Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, Βιλνιούς, Λιθουανία.
―Μπορώ να καθίσω εδώ;
―If you pay, απαντά η υπεύθυνη σηκώνοντας τους ώμους.
Αθάνατη τουριστική βιομηχανία της Ανατολικής Ευρώπης.
Δε γενικεύω περί ανθρώπων, απλώς το παλιό πολιτικό καθεστώς, παρά τα 30 χρόνια που πέρασαν, έχει αφήσει κουσούρια. Πρώτοι οι οικοδεσπότες μας το συζητούν (οι ταξιδεμένοι). Και οι συνεργάτες μου λένε ξανά και ξανά πως η Ελλάδα έπρεπε να προσφέρει μαθήματα συμπεριφοράς και ανάπτυξης οικογενειακών επιχειρήσεων.
Σε πολύ μεγάλο φούρνο πολυκαταστήματος, σε ράφι με διάφορα κουλουράκια σε πακέτα ρωτάω την υπάλληλο (που δεν ξέρει καλά αγγλικά) τι έχουν μέσα.
Δείχνει λοιπόν τις εικόνες και περιγράφει με την ένρινη εμφατικότητα που στις ταινίες πλέον έχουν οι δολοφόνοι της ρώσικης Μαφίας.
Σοκολάτα: 'Κονκόα'
Γάλακτος: 'Μιλννκ'
Ολικής αλέσεως: 'ΝΟ!'
Η κουλτούρα των 'υγιεινών' πακεταρισμένων δεν έχει εξαπλωθεί ακόμα εδώ. Αν ήμουν σε Λονδίνο-Βερολίνο θα μου είχαν φορτώσει σανό με φύτρες, ιδίως αν ήξερα πως είμαι vegetarian.
#αγαπώ.
_________________________________
Και, για τους περίεργους, το γιατί βρέθηκα εδώ που βρέθηκα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.