Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Ποδήρες το βελούδο, με πάπλωμα κουβέρτα και εσάρπα



Και να 'ναι απόγευμα ζεστού αυγουστιάτικου μεσημεριού, και να θροΐζει ελαφρά ένα γέρικο πλατάνι και πίσω από το θρόισμα τζιτζίκια να κρατούν το τέμπο.
Και στη δροσιά, πάνω σ' ένα παλιό μαρμάρινο τραπέζι να λάμπουν οι σταγόνες που 'ιδρώνουν' τα ποτήρια
κι εμάς μόνο μας μέλημα
να είναι μην κυλίσει το νερό και βρέξει το βιβλίο μας.


Μοιάζει υπερβολή που άρπαξα κλωστή της νοσταλγίας και υφαίνω εικόνες διακοπών καλοκαιριού;
―Είναι που γράφω με παγωμένα μουδιασμένα δάχτυλα. Πριν λίγες ώρες ήρθα στην Αθήνα. Ανάποδα από εκείνους που φοράνε τα χοντρά τους μάλλινα στην εξοχή, εγώ άφησα πίσω μου πελάγη και λιβάδια και, μόλις κατάλαβα τι γίνεται στο αθηναϊκό μου σπίτι, φόρεσα ένα κλειστό κασμίρ που ως τώρα δεν το είχα αντέξει στην Ελλάδα. Για το κρεβάτι, όπως βλέπετε, ποδήρες το βαρύ βελούδο και, όπως δε βλέπετε,  όχι ψιλές αλλά ψηλές οι κάλτσες μου
Είμαι σε μια από τις πολυκατοικίες τις δίχως θέρμανση. Ένας δεν έχει για κοινόχρηστα, άλλοι λείπουν όλη μέρα και δεν τους περισσεύουν χρήματα για να ζεσταίνουν τοίχους. Οι δεξαμενές μας δε γεμίζουν με την αισιοδοξία και την ελπίδα που τις άδειασαν. 'Του χρόνου..' λέμε..
και εν τω μεταξύ εγώ ονερεύομαι να ιδρώνουν τα ποτήρια.
____________________________
Την κλωστή την πήρα από τον Chris Litharis (φίλο διαδικτυακό) που εξέφρασε μιά νοσταλγία για εκείνο το τρίξιμο που κάνουν τα παγάκια  μέσα στα ποτήρια που θολώνουν απ' το κρύο νερό το καλοκαίρι.                         
Εικόνα
Το κρεβάτι μου στην Αθήνα με κουβέρτα πάνω από το πάπλωμα και μια κόκκινη εσάρπα πάνω απ την κουβέρτα. Κι εγώ, βεβαίως ντυμένη σα κρεμμύδι στο κρεβάτι.



6 σχόλια:

  1. Mια όαση η εικόνα του καλοκαιριού μέσα στο χειμωνιάτικο ψύχος.

    Θα βγεί ο ήλιος, παρά το κρύο όμως.

    Σε φιλώ.

    ΥΓ: Να κανονίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. to veloudo,gia mena,einai apo ta omorfotera yfasmata,eidika kokkino h bordeau.latrevw tis kourtines apo veloudo.kalh diamonh dafnh mou.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που το αγαπάς κι εσύ Ελένη μου. Ήταν από τα πιο πολυτελή υφάσματα (το ωραιότερο είναι το μεταξωτό chiffon, έχω της γιαγιάς μου βραδυνά του 1930 και 1950 που ήταν πολύ της μόδας. Όμως εδώ και χρόνια γέμισαν οι λαϊκές αγορές με το ψεύτικο, το συνθετικό βελουτέ, και υπάρχει μια νεώτερη γενια που αν δεν το είχε σπίτι να δει το καλό, θεωρεί την ύφανση ασήμαντη όσο του 'πετσετέ΄.

      Καλημέρα Ελένη μου
      (δυσυχώς δεν ήρθα για καλό μαγια να δω σοβαρά άρρωστο).

      Διαγραφή
  3. Αγαπητή Δάφνη και που να επισκεφτείτε το Ροβανιέμι που ζούμε εμείς στα Βόρεια της Αττικής... κάπου εκεί πίσω από την Πάρνηθα... οχι κασμίρ αλλά ούτε βελέντζα δεν μπορεί να κάνει τα δάχτυλα να σταματήσουν το τρέμουλο :))
    Το μόνο που μπορώ να ονειρευτώ είναι πέντε σόμπες αναμμένες κι εγώ ανάμεσά τους !

    Την Καλημέρα μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ροβανιέμι; Δεν το έχω ξανακούσει.
      Λόγω ανέμων της Μυκόνου, μου μαζί με την παγωνιά φέρνουν σπίτι μου και σταγόνες παγωμένης θάλασσας που λεκιάζουν τα τζάμια μας όπως λερώνονται τα γιαλιά μας μετά από μια μέρα στην παραλία..
      Τελικά πιστεύω πως με σόμπες δε γίνεται τίποτε. Μόνο η κεντρική θέρμανση ζεσταίνει πραγματιά.
      Σόμπες στο φουλ σου εύχομαι για το σαββατοκύριακο Levina μου

      Διαγραφή

Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .

Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.