Το 2017 ο Δήμος Αθηναίων ενέκρινε την ανέγερση 10-11ώροφου ξενοδοχείου απέναντι από το Μουσείο της Ακρόπολης. Τον Οκτώβριο 2018 δόθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και ακολούθως από το Δήμο Αθηναίων το πράσινο φως για την ανέγερση νέου 9-10ώροφου ξενοδοχείου μαμούθ, 5.300 μ2, στην καρδιά του Μακρυγιάννη, σε μία περιοχή με 6-7ώροφα κτίρια, ύψους 21 μέτρων.
Δεν είναι πρώτη φορά που γίνονται αγώνες να σωθεί από τερατουργήματα ο αθηναϊκός ορίζοντας. Φέρνω το ψήφισμα (προς υπογραφήν),
άρθρα ενημερωτικά για τώρα και παλιότερα,
για την περιπέτεια του γιγαντιαίου τρούλου (που δε χτίστηκε το 1930) και της τερατοπολυκατοικίας (που χτίστηκε μα δεν τέλειωσε το 1955).
Οι κάτοικοι της περιοχής μαζεύουν υπογραφές αλλά δεν είναι ζήτημα γειτονιάς. Η Ακρόπολη ανήκει σε όλους μας κι ο αθηναϊκός ορίζοντας, η χαρά να πέφτει το μάτι στον Παρθενώνα από δρόμους και παράθυρα είναι μια από τις γοητείες της πολύπαθης και πρόωρα γερασμένης πόλης μας.
Παρακαλώ υπογράψτε και κοινοποιήστε.
Δημιουργός ψηφίσματος:
Kάτοικοι Μακρυγιάννη .
Παραλήπτες:
Υπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας, Υπουργός Πολιτισμού, Δήμαρχος Αθηναίων
ΑΚΡΟΠΟΛΗ-ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ S.O.SΕΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ!!!
Τα τελευταία χρόνια ο μαζικός τουρισμός και η απουσία νομικού πλαισίου προστασίας έχουν μετατρέψει την περιοχή του Μακρυγιάννη σε ένα απέραντο ξενοδοχείο.Οι ισχύοντες όροι δόμησης είναι απαράδεκτοι για μία περιοχή που βρίσκεται σε άμεση γειτνίαση με τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.
Η αδιαφορία του Υπουργείου Πολιτισμού, η αφωνία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και του Δήμου Αθηναίων και οι εξωφρενικοί ισχύοντες όροι δόμησης, έχουν δώσει το πράσινο φως για την ανέγερση νέων 10-11ώροφων ξενοδοχείων μαμούθ κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης.
Η υποβάθμιση ενός μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, η οπτική, ηχητική και περιβαλλοντική ρύπανση,η υπέρμετρη επιβάρυνση των δικτύων κυκλοφορίας και υποδομών, η εκδίωξη της κατοικίας, η δραματική αύξηση των τιμών των ενοικίων, είναι μόνο κάποιες από τις συνέπειες.Το 2017 ο Δήμος Αθηναίων ενέκρινε την ανέγερση 10-11ώροφου ξενοδοχείου απέναντι από το Μουσείο της Ακρόπολης. Τον Οκτώβριο 2018 δόθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και ακολούθως από το Δήμο Αθηναίων το πράσινο φως για την ανέγερση νέου 9-10 ώροφου ξενοδοχείου μαμούθ, 5.300 μ2, στην καρδιά του Μακρυγιάννη, σε μία περιοχή με 6-7ώροφα κτίρια, ύψους 21 μέτρων.
http://www.kathimerini.gr/1003790/article/epikairothta/ellada/teixos-dekawrofwn-ktiriwn-katw-apo-ton-vraxo-ths-akropolhs
https://thecaller.gr/stigma/lori-keza-chtizontas-stin-akropoli
Ο δρόμος έχει ανοίξει και για τα επόμενα που ήδη δρομολογούνται!!
Ζητάμε τώρα από την Υπουργό Πολιτισμού κ. Μυρσίνη Ζορμπά , τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κύριο Γιώργο Σταθάκη και το Δήμαρχο Αθηναίων κύριο Γιώργο Καμίνη :
- Την αποτελεσματική προστασία, σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος, του παγκόσμιου πολιτιστικού αγαθού του Μνημείου της Ακρόπολης
- Την ΑΜΕΣΗ θέσπιση ηπιότερων όρων δόμησης και χρήσεων γης στην περιοχή Μακρυγιάννη
- Την επανεξέταση όλων των διοικητικών πράξεων που αφορούν στις εγκρίσεις ανέγερσης κτιρίων-ξενοδοχείων μαμούθ στην περιοχή Μακρυγιάννη.
Ψήφισε κι εσύ τώρα και διάδωσέ το !!!
-Οι κάτοικοι του Μακρυγιάννη – Μακρυγιάννη S.O.S.!!!
Με την υποστήριξη
της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ) και
του Δικτύου Οργανώσεων και Πολιτών για το Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας
-Εξωραϊστικός, Πολιτιστικός και Αθλητικός Σύλλογος < Ο Αρδηττός>
-Γειτονιά, Νεάπολη Εξαρχείων
-Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Πλάκας
-Κίνηση Πολιτών Κολωνακίου
-Κίνηση Πεζή
-Μέγας Αλέξανδρος(Γκάζι, Κεραμεικός, Ρουφ)
-Σύλλογος των Αθηναίων
-Σύλλογος Κατοίκων Θησείου
- Πολιτιστικός Σύλλογος <ο Μακρυγιάννης
-Σύλλογος Κατοίκων και Επαγγελματιών < Τα Εξάρχεια
dreamstime
Εκτός από ψηλές μεσοτοιχίες, τυφλούς τοίχους και ταράτσες, η Αθήνα θα μπορούσε να έχει κληρονομήσει και έναν τεράστιο τρούλο ανταγωνιστικό προς την Ακρόπολη. Ηταν η πρόταση, αλλά με πιθανότητες υλοποίησης και με την επιπλέον πολιτική προστασία του Ελευθερίου Βενιζέλου, για το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών, μια μεγάλη εκκρεμότητα της Αθήνας για παραπάνω από έναν αιώνα.
Εκτός από ψηλές μεσοτοιχίες, τυφλούς τοίχους και ταράτσες, η Αθήνα θα μπορούσε να έχει κληρονομήσει και έναν τεράστιο τρούλο ανταγωνιστικό προς την Ακρόπολη. Ηταν η πρόταση, αλλά με πιθανότητες υλοποίησης και με την επιπλέον πολιτική προστασία του Ελευθερίου Βενιζέλου, για το Δικαστικό Μέγαρο Αθηνών, μια μεγάλη εκκρεμότητα της Αθήνας για παραπάνω από έναν αιώνα. Η πρόταση είχε κατατεθεί το 1930 και σφράγιζε το τοπίο με ένα κτίριο μεγαλόπρεπο αλλά εξαιρετικά ογκώδες (ύψους 66,35 μ.) και επιπλέον με αναφορές στον παρωχημένο, τότε, ιστορικισμό και με ύφος «ξενικό» προς την ελληνική παράδοση.
Η μελέτη είχε την υπογραφή του Αλέξανδρου Νικολούδη (1874-1944), του διάσημου στην εποχή του κοσμοπολίτη αρχιτέκτονα και πολιτικού φίλου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Εργο του Νικολούδη ήταν και η περίφημη οικία Λιβιεράτου (νυν «Υπατία), στη γωνία Πατησίων και Ηπείρου (1908). Δικό του έργο της δεκαετίας του ’20 ήταν και η Λέσχη Αξιωματικών (Σαρόγλειο) όπως και η Στοά Νικολούδη (Πανεπιστημίου 44, όπου και η οικία του στο κέντρο).
Προοπτικό του 1930 που δείχνει τη σχέση του προτεινόμενου, τότε, Δικαστικού Μεγάρου στην περιοχή Μακρυγιάννη. Το κτίριο (κάτω), με χαρακτηριστικό τον πανύψηλο τρούλο, ήταν μελέτη του ονομαστού αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη, συνεργάτη του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ηταν μία πρόταση που αναζητούσε λύση στο χρόνιο ζήτημα της ανέγερσης Δικαστικού Μεγάρου.
Η υπόθεση του Δικαστικού Μεγάρου είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών και η αρθρογραφία στον Τύπο της εποχής υπήρξε εκτενής. Στις διαμαρτυρίες είχε πρωτοστατήσει ο Ερνέστ Εμπράρ, παρά τη φιλική του σχέση με τον Βενιζέλο και τον Νικολούδη. Η υπόθεση μας υπενθυμίζει ότι το τοπίο των Αθηνών και η κορυφογραμμή της πόλης είναι ζητήματα διαχρονικά ανοικτά όπως και η αντιπαράθεση συγκρουόμενων προσεγγίσεων για το μέλλον της πρωτεύουσας.
Η πρόσφατη δημοσιότητα που έλαβε η νόμιμη ανέγερση δεκαώροφου κτιρίου στου Μακρυγιάννη και η άδεια για ένα ακόμη στην ίδια περιοχή, μας δείχνει ότι στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, ο πολίτης μπορεί να έχει τη δύναμη που δεν είχε στο παρελθόν. Αλλά και τις περασμένες δεκαετίες, μια μερίδα πνευματικών ανθρώπων εναντιώνονταν συχνά σε αυθαιρεσίες ή στις δυνατότητες που έδιναν νομίμως οι οικοδομικοί κανονισμοί όταν συντελούσαν στην «παραμόρφωση» της πόλης. Στην ιστορία της Αθήνας πολλές είναι οι περιπτώσεις, ήδη από τον 19ο αιώνα, που απέσπασαν μεγάλη δημοσιότητα γιατί «οχλούσαν» με τη θέση τους την απροσπέλαστη θέα προς την Ακρόπολη. Λέγεται ότι ο διόλου αρμονικός ημιώροφος στο Μέγαρο Κορομηλά, στην πλατεία Συντάγματος, προέκυψε ώστε να χαμηλώσει το κτίριο και να μην παρεμβαίνει στο οπτικό πεδίο από τα Ανάκτορα. Κορυφαία, βεβαίως, υπήρξε η περίπτωση του Δικαστικού Μεγάρου στου Μακρυγιάννη, ζήτημα που έχει εξαντλήσει ερευνητικά η αρχιτέκτων Αμαλία Κωτσάκη, τόσον ως βιογράφος του Αλέξανδρου Νικολούδη (εκδ. Ποταμός) όσο και ως μελετήτρια της μακράς περιπέτειας ανέγερσης δικαστικού μεγάρου στην Αθήνα («Η στέγαση της Δικαιοσύνης. Αθήνα 1834-2014», εκδ. Ανοικτή Βιβλιοθήκη). Τα προβλήματα πύκνωσαν στον Μεσοπόλεμο (το 1929 θεσπίστηκε ο νόμος περί οριζόντιας ιδιοκτησίας που είναι η γενέθλιος πράξη της πολυκατοικίας με σύγχρονους όρους). Στη δεκαετία του 1930, νέα κτίρια στην Αμαλίας και στη Συγγρού είχαν προκαλέσει αντιδράσεις. Στη «Μενεξεδένια Πολιτεία» (1937), ο Αγγελος Τερζάκης γράφει: «Πίσω από τους στύλους του Ολυμπίου Διός κι ακριβώς μπροστά στην Ακρόπολη, χτίζονται πολυκατοικίες...».
Το 1955, μια πολυκατοικία προκάλεσε σάλο στη σκιά της Ακρόπολης.
Μέγα σκάνδαλο είχε προκαλέσει το 1955 ανεγειρόμενη πολυκατοικία στη γωνία της οδού Θρασύλλου με τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Η οικοδομή εξακολουθούσε να χτίζεται όσο ακόμη η περίπτωσή της κινητοποιούσε τους πάντες. Εντέλει απαλλοτριώθηκε και ο δρόμος διαπλατύνθηκε υπέρ του δημοσίου χώρου. Ο Κώστας Μπίρης, γνωστός για τους αγώνες του υπέρ της Αθήνας, έγραφε τότε κάτι εξαιρετικά επίκαιρο: «Το ζήτημα δεν λήγει με το σταμάτημα ή και την κατεδάφισιν της οικοδομής. Διότι μένει ανοικτόν το κεφάλαιον των ευθυνών δι’ όσα έγιναν. Προβάλλεται π.χ., ο ισχυρισμός ότι η άδεια εδόθη “νομοτύπως”, –όντως δε, προηγήθη της οικοδομής ένας αισχρός νόμος (σ.σ. Διάταγμα του 1951), του οποίου πολλοί γνωρίζουν τα κίνητρα– ουδεμία όμως δικαιολογία απετολμήθη διά την περιφρόνησιν της διαμαρτυρίας του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, η οποία και θα έπρεπε να έχη σταματήσει εν τη γενέσει του το σκάνδαλον».
Παρακαλώ υπογράψτε και κοινοποιήστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.