Δεν
είμαι καλά. Όχι ότι έχει και μεγάλη σημασία. Συμβαίνουν χειρότερα γύρω μας.
Πώς
το αντιμετώπισα;
Πήγα
με ρίγη στη συγκέντρωση του ΜΟΙΚΟΝΟΣ (της Ανακύκλωσης, σας τα έχω πει), πήγα
για καθαρισμό και λεύκανση στα δόντια μου-έτσι για να μου φτιάξει η διάθεση, βυθίστηκα
σε πέλαγα τεκίλας κι αργιλέδες (νόμιμους-μην παρεξηγείτε) και γύρισα μετά από
δωδεκάωρο ελπίζοντας να έχω πατάξει τον εχθρό. Μα ο εχθρός είναι εντός και δεν
κοιμάται.
Άϋπνη
πάλι λοιπόν, με μαύρες σκέψεις και αναβίωση παλιών τραυμάτων που νόμιζα πως εν
σοφία επούλωσα. Δεν αρκεί η σοφία δυστυχώς. Ούτε ο χρόνος είναι πάντα ο γιατρός
που λένε.
Ένα
θα σας πω: Να είστε καλοί με τα παιδιά σας. Και αν δεν το 'χετε να βρίσκετε το
θάρρος να τα δίνετε εκεί που θα αγαπηθούν.
Κι
ένα άλλο θα σας πω. Λουλούδια. Ιδού τα τριαντάφυλλα που μου έφερε χθες ο κύριος
Kastell.
Kαλημέρα.