Όποτε έρχομαι στο σπίτι μου της Αθήνας με διασκεδάζει
αυτή η φωτογραφία. Είναι ένας θείος του Κυρίου Kastell, διακριθείς Μακεδονομάχος, που φωτογραφήθηκε μπροστά από τριαντάφυλλα
με το φίλο του και ζήτησε από το φωτογράφο να τους τυπώσει την εικόνα εντός καρδούλας.
Παραξενεύεστε;
Λέτε να ήταν ο πρώτος outed gay ακτιβιστής; Κι όμως πρόσφατα σε κάποιο σύγχρονό του διάβασα ότι συνηθιζόταν.
Όπως συνηθιζόταν κάτι που βλέπουμε ακόμα στην Τουρκία, οι νέοι άνδρες να βολτάρουν
στους δρόμους πιασμένοι 'αγκαζέ'.
Πότε ακριβώς
αναρωτιέμαι επιβλήθηκε και στην Ελλάδα η πουριτανική αγγλοσαξονική συνήθεια να θεωρείται
ταμπού το συναίσθημα μεταξύ ανδρών; Επιβλήθηκε με τις αμερικάνικες ταινίες υποθέτω, όπως τόσα άλλα. Ωστόσο φωτογραφίες και
παλιότερη αλληλογραφία μας θυμίζουν μια άλλη εποχή όχι αγνότερη (δεν πιστεύω
στις νοσταλγίες μύθων για τους παλιούς-καλούς-καιρούς) αλλά σίγουρα ειλικρινέστερη.
________________________________________________
καρδιά καρδιά ,αλλά αγκαθωτή στο τελείωμα ,μην το παρακάνουμε! χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήπράγματι τρυφερό ,δεν το ήξερα πως συνηθιζόταν ,παω να το ψάξω!
καλημέρα!
Συνηθιζοταν και μάλιστα με φράσεις όπως 'ενθύμιον αγάπης και φιλίας αιωνίας'.
ΔιαγραφήΩστόσο Νάσια μου δες και το κάτω σχόλιο του Άγγελου Μπάικου για τα αγκαθάκια που παρατήρησες..
Nαι Δάφνη, έχετε δίκιο: είναι οι αμερικάνικες ταινίες που μας έχουν "επιβάλλει" πολλά και εμείς οικειοθελώς τα ακολουθήσαμε. Όπως το τυποποιημένο σχήμα της καρδιάς (αυτό από τις "κούπες" στην τράπουλα). Εδώ όμως νομίζω ότι πρόκειται μάλλον για ένα φύλλο (πχ μουριάς), ένα από τα πολλά μοτίβα που χρησιμοποιούνταν για το βινιετάρισμα φωτογραφιών εκείνης της εποχής, ώστε να τονιστούν οι φιγούρες (ή τα πρόσωπα σε άλλες περιπτώσεις) της εικόνας και να αποσοβηθεί το φόντο. Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγγελε χίλια ευχαριστώ για το σχόλιο,
Διαγραφήπολύ χρήσιμο και το ήθελα εδώ..
Μπορεί να "ακούγομαι" ονειροπόλα, χαζή ίσως πουν κάποιοι, αλλά τέτοιοι άντρες λείπουν απ` την κοινωνία μας. Άντρες που δε φοβούνται να δείξουν τα συναισθήματά τους σε όλους, γυναίκες, άντρες, ομοφυλόφιλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί σου και συμφωνώ ολόψυχα Λεύκη μου.
ΔιαγραφήΣπανιότατη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ'αρέσουν πολύ οι παλιές ασπρόμαυρες φωτο.
Έχεις περισσότερα στοιχεία γι'αυτήν? Τόπος,χρονολογία,μερικές έχουν και στοιχεία φωτογράφου...
Λύσιππε
Διαγραφήδεν έχω ανοίξει το καδράρισμα με τα σκουριασμένα πια καρφάκια (γι αυτό κι είναι πεσμένη κάπως πλάι απ' τον καιρό). Θείος του άνδρα μου Μακεδονομάχος άρα γνωρίζουμε τόπο-χρόνο (γιατί έχω στον τοίχο και πορτραίτο του της εποχής).
Αν αγαπάς παλιές φωτογραφίες δες το Αρχείο Τρίπου (δωρήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη) που μάζευε 50 χρόνια από Μοναστηράκι κ.λ.
και θα εμπνευχτείς.
ωραία ρομαντική φωτό
ΑπάντησηΔιαγραφήγλυκές αναμνήσεις
και το πονηρό στην ζωή είναι
Όλα στη ζωή, αγάπη να υπάρχει φίλε
Διαγραφήκιεγώ είμαι υπέρ.