Δίστομο- επεισόδια + '«Ενα τραγούδι για τον Αργύρη» (τανία- ελληνικοί υπότιτλοι)

Δε θα μιλήσω εγώ.

Φέρνω το σημερινό επεισόδιο που δημιούργησε στη μαύρη επέτειο η Ζωή Κωνσταντοπούλου, φέρνω  ιστορικό, μια ανάμνηση προσωπική και μια από εκείνες τις τυπωμένες «ειδήσεις» τις διατυπωμένες ανατριχιαστικά σε ελληνική εφημερίδα της εποχής. Εικόνες νεκρών, εικόνες στρατιωτών και της μαντιλοδεμένης γυναίκας που έγινε εξώφυλλο στο Life όταν το πολεμικό έγκλημα συγκλόνισε τον κόσμο. 
Φέρνω και τα σημερινά. Αντίδραση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα.

Μαζί, την ταινία «Ένα Τραγούδι για τον Αργύρη»/ Ein Lied für Argyris  του Stefan Haupt (2006) (με ελληνικούς υποτίτλους.

Με πίκρα, με πόνο ακόμα νωπό μα δίχως έκπληξη: ο πόλεμος τέτοιος είναι κι ο άνθρωπος λύκος για τον άνθρωπο. Ας αγρυπνούμε.

Διέπραξαν ένα από τα μεγαλύτερα πολεμικά εγκλήματα που προκάλεσαν διεθνή κατακραυγή και βύθισαν την Ελλάδα στο πένθος. Σαν σήμερα οι Ναζί ξεκλήρισαν ένα ολόκληρο χωριό. Έσφαξαν όλο το Δίστομο. Ένα μνημείο στέκεται εκεί για όσους έπεσαν άδικα. Από μωρά μερικών μηνών μέχρι γέρους. Τώρα οι υμνητές τους βρίσκονται εντός της Βουλής των Ελλήνων...Βρισκόμαστε στις αρχές του καλοκαιριού του 1944 στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς, Ελλάδα. Η Ναζιστική Γερμανία βιώνει στα μέτωπα του πολέμου την μία ταπείνωση μετά την άλλη. Στις 6 Ιουνίου οι Σύμμαχοι έχουν αποβιβαστεί στην Νορμανδία και οι ιθύνοντες του γερμανικού στρατού βλέπουν πως το τέλος πλησιάζει. Και στο ελληνικό έδαφος όμως οι Ναζί δεν ήταν ανίκητοι, καθώς οι ελληνικές αντάρτικες ομάδες με κορωνίδα τον ΕΑΜ- ΕΛΑΣ προκαλούν πολλές φθορές με αποτέλεσμα να έχουν εξελιχθεί σε έναν πραγματικό πονοκέφαλο για τους κατακτητές.

Στις 10 Ιουνίου γίνεται άλλη μία συμπλοκή ανταρτών και κατακτητών, ωστόσο το σημαντικό γεγονός δεν ήταν η μάχη, αλλά αυτά που ακολούθησαν. Τις πρώτες πρωινές ώρες της ημέρας εκείνης μία στρατιωτική φάλαγγα των τρομερών Ες-Ες ξεκινά από την Λιβαδειά με προορισμό την Αράχωβα έχοντας ως βασικό σκοπό την εξόντωση αντάρτικων ομάδων, αλλά και την τρομοκράτηση του άμαχου πληθυσμού. 

Στο Δίστομο τα γερμανικά στρατεύματα γίνονται ακόμη πιο πολυπληθή καθώς ενώνονται με μία άλλη ομάδα που ερχόταν από την Άμφισσα. Τελικά όλοι μαζί όδευσαν προς το Στείρι. Προτού φύγουν τρομοκράτησαν τους κατοίκους να μην εγκαταλείψουν το χωριό εάν δεν γυρίσουν πίσω ενώ τους πίεσαν να τους αποκαλύψουν εάν έχουν πληροφορίες για τις θέσεις των ανταρτών.

Τελικά η φάλαγγα των επτά αυτοκινήτων (2ος λόχος του 2ου τάγματος του 7ου Συντάγματος της 1ης Μεραρχίας των Ες - Ες με έδρα την Λιβαδειά), μαζί με τις δυνάμεις από την Άμφισσα και με δύο αυτοκίνητα με Γερμανούς στρατιώτες που είχαν μεταμφιεσθεί σε χωρικούς, δέχονται επίθεση στην θέση Καταβόθρα από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Η μάχη είναι σύντομη αλλά σφοδρή. Οι Ναζί αναγκάζονται να υποχωρήσουν αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 40 νεκρούς και 15 τραυματίες.

‎Elissavet Zitouniati‎  

"Εγώ μανάρι μου ήμουνα μικρή.10-11 ετών.Ήμουν με τη μάνα μου και τον πατέρα μου στο σπίτι.Είχανε έρθει οι Γερμανοί λέγανε.Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν τρεις...ένας ξεκοιλιάζει τη προγιαγιά σου και επειδή βύζαινε ο αδελφός μου κόψανε το στήθος της και σφάξανε το παιδί.Τον κάρφωσαν πάνω στην κοιλιά της.Τον πατέρα μου τον σκότωσαν με το όπλο μετά,ήταν τυχερός!Εγώ έτρεξα έξω...ήταν ένα αλλος...με έβαλε μέσα στον φούρνο της αυλής και μου έκανε σήμα να σωπάσω!εγώ έκλαιγα και μου ριξε μια με τον υποκοπανο στο κεφάλι...ζαλίστηκα και κοιμήθηκα!μετά κατάλαβα..ήταν για καλό!μετά από πόσες ώρες δεν ξέρω ξύπνησα και έβηχα από την κάπνα..καιγόταν το σπίτι και όλο το χωριό!έτρεξα στο βουνό...3-4 μέρες χωρίς φαι και νερό...με βρήκανε οι αντάρτες και μου παν να κατέβω στην πλατεία γιατί θα έρθει ο Ερυθρός Σταυρός...παιδί μου,στην πλατεία είχε πτώματα για αυτό έβλεπα κοράκια στο
Βουνό!ακόμα και τώρα σαν περπατάω νιώθω τα πόδια μου να τσαλαβουτάνε στο αίμα!μας πήρε ο Σταυρός και μας πήγε στο ορφανοτροφείο...δεν είχα κανέναν πια...ξαναγεννήθηκα εκείνη τη μέρα πεθαμένη πια"
Ευφροσύνη Σφουντούρη
10/6/1944

''9-7-1944, Εφημερίδα «Καθημερινή»

«Η δημοκοπία περί ωμοτήτων εις το Δίστομον»
«Κομμουνισταί δημοκόποι διέδωσαν την φήμην, ότι εις το ειρηνικόν χωρίον Δίστομον (μεταξύ Λεβαδείας και Αραχώβης, επαρχίας Λεβαδείας) πλέον των 1.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών (!) κατεσφάγησαν με κτηνώδη τρόπο υπό μιας γερμανικής μονάδος (...) Δια κάθε φιλοπάτριδα Ελληνα, που γνωρίζει τας μεθόδους ψεύδους της προπαγάνδας του ΕΑΜ, είναι φανερά η κομμουνιστική προέλευσις και ο σκοπός της διαδόσεως ταύτης. Περί των πραγματικών γεγονότων εις το Δίστομον επληροφορήθημεν εν λεπτομερεία τα εξής υπό της αρμόδιας αρχής.
Την 10 Ιουνίου 1944 μία γερμανική μονάς ευρισκομένη εν πορεία και μεταβαίνουσα από Λεβαδείας εις Αράχωβαν, εβλήθη έμπροσθεν του χωρίου Διστόμου με όπλα, οπλοπολυβόλα και ολμοβόλα. Η μονάς απώλεσε λόγω της άνανδρου ταύτης επιθέσεως του ΕΑΜ αριθμόν τινά εις νεκρούς και τραυματίας. Εν συνεχεία ανελήφθη ο αγών εναντίον των συμμοριτών οι οποίοι είχον οχυρωθή μέσα εις το Δίστομον, με όλα τα υπάρχοντα μέσα. Κατόπιν της χρησιμοποιήσεως των βαρέων γερμανικών όπλων, εκυριεύθη εξ εφόδου το Δίστομον, η φωλέα αυτή της συμμορίας. Ηριθμήθησαν περί τους 250 νεκροί συμμορίται».

Σαν να μην πέρασε μία ημέρα στα ΜΜΕ της ελληνικής επικράτειας.''

2017 Απίστευτη κίνηση Κωνσταντοπούλου

 κατά του Γερμανού πρέσβη στο Δίστομο. Επενέβη ο Γλέζος

Ένα έντονο περιστατικό έλαβε χώρα στην επίσημη τελετή μνήμης του Δήμου Διστόμου για την επέτειο της σφαγής από τους Ναζί.

H τέως πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, επιχείρησε να εμποδίσει τον Γερμανό πρέσβη να καταθέσει στεφάνι, στη διάρκεια της τελετής μνήμης του Δήμου Διστόμου, για την επέτειο της σφαγής από τους ναζί. Επενέβη ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος πήρε από το χέρι τον Γερμανό πρέσβη, προκειμένου εκείνος να μπορέσει να καταθέσει το στεφάνι του. 
Η ανάρτησή της https://www.facebook.com/zoe.konstantopoulou.official/posts/1805018486480947:0

Για την ιστορία της φωτογραφίας του αμερικανικού περιοδικού LIFE με την γυναίκα -σύμβολο της Σφαγής του Διστόμου, Μαρία Παντίσκα, βρήκαμε στοιχεία που έγραψε  στην σελίδα της στο Facebook η κ. Δώρα Πλάκα. Αφορμή η κυκλοφορία τεύχους του περιοδικού ΙΣΤΟΡΙΑ (φωτό) με την μαυροφορεµένη Μαρία Παντίσκα στο εξώφυλλό του- είχε εντοπισθεί τυχαία από έναν Διστομίτη φοιτητή το 1980-81.

Λίγους µήνες µετά τη Σφαγή, ο Dmitri Κessel, ανταποκριτής του περιοδικού «Life» επισκέφθηκε το Δίστοµο για ρεπορτάζ. Αποθανατίζει τη Μαρία Παντίσκα (πέθανε το 2009), να στέκεται όρθια µπροστά σε µια σκάφη και να πλένει τα µαύρα ρούχα της στην αυλή. Η φωτογραφία δηµοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Life» στις 29 Νοεµβρίου του 1944. 

Ο τίτλος του κειµένου ήταν «Τι έκαναν οι Γερµανοί στην Ελλάδα» και η λεζάντα ανέφερε: «Η Μαρία Παντίσκα ακόµη κλαίει µε λυγµούς, δύο µήνες αφότου οι Γερµανοί σκότωσαν τη µητέρα της σε σφαγή στην ελληνική πόλη Δίστοµο».Η εφημερίδα ''Ελευθεροτυπία'' το 1994 στα 50 χρόνια από την αποφράδα μέρα της Σφαγής, είχε πρωτοσέλιδη σύνθεση την φωτογραφία του 1944 με μια εκείνης της εποχής.

Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από τα μάτια ενός ξεχωριστού ανθρώπου. 
Σκηνοθεσία: Stefan Haupt
Σενάριο: Stefan Haupt
10 Ιουνίου 1944.
Δίστομο. Ένα μικρό χωριό, ένα βήμα από την θάλασσα, στο δρόμο από την Αθήνα προς τους Δελφούς. Εδώ επιζεί ο μικρός Αργύρης, ούτε καν τεσσάρων χρονών, στις 10 Ιουνίου του 1944 μία κτηνώδη σφαγή των Γερμανικών Δυνάμεων: Το λεγόμενο «μέτρο εξιλέωσης» μιας ναζιστικής μεραρχίας ως αντίποινα για μία επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή. Σε λιγότερο από δύο ώρες σκοτώνονται 218 κάτοικοι του χωριού ? γυναίκες, άντρες, γέροι, μωρά και βρέφη. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς.
Κάμποσα χρόνια περνάει το αγόρι σε ορφανοτροφεία γύρω από την Αθήνα, μέσα σε χιλιάδες παιδιά του πολέμου. Ώσπου μία μέρα εμφανίζεται μία αποστολή του Ερυθρού Σταυρού και διαλέγει μία χούφτα παιδιά για ένα μεγάλο ταξίδι σε μία μακρινή χώρα. Ο Αργύρης θέλει οπωσδήποτε να πάει μαζί τους. Και έτσι φτάνει στην Ελβετία, στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι στο Τρόγκεν. Χρόνια αργότερα κάνει τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ) στα Μαθηματικά και την Αστροφυσική. Πολύ σύντομα αρχίζει να διδάσκει στα λύκεια της Ζυρίχης, μεταφράζει Έλληνες ποιητές στα γερμανικά, και εργάζεται ως βοηθός αργότερα για μερικά χρόνια, μεταξύ άλλων και με το Ελβετικό Σώμα Βοήθειας για τα θύματα καταστροφών στην αναπτυξιακή βοήθεια στη Σομαλία, στο Νεπάλ και στην Ινδονησία. Γυρνώντας στην Ευρώπη, αρχίζει τα πήγαινε-έλα μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας και οι παραμονές στην παλιά του πατρίδα όλο και παρατείνονται.

Ο Αργύρης Σφουντούρης, σήμερα 66 χρονών, είναι ένας άνδρας με συναρπαστική γοητεία και μελαγχολική ευθυμία, που έχει ασχοληθεί σε όλη του την ζωή με την παραφροσύνη, που του συνέβη όταν ήταν μικρό παιδί. Σε ένα «Συνέδριο για την Ειρήνη» - για παράδειγμα- συλλογιζόταν δυνατότητες, πώς θα μπορούσε ο κόσμος να βγει από το φαύλο κύκλο της βίας. Δεν προσπάθησε να το «ξεπεράσει» μέσα του, και να «κλείσει» το κεφάλαιο με τις παιδικές του αναμνήσεις, αλλά πολύ περισσότερο αγωνίστηκε να μάθει να ζει με αυτές και πέραν τούτου να επηρεάσει τον έξω κόσμο.

Μία ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου και του ιστορικού χρέους.

Μία ταινία για τις φαινομενικά άλυτες δυσκολίες μίας πραγματικής συμφιλίωσης, μία ταινία για την αναζήτηση της ειρήνης — ένα ταξίδι με άγνωστο τέλος.

Εκκένωση περιοχής στο Αμύνταιο λόγω κατολίσθησης― (σχόλια εικόνες )#Αμυνταιο #ΓΕΝΟΠ #ΔΕΗ #skouries

#Αμυνταιο #ΓΕΝΟΠ #ΔΕΗ #skouries

Κατολίσθηση στο ορυχείο της ΔΕΗ στο Αμύνταιο. Σε ξενοδοχεία της περιοχής μεταφέρθηκαν οι κάτοικοι των Αναργύρων. Ο Χάρτης άλλαξε, η περιοχή θα απαλλοτριωθεί. Πιστεύω έχουμε τη φαντασία να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό για τους ανθρώπους του τόπου.

Στις Σκουριές αντισκέκονται, τα κανάλια δεν λένε λέξη. Και τι να πουν όταν καταστρέφεται η πατρίδα του Αριστοτέλη, τι να πουν όταν χρησιμοποιείται η δική μας αστυνομία για να προστατέψει ιδιώτη εναντίον μας;

Η ζημιά τεράστια.

Οι λίγοι που μιλούν υπέρ (τα άκουσα και κατ ιδίαν τηλεφωνικά) υποστηρίζουν αντίθετα από τους επιστήμονες ότι τέτοιες εξορύξεις δεν είναι επικίνδυνες, ότι μετά αναπλάθουν το τοπίο. Κι αν αντιδρώ προχωρούν συνήθως σε χαρακτηρισμούς περί αναρχοαπλυσιάς μου και μοίρας της Ελλάδας που δεν καταλαβαίνει από επενδύσεις.

Τους πληροφορώ ότι παντού στον κόσμο οι κάτοικοι αντιδρούν κι ότι βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο Τουρισμός κι είναι ωμό ξεπούλημα να επιλέγουμε να καταστρέφουμε αρχαία δάση για να κάνουμε τους κατοίκους εργάτες ορυχείου.

Τα έχω ξαναπεί.

Με τις αναχρονιστικές ανοησίες περί άρνησης Υπερθέρμανσης του πλανήτη που είπαν από τη ΔΕΗ γελάσαμε πρόσφατα (σάς την έχω κι αυτή). 

Όμως τα σημερινά δεν είναι για γέλια. 

Δείτε τώρα εξελίξεις- αποδείξεις από το ορυχείο Αμυνταίου στους Αγίους Αναργύρους στη Φλώρινα και, ας μη σκεφτούμε μόνο ένα 'Μακριά από μάς' γυρνώντας σελίδα. Στη Φύση δεν υπάρχει μακριά, ούτε στην ανθρωπιά.

antigold‏

Η κατολίσθηση ήταν σε εξέλιξη αλλά η ΔΕΗ είχε αφήσει εκεί τους τέσσερις πανάκριβους καδοφόρους γερανούς γιατί την υποεκτίμησε 

Αμύνταιο: Γκρεμίζουν ολόκληρο χωριό μετά την κατολίσθηση 80 εκατ. κυβικών μέτρων χώματος 

Εκατοστή αξιολόγηση‏ 

Ξεσπιτώθηκαν οι κάτοικοι του οικισμού μετά την κατολίσθηση σε ορυχείο στο Αμύνταιο – Απαλλοτριώνεται η περιοχή -

Voice of Macedonia‏

Κραυγή αγωνίας από τους κατοίκους των Αγ. #Αναργύρων (#Φλώρινας)

Veriotis Veria‏ 

Άλλαξε ο χάρτης από κατολίσθηση στο ορυχείο της ΔΕΗ στο Αμύνταιο - Συγλονιστικό VIDEO & ΦΩΤΟ http://fb.me/CLvII8jL 

DINO SECUMO‏

Βιβλική καταστροφή στο Αμύνταιο στίς 11.00 Σήμερα...

 Από μια πρώτη εκτίμηση των επιστημόνων της επιχείρησης, φαίνεται ότι, εξαιτίας της κατολίσθησης, οι μάζες που μετατοπίστηκαν ήταν πολύ μεγαλύτερης έκτασης από αυτές που ανέμεναν και αγγίζουν τα 80 εκατομμύρια κυβικά μέτρα".

Για να τελειώνει και το παραμύθι με την υποτιθέμενη δυνατότητα των επιστημόνων να τα προβλέπουν όλα και να τα αντιμετωπίζουν όλα. Το φαινόμενο βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη και αυτοί είχαν αφήσει εκεί τους τέσσερις πανάκριβους καδοφόρους γερανούς γιατί υποεκτίμησαν το μέγεθος της κατολίσθησης.
Περιττό να πούμε οτι οτι αυτά που γίνονται στη δυτική Μακεδονία είναι μια ολοκάθαρη προειδοποίηση για τη Χαλκιδική όπου η Ελληνικός Χρυσός μας φτιάχνει φράγματα αποβλήτων ύψους 150 μέτρων πάνω σε σεισμικό ρήγμα και διαβεβαιώνει οτι δεν θα πέσουν...

Τεράστια κατολίσθηση στο ορυχείο Αμυνταίου, εκκενώθηκαν σπίτια στους Ανάργυρους (βίντεο) #skouries 

http://antigoldgr.org/blog/2017/06/11/katolisthisi-amyntaio/

Σκυλιά στην τσάντα και ελευθερία του Διαδικτύου (με ωραίες εικόνες) #DogInABag

#NYCsubway #DogInABag #SubwayDog #DogOfNYC

Ο Υπόγειος της Νέας Υόρκης απαγόρευσε την είσοδο σε σκυλιά εκτός κι αν είναι μέσα σε τσάντα. Ο λόγος είναι ότι τα μεγάλα σκυλιά πιάνουν χώρο επιβατών. 

Ναι, κι οι χοντροί, κι οι έγκυοι-αλλά δεν τους κατεβάζουμε, όπως δεν πληρώνουν μισό εισιτήριο οι λεπτοί.

Αδικία λοιπόν και να πώς αντέδρασαν οι επιβάτες.

Φέρνω φωτογραφίες απολαυστικές μα δεν είναι μόνο το χαριτωμένο αστείο ο λόγος που αναρτώ.

Άλλη μια κοινωνική αντίσταση που χρωστάμε στο Διαδίκτυο. Ούτε φυλλάδια, ούτε αφίσες, ούτε συναντήσεις και συνέδρια. Κάποιος το ξεκινά κι όποιος θέλει ακολουθεί. Για τα μικρά τα καθημερινά είναι σωτήριο και άμεσα δημοκρατικό.

Πολλά λέγονται τελευταία για περιορισμούς του Διαδικτύου για να πολεμηθεί η Τρομοκρατία. Τα διαβάζω, τα ακούω κι από ανθρώπους που εκτιμώ (συνήθως κάπως μεγαλύτερους εννοείται, και άσχετους ή καινούργιους στο καινούργιο).

Πώς θα ένιωθαν, ρωτάω, αν για να παταχθεί το έγκλημα λογοκρίναμε τις εφημερίδες; Ή, πιο αναγκαίο κατ΄εμέ αν και εξ ίσου λάθος, αν αναπαγορεύαμε στις ταινίες τη βια;

Θυμίζω, για να πάμε πιο κοντά, εκείνους που ζητούσαν τείχη ώσπου να καταλάβουν ότι οι «τρομοκράτες» δεν είναι μετανάστες αλλά συμπολίτες τους, παιδιά της Δύσης.

Το Διδίκτυο δεν προκαλεί την Τρομοκρατία.

Την «τρομοκρατία» προκαλεί και χρηματοδοτεί η Δύση. Το πώς το διαλέγουμε κατά τις απόψεις μας:

Είτε άμεσα, αν πιστεύουμε σε συνωμοσίες και θεωρούμε ύποπτο που δεν έχει ανακριθεί κανένας τρομοκράτης, πάντα τους σκοτώνουν οι αστυνομίες ακόμα κι αν πρόκειται για ένα παλαβό με μαχαίρι που επιτίθεται σε αστυνομικούς,

ή έμεσα, αν ασχολούμαστε λίγο με τα διεθνή και γνωρίζουμε ποιος στέλνει όπλα πού και σε τι τρόμο ζουν οι βομβαρδισμένοι άνθρωποι, οι κλεισμένοι σε στρατόπεδα και φυλακές μόνο επειδή είχαν την ατυχία να γεννηθούν εκεί κι όχι εδώ.  

Σοκάρω σε ακτιβιστικές ομάδες όταν λέω ότι πολύ σπάνια είμαι υπέρ των διαδηλώσεων. Δεν πιστεύω σ' αυτές. Σέβομαι τη θέση τους στην Ιστορία, αλλά νομίζω ότι πλέον δεν εξυπηρετούν παρά όσους τις καπηλεύονται. Έγιναν συνήθεια και πλέον το «να κατεβούμε στους δρόμους» να μας δείρουν και να μας βομβαρδίσουν με χημικά μού φαίνεται άσκοπο μαρτύριο. Οι ντόπιοι πολιτικοί θα με χτυπήσουν και θα με συκοφαντήσουν αλύπητα και μόνο αν σπάσω και κάψω ή αν έχω νεκρούς θα καταφέρω να μπω στα διεθνή δίκτυα και να πιέσω. Το θέλω αυτό; Και, ακόμα κι αν το θέλω, κατά πόσο το μπορώ όταν συχνά η αστυνομία με προλαβαίνει και το κάνει για λογαριασμό μου με το χειρότερο προβοκατόρικο τρόπο; Γι αυτό εκπαιδεύονται κι εξοπλίζονται άρα μου φαίνεται ανόητο να ξεκινώ εγώ τις μάχες μαζί τους.

Άλλοι είναι οι τρόποι πια, χάρη στο Διδίκτυο.

Σκόπιμα άνοιξα το θέμα με ψιλά και χαριτωμένα. Θα επανέλθω με πολλά, αλλά σήμερα ας χαρούμε τις εικόνες.

Μεγάλη μέρα σήμερα: Τα ντολμαδάκια (και δίνω συνταγή)

Άργησα φέτος, έλειπα. Όμως παραμένουν φρέσκα τα αμπελόφυλλα στο αμπέλι, τόσο που τα πρώτα φαγώθηκαν τόσο γρήγορα που επαναλαμβάνω το θαύμα. Ναι, μαγειρεύω και μάλιστα δις φέτος το καλοκαίρι. Και με το αεράκι σήμερα, έβγαλα έξω τα παραφερνάλια σε πεζούλι όπως βλέπετε στη φωτογραφία με πετρωμένη την πετσέτα μου.

Αν θέλετε τη συνταγή,

 τα κάνω ανατολίτικα, δηλαδή με φακή.

 Αναλογία γέμισης στα τρία:

 1 φλυτζανάκι  ρύζι (δεν προτιμώ τα λαπαδιάρικα κι ας θεωρούνται τα σωστά),

1 φακή βρασμένη λίγο, 

1 κρεμμύδι/άνιθο/δυόσμο ή μαϊντανό λιωμένα (διότι δε μου αρέσει να βρίσκω κοτσάνι ή κομμάτι κρεμμύδι στη μπουκιά). 

Και αλάτι βέβαια.

Όσο βράζει η φακή ζεματάω δις τα αμπελόφυλλα που τα έχω στίβα να μη μου σκίζονται. Τα αφήνω λίγο στο καυτό νερό κι όσο ετοιμάζω τη γέμιση τα σουρώνω και ξαναζεματάω.

Το σωστό τύλιγμα είναι πανεύκολο και δε θέλει μηχανές ή κόλπα. Θα βρείτε στο youtube. Το λάθος συνήθως είναι πως τα ξεκινάτε από ανάποδη πλευρά ή τα παραγεμίζετε. Δε θέλει πολύ ούτε λίγο, να θυμάστε πως κρεμμύδι και μυρωδικά μικραίνουν και δίνουν χώρο στο ρύζι που 2/3πλασιάζεται ανάλογα την ποικιλία.

Επίσης, μην ξεχνάμε: μικρά, όσο πιο μικρά. Τα ανατολίτικα φαγητά θέλουν μεράκι, κόπο. Στη χώρα του meze βρισκόμαστε. Όχι ντολμάδες της εμπορκής ταβέρνας ή 'του  chef' τουριστικών, μα γυναικείοι, από χέρι λεπτό κι ευαίσθητο που έμαθε να κεντά, όχι να σκάβει και μαγειρεύει για να δώσει χαρά όχι να γεμίσει στόματα.

Τα στρώνετε σε ταψί όπως εγώ ή σε κατσαρόλα (οπότε θέλει πιάτο πάνω για να μην αρχίσουν το κολύμπι), σκεπάζετε με το νερό  λιγο αλατισμένο και λάδι και ψήνετε- σε μεσαία φωτιά για ώρες ανάλογα την κουζίνα (εδώ να βοηθήσω δε μπορώ, δεν έχω τόση πείρα και είναι φορές που τα ψήνω έξω, στα κάρβουνα).

Τα μυστικά μου:

―Καθόλου παραδοσιακή η πονηριά μου: στο ζουμί που βράζουν μαζί με λίγο αλάτι βάζω μια μικρούλα κουταλιά πελτέ ντομάτας- όχι να κοκκινίσουν μα να πλουτίσει η γεύση (όπως άλλοι βάζουν κύβους βιομηχανικούς)

―τό πιπέρι σε κόκκους, 1-2 σε κάθε ντολμαδάκι.

―Αν κάνω πολλά ή έχω κόσμο κάνω και την παραλλαγή, μισά με λίγο κάρυ (μα όχι καυτερό).

Όταν θα βγούν λεμόνι και, όσο φρεσκοτριμμένο πιπέρι θέλετε στο πιάτο σας. 

Με αυγολέμονο γίνονται γεύμα μα εγώ τα προτιμώ μεζεδάκι, να παίρνω ενα κάθε φορά που τα συναντώ, αν και ποτέ δεν έμειναν για την επομένη.
________________________________________________
Πέρσι :

Στο δρόμο του Πλατή Γιαλού: ΠΡΟΣΟΧΗ έχουμε κάμερες!

Βάλαμε* κάμερες.

Αμέτρητες φωτογραφίες έχω. Χρόνια τώρα. 

Στέλνουν οι επιχειρηματίες φορτηγάκια να ξεφορτώνουν τα σκουπίδια στους κάδους μας όπου, αντί για τα οικιακά, περνώντας θα δείτε στρώματα, βιβλιοθήκες, ηλεκτρικά και τα κλαδιά από τα καθαρίσματα των κήπων. Αποτέλεσμα να κλείνει ο δρόμος, να αναγκάζονται να περνούν στα αντίθετο ρεύμα μηχανάκια κι αυτοκίνητα, και να γίνονται ατυχήματα  ενώ το σκουπίδι να ξεχειλίζει ως τους κήπους μας.

Είναι το καλοκαιρινό μου σπορ: Κάθε απόγευμα με γάντια μαζεύω όσα έφερε ο άνεμος στα δένδρα μου, όσα πετούν περαστικοί στην πόρτα μου, αφού –γιατί να σεβαστούν;- λίγο πιο πάνω οι κάδοι ξεχειλίζουν.

Ο Δήμος στέλνει απορριμματοφόρα αλλά προς τι; Αντί να κάνουν το σωστό, κάποιοι για οικονομία βενζίνης και χρόνου ανεβαίνουν από την παραλία και τα πετούν σ' εμάς.

Όχι πια, σας προειδοποιήσαμε.

Όλοι, μα όλοι, θα καταγγέλλεστε.

Βοηθήστε μας να καθαρίσουμε αυτή τη ντροπή που βλάπτει και τις επιχειρήσεις σας αφού, απορώ, δε ντρέπεστε που τα βλέπουν οι πελάτες σας.

Παρακαλούμε κοινοποιήστε να γίνει γνωστό.:

Παρακαλώ ενημερώστε τους ασυνείδητους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή του Πλατύ Γιαλού ότι πλέον οι κάδοι των απορριμμάτων στην περιοχή ΚΑΣΤΕΛΛΑΚΙΑ θα βιντεοσκοπούνται και θα φωτογραφίζονται. Όσοι ξεφορτώνουν καρότσες ξέχειλες στο δρόμο, θα καταγράφονται και θα δίνονται στη δημοσιότητα οι αριθμοί των ΙΧ και οι επιχειρήσεις τους. 
Οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής έχουμε αγανακτήσει. Υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής μας. Να τοποθετηθούν κάδοι κοντά στις επιχειρήσεις και όχι στις πόρτες μας.
Θα γίνει τροχαίο και θα είναι αργά. Οι σακούλες είναι καθημερινά στη μέση του δρόμου και για να τις αποφύγουν πεζοί και οδηγοί μπαίνουν στο αντίθετο ρεύμα πάνω στη στροφή.
*Να σημειωθεί ότι τ απορριμματοφόρα έρχονται συνεχώς αλλά δεν τους προλαβαίνουν…
** Οι περισσότεροι επιχειρηματίες στο Πλατύ Γιαλό είναι νοικοκύρηδες, ας βοηθήσουν ν😵 απομονώσουμε τους ασυνείδητους διότι ότι από αυτό το σημείο - χωματερή περνούν οι πελάτες όλων.

________________________________

Δεν είμαστε βεβαίως μόνο εμείς. Φέρνω πειστήριο από τον πανέμορφο κατά τα άλλα Κόρφο, σταλθέν από την άλλη ακούραστη φίλη συνοδοιπόρο μου, τη φωτογράφο Καίτη Φούσκη.

____________________________________________

**'Βάλαμε' λέω εκφράζοντας τη γειτονιά μα επειδή δε μου αρέσει να κλέβω ξένες δάφνες η πρωτοβουλία είναι της Μαριάννας Κουσαθανά, γειτόνισσάς μου και ακούραστης συντρόφου στον αγώνα για Ανακύκλωση και μια καλύτερη ζωή.

Βασίλης Δεμερούκης rip ― ο Βασιλάκης της νιότης μας

✙ 6 Ιουνίου 2017

Άλλος ένας Μυκονιώτης που αγάπησε και τίμησε τον τόπο, άλλος ένας απ' τη φυλή μας των Νομάδων της Μυκόνου θα ζει στις αναμνήσεις της δικής μας νιότης και στην καρδιά της Kiki της αγαπημένης μας γυναίκας του.

O Βασιλάκης των Μουσών, ο Βασιλάκης του Seven Sins, των σκυλιών, του Άγιου Σώστη. Κάθε γενιά, κάθε φουρνιά με κάτι τον ταυτίζει, πρόσωπο κεντρικό τοπίων και γλεντιών του παρελθόντος της.

Για τον κ. Kastell κι εμένα είναι τα ατέλειωτα μεσημέρια στο φημισμένο μικροσκοπικό ταβερνάκι πάνω απ' τον Άγιο Σώστη που δεν είχε ηλεκτρικό κι όλα έπρεπε να καταναλωθούν ως τις 6.00 που έκλεινε. Ουρά έξω κι η Κίκη μου έκανε νόημα να καθίσω σε όποιο τραπέζι ήθελα ενώ ο Βασιλάκης χαμογελούσε σκυφτός πάνω από την ψησταριά.

΄Ημασταν νέοι τότε, πάντα άφραγκοι, μα η Κίκη είχε ιδιαίτερες τιμές για όποιους συμπαθούσε, όποιους δεν έκαναν το θόρυβο που απεχθανόταν. Έκλεινε η κουζίνα και κουβεντιάζαμε  όσο μάζευαν, πίνοντας κρασιά με μεθυσμένες βουτιές στο μικρό, σαν ιδιωτικό, παραλιάκι με τα ήσυχα νερά.

Ο Βασιλάκης πάντα εκεί, χαμογελούσε σιωπηλός πάνω απ' την ψησταριά.

Συναντιόμασταν συχνά στους μεγάλους περιπάτους με τα σκυλιά, κοινό μας πάθος που το κουβεντιάζαμε εκτενώς με λεπτομέρειες. Κι αν τύχαινε να με δει με παρέες θορυβώδικες που ίσως δεν του άρεσαν, χαμογελούσε σιωπηλά πάνω από τα σκυλιά.

Αυτά τα λίγα εγώ, από τα πολλά που έχω στην καρδιά μου.

Για πιο παλιά σας φέρνω άλλα,

για να κρατάμε στη ζωή ό,τι αγαπήσαμε.

Για πιο παλιά, άλλοι θα  πουν.

Dimitris Koutsoukos 

  Mykonos 1970 Ο φιλος μας ο Βασιλης Δεμερούκης,ασβεστωνει εξω απο τις θρυλικες 9 MUSES του Κωστα Ζουγανελη.Ο Βασιλης ηταν ο manager και η Σουηδεζα γυναικα του η Κικι δουλευε στο μπαρ. 

Dimitris Koutsoukos
Βασιλης Δεμερούκης.Πεθανε χτες στην Σουηδια ο φιλος μας ο Βασιλης. Ηρθε στην Μυκονο αρχες του 60'ς το 1964 αρχισε να δουλευη στις θρυλικες 9 MUSES του Κωστα Ζουγανελη και η γυναικα του η Κικι δουλευε στο μπαρ .Ηταν manager εκει μεχρι αρχες του 1980'ς οποτε και πηρε το Μπαρ 7Sins.απεναντι απο του Λαλουνη. Τελος του 1980'ς Μαζι με την Σουηδεζα γυναικα του την Κικι ανοιξαν την ΚΙΚΙ's TABERN στον Αγιο Σωστη.Στην οικογενεια του και σε ολους του φιλους του,τα θερμα μου συλλυπητήρια.

Σύνδεσμος :

karvouna.wordpress. Βασίλη, σ’ ευχαριστώ για το μάθημα ζωής

________________________________________________________

Ψάχνω φωτογραφία του στα συρτάρια μου και τις ιντερνετικές συλλογές του Mykonos Tribe. Και θα βρώ, κάπου έχω μα ίσως είναι στην Αθήνα, σε άλλα συρτάρια. Χαρακτηριστικό είναι που δε βρίσκω, ο Βασίλης έτσι ήταν, σκυμμένος πάνω σε ό,τι αγαπούσε, μ' ένα χαμόγελο για μάς.  

Ο Βασιλης στο σπιτι στο Σώστη (λίγο πανω απο την ταβερνα, προτού ανοιξει), αρχες '80.

Εκεί στον αγαπημένο τους Άγ. Σώστη παντρεύτηκαν.

1970, ανοιξιάτικο ασβέστωμα έξω από τις 9 Μούσες