Μικρή μου Κάλικο, γούρι μου Σούκι, Σουσούκι ακουαρέλα μου.
Μου πήρε μέρες να την εξημερώσω. 10 νόμιζα αλλά ψάχνοντας την πρώτη φωτογραφία της βλέπω πως είναι πάνω από μήνας.
Απ' τη συκιά στη μάντρα, από τη μαντρα ως το πεζούλι του barbecue, μετά ως την ξαπλώστρα μου, και λίγο-λίγο μέσα ως την κουζίνα ως, μόλις χθες νύχτα 17-18 Δεκ, που μόνη της ανέβηκε στο κρεβάτι μου και κοιμηθήκαμε μαζί ως το πρωί που την είδα να κοιτά την πόρτα και σηκώθηκα να τη βγάλω έξω.
Άργησα γιατί ο Τρόυ έχει μπει σε διάθεση «ήμουνα μοναχοπαίδι-ήμουνα μοναχογιός (δε θα γίνω ψυχοπαίδι-δε θα γίνω παραγιός)» και την κυνηγούσε άγρια, ιδίως στην αρχή. Συμβαίνει. Ώσπου να νοιώσει το σκυλί πως είναι δικιά μας, και πλέον ως ιδιοκτησία μας θα την προστατεύει.
Κάθεται πλάι μου τώρα που γράφω και γουργουρίζει δυνατά. Είναι χαδιάρα και τρυφερή, τρίβεται στα πόδια και στους τοίχους, ξέρει τους ήχους των σπιτιών, δε φοβάται θόρυβο κατσαρολικών ή ήχους περίεργους, σαν το αιώνιο με μικρά κι αμάθητα, το σύρσιμο του πλαστικού νέας σακούλας σκουπιδιών. Σε σπίτι μεγάλωσε. Δεν είναι πάνω από 6 μηνών.
Μα, έχει ένα τραύμα που μας καθυστέρησε. Φοβόταν τα χέρια. Πολύ. Και δίχως σκέψη επιτίθεται με ξαφνικό κχχχχχ κι επαναληπτικά χτυπήματα που βγάζουν αίμα.
Πολλές φορές απελπίστηκα, ιδίως στην αρχή. Μα η εξημέρωση δε γίνεται δίχως κατανόηση. Όπως «η Γάτα» της Κολέτ έτσι και η μικροσκοπική μου Σούκι η ακουαρέλα μου, μου την είπε την ιστορία της. Σε σπίτι ανατράφηκε από μητέρα οικιακή γάτα και έμαθε τους ανθρώπους. Μα τη χτυπούσαν. Χέρια ανθρώπινα την έχουν πονέσει και προβληματίσει και μπερδέψει. Κι ύστερα χέρια την πέταξαν εδώ, στο πλαϊνό μου χωράφι πλάι στο δρόμο. Λίγο αταβιστικά, λίγο ως μαθημένη σε σπίτι, μάς πλησίασε. Παρακολουθούσε. Και τόλμησε από πείνα να πηδήξει τη μάντρα. Μετά, φρόντισε να είναι πάντα εδώ, στην πόρτα μου (παρά το σκύλο) πάντα την ώρα που ξυπνάω. Να μπαίνει όλο και πιο μέσα στο σπίτι, να έχει το νου της στον Τρόυ και να το σκάει από το ανοιχτό παράθυρο όταν την πλησιάζει.
Μα δύσκολα της έφευγε ο τρόμος του χεριού. Πλησίαζα απαλά το χέρι μου με το πιάτο της. Πεινούσε, έτρωγε γρήγορα, με άφηνε να τη χαϊδέψω, γουργούριζε αλλά μια στιγμή μετά αυτόματα και με γατίσια ταχύτητα με χτυπούσε άγρια με ένα κχχχχ.
Εκεί, τη στιγμή της απόρριψης βοηθά η πείρα. Αν αντιδράσεις με το χέρι, το έχασες. Τι κάνω; Αθόρυβα και απαλά, της παίρνω το πιάτο και τη βγάζω έξω. Πάντα. Για λίγο. Κι ύστερα πάλι. Και πάλι. Τα χέρια μου ακίνητα να τα παρατηρεί, τα χέρια φέρνουν το πιάτο της, τα χέρια την ταΐζουν και, μετά από χάδια από πίσω στη ράχη που της αρέσει, τα χέρια πιά της χαϊδεύον το σαγώνι κι εκστασιάζεται. Μεγάλες νίκες.
Όχι ότι δεν απελπίστηκα. Όχι ότι δε σκέφτηκα πως πρέπει να της βρω άλλο σπίτι (κι ίσως το κάνω γιατί ακόμα έχουμε μπροστά μας τη συμφιλίωση με τον ώριμο σκύλο που δε θέλω να αισθανθεί αδικημένος). Αλλά έχω μάθει να βάζω μικρούς στόχους. Βήμα-βήμα προχωρήσαμε. Όταν φύγει ο Τρόυ στις βόλτες του και συνοδείες του κυρίου Kastell, τη βάζω μέσα να εξερευνήσει ως και τις ντουλάπες. Όταν γυρίσει το σκυλί της έχω πάντα ανοιχτό ένα ψηλό παράθυρο, δίοδο διαφυγής.
Calico Cat, Mon chou Σούκα Σουσούκα, ακουαρέλα μου μικρή μου Σούκι, της λέω.
Έβρεχε καταρρακτωδώς μια νύχτα που τη φώναξα και μπήκε βρεγμένη. Τη σκούπισα όλη με ζεστή πετσέτα. Με άφησε να της σκουπίσω ακόμα και ανάμεσα στα δάχτυλα. Μα ξαναβγήκε. Δεν εμπιστευόταν. Προτιμούσε τη γνωστή της καταιγίδα από τους απρόβλεπτους σκληρούς ανθρώπους.
Και χθες περάσαμε μαζί όλη την ημέρα, την άφησα να περιφέρεται στο σπίτι, την ανέβαζα στην άκρη του κρεβατιού μου (κι εκείνη κατέβαινε), ώσπου στις 4.00 το πρωί ακούστηκε ένα ουρλιαχτό γατοκαυγά. Άφησα το βιβλίο μου και έβγαλα τον Τρόυ να κυνηγήσει εισβολείς, να σπάσει τον καυγά και να τη σώσει μα δεν περίμενα πριν να γυρίσει ο Τρόυ να τη δω να μπαίνει μέσα σαν το σπίτι επιτέλους να το είδε ως καταφύγιο. Έκλεισα πόρτες, και την παρακολουθούσα από το κρεβάτι μου. Πλύθηκε επιδεικτικά από περηφάνεια όπως κάνουν οι γάτες όταν νοιώθουν αμηχανία κι ύστερα κάθισε σφίγγα προς τον τοίχο. Όχι την πόρτα, άρα καλό σημάδι. Και όταν νύσταξα και έσβησα το φως πριν ξημερώσει τον άκουσα να γουργουρίζει δυνατά ψάχνοντας το δωμάτιο κι ύστερα ελαφριά σα πούπουλο να ανεβαίνει στο κρεβάτι. Εκεί, στην άκρη που την πρωτοανέβασα πριν δυό βδομάδες και που από χθες ως τώρα είναι η θέση της.
Αύριο επιτέλους έχουμε γιατρό. Και συνεχή μαθήματα Τρόυ μήπως τα καταφέρουμε.
Ακολουθούν εικόνες από την πορεία μας, ακουαρέλες Κάλικο και πληροφορίες γι αυτές τις σπάνιες γυναίκες γάτες. Μα ένα θα σας πω και το εννοώ: Ποτέ, αλλά ποτέ-ποτέ δε χτυπάμε τα ζώα μας. ΠΟΤΕ. (Κι αν έχετε ζητήματα επικοινωνίας μαζί τους, εδώ είμαι, ρωτήστε με να σας βοηθήσω).
Πιο πολλά για τις Γάτες Κάλικο (Calico)
Calico Cat, οι γάτες (μόνο θηλυκές λόγω χρωματοσώματος) που φέρνουν γούρι και χρήμα λένε οι μύθοι. Τις είχαν οι Ιάπωνες ναυτικοί κι έχουν ζωγραφιστεί πολύ σε εξαίσιες ακουαρέλες.
[Φίλος γιατρός με πληροφορεί ότι: Το γενετικό φαινόμενο ονομάζεται μωσαϊκισμός.]
«Η γάτα κάλικο ή τρίχρωμη γάτα είναι μια γάτα με τρίχωμα που είναι συνήθως 25% έως 75% λευκό με μεγάλα πορτοκαλί και μαύρα σημεία (ή μερικές φορές σημεία χρώματος κρέμας και γκρι). Είναι η πολιτειακή γάτα του Μέριλαντ . Είναι σχεδόν μόνο θηλυκή εκτός από μερικές σπάνιες γενετικές συνθήκες. Στην επαρχία του Κεμπέκ του Καναδά, μερικές φορές ονομάζονται chatte d'Espagne (στα Γαλλικά «(θηλυκή) γάτα της Ισπανίας»). Το "κάλικο" αναφέρεται μόνο στο σχέδιο τριχώματος, όχι σε ράτσα γάτας και δεν έχει σχέση με άλλα χαρακτηριστικά, όπως τα μάτια της.
Επειδή ο γενετικός προσδιορισμός των χρωμάτων στις γάτες συνδέεται με το χρωματόσωμα Χ, τα κάλικο είναι σχεδόν πάντα θηλυκά, με ένα χρώμα να συνδέεται με το μητρικό χρωματόσωμα Χ και ένα δεύτερο χρώμα συνδεδεμένο με το πατρικό χρωματόσωμα Χ. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα αρσενικά παιδιά τους έχουν μόνο ένα χρώμα (για παράδειγμα, μαύρο), Τα αρσενικά κάλικο μπορεί να συμβούν όταν μια αρσενική γάτα έχει δύο χρωματοσώματα Χ ( σύνδρομο Klinefelter, με χρωματοσώματα φύλου XXY και κανονικά στείρα), είναι μια χείμερα με δύο διαφορετικούς τύπους κυττάρων, ή σπάνια όταν ορισμένα δερματικά κύτταρα του γατιού που αναπτύσσονται μεταλλάσσονται αυθόρμητα.
Οι γάτες αυτού του χρωματισμού πιστεύεται ότι φέρνουν καλή τύχη στη λαογραφία πολλών πολιτισμών. Στη Γερμανία, η λέξη για μια γάτα με χρωματισμό κάλικο είναι "Glückskatze". κυριολεκτικά, "τυχερή γάτα." Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μερικές φορές αναφέρονται ως γάτες των χρημάτων.Μια γάτα του χρώματος κάλικο είναι επίσης η πολιτειακή γάτα του Μέριλαντ στις Ηνωμένες Πολιτείες. . Στην Ιαπωνία, οι φιγούρες Maneki-neko απεικονίζουν γάτες κάλικο που φέρνουν καλή τύχη. Οι Ιάπωνες ναυτικοί είχαν συχνά γάτα κάλικο ως γάτα του πλοίου για να προστατεύσουν από την ατυχία στη θάλασσα.»
 |
| 1 Νοεμ 2020, πρώτες επαφές |
