Ό,τι είναι για κάποιον ένας ψόφιος γάιδαρος ή ένα ήσυχο απόγευμα πλάι στη θάλασσα για άλλον είναι μια επαγγελματική ευκαιρία. Όπως το trompe l' oeil― μεγάλη αγάπη μου― που εκεί όπου θα ήταν ένας κοινός τοίχος κάνει άλλον να δει χαλάσματα κι άλλον ένα έργο Τέχνης.
Δυό ιστοριούλες κι η δεύτερη που κυκλοφορεί πολύ τελευταία σε παραλλαγή μας έρχεται από την αρχαιότητα* όταν o βασιλιάς Πύρρος έλεγε στον υπασπιστή του τα μελλοντικά του σχέδια, πώς θα κατακτήσει τη Σικελία και μετά τη βόρεια Αφρική, και μετά δεν ξέρω τι άλλο ώσπου ο υπασπιστής τον ρώτησε «και μετά;».
―Μετά, απάντησε ο Πύρρος, θα γυρίσουμε εδώ και θα καθόμαστε».
―Και γιατί δεν το κάνουμε από τώρα, τον ρώτησε ο υπασπιστής..
―Μετά, απάντησε ο Πύρρος, θα γυρίσουμε εδώ και θα καθόμαστε».
―Και γιατί δεν το κάνουμε από τώρα, τον ρώτησε ο υπασπιστής..
Ο Billy Joe, πήγε στο Τέξας και αγόρασε από έναν αγρότη ένα γάιδαρο, έναντι του ποσού των 100 δολαρίων.
Ο αγρότης συμφώνησε να του τον παραδώσει την άλλη μέρα.
Την επόμενη μέρα όμως ο αγρότης του είπε: «Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γάιδαρος ψόφησε».
―Δεν πειράζει, δώσε μου τα λεφτά μου πίσω, είπε ο Billy Joe.
―Δεν μπορώ να το κάνω, γιατί ήδη τα έχω ξοδέψει, απαντά ο αγρότης.
―Εντάξει, τότε δώσε μου τον νεκρό γάιδαρο., λέει o Billy Joe.
―Τι θα τον κάνεις;
―Θα τον βγάλω σε λοταρία
―Δε μπορείς να βγάλεις σε λοταρία το ψόφιο γάιδαρο, κορόιδεψε ο αγρότης.
―Μπορώ, αλλά μην πεις πουθενά πως είναι ψόφιος
Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης πέτυχε στο δρόμο το Billy Joe.
―Τι τον έκανες τον ψόφιο γάιδαρο;
―Τον έβγαλα σε λοταρία και πούλησα 500 λαχνούς προς 2 δολάρια τον ένα και κέρδισα 998 δολάρια.
―Και κανένας δεν παραπονέθηκε; απόρησε ο αγρότης.
―Παραπονέθηκε ένας. Ο τύπος που τον κέρδισε και για να μην φωνάζει του επέστρεψα τα δύο του δολάρια»
Ο Billy Joe πλέον εργάζεται στην Goldman Sachs.
Πέρασαν χρόνια, o Billy Joe έγινε κύριος και William κι ήρθε ένα καλοκαίρι διακοπές στη Μύκονο.
Κάθε απόγευμα έβλεπε στο Γιαλό ένα μπάρμπα που ψάρευε.
―Τι κάνεις μπάρμπα; τον ρώτησε.
―Ψαρεύω παιδί μου να περνάει η ώρα μου.
―Γιατί δε ρίχνεις άλλη μια πετονιά λίγο πιο κάτω για να πιάνεις πιο πολλά ψάρια;
―Τι να τα κάνω;
―Να τα πουλήσεις.
― Γιατί;
― Για να πάρεις πιο πολλές πετονιές.
―Τι να τις κάνω;
―Να πιάνεις πιο πολλά ψάρια για πούλημα και να βγάζεις χρήματα.
―Τι να τα κάνω;
―Να πάρεις μια βαρκούλα.
―Τι να την κάνω;
―Να βγαίνεις για ψάρεμα στ' ανοιχτά, να ρίχνεις δίχτυα, να πιάνεις πιο πολλά ψάρια, να βγάζεις ακόμα πιο πολλά χρήματα.
―Τι να τα κάνω;
―Να πάρεις κι άλλες βαρκούλες που θα σου δίνουν περισσότερα κέρδη.
―Τι να τα κάνω;
―Να πάρεις μια τράτα που θα σου δίνει μεγαλύτερα κέρδη.
―Τι να τα κάνω;
― Να πάρεις κι άλλες τράτες, να πολλαπλασιάσεις τα κέρδη σου.
―Τι να τα κάνω.
―Να βγάλεις τόσα που να πάρεις κι ένα φορτηγό να πουλάς τα ψάρια σου στο εξωτερικό να έχεις πιο πολλά κέρδη.
―Τι να τα κάνω;
―Να πάρεις κι άλλα καράβια.
―Τι να τα κάνω;
―Να γίνει εφοπλιστής, να βγάζεις δισεκατομμύρια.
―Τι να τα κάνω;
―Τι να τα κάνεις; Να κάθεσαι εδώ με την πετονιά σου όλη μέρα για να ψαρεύεις να περνάει η ώρα σου..
________________Την ιστορία του Γαϊδάρου την έχω από τον John Dimotsis. Της άλλης η πρώτη ύλη είναι στο νου μου από χρόνια και δεν έχω ιδέα πού ή αν την άκουσα ή πόσο την αλλάζω γράφοντάς την εδώ.
Για τον Πύρρο ευχαριστώ την Καίτη Βασιλάκου.
Οι εικόνες είναι τοιχογραφίες (trompe l oeil) του Αμερικανού ζωγράφου John Pugh. Πάνω: δρόμοι Καλιφόρνια (Los Gatos), κάτω http://www.illusion-art.com/doors.asp'Οι Πόρτες της Avignon' του που βραβεύτηκαν στο San Francisco και λόγω της εμμονής μου με τις Πόρτες τις προτίμησα από τα άλλα επίσης ενδιαφέροντα έργα που συστήνω να επισκεφθείτε ( με κλικ εδώ).
_________________________
Καταρχήν, τι ωραίο το graffiti στην πρώτη φωτογραφία! Κι αυτή η γυναίκα, δεν καταλαβαίνω, αν είναι στο δρόμο ή είναι μέρος της ζωγραφιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα χρήματα, και την αντίληψή μας γι'αυτά, τεράστιο ρόλο παίζει ο τόπος που μεγάλωσε κανείς. Τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι τελευταία ανάμεσα σε διάφορετικούς ανθρώπους, σε ένα μέρος όπου η κοινωνική ψαλίδα είναι ανοιχτή πολύ. Φοβερός ο διάλογος των δύο άκρων.! Ξέρει ο μπάρμπας στο γυαλό.
Καλή εβδομάδα, Δάφνη χαμογελαστά :)
Κι οι Πόρτες; Το είδες πως κι αυτές είναι οφθαλμαπάτες; Όχι Graffiti όμως― είναι επώνυμες, φορολογημένες περαγγελίες που τις βρήσκουμε και σε ρωμαϊκά ψηφιδωτά. Σπάνιου ρεαλισμού είναι του Μιχαήλ Άγγελου..
ΔιαγραφήΓια το χρήμα είχεις τόσο δίκιο. Η στάση μας προς αυτό λέει πολλά για την ανατροφή μας, την τάξη μας (αλλά & τα ψυχολογικά μας τραύματα). Μ' ένα χαμόγελο εικαστικό Κορίτσι..
Κρίμα να μην διαθέτω έναν ψόφιο γάϊδαρο! Θα μου ήταν πολύ χρήσιμος αυτή τη στιγμή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα κι έυχομαι εσύ Μ.. μου να διδάχτηκες από την παραβολή διότι για μένα... αμφιβάλω αν θα έκανα άλλο από το να πληρώσω να τον θάψουν― ανεπίδεκτη!
ΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι το χρήμα παράγει πλούτο,τόσο πλούτο που ο κάτοχος του ούτε τον χρειάζεται ούτε το αξίζει.Μπορεί ο διπλανός μου να έχει εκατό φορές περισσότερο πλούτο ,χωρίς να είναι εκατό φορές ικανότερος,εκατό φορές εργατικότερος και κυρίως χωρίς να έχει εκατό φορές περισσότερες ανάγκες από εμένα.Νομίζω ότι η διαρκής συσσώρευση πλούτου σε ένα διαρκώς συρρικνούμενο κύκλο ,είναι η αιτία των σημερινών μας δεινών και ίσως είναι αυτή που τελικά μας οδηγήσει στον εφιαλτικό 'Θαυμαστό καινούριο κόσμο' του Χάξλεϊ.Δάφνη καλή σου ημέρα.ΜΕΡΜΕΛΕΧΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι φορές αγαπητέ μου ΜΕΡΜΕΛΕΧΑ που νομίζω πως ήδη ζούμε στο Χαξλεϊκό Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο― από το xanax- soma που βρίσκεται σε κάθε γυναικεία τσάντα μέχρι την ενθάρρυνση σωληνόπαιδων (αντί υιοθεσίας φτωχών) & την κατηγοριοποίηση σε πολίτες Α, Β, Γ... Μα τι βιβλίο! (κι όλοι μιλούν για το 1984 λόγω ταινίας..) Καλη μας μέρα με θάλασσες σήμερα που έχει ζέστη κι ερημιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία θυμίζει την κουβέντα που είχε ο βασιλιάς Πύρρος με τον υπασπιστή του. Του έλεγε τα μελλοντικά του σχέδια, πώς θα κατακτήσει τη Σικελία, μετά τη βόρεια Αφρική, μετά δεν ξέρω τα άλλο και, όταν ο άλλος τον ρώτησε "και μετά;" "Μετά", είπε ο Πύρρος, "θα γυρίσουμε εδώ και θα καθόμαστε". "Και γιατί δεν το κάνουμε αυτό από τώρα;" τον ρώτησε ο υπασπιστής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι θαυμάσιο Καίτη μου! Επιβεβαιώνει αυτό που ξέρουμε εμείς οι συγγραφείς & το διάβασα από ένα παλιό σκηνοθέτη: Δεν είναι πολλές οι ιστορίες- οι τρόποι να τις πεις είναι πολλοί. Κι εσύ την είπες λακωνικότερα (που για τα δικά μου γούστα σημαίνει καλύτερα). Καλημέρα!
Διαγραφή