Πρόσφατα αλλάξαμε θερμοσίφωνο και κάλεσα τον υδραυλικό που ήξερε το σπίτι μου από πριν γίνει δικό μου, πριν 25 χρόνια. Ανέβηκε στην ταράτσα, το άλλαξε (αφήνοντας και μια μικροαμέλεια στον καυστήρα θέρμανσης με τον οποίο είναι συνδεδεμένο) κι όταν τελείωσε ρώτησα αν πήρε το παλιό, όπως γινόταν πάντα, ώστε να δώσω παραπάνω χρήματα.
―Το παλιό; Το πέταξα.. στο χωράφι.
―Ποιό χωράφι;
―Εδώ από πίσω.., μου απάντησε δείχνοντας το παλιό του γείτονα (Καφέ ζώνη πλέον δηλαδή με αγώνες άχτιστο και καθαρό).
Παρακάλεσα να το φέρει πίσω στο δικό μου
κτήμα κι αποχαιρετιστήκαμε. Για πάντα πιστεύω.
Μα δεν έπαψα να το σκέφτομαι. Τον άνθρωπο αυτό τον ξέρω χρόνια, μου έχει αλλάξει βρύσες, έχει διορθώσει ζημιές από φθορά, έχει εγκαταστήσει διάφορα μέσα σε δεκαετίες. Δεν ήταν έτσι. Τι τον άλλαξε;
Λέμε ότι κάτι άλλαξε στη νοοτροπία και την αντιμετώπηση, μα να το βλέπεις όχι σε άλλη γενιά μα στον ίδιο άνθρωπο είναι εντυπωσιακό.
―Στον τόπο του είναι, έλεγα συζητώντας το, εγώ είμαι Αθηναία. Μετέφερα εδώ δικαιώματα, το έκανα σπίτι μου επειδή αγάπησα το Μύκονο μα άλλους δεσμούς από αγάπης δεν έχω, άμα σκεπαστούν από μπάζα, σκουπίδια και μπετά οι αναμνήσεις μου, αν πάψει να μου αρέσει εδώ, πουλάω και φεύγω, Εκείνος όμως; Τον τόπο του;
―Δεν είναι πιά τόπος του, τον πούλησε, μου απάντησε ένας φίλος κυνικός.
Αλλά, επειδή λέω συχνά δυσάρεστα θα πω κι ένα καλό για το νησί.
Πρόσφατα δε γίνεται να μην έχουμε παρατηρήσει την αλλαγή γύρω από τους κάδους σκουπιδιών που καθαρίστηκαν από κάθε είδους μεγάλα αντικείμενα όπως τα συνήθη στρώματα, κουτσά τραπέζια και φθαρμένες καρέκλες μαγαζιών.
Είχα κι εγώ δυό τέτοια, το θερμοσίφωνο που λέγαμε πιο πάνω και το μεγάλο μας έλατο των Χριστουγέννων που συνήθως κόβαμε και καίγαμε στο τζάκι μα πλέον, μεγάλη λύπη μας, λόγω της υγείας του κυρίου Kastell τζάκια αποφεύγουμε.
Την περασμένη Κυριακή πολύ αργά το βράδυ έστειλα email στο Δήμο για την αποκομιδή των συγκεκριμένων σκουπιδιών και δεν το πίστευα όταν το επόμενο πρωί μου τηλεφώνησαν και ήρθαν να τα πάρουν. Και, με δική τους πρωτοβουλία, πήραν κι ένα βαρύ πάγκο του κήπου που αργοσάπιζε από την υγρασία. Δεν ήταν μόνο που ήρθαν αμέσως, ήταν και η προθυμία, το ύφος το πρόσχαρο του ανθρώπου που δε βαρυγκομά στη σωματική δουλειά που μου θύμισαν τους Μυκονιάτες που έγιναν αιτία να διαλέξω το νησί για κατοικία μου.
Σας δίνω εδώ το email και το τηλέφωνο ώστε αν είστε στο νησί να σταματήσουμε την εστία μόλυνσης γύρω από τους κάδους.
Και κάτι ακόμα:
Μαθαίνω ότι η αποκομιδή ανατέθηκε πάλι στην ίδια εταιρία που είχαμε τα τελευταία χρόνια με δυσάρεστα αποτελέσματα. Η απ' ευθείας ανάθεση έγινε κατεπειγόντως μολονότι έχουμε 80 εργαζόμενους στο Δήμο και καμαρώσαμε και την πανηγυρική επιστροφή των οχημάτων του Δήμου μας.. Βλέπω στο video (που ακολουθεί) ότι το κόστος στη νέα συμφωνία μειώθηκε κατά πολύ (€2 εκατομμύρια λιγότερο). Ελπίζω λοιπόν μαζί με το παζάρεμα να μπήκαν όροι και ρήτρες ώστε να μην εφησυχάσουν οι ιδιώτες κι έχουμε τα παλιά.
https://www.youtube.com/watch?v=nf2wDyvRRzA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Blogger με ενημερώνει ότι δε μου επιτρέπει να απαντώ στα σχόλια στο ίδιο μου το blog- λόγω κάποιας ρύθμισής μου για cookies (την οποία δε θυμάμαι) .
Ψάχνω για να διορθώσω
μα εν τω μεταξύ ΣΑΣ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν απαντώ πάντα
και ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σχολιάσατε.
Μου δίνετε μεγάλη χαρά όταν κάνετε τον κόπο- ακόμα κι αν διαφωνούμε.