Θύμωσα πάλι και θα σας τα πω.
Διάβασα επιστολή που Γερμανοί τέως λάτρεις της Μυκόνου απέστειλαν στους φίλους ξενοδόχους τους για να εξηγήσουν γιατί δε θα ξαναέρθουν.
Λιγάκι περιττό να εξηγείς αλλά γούστο τους. Την επιστολή όμως δεν τη διάβασα κατ' ιδίαν αλλά σε Μυκονιάτικο ιστολόγιο που ανάρτησε με την καλή θέληση που δείχνουμε προσπαθώντας να καταλάβουμε κι ενδεχομένως να αποδεχθούμε λάθη.
Αλλά:
Το ζεύγος Γερμανών που λέει πως έρχεται σαράντα χρόνια, δεν έγραψε φιλικά, συναισθηματικά ή φορτισμένα τα παράπονα στους φίλους του αλλά κάθισε και κατέγραψε μεθοδικά τι ακριβώς και ειδικώς φταίει στο νησί και πώς θα διορθωνόταν. Να σας τα πω; Θα βαρεθείτε, διότι είναι τα παλιά γνωστά:
Σκουπίδια, κίνηση, πλανόδιοι μετανάστες.
Παρότι συμφωνώ για τα σκουπίδια σας δηλώνω πως δεν καταλαβαίνω το θράσος και την έπαρση των γραφόντων.
Ταξιδεύω, δε μου αρέσει, δεν ξαναπηγαίνω.
Αν κάνω κέφι (ή είναι δουλειά μου) γράφω τι δε μου άρεσε στο ημερολόγιό μου ή την εφημερίδα μου.
Αν έχω κακοποιηθεί ή υποστεί παρανομία μηνύω.
Ωστόσο, ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν είχα την αλαζονεία να πω στον Άγγλο, το Γερμανό, τον Αμερικανό πώς θα φτιάξει τον τόπο του έτσι που να περνάω εγώ καλύτερα.
Λόγω των σκανδάλων έχει γίνει συνήθεια τα τελευταία χρόνια, όλοι οι Έλληνες, εντός και εκτός Ελλάδος, να υφιστάμεθα υποδείξεις από τον κάθε άσχετο.
Κουράστηκα.
Πειστήρια:
Η Επιστολή από το mykonensis: όπου παρατίθενται μεταφρασμένα αποσπάσματα του πονήματος το οποίο (συμπεραίνω) το ζεύγος συνοδεύει και με τις σχετικές φωτογραφίες.
Δείγμα ύφους:
[στο αεροδρόμιο]..δεν δούλευαν ούτε οι στεγνωτήρες χεριών. Καθόλου πολιτισμένα. Οι συνεπιβάτες μας ήταν επίσης πολύ ενοχλημένοι από την κατάσταση. Τι είδους διευθυντής είναι αυτός που επιτρέπει αυτά τα πράγματα σε ένα τουριστικό μέρος όπως η Μύκονος; Έχουμε την αίσθηση ότι το τοπικό σας Συμβούλιο έχει πολύ δουλειά μπροστά του.
__________
Μόνο αυτή την παράγραφο μπορούσα να την αναλύω ώρες. Συγκρίνετε π.χ. το μέγεθος του προβλήματος (δε στέγνωσα τα χέρια μου στο μπάνιο) με την παρότρυνση για 'πολλή δουλειά' σε ύφος προσβλητικά συγκαταβατικό σα να ήμασταν μαθητούδια ή υφιστάμενοι.
Και κάτι άλλο (αν διαβάσατε την Επιστολή ):
μια απορία για μια λεπτομέρεια περί φρασεολογίας ―για όποιον το πιάσει: έχει σημασία αν είναι 'από χώρες της Βαλτικής' ο άνθρωπος που μοιράζει φυλλάδια; Αν ήταν Ελβετός θα τους ενοχλούσε λιγότερο;
Δε θα σας κουράσω περισσότερο, δεν έχω τον άφθονο χρόνο των Συγκοινοπολιτών μου για περιττές αναλύσεις ξένου αχυρώνα ― Πάω να βρω υδραυλικό ή πετσέτα για τους τουρίστες.
________________________________________________
Είναι ωραίο να φεύγεις αξιοπρεπώς όταν αλλάζουν οι καιροί (ή εσύ αλλάζεις). Ως μάθημα τιμής κι ευγένειας σας δίνω το αγαπημένο ποίημα (που σαράντα χρόνια Μύκονος και το ζεύγος Γερμανών μας, φαίνεται, δεν πέτυχε πουθενά).
Απολείπειν ο θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές --
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
_________________________
Το ποίημα, βέβαια, του Καβάφη (γι αυτό και το έβαψα στο αγαπημένο του χρώμα).
Το θέμα έχω ξανασυζητήσει , ελληνιστί και αγγλιστί εδώ αλλά και στο αμερικάνικο blog μου στο Open Salon.
