Συγκινημένη με το Δημήτρη Ξανθούλη, gin tonic, δείπνο και εσάρπες για τον άνεμο στη Δύση του φεγγαριού στο θεσπέσιο σπίτι της Χριστίνας.
Όσο περνούν τα χρόνια τόσο πιο βαθιά αισθάνομαι πόσο πολύτιμοι είναι οι παλιοί μας φίλοι.
Που μ’ όλα τα στραβά κι ανάποδά μας, ακόμα μάς αντέχουν.
Μάρτυρες ότι, κι όσων, ζήσαμε.
_________________________
Η Ναλοξόνη ελεύθερα διαθέσιμη δίχως συνταγή ΚΑΙ στην Αυστραλία.
Κι εμείς εδώ πεθαίνουμε για λάθος μέτρημα.
Υπενθυμίζω:
Η Ναλοξόνη είναι αντίδοτο της πρέζας. Σε συνεφέρνει για 20 λεπτά ώσπου να βρεις υποστήριξη― που κάποτε δεν είναι αναγκαία-― ενώ μπορείς να πάρεις και 2η δόση για τα επόμενα 20 λεπτά.
Κι ακόμα:
ΔΕΝ είναι «ναρκωτικό», δε δίνει ευχαρίστηση (για να πείσουμε κι εσάς τους πουριτανούς αυτό 🤣)
ενώ
σε περίπτωση που καταναλωθεί κατά λάθος, ακόμα κι από παιδί, δεν έχει εφέ άλλο από του αλατόνερου.
Λοιπόν; Γιατί όχι;
________
Αυστραλία από τον
https://www.facebook.com/photo?fbid=620254379466912&set=a.277103080448712
την οποία ευχαριστώ.
Όταν πας σε συναυλία των PΑΝΧ RΟΜΑΝΑ
κι από καθέδρας σου συστήνεται μόνη λύση να κόψεις τη ντρόγκα η κα Μάτσα- δηλαδή Στεγνά θεόστρεγνα και κουπεπέ·
όταν για το καλωσήλθατε σου διαβάζουν κείμενό της (έχει κοβιντ, περαστικά της, αλλιώς θα ήταν παρούσα)·
σας το λέω,
δεν έχουμε ελπίδα να σωθούν ζωές.
Μην απορείτε που είμαστε πρώτοι στον κόσμο στους θανάτους. Κι εκεί, να πονάτε, να σφαδάζετε παλιοπρεζάκια μέχρι να μάθετε— ή να πεθάνετε να γλιτώσουμε.
Για να με καταλάβετε είναι σα να λες σε διαβητικό να κάνει διαλογισμό, τα φάρμακα βλάπτουν. Σα να έχει πίεση ο άλλος και να του κηρύσσεις να αλλάξει τρόπο ζωής μα να μην του δίνεις κι ένα χάπι να τον σώσεις.
Αν πάντα ήταν απάνθρωπο να καταδικάζεις ανθρώπους στον πόνο και στο να υπακούουν τις θεωρίες, σου σήμερα είναι και αναχρονιστικό.
Η Ιατρική δε θέλει ιδεοληψίες.
#ΜείωσηΤηςΒλάβης σημαίνει επιλογή.
#ΙερέςΑγελάδες
_____________________________________________________
Καλοκαίρι του 1901, ο Καβάφης, 38 ετών, επισκέφθηκε πρώτη φορά την Ελλάδα. Ταξίδεψε με το ατμόπλοιο 'El Kahira' κι έμεινε δυό μέρες στη Δήλο, υποχρεωτική διήμερη καραντίνα πριν δέσουν τα βαπόρια στον Πειραιά.
Το χρώμα της θάλασσας, γράφει, είναι «έντονα ελληνικό »*.
Ακόμα ονομάζεται «Καραντίνα» η περιοχή της Ρήνειας που τότε είχε χώρο διαμονής υπαλλήλων και ευρύχωρο περιφραγμένο κτίριο ανάρρωσης.
Γράφει για τη Δήλο στο ημερολόγιό του**:
Το νησί είναι ωραίο να το βλέπεις. Ο κόλπος γραφικότατος. Μα φαίνεται υπάρχουν πολύ λίγοι κάτοικοι στη Δήλο και σχεδόν καθόλου καλλιέργειες― λόγω είτε της φυσικής φτώχειας του χώματος είτε της αδιαφορίας του πληθυσμού, δε γνωρίζω.
Ωραίος καιρός σήμερα το πρωί.
Θερμόμετρο στα 78.
Συνοδεύω με τις 'Μέρες του 1901', γραμμένες το 1927 πάνω σε ανάμνηση στιγμής που είχαν γνωρίσει μόνο ο που «θύμιζε παράδοξα έφηβο» και ο Ποιητής.
_________________________________________
Το ευρηματάκι χρωστώ στον Βαγγέλης Πελέκης που το εντόπισε στο Αρχείο Καβάφη.
Σημειώσεις
* ''intensely Greek'''
**Μεταφράζω.
Το ημερόγιο το κρατούσε αγγλιστί και ιδού το πρωτότυπο: «The island is pretty to look at. The bay most picturesque. But it appears that there are very few inhabitants at Delos, and almost no cultivation – whether owing to the natural bareness of the soil or to the carelessness of the population, I am not aware.
Fair weather this morning.
Thermometer at 78. »
Μέρες του 1901
Τούτο εις αυτόν υπήρχε το ξεχωριστό,
που μέσα σ’ όλην του την έκλυσι
και την πολλήν του πείραν έρωτος,
παρ’ όλην την συνειθισμένη του
στάσεως και ηλικίας εναρμόνισιν,
ετύχαιναν στιγμές — πλην βέβαια
σπανιότατες — που την εντύπωσιν
έδιδε σάρκας σχεδόν άθικτης.
Των είκοσι εννιά του χρόνων η εμορφιά,
η τόσο από την ηδονή δοκιμασμένη,
ήταν στιγμές που θύμιζε παράδοξα
έφηβο που —κάπως αδέξια— στην αγάπη
πρώτη φορά το αγνό του σώμα παραδίδει.
Ο Κύριος Kastell επί το έργον:
φτιάχνει κεφτεδάκια.
Το μαγείρεμα (τηγάνι ή barbecue), η Μουσική (να παίζει ή να ακούει) και το να ψωνίζει (ψώνια του σπιτιού ή δώρα- είτε ψιλοπράγματα είτε μεγάλα πολυπόθητα πανάκριβα για μένα ή τα μικρά μας) είναι οι απολαύσεις που, από όταν τον πρωτογνώρισα ως σήμερα, δεν έχουν πάψει να του δίνουν χαρά ακόμα και σε περιόδους δύσκολες.
__________________
Ανέβασα στο Facebook τη φωτογραφία πριν από εδώ και σχολιάστηκε το σπίτι και το μαγείρεμα.
Προσθέτω εδώ κάποια από αυτά με τις απαντήσεις μου μαζί με το μυστήριο το
Απορίας άξιον:
Ενώ είμαι στο σπίτι που βλέπετε στη Μύκονο,
ενώ έδωσα 'Ψαρού, Μύκονος' ως Τοποθεσία
το Fb με παρουσιάζει ψεύτρα, καθώς με τοποθετεί αυθαίρέτως στη 'Νέα Ιωνία Αττικής'- περιοχή με την οποία δεν έχω καμιά απολύτως σχέση, δεν έχω πάει ούτε σε φίλους ή καφέ, ταβέρανα κλ.
Άβυσσος κι όχι Ανάβυσσος..
Κι αν ξέρετε μου εξηγείτε.
Εντυπωσιακή καρέκλα, αλλά υπέροχο το τραπεζάκι με τη σκακιέρα. Από καφενείο;
Konstantinos Kokkolis Καλά.. τι μάτι έχεις, τι παρατηρητικότητα..
Η βάση ναι, είναι το παραδοσιακό τραπέζι καφενείου μα το στρογγυλό βαρύ μάρμαρο που σχηματίζει μάλιστα ανάποδη Μαντάλα με εντός κύκλου το τετράγωνο-σκακιέρα (κομμάτι-κομμάτι τοποθετημένα τετραγωνάκια γκρι και λευκού μαρμάρου- κάπως λέγεται η τεχνική μα δεν το θυμάμαι) είναι αγαπημένο δώρο του φίλου Stavros Vavasis, μπασίστα, ξενοδόχου και μαρμαρά του νησιού, γιου μαρμαρά που η συνήθης παραγγελία που έπαιρνε στο μαρμαράδικο ήταν μνήματα αλλά έφτιαξε κι αυτό με μεράκι κι είναι τιμή μου που μου το έφερε δώρο όταν αγόρασα το σπίτι.
Όσο για τις καρέκλες - 4: 2 με χέρια, 2 χωρίς, παραδοσιακές σκυριανές με σκαλιστούς αετούς. Κληρονομιά οικογενειακή του κ Kastell.
Το παρατήρησες! Τσιμεντοκονία βεβαίως.
Η επιλογή να αγοράσουμε ένα παραδοσιακό μυκονιάτικο «χωριό» ήταν επιλογή υποχρεώσεων να μείνουμε πιστοί στην τοπική παράδοση με όλες τις δυσκολίες της (π.χ. θέλει να ξαναπερνιέται το βάψιμο― δεν είναι βρωμιές ή σκουπιδάκια τα λευκά σημάδια που λένε πως πάλι ήρθε η ώρα να βγουν όλα έξω, να φέρω να βαφτεί με γυαλιστερό ΤΣΙΜΕΝΤΟΛ κόκκινο - δυσεύρετο καθώς όλοι πλέον προτιμούν τα γκρι). Πάνω από τα δυο LL βλέπεις και μια γρατζουνιά που έχει εκ γενετής, έτσι τη βρήκα και την αγάπησα κι έχω αρνηθεί να αφήσω να προσπαθήσουν μου τη διορθώσουν.
Έχω μανία με το γυάλισμα και απολαμβάνω πώς λάμπει και πάνω του καθρεφτίζεται το φως παρά τα ξεφτίσματα..
Την είδες Nick Maros μου;; Αμέσως να με εκθέσει... η ..κουνιάδα η άτιμη.. 🤣
Ναι, δεν τρώω κρέας μα απολαμβάνω την παρέα (και φίλους του που τα τιμούν όπως και τα barbecue στα οποία είναι εξπέρ διότι έχει μεγάλη υπομονή αλλά και ξέρει να ψωνίζει).
Επίσης λες να ήταν σκέτα μόνα τους..
Τα συνόδεψε με ένα φαγητό που θα το ξέρεις, το έκανε η μαμά του και μου αρέσει πολύ:
Πράσινες πιπεριές γεμισμένες με φέτα: Κόβεις σα για γεμιστά και καθαρίζεις τα μέσα τους, τις βράζεις σε κατσαρόλα όρθιες κι όταν μαλακώσουν τις γεμίζεις με φέτα και τις τηγανίζεις αργά (μη βγάζει καπνούς το λάδι και, εννοείται, σε τηγάνι, όχι φριτέζες).
Σερβίρονται με λίγο από το λάδι του τηγανίσματός τους (οπότε βάζουμε καλό) διότι μοσχοβολά από την πιπεριά.
Ταιριάζουν πολύ με τα κεφτεδάκια όπως τα βραστά χόρτα το Χειμώνα.
Κι όσο για πάγκο.... πού τον είδες; Το μάρμαρο του νεροχύτη είναι και πάνω ένα μάτι ηλεκτρικό. Είμεθα μποέμ καλλιτέχνες εμείς κυρία μου και προτιμήσαμε να σεβαστούμε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του αιωνόβιου 'χωριού' μας παρά να τσιμεντώσουμε τον κήπο για να φτιάξουμε κουζινάρες με πάγκους και... καταψύκτες (μπλιάαααχ).
Ψωνίζουμε μόνο ό,τι είναι να φαγωθεί το πολύ σε 2 μέρες κι επίσης ... εγώ, ως γνωστόν, δε μαγειρεύω παρά σπανίως και μόνο τα ιδιαίτερα: π.χ. 1 φορά το χρόνο τα ντολμαδάκια μου από αμπελόφυλλα του αμπελιού μας, άντε άλλη μια γεμιστά γιαλαντζί (κατσαρόλας με λίγη φακή αντί κιμά, όπως τα κάνουν στην Τουρκία) και το χειμώνα βραστό για κονσομέ που αρέσει πολύ στον κ. Kastell.
Αλλιώς... κατά προτίμησιν βγαίνουμε ή ψήνει έξω...
Πιο πολλά στο Facebook: https://www.facebook.com/daphne.chronopoulou.9/posts/10224098441383302
_____________________________________
https://daphnechronopoulou.blogspot.com/2017/06/blog-post_9.html?
#The_other_Mykonos
#Μυκονιώτες
#LoveMenWhoCook
Μου ήρθε πάλι κάποιος καλοθελητής να με ενημερώσει ότι κάπου με κατηγορούσαν και μου έκανε εντύπωση που δεν περίμενε αυτό που πάντα απαντώ σε τέτοιες περιπτώσεις:
― Εσύ όμως τι τους είπες;
Διότι καθόλου δε με νοιάζει τι λέει καθένας πίσω απ' την πλάτη μου αλλά εσύ που ήρθες εδώ να με ενημερώσεις παριστάνοντας το φίλο θέλω να ξέρω τι απαντάς, ποια η συμμετοχή σου όταν με κατηγορούν.
Δεν είναι δίκαιο να θυμώνουμε με όποιον φέρνει τις κακές ειδήσεις. Σ' αυτό, θεωρητικά όλοι συμφωνούμε από παλιά.
Λένε πως η έκφραση ‘μην πυροβολείτε τον αγγελιοφόρο’ έρχεται από μια παλιά κινέζικη παροιμία μα πως παντού κυκλοφορούσε ως οδηγία και για τους τελάληδες. Όμως το έχουμε κι εμείς από την Αντιγόνη του Σοφοκλή ότι «κανείς δεν καλοβλέπει αυτόν που φέρνει τις κακές ειδήσεις»* , το παίρνει απάντηση κι η Κλεοπάτρα του Σαίξπηρ* όταν στην απειλή της ότι μπάλα θα παίξει με τα μάτια όποιου της πει ότι παντρεύτηκε ο Αντώνιος, ότι «δεν έκανα το προξενιό εγώ που έφερα τα νέα».
Σωστό βεβαίως και λογικά σκεπτόμαστε. Για τις ειδήσεις, τα νέα, τα μαντάτα, γεγονότα δηλαδή.
Όχι τα λόγια.
Τα λόγια, τα κουτσομπολιά, οι παρλαπίπες δε με ενδιαφέρει ποιος τα λέει και προτιμώ να μην τα μάθω. Με καίει όμως πολύ εσύ, ο φίλος μου τι λες όταν με θάβουν.
____________________________________
*Σοφοκλή Αντιγόνη 277
οἶδ᾽ ὅτι·στέργει γὰρ οὐδεὶς ἄγγελον κακῶν ἐπῶν.
Χρηστομάνος 1912:
επειδή κανείς δεν καλοβλέπει αυτόν που φέρνει τις κακές είδησες
Γρυπάρης 1940:
γιατί ποιός ποτέ στρέγει
το μηνυτή με τα κακά μαντάτα;
**Antony and Cleopatra¨
"Gracious madam, I that do bring the news made not the match.''
____________________________________
Σημείωση:
Από λάθος έσβησα την ανάρτηση ενώ την είχα κοινοποιήσει εδώ και ώρες. Δε γίνεται να σβήσω τις κοινοποιήσεις, έχουν σχόλια. Ζητώ συγγνώμη αν προσπαθήσατε να μπείτε και ο σύνδεσμος δε λειτουργούσε..
