#MenoumeMalakes (με αποκαλύψεις, εικόνες και σχόλια)

[ΠΡΟΣΟΧΗ: Από τεχνικό πρόβλημα του Blogger η μισή ανάρτηση (στο τέλος) μερικές φορές δεν είναι ορατή. Θα πρέπει να εμφανίζονται: σχόλια εικόνες, αστεία, άρθρα, αστεία για την ανορθογραφία των συνθημάτων  με τελευταίο το #ΜeinameMetexetasteoi .  ΑΝ δεν τα δείτε παρακαλώ δοκιμάστε σε λίγο, δεν τα έχω σβήσει, εγώ τα βλέπω]

Για να αποφευχθούν άσχετα, πριν προχωρήσετε σε όσα ενδιαφέροντα και διασκεδαστικά συνέλεξα, θέλω να υπενθυμίσω ότι δεν είμαι κατά του ευρώ. Ούτε υπέρ.

 Είμαι όμως φανατικά κατά του «με κάθε θυσία»· είμαι φανατικά κατά των θυσιών, κατά της δουλοπρέπειας και κατά των προδοτών.

 Είμαι κατά της υποκρισίας και νιώθω απέχθεια για τους Έλληνες που διακατέχονται από το παλιό αίσθημα κατωτερότητας, όλους εκείνους που πανικοβάλλονται κάθε λίγο ότι, όπως μου έλεγε προ εκλογών φίλη αφού συνέφαγε στο σπίτι γνωστότατης μεγαλοεκδοτικής οικογένειας, «θα μας πετάξουν έξω απ' την Ευρώπη» (―Γεωγραφικώς αδύνατον, απάντησα)· όλους εκείνους που είτε λόγω ατομικών συμφερόντων πούλησαν μια χώρα ολόκληρη ή όλους εκείνους, τους πανύβλακες, που (σαν την ανωτέρω φίλη) ενστερνίζονται και διαδίδουν τις φήμες που τεχνηέντως τους ταΐζουν οι πρώτοι.

Κι αυτοί είναι οι λόγοι που θεωρώ είτε πουλημένους είτε ανόητους όσους άφησαν για κομματικά συμφέροντα ξοφλημένων προδοτών που έχουν ξεφτιλιστεί ήδη στην Ευρώπη με δημόσιες επιδείξεις κι αποδείξεις της διαφθορά τους, να συρθούν να διαδηλώσουν με ψεύτικο αίτημα (Ευρώπη είπαν αντί ευρώ) και κατά της κυβέρνησής μας.

Και κάτι ακόμα: Δεν έχω ξεχάσει τα δακρυγόνα, δεν έχω ξεχάσει τα ΜΑΤ του Δένδια, δεν έχω ξεχάσει το 2012 και πώς πνίγηκε στα χημικά και τη συκοφαντία το αγνό ακομματικό κίνημα των Αγανακτισμένων.  Δεν έχω  ξεχάσει ότι μιλούν για σταλινισμό και φίμωση και καταπίεση οι άνθρωποι του φασιστικότερου, σκληρότερου, πιο ανάλγητου και πιο κυνικού καθεστώτος πους έχουμε γνωρίσει στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Η συλλογή μου περιέχει ένα εξαιρετικό κείμενο του Δημήτρη Τσίρκα, σχόλια από τα κοινωνικά δίκτυα, μεταξύ των οποίων του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου και δικά μου, και, ακόμα, ένα άρθρο που αποκαλύπτει ότι διοργανώτρια του Μένουμε Ελλάδα είναι  η γνωστή κυρίαπου κατασκεύασε κι εκείνη την συκοφαντική ανοησία με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στο βενζινάδικο.

Χαρείτε τα:

Daphne Chronopoulou 

‪#‎MenoumeEuro‬ θέλουν να πουν. 

Ευρώπη ή είσαι ή δεν είσαι, π.χ. Ελβετία.
Αν το παζαρεύεις το ‪#‎MenoumeEvropi‬ άστο, δεν είσαι.

Panagiotis HadjistefanouΑντι-Ευρωπαία με αποκαλούν αυτές που νομίζουν ότι Ευρώπη σημαίνει Μπουμπούκος, Βαρβιτσιώτης, Δένδιας και Μπόμπολας. Μιλάμε για πολύ καμένες, όχι αστεία. Πανούκλα μου, δεν είμαι Αντι-Ευρωπαία. Αντι-κρετίνα είμαι. Σύνελθε καημένη επιτέλους.
..............Περεταίρω θα προσέθετα ότι τα πλακάτ με τα ψευδο-Αγγλικά / patois συνθήματα είναι καθαρά συμπτώματα ανικανότητας του ιθαγενή / "υπό-Άλλου" να μιλήσει εφ' όσον αιτείται στην ηγεμονική γλώσσα και όχι στην δική του - κατά Σπίβακ.

Dimitris Tsirkas

Ευρωπαϊκές μάσκες, αποικιακό δέρμα.

Η θλιβερή εικόνα όσων διαδήλωσαν χθες στο Σύνταγμα υπέρ δήθεν, της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, κρατώντας σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φωνάζοντας ρυθμικά "Ευρώπη, Ευρώπη", με τα ανόητα και ανορθόγραφα πλακάτ στ' αγγλικά που καταδίκαζαν το "κόκκινο κράτος", τα συνδικάτα και τον "σταλινισμό στην Ελλάδα", είναι μία ακόμη απόδειξη της εσωτερίκεσης από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της οριενταλιστικής ματιάς των Δυτικών για τους Έλληνες. Οι άνθρωποι αυτοί αναπαράγουν όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα για την Ελλάδα που κατασκεύασε ο κυρίαρχος ευρωπαϊκός λόγος για να νομιμοποιήσει τις πολιτικές λιτότητας (τεμπέληδες Έλληνες, με αρχαϊκές κοινωνικές και κρατικές δομές που απαιτούν να ζουν πλουσιοπάροχα με τα δανεικά και αγύριστα των Ευρωπαίων). Την ίδια στιγμή που υπερασπίζονται μία καρικατούρα ευρωπαϊσμού που μοιάζει να είναι βγαλμένη από ψυχροπολεμικά προπαγανδιστικά βίντεο αντικομμουνιστικού περιεχομένου της δεκαετίας του 50.

Οι συγκεντρωμένοι, στην πλειοψηφία τους μέλη των μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων, φώναζαν για την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη που την ταυτίζουν αποκλειστικά με το ευρώ. Μίας Ευρώπης της οποίας οι ηγεσίες και οι οργανικοί διανοούμενοι αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα εντελώς ρατσιστικά και απαξιωτικά. Ταπεινώνουν κυβερνήσεις της - "Είσαι ένας γαμημένος ψυχοπαθής" αποκάλεσε ο Σαρκοζί τον Γ. Παπανδρέου στις Κάννες το 2011- εξευτελίζουν υπουργούς της και εμφανίζουν στις μεγάλες κυκλοφορίας εφημερίδες τους τους Έλληνες με ρατσιστικά μοτίβα που παραπέμπουν κατευθείαν στην τρομακτική δεκαετία του 30. Μίας Ευρώπης που επιμένει στην πολιτική λιτότητας και περικοπών παρά την οικονομική καταστροφή της προηγούμενης πενταετίας και στην πλήρη αποπληρωμή ενός χρέους που δεν αποπληρώνεται με τίποτα, σύμφωνα με τα λόγια του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ. Και όλα αυτά απέναντι σε μία κυβέρνηση, καλή η κακή, αλλά πιο ευρωπαϊστική και απ' τους Ευρωπαίους και φανατικά υπέρ του ευρώ, που το μόνο που ζητά από την "παραδεισένια" Ευρώπη είναι να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ στο ρεύμα και να μην περικοπούν άλλο οι συντάξεις.

Αυτοί που διαδήλωσαν χθες δεν είναι ευρωπαϊστές, με την έννοια της υπεράσπισης κάποιων δυτικών, διαφωτιστικών αξιών που ταυτίζονται με την Ευρώπη, εκτός και αν αυτές τις αξίες τις ενσαρκώνουν άνθρωποι σαν τον Άδωνι Γεωργιάδη και τη Σοφία Βούλτεψη. Ακολουθώντας την εξαιρετική ανάλυση του Φραντς Φανόν για την ψυχολογία των αποικιοκρατούμενων λαών στο "Μαύρο δέρμα, λευκές μάσκες", θα λέγαμε πως είναι απλά "ιθαγενείς" που έχουν ενσωματώσει την οριενταλιστική εικόνα των Δυτικών για τους Έλληνες απ' την ίδρυση του ελληνικού κράτους και ύστερα. Ως μία προνεωτερική, ανορθολογική κοινωνία στην γκρίζα ζώνη των Βαλκανίων, που τυπικά ανήκει στην Ευρώπη αλλά δεν είναι αληθινό μέρος της Δύσης. 

Συνέπεια αυτής της εσωτερίκευσης είναι ν' αναπτύξουν ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας ως ανήκοντες σε μία "προβληματική", όχι ακριβώς "δυτική" κοινωνία, το οποίο και προσπαθούν να υπεραναπληρώσουν πηθικίζοντας ό,τι προσλαμβάνουν ως δυτική κουλτούρα και φυσικά, υποτασσόμενοι πλήρως στις επιταγές του Κυρίου τους (των Ευρωπαίων) που ως φορέας του "διαφωτισμού" και του "ορθού λόγου", έχει πάντα δίκιο. Η προοπτική να απολέσουν την φαντασιακή αποδοχή αυτού του Κυρίου συνιστά σχεδόν απώλεια ταυτότητας και τους γεμίζει με τρόμο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι "Ευρωπαίοι", όπως αυτάρεσκα πιστεύουν και αγωνιωδώς προσπαθούν ν' αποδείξουν. Είναι οι (κατά Μάλκομ Χ), "οικιακοί νέγροι" (house negroes) των Ευρωπαίων.