Στο αεροπλάνο για το Βερολίνο πάλι συνταξίδεψα με
σκυλιά και γατιά που φυγαδεύονται από την Ελλάδα για να βρουν την τύχη τους στον
πολιτισμένο κόσμο. Συνήθως παιδάκια ή βασανισμένα και παρατημένα είναι οι μετανάστες
και πρόσφυγες που αφήνουν πίσω τους τον ακήρυχτο πόλεμο των βαρβάρων κατά των αθώων.
Ντρέπομαι που έρχομαι από τέτοιο τόπο. Ντρέπομαι που
οι φόλες, οι εγκαταλείψεις, η κακομεταχείριση ζώων έχει μεγέθη και έκταση
πολέμου και δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά του αρρώστου του χωριού –σαν τη
δασκάλα εκείνη που έχασε τη δουλειά της όταν την έπιασε μια κάμερα να βασανίζει
γάτα στην Αγγλία.
Τα λεγόμενα «αδέσποτα» που κάποιοι τα περιφρονούν
σαν την κάστα των 'untouchables' της Ινδίας, είναι στο δρόμο επειδή κάποιος ασυνείδητος
δεν τα φρόντισε αλλά ακόμα κι έτσι μη δεσποζόμενα δεν είναι, διότι κατά
το νόμο την ευθύνη τους έχει ο Δήμος.
Έχω ζήσει σε τόπους δίχως 'αδέσποτα' και ξέρω
ότι δεν είναι δύσκολο να σωθούν από τη δυστυχία τα σκυλιά και τα γατιά αν ο Δήμος
νοιάζεται.
Αν ήρθατε στη Μύκονο τα τελευταία χρόνια θα
το παρατηρήσατε ότι δεν είναι πια οι δρόμοι γεμάτοι σκελετωμένα σκυλιά και νηστικά
γατάκια κι ότι άνετα θα φάτε στις ταβέρνες δίχως να ζητιανεύουν λιμασμένα
τη μπουκιά σας. Τη δουλειά, που έφερε την αλλαγή, την κάνει ο πολύ δυναμικός Φιλοζωικός μας
Σύλλογος που ακούραστα μαζεύει κάθε άκληρο μικρό, στειρώνει, αποπαρασιτώνει και
φροντίζει υιοθεσίες κυρίως στο εξωτερικό. Κάποια στιγμή τη σπουδαία δουλειά του
βοήθησε και μια μεγάλη δωρεά ξένου λάτρη της Μυκόνου στα χρόνια τα δύσκολα όταν
ο Δήμος δε στήριζε τη Φιλοζωική.
Φέτος μαθαίνω ότι ο Δήμος δεσμεύτηκε για
€73.800 υπερδιπλασιάζοντας τη δημοτική δαπάνη για περισυλλογή και περίθαλψη αδέσποτων.
Σας μεταφέρω με την ελπίδα όλοι οι Δήμοι να
ενδιαφερθούν ώστε να λυθεί για πάντα το πρόβλημα και όλοι οι ιδιώτες να αποκτήσουν
συνείδηση ώστε να σταματήσουν φόλες, αλυσίδες και πείνα να γίνονται αιτία της ανάγκης
φυγάδευσης δυστυχισμένων που, δεν είναι παρά ένδειξη απόλυτης ξεφτίλας και έκπτωσης
αξιών.
Κουράστηκα να τα λέω:
Τη γη με τα ζώα τη μοιραζόμαστε.
Το ήθος κι ο πολιτισμός μας κρίνεται από τη συμπεριφορά μας
προς τους αδύναμους.
Τα ζώα μας δίνουν την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους
κι είναι ντροπή και όνειδός μας να γινόμαστε ο διάβολός τους αντί προστάτης τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.