Ο παλιός μας φίλος Πάνος (Πανούλης, ή Γλάρος για κάποιους) έφυγε χθες για το μεγάλο ταξίδι.
Σα δύστροποι κι οι δυό είχαμε τους καυγάδες μας, τα μούτρα, τα ξαναφτιαξίματα, τα δώρα, τα μπερδέματα.
Εύχομαι εκεί που πάει τώρα που γλίτωσε από πόνο ανείπωτο να ξαναδεί την αγαπημένη του Μουλάν κι όλα τα σκυλιά του που αγάπησε πιο πολύ από τη ζωή και τους ανθρώπους.
Άλλη μια απώλεια για τη Φυλή μας, το Mykonos Tribe. Δεν έχω τα κουράγια για σκαναρίσματα. Μόλις τα βρω οι εικόνες θα θυμίσουν σε όσους τον γνώρισαν τον Πάνο που γνωρίσαμε. Λευκοντυμένο να πουλάει ξύλινα γλαράκια στο πλατύ πεζούλι, κι ύστερα στη Βεγγέρα, στα στενά, και σε όλα τα δρομάκια και τραπέζια που θα λείψει.
Γλάρος, Ινδιάνος― τα παλιά παρατσούκλια που έμειναν
Τελευταίες μέρες,
με τον Ερμή
Παλιότερα, έργο της Eva PersakiΓλάρος, Ινδιάνος― τα παλιά παρατσούκλια που έμειναν
Τελευταίες μέρες,
με τον Ερμή
This is the end...
να τον θυμαστε με αγαπη Δαφνη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα λογια ειναι περιττα σε τετοιες στιγμες.
η αγαπη, οι αναμνησεις, οι στιγμες και τα συναισθηματα μενουν και εσεις βλεπω πως ειχατε πολλα για να σας δενουν για παντα!
Σ ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΤο μόνο που μπορώ να πω τώρα...
ΑΧ
ΑπάντησηΔιαγραφήτι πόνος τι αβάσταχτος πόνος σαν κινούν οι ΚΑΛΟΙ...
ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον αποδεχθεί...
εύχομαι το ταξίδι να είναι γεμάτο αγάπη και καλοσύνη
σαν αυτή που σκόρπισε στην ζωή του ΑΠΛΟΧΕΡΑ
Ευχαριστώ φίλε akrat.
Διαγραφή