Η Ημέρα της Ποίησης φέτος μάς βρίσκει κλειδωμένους, δίχως γιορτές, ομιλίες και φιέστες. Τώρα που δεν κάνει νε περάσουμε ούτε το κατώφλι μας θυμήθηκα τι μέγαλο μέρος της Ποίησης καταλαμβάνουν πόρτες, σκάλες, παραθύρια και μπαλκόνια, και την παράδοση ακέφτηκα να την τιμήσουμε με ένα παρακλαυσίθυρο, είδος αρχαίο και τιμημένο που δεν πέθανε ποτέ κι αν μη θυμούνται όλοι το ονοματάκι του. Είναι η κλάψα του καψούρη παρά την θύραν της καλής του της άπιστης και άπιαστης και παραδείγματα έχουμε στην Παλατινή Ανθολογία, στο Δημοτικό, στην κλασική ποίηση (μα και σε πρόζα πεζή καθημερινότητας που ουκ ολίγες έχουμε ακούσει ζωντανά).
Ας το τιμήσουμε, φέτος με Νερούδα*.
Αντιγράφω:
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ
ΧΑΙΡΕΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΑΙ ΠΑΜΕ
Αυτός ήταν η άρρωστη μάνα σου
που έλεγες όπως πας για να τη δεις.
Αυτός ήταν λοιπόν η φιλενάδα σου
που τόσο τακτικά τηλεφωνείς.
Χαιρέτισε τον κύριο και πάμε
πως έφτασε το τέλος μας φοβάμαι,
μα εδώ δεν είναι χώρος να μιλάμε
χαιρέτισε τον κύριο και πάμε.
Για αυτό λοιπόν λιγόστεψαν τα χάδια σου
και γίναν τα φιλιά σου ακριβά.
Μ’ αυτόν λοιπόν μου πέρναγες τα βράδια σου
κι εγώ σε καρτερούσα στα σκαλιά.
Αυτός ήταν λοιπόν η φιλενάδα σου
που τόσο τακτικά τηλεφωνείς.
Χαιρέτισε τον κύριο και πάμε
πως έφτασε το τέλος μας φοβάμαι,
μα εδώ δεν είναι χώρος να μιλάμε
χαιρέτισε τον κύριο και πάμε.
Για αυτό λοιπόν λιγόστεψαν τα χάδια σου
και γίναν τα φιλιά σου ακριβά.
Μ’ αυτόν λοιπόν μου πέρναγες τα βράδια σου
κι εγώ σε καρτερούσα στα σκαλιά.
από την Ανθολογία '100 ερωτικά ποιήματα', εκδ. γνώση, 2006
_________________________________________________
*Για να διασκεδάσουμε, λόγω του πένθους και του εγκλεισμού μας η ανάρτηση, με κοινοποίηση στο Facebook.
Εδώ στο blog βεβαίως, η αλήθεια:
__________________
Παρακλαυσίθυρον
Επαναλαμβανόμενο μοτίβο, αρχικά σε αρχαία ελληνικά ελεγειακά ποιήματα ή επιγράμματα, όπου ο εραστής «κλαίει παρά την θύρα» (κλαίει μπροστά στην πόρτα) της αγαπημένης του, η οποία τον απορρίπτει ή τον έχει απορρίψει και αυτός προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη
Ενδεικτικό παρακλαυσίθυρον επίγραμμα της Παλατινής Ανθολογίας:
V 103 Ρουφίνου (s:Παλατινή Ανθολογία/V/103 Ρουφίνου):
Μέχρι τίνος͵ Προδίκη͵ παρακλαύσομαι; ἄχρι τίνος σε γουνάσομαι͵ στερεή͵ μηδὲν ἀκουόμενος;
ἤδη καὶ λευκαί σοι ἐπισκιρτῶσιν ἔθειραι͵ καὶτάχα μοι δώσειςὡς Ἑκάβη Πριάμῳ.
Ώς πότε πιά, Προδίκη, θέ νά κλαίω; Ώς πότε πιά, σκληρή, θά σέ ικετεύω
χωρίς καμμιά ανταπόκριση• πιά τώρα αρχίσανε ν’ ασπρίζουν τά μαλλιά σου
καί θέ νά μού δοθείς σύντομα, όπως εδόθηκε στόν Πρίαμο η Εκάβη.
και ένα ακόμη παράδειγμα από τον Καλλίμαχο (s:Παλατινή Ανθολογία/V/23 Καλλιμάχου):
Οὕτως ὑπνώσαις Κωνώπιον, ὡς ἐμὲποιεῖς κοιμᾶσθαι ψυχροῖς τοῖσδε παρὰπροθύροις......
Έτσι να κοιμάσαι Κωνώπιον (όνομα γυναίκας), όπως και εμένα κάνεις να κοιμάμαι στο κρύο, εδώ, έξω από την πόρτα σου......
_______________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.