«Φύσα μαΐστρο δροσερέ κι αέρα του πελάγου,
να πας τα χαιρετίσματα…
Γράμματα πάνε κ’ έρχονται στων µπέηδων τα σπίτια·
κλαίνε τ’ ἀχούρια γι’ άλογα και τα τζαμιά για Τούρκους,
κλαίνε μανούλες για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες…»*
Στο Ταχυδρομείο είχα να πάω μα αμέλησα. Αύριο...
Αέρηδες μαστιγώνουν.
Με το Σταύρο, χρόνια τώρα, παρέα μου στο Vero τα μεσημέρια.
_________________________________
*του Δράμαλη, βεβαίως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου