Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Αν ξανακούσω για 'ξανθό αγγελούδι'....



Αν ξανακούσω την έκφραση 'ξανθό αγγελούδι' θα εκραγώ νομίζω.
Χθες μάθαμε πως πέθανε μέσα στο κρατητήριο άλλος ένας μετανάστης επειδή, όπως είπε η Αστυνομία «έπεσε από το κρεβάτι»
Προχθές κοινοποιούσαμε ανάρτηση για την επείγουσα ανάγκη για τα βασικά (όχι χρήματα) στο στρατόπεδο Λαυρίου όπου κρατούνται παράνομα άνθρωποι για των οποίων τη συνδρομή το ελληνικό κράτος χρηματοδοτείται.
'Εχει κι εκεί παιδάκια ξέρετε.  Όπως έχει σκλάβες-πόρνες το μπαράκι του χωριού και κρατητήρια με βιασμένους χτυπημένους πρόσφυγες για τους οποίους η Ελλάδα καταδικάζεται από διεθνή δικαστήρια.
Αν αγαπάτε τόσο τα παιδάκια συστήνω μια βόλτα στα στρατόπεδα, 
αν είστε τόσο συμπονετικοί συστήνω να μην κλείνετε τα μάτια στη βια πλάι σας, 
αν είστε τόσο αυστηροί κατά των παράνομων επιδομάτων συστήνω να ζητήσετε από τους πολιτικούς λογαριασμό για τα τεράστια ποσά με τα οποία έχει χρηματοδοτηθεί η χώρα για να συνδράμει τους πρόσφυγες και να εντάξει τους Ρομά.
Εάν όμως δε νοιάζεστε για όλα αυτά εύχομαι να σωπάσετε. Διότι η υποκρισία ξεκουφαίνει.
___________________________________


Ξένη μόνη απέναντι σε ένα χωριό.Θύμα σωματεμπορίας περιγράφει διά της δικηγόρου της το διπλό βασανιστήριο της σκλαβιάς και της δίκης της: kathimerini


Στα όρια ανθρωπιστικής κρίσης το στρατόπεδο Λαυρίου: sto kokkino.

Λαύριο
Κέντρο προσφύγων αιτούντων πολιτικού ασύλου 
Λίστα αναγκών 20/ 10/ 2013

στο κέντρο ζούν 15 βρέφη ,65 παιδια και 220 ενήλικες

Για τα βρέφη : παιδικά γάλατα σε σκόνη , πάνες

Για τα παιδιά : ψωμί , βούτυρο, τυρί κίτρινο (σε φέτες) και σαλάμι
(πρωινό σχολείου) , γάλατα εβαπορέ, αυγά

Για όλους: λάδι , αλεύρι ,κρέας , ντοματοπελτέ , λαχανικά, φρούτα ,
Δευτερευόντως : ζυμαρικά , ρύζι , όσπρια

ΚΑθαριστικά: σαπούνι πράσινο, χαρτί υγείας , σαμπουάν

Επίσης για όσους δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε είδος, μπορούν να βοηθήσουν σε χρόνο. Δηλαδή να ασχοληθούν με τη συγκέντρωση των ειδών , από πέντε σημεία των Αθηνών , (Βόρεια, Νότια, Ανατολικά, Δυτικά , Κέντρο) ώστε να γίνει μια αποστολή αύριο και μία τη Δευτέρα.

Επίσης όλοι κοινοποιόντας την λίστα σε τοίχους, ομάδες και σελίδες μαζί με το λίνκ της ομάδας αυτής για συντονισμό.

Φυσικά όσοι επιθυμούν μπορούν να τα πάνε και μόνοι τους τα πράγματα στο κέντρο προσφύγων για να δώσουν χαρά και στα παιδιά και στον εαυτό τους, Στην αλληλεγγύη αυτός που δίνει παίρνει περισσότερα από τον παραλήπτη, Αυτό το ξέρουμε όλοι από την εμπειρία μας.


Σημαντικό είναι να διευκρινήσουμε ότι σε καμμία περίπτωση δεν παίρνουμε ή δεν δίνουμε χρήματα !! Οτι δίνετε , μόνο σε είδος, Οσοι είστε από επαρχία και θέλετε να συνεισφέρετε υπάρχει τρόπος: στέλνετε σε κάποιο δικό σας άνθρωπο στην Αθήνα τα χρήματα, και εκείνος ψωνίζει αυτά που επιθυμείτε, και μας ειδοποιεί να τα παραλάβουμε. Ετσι γλυτώνουμε τα μεταφορικά , και δεν δημιουργούνται και σκοτεινά σημεία στην βοήθεια που καταλήγει αυτούσια στους πρόσφυγες .


Τό τηλέφωνο του κέντρου είναι : 22920 27744

Συντονισμός συγκέντρωσης των τροφίμων στην ομάδα facebook: Αμεση βοήθεια σε τροφιμα γιά τους προσφυγες στο Λαυριο !!
https://www.facebook.com/groups/317217015023917/

Σημείωση: παρακαλούμε τα τρόφιμα να είναι κατά το δυνατόν σε όχι ευθραυστες συσκευασίες (πχ γυάλινα μπουκάλια ή χύμα ) και ακόμα καλύτερα σε χαρτοκιβώτια. Φυσικά κατα την συγκέντρωση θα γίνει διαχωρισμός και τακτοποιηση αλλά όσο μπορούμε να είναι ασφαλή,

Οι λόγοι για τους οποίους έχει προκύψει το πρόβλημα σίτησης από τον Ερυθρό Σταυρό κοινοποιούνται στην ομάδα αναλυτικά.

Ευχαριστούμε


____________________________________

Και κάτι ακόμα για να βρούμε μέτρο σύγκρισης:

502 παιδιά εξαφανίστηκαν από το «Αγ. Βαρβάρα», το ξέρουμε καιρό μα δεν είδα οδυρμούς. 



Όπως αναφέρει ο αρμόδιος υπουργός Χαράλαμπος Αθανασίου, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή «μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στο υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζήτησε να ενημερωθεί διεξοδικά γι' αυτό το ιδιαιτέρως ευαίσθητο, ζήτημα» και «ήδη, ζήτησε να πληροφορηθεί από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές, αν για το ζήτημα έχει κινηθεί οποιαδήποτε ποινική διαδικασία και σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτή».
Το έγγραφο διαβιβάστηκε στη Βουλή μετά από ερώτηση της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ,Μαρίας Γιαννακάκη, που επικαλούνταν παρατηρήσεις για την Ελλάδα από την Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των Βασανιστηρίων την 1η Ιουνίου 2012 η οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε: 
«Υπόθεση Αγίας Βαρβάρας: Η Επιτροπή επαναλαμβάνει την προηγούμενη ανησυχία της, η οποία αφορά την περίπτωση των 502 από τα 661 Αλβανών Ρομά παιδιών του δρόμου, τα οποία σύμφωνα με πληροφορίες εξαφανίστηκαν, αφού τοποθετήθηκαν την περίοδο 1998 - 2002 στο ελληνικό ίδρυμα για παιδιά Αγία Βαρβάρα και ιδιαίτερα ανησυχεί το γεγονός ότι αυτές οι περιπτώσεις δεν διερευνήθηκαν από τις αρχές του κράτους - μέλους. 
»Η Επιτροπή ζητάει επειγόντως από το κράτος - μέλος να συνεργαστεί με τις αλβανικές αρχές, με στόχο να δημιουργηθεί άμεσα ένας αποτελεσματικός μηχανισμός για να διερευνηθούν αυτές οι περιπτώσεις, έτσι ώστε να βρεθούν τα αγνοούμενα παιδιά, σε συνεργασία με τους Συνηγόρους του Πολίτη των δύο κρατών και με σχετικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, καθώς και να καταλογισθούν οι πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες των εμπλεκομένων, πριν η πάροδος του χρόνου δημιουργήσει δυσκολίες στην εξακρίβωση των γεγονότων. 
»Η Επιτροπή συστήνει επίσης στο κράτος - μέλος να υιοθετήσει μια ολοκληρωμένη πολιτική για να καταπολεμήσει τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών του δρόμου, ώστε να προλάβει επανάληψη τέτοιων περιστατικών στο μέλλον». 
Η βουλευτής είχε ζητήσει να ενημερωθεί από τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον υπουργό Εξωτερικών σε ποιες ενέργειες προέβησαν μετά τη συνεδρίαση της Επιτροπής του ΟΗΕ, τον Μάιο του 2012, κατά την οποία η ελληνική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, για το θέμα αυτό, είχε δηλώσει:
«Τον Απρίλιο του 2004, δημοσιεύθηκε έκθεση για την εξαφάνιση περίπου 500 παιδιών Ρομά αλβανικής καταγωγής που είχαν τοποθετηθεί στο Ίδρυμα Αγία Βαρβάρα και, το 2007, όλα τα έγγραφα και πληροφορίες για την υπόθεση προωθήθηκαν στις δημόσιες αρχές για τις ενέργειες τους. Όμως, πρέπει να αναγνωρισθεί ότι έκτοτε δεν έγινε καμία ενέργεια». 
Ο κ. Αθανασίου αναφέρει στο έγγραφό του προς την βουλευτή ότι, σύντομα, θα πληροφορηθεί τις ενέργειες στις οποίες θα προβεί, απευθυνόμενος στους αρμόδιους φορείς και σε συνεννόηση με τους συναδέλφους του, υπουργούς Εξωτερικών και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλειας και Πρόνοιας. 
Επιπλέον, ο υπουργός Δικαιοσύνης ενημερώνει ότι η αρμόδια Διεύθυνση Πρόληψης Εγκληματικότητας και Σωφρονιστικής Αγωγής Ανηλίκων του υπουργείου συμμετέχει στην εκπόνηση Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από τη Γενική Γραμματεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Διαφάνειας του υπουργείου Δικαιοσύνης, με συνεισφορά στην ενότητα «Δικαιώματα Παιδιού». 
____________
Γιώργος Τσιάκαλος

Η κατάξανθη μικρή Μαρία, η οικογένειά μας και το «Χαμόγελο… ποιων άραγε;»
Η κατάξανθη μικρή Μαρία, η οικογένειά μας και το «Χαμόγελο… ποιων άραγε;»

Πολύ συνειδητά αποφεύγω να μιλώ δημόσια για λάθη ανθρώπων και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται εθελοντικά στο πεδίο της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι τόσο μικρός ο αριθμός τους στη χώρα μας και τόσο αντίξοες οι συνθήκες μέσα στις οποίες καλούνται να αναπτύξουν τη δράση τους ώστε η δημόσια επίπληξη λανθασμένων ενεργειών τους να αποτελεί αδικία εάν ξεχνιέται το συνολικό έργο τους, και αποτελεί, επίσης, νερό στο μύλο όσων γενικά απαξιώνουν τέτοιες προσπάθειες. Πάγια επιλογή μου είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να υποδεικνύω κατ’ ιδίαν τις, κατά τη γνώμη μου, σωστές λύσεις, στην πραγμάτωση των οποίων θεωρώ αυτονόητη υποχρέωσή μου να συμμετέχω προσωπικά στο βαθμό που είμαι ικανός και στο πλαίσιο αμοιβαίου σεβασμού. Σήμερα αισθάνομαι την υποχρέωση να παραβώ τον κανόνα που έθεσα ο ίδιος στον εαυτό μου και ακολούθησα τόσα χρόνια, καθώς διαπίστωσα ότι η τήρησή του αυτή τη φορά ισούται με προσωπική μου ολιγωρία απέναντι στο δράμα ενός παιδιού. Αφορά την υπόθεση της «μικρής ξανθής Μαρίας», όπως έγινε γνωστή όχι μόνο στο Πανελλήνιο, και την ανακοίνωση της οργάνωσης «το χαμόγελο του παιδιού» ότι περνώντας τα Χριστούγεννα στο ίδρυμα το παιδί «είναι πολύ καλά στην υγεία του και πιο ευτυχισμένο από ποτέ». Για την οίηση και τη σκληρότητα που φανερώνει η φράση αυτή αισθάνομαι τραγικά υπεύθυνος. Θα εξιστορήσω γιατί νοιώθω έτσι και πως προτίθεμαι να διορθώσω την ολιγωρία μου.
Παρακολούθησα την υπόθεση αυτή όπως όλοι και όλες. Δημοσίευσα στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» ένα μικρό κείμενο με τίτλο «Το χαμόγελο του Ναζισμού» για τους κινδύνους που περικλείει ο τρόπος προσέγγισης του όλου θέματος από ορισμένα ΜΜΕ, και διαπίστωσα την άγνοια πολλών ανθρώπων -ακόμη και κάποιων που κατέχουν θέσεις ευθύνης- για τον αναγκαίο τρόπο αντιμετώπισης του παιδιού. Δεν έκρινα δημόσια –παρά τις σχετικές εκκλήσεις προσώπων και προτάσεις κάποιων ΜΜΕ- την πράξη της μεταφοράς του παιδιού σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης χωρίς διερμηνέα στην αρχή, το βίαιο χωρισμό του απ’ αυτούς που γνώριζε ως γονείς του, τον εγκλεισμό του σε ίδρυμα. Δεν έκρινα δημόσια ούτε κι όσα άλλα ματαιόδοξα, υπερφίαλα και προφανώς λανθασμένα ακούστηκαν αργότερα. Ως οικογένεια, όμως, κάναμε κάτι άλλο: Μετά από σοβαρή διαβούλευση αποφασίσαμε να ζητήσουμε και να πάρουμε τη Μαρία στο σπίτι μας για όσο καιρό χρειάζεται –είτε αυτό είναι για μερικές ημέρες είτε για ολόκληρη τη ζωή.

Είχαμε μακρά εμπειρία ως ανάδοχη οικογένεια στη Γερμανία, πάντα –και επίσημα- στη διάθεση των αρμόδιων αρχών της Βρέμης, όταν ένα παιδί βρισκόταν στην ανάγκη να αποχωριστεί τους γονείς του. Είναι σημαντικό σ’ αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχουν άνθρωποι που αποδέχονται ν’ αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη τις καθημερινές τους συνήθειες και (οι οποίοι) ταυτόχρονα έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και ικανότητες για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ενός παιδιού που βρίσκεται σε έκτακτη κατάσταση ανάγκης. Ως ζευγάρι πληρούμε αυτές τις προϋποθέσεις, ιδιαίτερα με τη Ζίγκριντ που είναι παιδαγωγός για παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς.

Εύκολο δεν ήταν ποτέ. Παιδιά που κάθε νύχτα ξυπνούσαν κι έκλαιγαν γοερά απαιτώντας μ’ αυτό τον τρόπο -κάθε νύχτα!- άλλη μια απόδειξη ότι είσαι εκεί κοντά τους όποτε σε χρειάζονται. Παιδιά που θεωρούν τους γονείς τους υπεύθυνους για το χωρισμό και τη νέα τους κατάσταση αλλά ταυτόχρονα με φοβερή ευαισθησία μήπως πει κανείς –έστω έμμεσα και άθελα- κάτι αρνητικό για εκείνους. Παιδιά που ακόμη και οι πιο χαρούμενες στιγμές τους στο νέο περιβάλλον συνοδεύονται από μια αίσθηση ανασφάλειας για το μέλλον και από τύψεις απέναντι στους γονείς και τα άλλα παιδιά της οικογένειάς τους. Χρειάζεται πολύς κόπος, μεγάλη υπομονή, ειδικές γνώσεις και μεγάλη ικανότητα για να μπορέσεις να μιλήσεις με τα παιδιά για όλα αυτά, ώστε να μπορέσεις να εμπνεύσεις εμπιστοσύνη και να χαρίσεις την ηρεμία που χρειάζονται για να μπορέσουν με τη σειρά τους να επεξεργαστούν τα νέα βιώματά τους.
Με όλα αυτά στο μυαλό κανείς και καμιά στην οικογένειά μας δεν πείστηκε από τις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν μέσα σε ελάχιστες ώρες από το Χαμόγελο του Παιδιού ότι η Μαρία ήταν πια χαρούμενη κι ευτυχισμένη! Μακάρι να ήταν δυνατό κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς τέτοια θαύματα δεν εμφανίζονται ούτε στις πιο τολμηρές βιογραφίες Αγίων, για να μη μιλήσουμε για τις πολυπληθείς επιστημονικές έρευνες που διαφορετικά πράγματα λένε. Τις διαβεβαιώσεις τις προσλάβαμε ως μια θεμιτή προσπάθεια να ειπωθεί στην κοινή γνώμη «κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να περιορίσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις του συμβάντος», που ήταν ο αποχωρισμός της Μαρίας από την οικογένειά της. Γι’ αυτό η απόφασή μας να ζητήσουμε τη μετακίνηση του παιδιού στο σπίτι μας.
Μίλησα στην αρχή με τη δικηγόρο των «θετών» γονιών, που μου υπέδειξε να περιμένω λίγο μέχρι να αποφασιστεί η αποφυλάκισή τους, που αναμενόταν να συμβεί γρήγορα. Όταν αυτό φάνηκε να κρατάει καιρό –και, τελικά, δεν έγινε ακόμη- αποφασίσαμε να προχωρήσουμε, καθώς κάθε μέρα ήταν σημαντική για το παιδί. Πρώτα απ’ όλα τηλεφώνησα στο Χαμόγελο του Παιδιού για να ενημερώσω σχετικά με τη διαθεσιμότητά μας. Ζήτησα τον κ. Γιαννόπουλο, ως το πιο γνωστό πρόσωπο από τις εμφανίσεις του στα ΜΜΕ, με συνέδεσαν με το γραφείο του, όπου η στενή συνεργάτιδά του (όπως η ίδια αυτοχαρακτηρίστηκε) μού δήλωσε ότι ο κ. Γιαννόπουλος δεν ήταν εκεί και ότι μπορούσα να μιλήσω μαζί της.
Της δήλωσα το σκοπό του τηλεφωνήματός μου, της περιέγραψα το επιστημονικό μου πεδίο (Παιδαγωγική και Παιδαγωγική Μειονοτήτων και ιδιαίτερα Ρομ) και το επιστημονικό πεδίο της Ζίγκριντ (Παιδαγωγική παιδιών με προβλήματα συμπεριφοράς και μακρόχρονη εργασία με παιδιά Ρομ), της διηγήθηκα τις εμπειρίες μας ως ανάδοχη οικογένεια, της μίλησα για την οικονομική μας κατάσταση που επιτρέπει χωρίς καμιά βοήθεια από οποιονδήποτε να αναλάβουμε το παιδί, συμπλήρωσα για τη γνωστή σε διεθνές επίπεδο επιστημονική μου δουλειά με Ρομά, αλλά και την κοινωνική και προσωπική σχέση μας με τις κοινότητες τους, υπέδειξα την ανάγκη του παιδιού να έχει τη δυνατότητα να μιλάει στη μητρική του γλώσσα και την προθυμία μας για το σκοπό αυτό να προσλάβουμε (με δικά μας έξοδα) σε καθημερινή βάση μια νεαρή κοπέλα από την εδώ κοινότητα, ώστε να μπορέσει το παιδί να χειριστεί καλύτερα τη νέα κατάσταση. Εξήγησα ότι είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε οποιαδήποτε νομική λύση, από τη φιλοξενία για μερικές ημέρες έως την αναδοχή για απεριόριστο χρόνο. 

Δεν αποκόμισα την εντύπωση ότι η συνομιλήτριά μου κατανοούσε ποιο είναι το πρόβλημα και ποια η σημασία της πρότασης. Μου επανέλαβε απλώς ότι αυτά είναι υπόθεση του αρμόδιου εισαγγελέα. Με ευχαρίστησε, πάντως, ευγενικά για το ενδιαφέρον μου και διαβεβαίωσε ότι ο κ. Γιαννόπουλος θα μού τηλεφωνούσε οπωσδήποτε για να δούμε πως μπορώ να βοηθήσω. Της έδωσα και σημείωσε όλα τα τηλέφωνά μου. Από τότε (13 Νοεμβρίου) περιμένω τηλεφώνημα.

Εμείς όμως συνεχίσαμε τις προσπάθειές μας. Ετοιμάσαμε το δωμάτιο της Μαρίας δίπλα στο υπνοδωμάτιό μας, ψάξαμε για την κοπέλα που θα προσλαμβάναμε, επιλέξαμε το διδακτικό υλικό που θα χρησιμοποιούσαμε, σχεδιάσαμε τις εκδρομές που θα κάναμε, σκεφτήκαμε τον τρόπο που θα περνούσαμε τις γιορτές, καταλήξαμε στη στρατηγική μας σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του σοκ που βιώνει κάθε άνθρωπος εάν ξαφνικά τον πληροφορήσουν ότι δεν είναι αυτοί, που θεωρούσε, οι γονείς του. Αναθέσαμε, τέλος, σε έγκυρους νομικούς να ετοιμάσουν την αίτησή μας προς τον αρμόδιο εισαγγελέα. Εκεί ήλθε η απροσδόκητη ματαίωση: Η διαφορά ηλικίας ανάμεσα στους ανάδοχους «γονείς» και το παιδί, σύμφωνα με τον αυστηρό νόμο της Ελλάδας, δεν επιτρέπεται να ξεπερνά τα 50 χρόνια. Σ’ εμάς είναι μεγαλύτερη. Συνεπώς, όλα τα άλλα προσόντα μηδενίζονται εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Κι αυτό θεωρείται προστασία του παιδιού! 

Εδώ θα τελείωνε ίσως η ιστορία, με την οικογένειά μας να θεωρεί ότι έκανε ό,τι μπορούσε. Έτσι θα ήταν, αν μία πολύ γνωστή καθηγήτρια της Νομικής του πανεπιστημίου μας, που μαζί με άλλους και άλλες εργάζονται για ν’ αλλάξουν και να εκσυγχρονίσουν το σχετικό νομικό πλαίσιο, δεν μου είχε προτείνει να συνεχίσω τις προσπάθειες μου, με την ελπίδα ότι οι αρχές θα αντιλαμβάνονταν τις δυνατότητες που υπάρχουν και δεν επιλέγονται. Το σκεφτήκαμε στο σπίτι, εκεί υπήρχε η προθυμία, αλλά εγώ ακολούθησα τον κανόνα που είχα θέσει στον εαυτό μου, ελπίζοντας ταυτόχρονα ότι η Δικαιοσύνη θα φρόντιζε να γυρίσει η Μαρία στο σπίτι της. Δε γύρισε. Και σήμερα διαβάζοντας τις σημερινές δηλώσεις για το παιδί «που ποτέ στη ζωή του δεν ήταν τόσο ευτυχισμένο» αναγνωρίζω, αργά, ότι ολιγώρησα σε βάρος του.

Το μόνο που μπορώ πια να ειπώ είναι ότι θα κάνω τα πάντα για να διορθώσω τις επιπτώσεις της ολιγωρίας μου.

Ανεβάζω μερικές φωτογραφίες με τον «κατάξανθο, μικρό Ο.» που έζησε μαζί μας δύο χρόνια, μέχρι που έγινε δυνατό να γυρίσει στη μητέρα του. Δεν απασχόλησε κανένα ΜΜΕ, αλλά μετά από κάποιο χρόνο έμαθε να χαίρεται το γέλιο και να μας κάνει κι εμάς χαρούμενους.
_________________________________________________________________



εικόνες: Νίκος Ονάσογλου Δ΄



27 σχόλια:

  1. Μετά απορούμε που έχει τόσο υψηλά ποσοστα η ΧΑ .Δεν ζούμε σε μια ρατσιστικότατη κοινωνία.Να είσαι καλά Δάφνη που γράφεις και μια άλλη άποψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό είναι να προβάλλονται και να κοινοποιούνται ΟΛΕΣ αυτές οι περιπτώσεις και σ' ευχαριστώ, Δάφνη, που το κάνεις. Δεν είναι απαραίτητο να εκρηγνύμεθα για κανένα αγγελούδι, ανεξαρτήτως χρώματος μαλλιών. Σε κανένα παιδί δεν αξίζει κανενός είδους κακοποίηση και κακομεταχείρηση.

    Καλή μας εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα Αγγελική μου αλλά με ενοχλεί που τα 'αγγελούδια' βγαίνουν μόνο σε κάποια χρώματα. Επίσης..χμ.. ας προσέχουμε: κακοποίηση και κακομεταχείρηση ακόμα δεν έχουν αποδειχθεί και, υποψιάζομαι πια, πως ούτε για απαγωγή/αρπαγή πρόκειται.
      Πρόσθεσα (αφότου σχολίασες) την άλλη είδηση για τα 502 παιδάκια που χάθηκαν μέσα από ίδρυμα. Γι αυτά τίποτε; Επειδή δεν υπάρχει μάνα να κάνει σαματά δε νοιαζόμαστε;
      Αυτή είναι η υποκρισία που με ενοχλεί και νομίζω συμφωνείς.

      Καλό μας βράδυ!

      Διαγραφή
  3. Χίλια μπράβο Δάφνη!
    Αναδημοσιεύω!

    Και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια!
    Και νόμιζα πως ήμουν η μόνη "περίεργη" που την ενοχλούσε όλη αυτή η υποκρισία για το ξαφνικό ενδιαφέρον και ευαισθησία μετά από το περιστατικό. Πριν κανένας δεν νοιαζόταν και λίγες μέρες μετά κανείς δεν θα νοιαστεί. Δυστυχώς δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, φταίνε και η κοινωνία μας.. και οι συνάδελφοί μου Κοινωνικοί Λειτουργοί που βλέπουν και δεν μιλάνε (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Κοινοποιώ κι εγώ τις ανάγκες για το στρατόπεδο Λαυρίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Katerina για τα καλά λόγια
      αλλά και για την κοινοποίηση της λίστας των αναγκών μα και για την επίσκεψη.

      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  5. μακάρι να ήταν μόνο υποκρισία

    είναι πανευρωπαικό φαινόμενο για εξιλαστήρια θύματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όπως λέει και ο akrat δεν είναι μόνο υποκρισία...είναι πολλά παραπάνω!
    Κι όπως πάντα τα παιδιά είναι τα θύματα ενός απάνθρωπου κόσμου...η υπόθεση με τα 502 παιδιά που εξαφανίστηκαν είναι ανατριχιαστική, όσο κι απίστευτα τραγική!
    Πάω να κοινοποιήσω!
    Την καλημέρα μου κι ελπίζω να είσαι καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι Maria μου όπως λες, τραγική η υπόθεση των Άλλων παιδών που δεν τα θρηνούμε.
      Ευχαριστώ για την κοινοποίηση, μου δίνει όταν τα λέμε την ελπίδω πως κάτι αλλάζουμε..
      Καλό σου απόγευμα!

      Διαγραφή
  7. Κοινοποιώ χωρίς πολλά λόγια. Να είσαι καλά που κάνεις γνωστά τέτοια θέματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. εγώ πάλι βλέπω όλο και περισσότερους να λένε αυτά που λες κι εσύ.
    Νομίζω πως αρχίσαμε να ξυπνάμε πιο μαζικά... και ελπίζω να μην είναι η υπεραισιοδοξία μου ή η "κακές" μου παρέες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες; Το εύχομαι,
      αλλά φοβάμαι ότι είναι οι 'κακές' παρές σου. Αν έκανες κακές ίσως να έβλεπες τέρατα..
      Καλό σου απόγευμα Μικρή Ολλανδέζα!

      Διαγραφή
  9. Χαίρομαι που υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δε φοβούνται να εκφράσουν τη γνώμη τους και να την τεκμηριώσουν.
    Πολλές φορές εκφράζετε αλήθειες που οι υπόλοιποι απλά τις σκεφτόμαστε. Είστε αξιέπαινη γι' αυτό,...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Από τον τίτλο σου και μόνο, το κείμενο σου είναι μαγευτικό! Και με μια ιδιαίτερη προσέγγιση, καθώς εντόπισες κι άλλες παραμέτρους, που πολλοί από μας (κάνουμε πως) ξεχνάμε... Σε φιλώ και καλή σου μέρα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πόσο συμφωνώ μαζί σας κυρία Χρονοπούλου...πόσο...
    Όλη η υπόθεση της μικρής Μαρίας είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του υποκριτικού τρόπου με τον οποίο διαχειρίζονται οι φορείς και η ελληνική πραγματικότητα, σε γενικές γραμμές, τα προβλήματα στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα.
    Για χρόνια, το πρόβλημα αυτό (αρπαγές και αγοραπωλησίες παιδιών,κυκλώματα εμπορίας βρεφών, ιδιωτικές υιοθεσίες κλπ) υπήρχε κάτω από τη μύτη όλων μας, μόνο που κανένας δεν το θεωρούσε μείζον και, συνειδητά ή αθελά μας, το αγνοούσαμε.Τώρα, τι έγινε;Βρέθηκε ένα ξανθό, γαλανομάτικο κορίτσι (ένα κορίτσι του οποίου η εξωτερική εμφάνιση πολύ απλά έκανε καραμπάμ ότι δεν ήταν τσιγγάνα!) και οι αρχές, για να μη φανεί ότι θα άφηναν μια τέτοια (προφανή) περίπτωση χωρίς να κάνουν κάτι και ρεζιλευτούν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα δεύτερο σάλο, μετά από αυτό των βουλευτών της Χρυσής Αυγής!
    Έτσι, έχουμε το θέμα να μονοπωλεί τα ειδησεογραφικά δελτία ανα την υφήλιο, να αναζωπυρώνονται οι θλιβερές ιστορίες χαμένων/απαχθέντων παιδιών όπως ο Μπεν και η Μαντλίν, να τοποθετούνται πάσης φύσεως ειδικοί πάνω σε θέματα όπως η ιδιωτική υιοθεσία και η αναδοχή, να (παριστάνουν ότι;) ωρύονται πολιτικοί για τα νομοθετικά κενά και ελλείψεις στις ληξιαρχικές διαδικασίες του δήμου Αθηναίων και όχι μόνο, να απολύονται πέντε-έξι υπάλληλοι για να μην πει κανείς ότι όλη αυτή η υπόθεση πέρασε έτσι, χωρίς να τιμωρηθεί κανένας "αρμόδιος"...
    Και μόλις ξεχαστεί η μικρή Μαρία και βρουν άλλο θέμα τα κανάλια να ασχολούνται νυχθημερόν, ξαχνάμε και το πρόβλημα...για άλλη μια φορά!
    Για να μην αναφέρω και το πόσο "τρύπια" ενασχόληση έχει γίνει με το θέμα αυτό.Με τη Μαρία ασχολήθηκαν μόνο και μόνο επειδή ήταν μια ξεκάθαρη περίπτωση...αν το αγγελούδι ήταν μαυρομάτικο, μελαχρινό, με τσιγγάνικα χαρακτηριστικά, βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι ούτε που θα της έδιναν σημασία...κι ας υπήρχε και πάλι η πιθανότητα να είναι απαχθέν παιδί, πουλημένο, ποιός ξέρει τι σκοπό...
    Όσο για τους φταίχτες...οι Τσιγγάνοι "γονείς" θα πανε φυλακή, με όλους τους υπόλοιπους όμως, που ευθύνονται για την ιστορία της Μαριας και άλλων ανάλογων περιπτώσεων με αυτή τι θα γίνει;Μεταξύ άλλων, τη Βουλγάρα μάνα και τον πατέρα, που κατά τα φαινόμενα πούλησαν και εγκατέλειψαν το κορίτσι, λες και ήταν κανένα ζώο και όχι παιδί, με αυτούς που εμπνεύστηκαν τη νομοθεσία για τα περί υιοθεσίας, η οποία επιτρέπει λίγο πολύ σε γονείς να αγοράζουν (!) παιδιά, από Βούλγαρους, Τσιγγάνους και δεν ξέρω κι εγω ποιούς άλλους (τους μόνους, πάντως, που φαίνονται να ενοχοποιούνται στο τέλος)...με αυτούς που κρύβονται πίσω από τα κυκλώματα εμπορίας παιδιών-βρεφών στην πραγματικότητα, με όσους συνεργάζονται με αυτά (γιατροί, μαίες, στελέχη της αστυνομίας και των διάφορων δημοσίων και μη φορέων και ιδρυμάτων-γιατί δε γίνεται να εξαφανίστηκαν 500 παιδιά έτσι από μόνα τους στο "Αγία Βαρβάρα!) και, τέλος, με τους ίδιους αυτούς τους γονείς που κάνουν ιδιωτικές υιοθεσίες και υποστηρίζουν έτσι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, με τις πράξεις τους τη δράση των κυκλωμάτων αυτών (η φωτογραφία με το ζεύγος Μπραντζελίνα σε ρολο τσιγγάνων ψευτογονιών στο τέλος ΕΥΣΤΟΧΟΤΑΤΗ)!
    Τουλάχιστον, μακάρι να εξαρθρωθεί έστω κι ένα κύκλωμα και να βρεθεί μια καλή οικογένεια για να ζήσει η μικρούλα.Αυτό είναι, θέλω να πιστεύω, το λίγότερο που μπορώ να ελπίζω για την περίπτωση αυτή της υποκριτικής υστερίας, καθώς θεμελιώδεις αλλαγές στα θέματα που πρέπει, δυστυχώς, δε νομίζω ότι θα γίνουν...

    Μια (απογοητευμένη-εκνευρισμένη-δεν ξέρω τι ακριβώς!) Ανώνυμη με την οποία έχεις ξαναμιλήσει.

    ΥΓ-1.Πολύ καλή τοποθέτηση:www.kar.org.gr/?p=30879
    ΥΓ-2.Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι όλοι άρχισαν να ασχολούνται με τους Τσιγγάνους (και πάλι), αλλά όχι όπως πρέπει.Τρανταχτό παράδειγμα η χθεσινή εκπομπή της κυρίας Στεφανίδου με τίτλο:"Τα ήθη και τα έθιμα του τσιγγάνικου γάμου"!
    Είναι άραγε ιδέα μου, ή εδώ ταιριάζει η φράση "εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ***** ξυρίζεται";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά ευχαριστώ Ανώνυμη για το ωραίο σχόλιο
      (δεν ξέρω πού είχε χαθεί, μολις τώρα εμφανίστηκε).
      Συμφωνούμε.
      Για την εκπομπή που αναφέρεις πιστεύω ότι η αφέλεια είναι πρόφαση, καθόλου δεν είναι στην κοσμάρα της η κυρία μα βαθύτατα διαπεπλεγμένη. Αντί (όπως κι όλες οι άλλες) να ζητήσει ένα μεγάλο ειλικρινές και έμπρακτο συγγνώμη για όσα έδειξε τις προηγούμενες μέρες πιστεύω πως εκ του πονηρού έφτιαξε το αφιέρωμα στον τσιγγάνικο γάμο που σαν τις προπέρσινες εικόνες με Έλληνες σε ταβέρνες έδωσε ύπουλα και τεχνηέντως το μήνυμα 'ποια κρίση' 'αυτοί έχουν λεφτά' απαλάσσοντας το ληστρικό κράτος από την ενοχή.
      Αηδία απέραντη.

      Διαγραφή
    2. Εγώ ευχαριστώ!
      Δε μπορώ να πω ότι διαφωνώ με τις σκέψεις σου για την κυρία Στεφανίδου...Ποτέ δεν ξέρεις!Αυτή είναι μεταξύ άλλων ένας από τους λόγους που εγώ και η οικογένειά μου έχουμε, εδώ και ένα χρόνο, κόψει σχεδόν εντελώς τη θέαση του... χαζοκουτιού!

      Διαγραφή
    3. Σοφή απόφαση κι όχι μόνο για τη συγκεκριμένη εκπομπή, εξ άλλου πια έχουμε κι άλλους δρόμους..
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
    4. Επίσης, να είστε καλά!

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.