Τρεις αδελφούλες ήταν...(Τα Μικρά Μου Μανιφέστα)

Τρεις αδελφούλες ήμασταν

κι οι τρεις κακογραμμένες.

Η μια έχτισε το Δούναβη,

η άλλη τον Ευφράτη

κι εγώ η η πιο κακότυχη

της Άρτας το γεφύρι.

Έτσι λέει το βαλκανικό Δημοτικό σε αμέτρητες παραλλαγές του μύθου.

Τρεις αδελφούλες ήταν, λέει και το αγαπημένο μου σεφαρδίτικο. Ρόδα λευκά, της άνοιξης λουλούδια. Οι δυό τακτοποιήθηκαν, η τρίτη η αμαρτωλή θύμωσε τον πατέρα γι αυτό κι αυτός την έστειλε στη Ρόδο εξορία. 

____________________________________________________

Για το Δημοτικό, θρηνεί του Πρωτομάστορα η όμορφη γυναίκα: Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας! Τρεις αδερφάδες ήμαστε κι οι τρεις κακογραμμένες. Η μια 'χτισε το Δούναβη κι η άλλη τον Αφράτη κι εγώ η πιο στερνότερη της Άρτας το γιοφύρι. Το σεφαρδίτικο,  Tres Hermanicas Eran: Tres Hermanicas Eran (original) Tres hermanicas eran, Blancas de roz, Ay, ramas de flor Tres hermanicas eran, Tres hermanicas son. Las dos eran cazadas, Blancas de roz,  Ay, ramas de flor Las dos eran cazadas, La una se deperdio. Sus padre con verguensa Blancas de roz Ay, ramas de flor Sus padre con verguensa, A Rodes L'anbio. _________________________________________