πάσχω από καλπάζουσα αλλά κενή ματαιοδοξία και μάχομαι υποτροπές αλαζονείας. Ο εν λόγω όμως πάλι τουρλουμπούκιασε κι έγραψε από κάτω μία μόνο λέξη:

― ασιχτιρ

Κάτω από σύνδεσμο προς blog που σύστησα; Το είπαμε ξανά, ο Φασισμός όταν τον συναντάς σε κάνει φασίστα και με το που το είδα, ήταν και ο πυρετός, έβγαλα καπνό απ' τ' αυτιά.

Κι αναρωτιέμαι από χθες: Αυτοανακηρύσσομαι σε Κόμμα και πιάνω τις Διαγραφές, μπλοκάρω ώστε να μη με ξαναδεί ή.. ή, σαν ως τώρα, αδιαφορώ (σβήνοντας όταν βρίζει άλλους, εννοείται);

Τι λέτε; 

____________________________

Εικόνα

Ο Troy μου στα μαξιλάρια της αυλής ακούει ντουντούκα που περνά, έτοιμος να φερμάρει και να αρχίσει τα γαυγίσματα.

Ο κλεμμένος τοίχος του Banksy― και Don’t believe the hype

Χάθηκε ένας τοίχος. Ήταν ζωγραφισμένος τον περασμένο Μάιο από τον graffiti  καλλιτέχνη Banksy, το θρυλικό άγνωστο που ξεκίνησε με διασκεδαστικές 'σφραγίδες', κομμένα χαρτιά δηλαδή που ψέκαζε ώστε να γίνονται γρήγορα πριν τον πιάσουν και κατέληξε να πουλιέται στις μεγαλύτερες γκαλερί.

Δεν είναι ο πρώτος, λένε πως επηρεάστηκε από τον Blek le Rat που πρωτοεμφανίστηκε στο Παρίσι το 1981 και τον Jef Aerosol που πρωτοψέκαζε στην Τουρ ή το παλιότερο μουσικό συγκρότημα Crass  αλλά ο ίδιος στην ιστοσελίδα του ισχυρίζεται ότι αντέγραψε την ιδέα του τρισδιάστατου από τους Massive Attack .

Τα έργα του δίνουν με χιούμορ απλά ανατρεπτικά μηνύματα κι αυτό που κλάπηκε αποτελεί μια καταγγελία της παιδικής καταναγκαστικής εργασίας. Ήταν στον τοίχο μαγαζιού το οποίο ανακοίνωσε πως δεν έχει σχέση με την εξαφάνιση και δε θα πείραζε το αξιοθέατο που οι κάτοικοι της περιοχής περιέγραφαν ως 'δώρο του Banksy στη γειτονιά μας'.

Όμως την ίδια στιγμή που θρηνεί η Αγγλία, το έργο εμφανίστηκε σε αμερικάνικη ιστοσελίδα, σε πλειστηριασμό που λήγει το Σάββατο και περιμένουν να φτάσει μεταξύ £320,000 – £452,000.

Ο ίδιος ο Banksy παραμένει σιωπηλός (ακόμα κρατά την ανωνυμία του), η γκαλερί παρουσιάζει έγγραφα ότι το έργο έρχεται από συλλέκτη και η αλυσίδα καταστημάτων που έχασε τον τοίχο της δηλώνει ότι δε θα πείραζε ποτέ το έργο, δεν το θεωρεί σάτιρα εναντίον της αφού δε χρησιμοποιεί παιδικά εργατικά χέρια κι εξ άλλου δεν της ανήκει το κτίριο.

Ώσπου να λυθεί το μυστήριο, χαρείτε  κι άλλα του:

Και, επ' ευκαιρία, ιδού και  η ταινία του:
Banksy - Exit Through The Gift Shop (2010)

και ο Banksy στο BBC

___________________

16 Οκτ 2013
προσθέτω το απολαυστικό που τον επιβεβαιώνει:

Ο παγκόσμιας φήμης street artist Banksy έστησε έναν πάγκο στο Central Park της Νέας Υόρκης στον οποίο τοποθετήθηκαν προς πώληση δεκάδες αυθεντικοί  πίνακες του έναντι 60 δολαρίων έκαστος. Σημειώνεται πως δύο έργα του Banksy -κάπως, αλλά όχι πολύ, πιο σύνθετα-, το Space Girl & Bird και το Keep it Spotless πωλήθηκαν έναντι 578.000 και 1.870.000 δολαρίων αντίστοιχα πριν 5 χρόνια.

Ως έργα ενός άσημου καλλιτέχνη όμως, οι δημιουργίες του Βρετανού καλλιτέχνη δεν δελέασαν ούτε έναν πελάτη για πολλές ώρες το περασμένο Σάββατο, με το event να βιντεοσκοπείται και να αναρτάται στο site του. Τελικά, μέχρι τις 6 το απόγευμα κατάφερε να προσελκύσει 4 ολόκληρους πελάτες, βγάζοντας 420 δολάρια. Σύμφωνα με το BBC, οι πίνακες θα μπορούσαν εύκολα να πωληθούν έναντι 32 χιλιάδων δολαρίων έκαστος υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Οι "φυσιολογικές συνθήκες" φυσικά, είναι η τεράστια προώθηση και το hype που συνοδεύουν το όνομα του καλλιτέχνη, στοιχεία που, όπως τονίζει το Forbes με αφορμή την περίσταση, είναι αυτά που καθορίζουν σε τεράστιο βαθμό την αξία ενός έργου σύγχρονης τέχνης.

Ο Banksy φυσικά δεν χάνει ευκαιρία να σατιρίσει το φαινόμενο το οποίο του έχει αποφέρει μια περιουσία. ‘Don’t believe the hype’ είναι το σλόγκαν του site του…

από: the insider

_____________________________

Τον έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ θυμάστε;

Πάνω: το κλεμμένο

Iστοσελίδα του Banksy: banksy.co.uk

Ο πλειστηριασμός: http://www.liveauctioneers.com/item/15778020_banksy-slave-labor-bunting-boy-london-2012

Άλλο ένα και τα ρέστα μου, παρακαλώ

―Άλλο ένα και τα ρέστα μου, είπα δίνοντας το μοναδικό μου χαρτονόμισμα.

Μα η κοπέλα δεν κατάλαβε, δεν ξέρει καλά ελληνικά και (ξέροντας πως κάποτε είμαι απαιτητική) νόμισε ότι απαιτώ τα ρέστα επειγόντως. Έσπευσε, εξήγησα κι ακούστηκε το περιστατικό. Το αποτέλεσμα ήταν χαρά μου καi καταστροφή μαζί. Δε θα σας πω ποιος μου έκανε το ψυχικό μα ήρθε με τρία ποτά και είπε 'Επειδής θα φύ'ω, σου φέρνω τρία να έχεις'.

Δεν έφυ'ε όμως, κάθισε έξω με παρέα κι όλο το βράδυ τρία-τρία έρχονταν τα τεκιλάκια στο μεγάλο το ποτήρι που αγαπώ κι έμεινα ώρες μόνη να ακούω και να σημειώνω όπως μου αρέσει.

Έτσι είναι το νησάκι μας της απωλείας. Μα ο λόγος που σας περιγράφω το περιστατικό, πέραν του ότι χαρακτηρίζει τoυς ανθρώπους μας, είναι που στη φωτογραφία φαίνεται το αναπτηράκι που (άλλη μέρα, σε άλλο μαγαζί) πριν το ξημέρωμα Σαββάτου ξέχασα με το κομπολογάκι μου σε ένα μπαρ.

Δεν έχει αξία, κι όποιος τα βρήκε παίρνει δώρο το κομπολογάκι αν θυμηθεί να μου δώσει τον αναπτήρα.

__________________________
Συμπληρώνω:
 (Δευτέρα 18 Φεβρ.) για να ξέρετε πώς είναι το νησάκι μας: μόλις έλαβα μήνυμα ότι το κομπολογάκι μου ευρέθη και με περιμένει στο Τμήμα Απολεσθέντων του Όρτσα Λα Μπάντα.

Ευχαριστώ

το Θοδωρή Βερώνη Καλαβρέζο

που έκανε τον κόπο να με ειδοποιήσει.

Λέσχη Γαστρονομίας & Εθελοντικά Μαθήματα: 'με καρδιά, χωρίς ένα ευρώ'

 Σας κούρασα με τα πολιτικά τόσες μέρες; Για τα Βασανιστήρια και την Αποποινικοποίηση λέω- του άλλου είδους του κομματικού από εμένα δεν έχει.

Είναι επειδή ήταν σημαντικά και επείγοντα. Κι ακόμα, που δεν έχω συνηθίσει να έχω πρόγραμμα και τα Εθελοντικά Μαθήματα κι η προετοιμασία τους μου παίρνουν χρόνο διαταράσσοντας τη μακαριόητα της ζωής μου.

Ίσως το πιο σημαντικό μάθημα στο σχολείο να είναι το Πρόγραμμα. Θυμάστε. Εκείνο το Πρώτη ώρα αυτό, κουδούνι, δεύτερη ώρα το αντίθετο. Διδάσκεται ο άνθρωπος οργάνωση ή, όπως το λένε εκεί που ξέρουν από τέτοια,  'to compartmentlise'. Οι καλλιτέχνες σ' αυτό δεν είμαστε καθόλου δυνατοί. Σας τα έχω ξαναπεί. Πιο εύκολα να γράφουμε δωδεκάωρο παρά να σταματήσουμε, να κάνουμε κάτι άλλο και να επιστρέψουμε.

Σε δύο ώρες πρέπει να είμαι στην Άνω Μερά στο Εργαστήριο Γραφής. Πλάι μου έχω τα χαρτιά  μου κι ακόμα κι όσο γράφω τούτες τις γραμμές διακόπτω να σημειώσω κάτι που θυμήθηκα.

Κακό του επαγγέλματος και χαρακτηριστικό του η μονομανίες αλλά χαλάλι. Διότι η προσέλευση (όχι μόνο στα δικά μου μαθήματα) είναι εντυπωσιακή, έχουμε ήδη δύο χώρους και αδελφάκι, τη Λέσχη Γαστρονομίας Μυκόνου που συναντιέται αλλού (λόγω ιδιαιτερότητας των αναγκών της και όχι μόνο) αλλά κι εκείνη έχει οργανωθεί σε βάση εθελοντική. Καμιά οικονομική συναλλαγή, μονάχα προσφορά ύλης και γνώσης του καλύτερου του καθενός μας και μεγάλη χαρά που γινόμαστε όλο και πιο πολλοί.

Αν είστε στο νησί, είστε ευπρόσδεκτοι και (το είπαμε) εντελώς και απολύτως δωρεάν.

_________________________________________

Εικόνα: 

Το αεροπλανάκι, έργο των παιδιών στο Μάθημα Χειροτεχνίας που τα έχει ενθουσιάσει όσο κι εμένα με τα έργα τους.

Εθελοντικά Μαθήματα Μυκόνου : facebook και Πρόγραμμα

Λέσχη Γαστρονομίας Μυκόνου, 'με καρδιά και χωρίς ένα ευρώ' : mykonosgastronomia