Καλώς ή κακώς στην Κοινωνία μας είναι ταμπού να παίρνεις το
παιδί απ' τη μάνα. Γι αυτό και βλέπουμε μωρά στις γυναικείες φυλακές.
Κακώς κατ' εμέ δεν έχει ίδια δικαιώματα κι ο πατέρας. Που
όμως κι αν δεν τα έχει εκτός
φυλακής τα έχει στην κοινωνία. Δηλαδή ό,τι κι αν κάνει η μάνα αν υπάρχει
πατέρας κανείς δε θα σκεφθεί να κλείσει το παιδί σε ίδρυμα ή να το δώσει στους παππούδες.
Κανείς;
Λάθος. Υπάρχει μια εξαίρεση. Όχι σπάνια αλλά σιωπηρή· δεν τα
ακούτε, δεν τα μαθαίνετε κι ίσως όποτε αναφερθούν κλείνετε τα μάτια. Αιτία δεν
είναι η παιδοφιλία ή η κακοποίηση για να ασχοληθεί ο πολύς κόσμος με μπανεράκια
και υπογραφές κι ανατριχιαστικές αποκαλύψεις. Αιτία είναι η προκατάληψη. Το
στίγμα.
Μόλις προχθές διαβάσαμε για πατριό που χτύπησε κοριτσάκι
επειδή δεν του άρεσε το ντύσιμό της και πολλά σχολιάστηκαν για τη μάνα που δε
μηνύει τον άνδρα της μα κανείς σχεδόν δε σύστησε να της το πάρουν. Αν όμως αν
μιλήσω για χρήστες δεν ξέρω κατά πόσο θα μείνετε να με ακούσετε.
Εγώ όμως θα τα πω:
Τα παιδιά των χρηστριών τα παίρνει η Πρόνοια και τα κλείνει
στο άσυλο. Όχι των παιδόφιλων, όχι των κυνηγών που έχουν σπίτια γεμάτα όπλα, όχι
των Χρυσαυγιτών που καλλιεργούν κουλτούρα μίσους, όχι των Χούλιγκανς που όλη μέρα
μιλούν για ξύλο και βια, όχι των εγκληματιών κάθε είδους μα μόνο των χρηστριών.
Η τελευταία φορά που έγραφα για το θέμα ήταν η μητέρα που
σκότωσαν στο ξύλο στα Εξάρχεια. Με συμβουλές γνωστού 'Στεγνού' η οικογένεια
την πέταξε στο δρόμο και της πήρε το παιδί. Κοιμόταν σε παγκάκι. Παρακαλούσε να
της δώσουν δυό καθαρά ρούχα να μη ξεφτιλίσει το παιδί όταν πήγαινε να το δει
καθώς έφευγε από το σχολείο του μα ούτε αυτό της έδωσαν.
Στην Ελλάδα έχουμε το ΚΕΘΕΑ (Στεγνό, και για πολλούς Στυγνό, Πρόγραμμα μα πολύ αγαπητό στους άσχετους) και τον ΟΚΑΝΑ (που μονοπωλιακά μοιράζει το υποκατάστατο). ΚΕΘΕΑ και ΟΚΑΝΑ είναι νόμιμα και μοιράζονται κρατική επιχορήγηση εκατομμυρίων. Οι περισσότεροι θεραπευόμενοι του ΟΚΑΝΑ πριν καταλήξουν στο υποκατάστατο έχουν ήδη σπάσει τα μούτρα και το ηθικό τους προσπαθώντας στα Στεγνά.
Οι θεραπευόμενοι όμως του ενός έχουν δικαιώματα που δεν έχουν του άλλου.
Το ζευγάρι της σημερινής περίπτωσης είναι θεραπευόμενοι του ΟΚΑΝΑ. Ο πατέρας είναι άψογος. Η μάνα υποτροπίασε τελευταία. Αντί να τη συμβουλέψουν, αντί έστω να αφήσουν το παιδί στον πατέρα της έθεσαν το παράνομο κι απίθανο δίλημμα: Ή πας στο ΚΕΘΕΑ ή χάνεις το παιδί σου.
Βάλτε κυρίες μου το χέρι στην καρδιά και πείτε μου εσείς πόσο
θα αντέχατε στο δρόμο, δίχως οικογένεια και στήριγμα, με το παιδί σας μακριά σας
και μια ασθένεια (τον εθισμό) να σας τρώει σώμα και μυαλό;
Βάλτε το χέρι στην καρδιά και πείτε μου αν, σε περίπτωση που κάτι σας
συνέβαινε, δε σας γαληνεύει που είστε σίγουρες πως το παιδί σας θα μείνει με τον
πατέρα του και δε θα το ρίξουν σε ίδρυμα.
Σας καλώ να μην αδιαφορήσετε.
Η αυθαιρεσία της Πρόνοιας (και κάποιων δικαστηρίων) είναι
μοναδική στην Ευρώπη.
Δε θα ισχυριστώ ότι όλες οι χρήστριες είναι τέλειες μάνες. Όπως
δεν είναι όμως και οι μη χρήστριες. Αυτό που ζητώ είναι να τις δει η Κοινωνία
πρώτα σα μάνες κι ύστερα ως χρήστριες.
Τι μπορεί να γίνει; Πολλά. Σκεφτείτε για παράδειγμα, τα χρήματα
κι οι κόποι που ξοδεύονται για να ελέγχους και για να αρπάξουν ένα παιδί να το
ρίξουν σε ίδρυμα, να ξοδεύονταν για συμβουλές στη μάνα ή τον πατέρα;
Σας φέρνω το περιστατικό από δικό μου άνθρωπο θεραπευόμενο, πατέρα και φίλο της οικογένειας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.